Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης έγραψε: ↑20 Μαρ 2025, 13:19
Το θέμα είναι αφού ήταν προδότες, εγκληματίες, πράκτορες, κλπ,
γιατί δεν παρέδωσαν τις σορούς των εκτελεσμένων στις οικογένειες τους; Δεν μιλάμε καν για θύματα πολεμικών συγκρούσεων, αλλά για φυλακισμένους και καταδικασμένους από ένα οργανωμένο κράτος. Για να μην το έκαναν,
κάτι βρώμικο παίζει.

Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης έγραψε: ↑22 Μαρ 2025, 10:54
Είπαμε , εκεί ήταν εμφυλιοπολεμική μαχη επικρατούσε χάος, τι θα έκαναν, θα έψαχναν τους συγγενείς να τους δώσουν τους σορούς;. Αυτοι οι μαζικοί τάφοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης/φυλακές από τους νικητές
θυμίζουν ναζιστικές/
σταλινικές ολοκληρωτικές
πρακτικές.
Εδώ μέσα οι μισοί τους έχουν ανακηρύξει κομμουνιστές μάρτυρες κι οι άλλοι μισοί χορεύουν στο ρυθμό που βαράει ο Κουτσούμπας και λένε καλά τους κάνανε τους συμμορίτες. Εσύ έχεις μυριστεί ότι κάτι παράξενο υπάρχει σε όλο αυτό αν και δεν φαντάζεσαι τι είναι. Αν τολμήσεις να ξεφύγεις από την παγίδα να θεωρείς το καπέλωμα των σκελετών από το ΚΚΕ ως την μόνη εκδοχή για το ποιοι ήταν οι θύτες εδω πέρα, τότε θα καταλάβεις ότι οι θύτες δεν ακολουθούσαν απλά σταλινικές πρακτικές αλλά και ήταν σταλινικοί. Η ιστορία θυμίζει την βόμβα στο Κορδελιό που όλοι βρήκαν ευκαιρία να βρίσουνε τους Γερμανούς ναζί κτλ και αποδείχτηκε ότι είναι αγγλοαμερικανική. Να δω τι θα κάνει το ΚΚΕ που ήδη γύρισε εκεί ντοκιμαντέρ και ετοιμάζει μνημείο όταν σύντομα αποδειχθεί ότι οι σκελετοί ανήκουν σε εκτελεσμένους από τους κομμουνιστές.
Διαβάστε τα παρακάτω έχοντας στο νου ότι οι σκελετοί ανήκουν σε νεαρής ηλικίας ανθρώπους.
"Στην περιοχή της Πορτάρας, λίγες δεκάδες μέτρα δηλαδή παρακάτω από την ανακάλυψη του ομαδικού τάφου, είχε συντελεστεί ένα όργιο αίματος από τους ΕΛΑΣίτες, που είχαν κυριαρχήσει στην περιοχή της Άνω Πόλης, αρκετές ημέρες πριν αποχωρήσουν οι Γερμανοί από τη Θεσσαλονίκη. Ήδη από την 10η Οκτωβρίου 1944 είχαν σφαγεί, καταμεσής του δρόμου, ο ελαιοχρωματιστής και πρόεδρος του σωματείου εργατών ελαιοχρωματιστών "Ἀγιος Λουκάς", Αθανάσιος Μανιώτης, ο 24χρονος Θωμάς Βλογερόπουλος και ο 17χρονος αδελφός του Τάκης, ο χωροφύλακας Χρήστος Αβραμίδης, ο 20χρονος Γιώργος Τομαδάκης, η 18χρονη θυγατέρα της νοσοκόμου Κατίνας Παπανικολάου, αλλά και τα αδέρφια Γιώργος (εφημεριδοπώλης) και Φρόσω (εργάτρια) που βρέθηκαν δολοφονημένα σε ένα χαντάκι. Στην Πορτάρα, όμως εκτελέστηκαν την επόμενη μέρα και επτά ασθενείς που νοσηλεύονταν στο Δημοτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Μεταξύ αυτών ο Παπατριανταφύλλου, πρόεδρος του σωματείου εργατών κεραμοπλινθοποιίας Θεσσαλονίκης. Από 10/10 μέχρι 4/11/1944, από το στρατηγείο του ΕΛΑΣ στην περιοχή της Πορτάρας υπολογίζεται ότι πέρασαν 500-600 συλληφθέντες και είναι ζήτημα αν από αυτούς κατάφεραν να γλυτώσουν 10-15. Όπως μαρτυρά ο συγγραφέας του βιβλίου "Η Μακεδονία στις φλόγες", Δημήτριος Θεοχαρίδης, όλοι αυτοί θάβονταν σε ομαδικούς τάφους σε παρακείμενα χαντάκια και ρεματιές"
Του Γιάννη Χ. Κουριανίδη (Εφημερίδα "Θεσσαλονίκη", 19/4/25)
Όπως έγραψε κάποιος:
Μήπως είναι ομαδικοί τάφοι εκτελεσμένων από τα Λαικά Δικαστήρια Θεσσαλονίκης του ΕΛΑΣ που έδρευε εκεί στη Δημητρίου Πολιορκητού 37 στο διόροφο κτίριο, όπου σήμερα βρίσκεται το Αρχείο Χαρτογραφικής Κληρονομιάς; Αυτά που αναφέρει ο Πετρόπουλος στο μνημειώδες βιβλίο του "Πτώματα, Πτώματα, Πτώματα" και που έγιναν αιτία να τον διαγράψουν από το ΚΚΕ; Τις ομαδικές εκτελέσεις εκατοντάδων δεξιών από οικογένειες κυρίως αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού, που έκανε ο ΕΛΑΣ στα Κάστρα την περίοδο αμέσως μετά που έφυγαν οι Γερμανοί μέχρι και τον Δεκέμβριο του 1944 που ήρθανοι Άγγλοι στη Θεσσαλονίκη και ο Ελλάς αναγκάστηκε να αποσυρθεί προς τα βουνά της Δυτικής Μακεδονίας και τη Φλώρινα. Βέβαια όποιος είχε χρυσές λίρες τον άφηναν να ζήσει. Βλέπεται μεταξύ των συντρόφων κυριαρχούσε η ιδεολογία της χρυσής λίρας (the golden passport to freedom), ποιός Μαρξ και κουραφέξαλα.