Λιγα λογια για το σηριαλ.
“Οι έμποροι των εθνών”
Τα «νηπιακά» χρόνια της ελληνικής τηλεόρασης ήταν γεμάτα από ξένες παραγωγές (σίριαλ, σόου, ντοκιμαντέρ κλπ), ενώ δειλά-δειλά είχαν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους και κάποιες ελληνικές. Στην αρχή «ζωντανά», αλλά αργότερα με την εμφάνιση του βίντεο τα πράγματα έγιναν πιο απλά και οργανώθηκαν καλύτερα.
Όσον αφορά τα εγχώρια σίριαλ, ήταν γραμμένα από «ντόπιους» συγγραφείς και τα περισσότερα είχαν πολύ μεγάλη επιτυχία. «Ο άγνωστος πόλεμος» του Νίκου Φώσκολου, «Ο κύριος συνήγορος» και «Η γειτονιά μας» του Κώστα Πρετεντέρη, «Ο παράξενος ταξιδιώτης» του Γιάννη Φίλιππα, «Εκείνος κι εκείνος» του Κώστα Μουρσελά βρίσκονταν πάντοτε στην κορυφή της θεαματικότητας και κρατούσαν αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού.
Γύρω στα τέλη του 1972, ο παραγωγός και σκηνοθέτης Δημήτρης Ποντίκας σκέφτηκε κάτι που ως τότε έμοιαζε ακατόρθωτο: Να μεταφέρει ένα έργο της ελληνικής λογοτεχνίας στη μικρή οθόνη. Δύσκολο το εγχείρημα, ενώ δε έλειψαν κι εκείνοι που τον αποθάρρυναν, αναλύοντάς του τις δυσχέρειες που θ’ αντιμετώπιζε.
Ωστόσο, δεν το έβαλε κάτω κι αποφάσισε να παρουσιάσει τους «Εμπόρους των εθνών», το θρυλικό μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, σε διασκευή Κώστα Δαρλάση και Γιώργου Μπαλλή.
Έτσι, την Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 1973 στις 20:30, το τότε ΕΙΡΤ μετέδωσε το πρώτο επεισόδιο της σειράς, η οποία εξ αρχής προκάλεσε μεγάλη εντύπωση και τα θετικότερα σχόλια. Συνολικά είχε διάρκεια 46 επεισοδίων των 45 λεπτών, με το τελευταίο να μεταδίδεται την Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 1974 κι ενώ ήδη βρισκόμασταν στον «πυρετό» της μεταπολίτευσης…
Δυστυχώς, δεν υπάρχει ούτε δευτερόλεπτο απ’ όλα αυτά, καθώς για ακόμη μια φορά είμαστε αναγκασμένοι να πούμε ότι κάποιοι ανόητοι υπάλληλοι της δημόσιας τηλεόρασης διέγραφαν τα επεισόδια που μεταδίδονταν, για λόγους οικονομίας. Έτσι, δε θα μπορέσουμε να δούμε ποτέ τούτο το αριστούργημα και να μεταφερθούμε σε μια εποχή που πραγματικά υπήρχε λόγος να καθίσει κάποιος μπροστά στη μικρή οθόνη…
Πρωταγωνιστές ήταν ορισμένοι εκ των σπουδαιότερων ηθοποιών της εγχώριας υποκριτικής τέχνης: Ο Νίκος Τζόγιας, η Κατερίνα Αποστόλου (αμφότεροι σε πρώτη τηλεοπτική εμφάνιση) και ο Ανδρέας Μπάρκουλης, που προσφάτως συγκίνησε όλη την Ελλάδα με την «αναχώρησή» του. Όμως, αποχώρησε αρκετά νωρίς από το καστ και τους λόγους θα τους εξηγήσουμε σε άλλο σημείο του αφιερώματος…
Σύμφωνα με το Δημήτρη Ποντίκα, ο ίδιος σκηνοθέτησε τα πρώτα 13 επεισόδια κι εν συνεχεία παρέδωσε τη σκυτάλη στον Κώστα Φέρρη, μη μπορώντας να παίζει σε δύο «ταμπλό» (θυμίζουμε ότι ήταν ο παραγωγός της σειράς). Πάντως, στα περιοδικά της εποχής ο Φέρρης αναφέρεται ως σκηνοθέτης από το πρώτο επεισόδιο.
Η υπόθεση,η οποια εξελισετε στο 1199 μ.Χ, στην εποχή της Φραγκοκρατίας.
SpoilerShow
Βρισκόμαστε στο 1199 μ.Χ, στην εποχή της Φραγκοκρατίας. Ο άρχοντας της Νάξου Ιωάννης Μούχρας (Νίκος Τζόγιας) ζει στο αρχοντικό του με την αρκετά χρόνια νεώτερή του σύζυγο Αυγούστα (Κατερίνα Αποστόλου) και συχνά-πυκνά, αντιμετωπίζει τις στρατιές των πειρατών που απειλούν τον ίδιο και τους κατοίκους του νησιού.
Σε μια απ’ αυτές τις μάχες, κινδυνεύει σοβαρά και γλιτώνει το θάνατο την τελευταία στιγμή, χάρη στην επέμβαση του Μάρκου Σανούτου (Ανδρέας Μπάρκουλης και αργότερα Γιώργος Μπέλλος), κόμη της Βενετίας και ανιψιό του μεγάλου Δόγη της ιταλικής πόλης Πέτρου Ζιάννη (Θόδωρος Μορίδης, ενώ στο ρόλο εμφανίζεται στα περιοδικά της εποχής και ο Λάμπρος Κοτσίρης).
Ο Μούχρας για να ευχαριστήσει το Σανούτο, τον προσκαλεί στο αρχοντικό του για φιλοξενία. Όμως, εκείνος γοητεύεται από την Αυγούστα κι ένα βράδυ την απαγάγει και την παίρνει μαζί του στη Βενετία, αφού πρώτα έχει μεθύσει την ίδια και τον άνδρα της, ρίχνοντας παράλληλα υπνωτικό στο κρασί τους. Έκτοτε, αρχίζει μιαν απεγνωσμένη προσπάθεια του Μούχρα να τον βρει και να τον εκδικηθεί για το κακό που του έκανε…
Μεταφερόμαστε επτά χρόνια αργότερα, όταν οι δυο τους μονομαχούν μέχρι θανάτου στη Βενετία και ο Μούχρας πληγώνεται θανάσιμα, ενώ ο Σανούτος πιστεύει ότι έχει πεθάνει. Στο μεταξύ, η Αυγούστα αγαπά μεν τον κόμη, αλλά μη μπορώντας ν’ αντέξει τον έκλυτο βίο του, αποφασίζει ν’ αποσυρθεί στο μοναστήρι του Αϊ-Γιάννη του Θεολόγου στην Πάτμο. Παίρνει το όνομα αδελφή Αγάπη και προσπαθεί να μετανοήσει και να ξεχάσει…
Στο μεταξύ, ο Μούχρας καταφέρνει να επιζήσει και αλλάζει το όνομά του σε Ιωάννης Βενδίκης, συνεχίζοντας να γυρεύει εκδίκηση. Παράλληλα όμως, εξακολουθεί ν’ αγαπά τη γυναίκα του και να προσπαθεί να δικαιολογήσει την πράξη της, ρίχνοντας όλη την ευθύνη στο Σανούτο.
Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ο Δόγης της Βενετίας δίνει εντολή για κατάκτηση των νησιών του Αιγαίου. Ο Σανούτος μπαίνει επικεφαλής με οκτώ γαλέρες, ωστόσο συναντά τεράστιες δυσκολίες και οι υπόλοιποι συμπολεμιστές που τον συνοδεύουν, του ανακοινώνουν ότι εγκαταλείπουν την προσπάθεια κι επιστρέφουν στη βάση τους.
Εκείνος όμως, πάντα αρχομανής και φιλόδοξος, αποφασίζει να τους επιβάλλει να παραμείνουν μ’ ένα απίστευτο σχέδιο. Δίνει εντολή στα «τσιράκια» του να βάλουνε φωτιά σε όλες τις γαλέρες του στόλου που βρίσκεται στη Νάξο, ώστε άπαντες ν’ αναγκαστούν να συνεχίσουνε τις μάχες. Και τούτο, χωρίς να ξέρει ότι στο μεταξύ η Αυγούστα έχει φύγει από το μοναστήρι και θέλοντας να τον δει, μπαίνει στη γαλέρα του και τον περιμένει. Ο ίδιος μάλιστα ακολουθεί την αντίθετη πορεία εκείνο το βράδυ, πηγαίνοντας το μοναστήρι για να τη βρει, κάτι που φυσικά δε συμβαίνει…
Έτσι, όταν οι γαλέρες παίρνουν φωτιά, η Αυγούστα βρίσκει τραγικό θάνατο, ενώ μόλις έχει προλάβει να ζητήσει συγχώρεση από το Μούχρα, που βλέποντας την καταστροφή προσπαθεί να τη σώσει, χωρίς επιτυχία…
Λίγα χρόνια αργότερα, ο Σανούτος σκοτώνεται από το «δεξί του χέρι», το «Μαύρο» Αφρικανό Μιρχάν (Αντώνης Αντωνίου), ο οποίος τον μισούσε χρόνια…
Σε μια απ’ αυτές τις μάχες, κινδυνεύει σοβαρά και γλιτώνει το θάνατο την τελευταία στιγμή, χάρη στην επέμβαση του Μάρκου Σανούτου (Ανδρέας Μπάρκουλης και αργότερα Γιώργος Μπέλλος), κόμη της Βενετίας και ανιψιό του μεγάλου Δόγη της ιταλικής πόλης Πέτρου Ζιάννη (Θόδωρος Μορίδης, ενώ στο ρόλο εμφανίζεται στα περιοδικά της εποχής και ο Λάμπρος Κοτσίρης).
Ο Μούχρας για να ευχαριστήσει το Σανούτο, τον προσκαλεί στο αρχοντικό του για φιλοξενία. Όμως, εκείνος γοητεύεται από την Αυγούστα κι ένα βράδυ την απαγάγει και την παίρνει μαζί του στη Βενετία, αφού πρώτα έχει μεθύσει την ίδια και τον άνδρα της, ρίχνοντας παράλληλα υπνωτικό στο κρασί τους. Έκτοτε, αρχίζει μιαν απεγνωσμένη προσπάθεια του Μούχρα να τον βρει και να τον εκδικηθεί για το κακό που του έκανε…
Μεταφερόμαστε επτά χρόνια αργότερα, όταν οι δυο τους μονομαχούν μέχρι θανάτου στη Βενετία και ο Μούχρας πληγώνεται θανάσιμα, ενώ ο Σανούτος πιστεύει ότι έχει πεθάνει. Στο μεταξύ, η Αυγούστα αγαπά μεν τον κόμη, αλλά μη μπορώντας ν’ αντέξει τον έκλυτο βίο του, αποφασίζει ν’ αποσυρθεί στο μοναστήρι του Αϊ-Γιάννη του Θεολόγου στην Πάτμο. Παίρνει το όνομα αδελφή Αγάπη και προσπαθεί να μετανοήσει και να ξεχάσει…
Στο μεταξύ, ο Μούχρας καταφέρνει να επιζήσει και αλλάζει το όνομά του σε Ιωάννης Βενδίκης, συνεχίζοντας να γυρεύει εκδίκηση. Παράλληλα όμως, εξακολουθεί ν’ αγαπά τη γυναίκα του και να προσπαθεί να δικαιολογήσει την πράξη της, ρίχνοντας όλη την ευθύνη στο Σανούτο.
Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ο Δόγης της Βενετίας δίνει εντολή για κατάκτηση των νησιών του Αιγαίου. Ο Σανούτος μπαίνει επικεφαλής με οκτώ γαλέρες, ωστόσο συναντά τεράστιες δυσκολίες και οι υπόλοιποι συμπολεμιστές που τον συνοδεύουν, του ανακοινώνουν ότι εγκαταλείπουν την προσπάθεια κι επιστρέφουν στη βάση τους.
Εκείνος όμως, πάντα αρχομανής και φιλόδοξος, αποφασίζει να τους επιβάλλει να παραμείνουν μ’ ένα απίστευτο σχέδιο. Δίνει εντολή στα «τσιράκια» του να βάλουνε φωτιά σε όλες τις γαλέρες του στόλου που βρίσκεται στη Νάξο, ώστε άπαντες ν’ αναγκαστούν να συνεχίσουνε τις μάχες. Και τούτο, χωρίς να ξέρει ότι στο μεταξύ η Αυγούστα έχει φύγει από το μοναστήρι και θέλοντας να τον δει, μπαίνει στη γαλέρα του και τον περιμένει. Ο ίδιος μάλιστα ακολουθεί την αντίθετη πορεία εκείνο το βράδυ, πηγαίνοντας το μοναστήρι για να τη βρει, κάτι που φυσικά δε συμβαίνει…
Έτσι, όταν οι γαλέρες παίρνουν φωτιά, η Αυγούστα βρίσκει τραγικό θάνατο, ενώ μόλις έχει προλάβει να ζητήσει συγχώρεση από το Μούχρα, που βλέποντας την καταστροφή προσπαθεί να τη σώσει, χωρίς επιτυχία…
Λίγα χρόνια αργότερα, ο Σανούτος σκοτώνεται από το «δεξί του χέρι», το «Μαύρο» Αφρικανό Μιρχάν (Αντώνης Αντωνίου), ο οποίος τον μισούσε χρόνια…
Και.......το αθανατο τραγουδι,γνωστο ως ''Ήτανε μια φορά''σε ερμηνεια που οσoι και αν το ειπαν ,σαν τον ξυλουρη κανενας.
Edit:Καλο ειναι εκτος απο το μουσικο κομματι να μπαινει και η πληροφορια για ποια σειρα γραφτηκε ή πρωτοπαιχτηκε,και αν ειναι δυνατον και καποιες πληροφοριες για την σειρα,Ενα τραγούδι που αγαπήθηκε και τραγουδήθηκε πολύ είναι το «Ήτανε μια φορά». Γράφτηκε για τις ανάγκες και ακουγόταν στους τίτλους της τηλεοπτικής σειράς «Οι έμποροι των εθνών» σε σκηνοθεσία του Κώστα Φέρρη, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Ξεκίνησε να προβάλλεται τον Οκτώβριο του 1973, ωστόσο συνάντησε ιδιαίτερα προβλήματα από τη λογοκρισία του δικτατορικού καθεστώτος, το οποίο απαγόρευσε να ακούγεται η φωνή του Ξυλούρη. Το τραγούδι εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1972 στο άλμπουμ με τίτλο «Νίκος Ξυλούρης Συλλογή» .
Ο τίτλος του δίσκου αντικατοπτρίζει πλήρως το περιεχόμενό του αν κάποιος σκεφτεί ότι στην πρώτη πλευρά του περιλαμβάνονται σε δεύτερη εκτέλεση τραγούδια που είχε ερμηνεύσει λίγα χρόνια νωρίτερα ο ανεπανάληπτος Νίκος Ξυλούρης και στη δεύτερη τέσσερις νέες δημιουργίες του Σταύρου Ξαρχάκου και δύο που είχαν γραφτεί για τις ανάγκες του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
Το ένα από αυτά είναι το υπέροχα ερμηνευμένο «Ήτανε μια φορά». Ένα μικρό φωτογραφικό άλμπουμ με φωτογραφίας από τα παιδικά και νεανικά χρόνια του σπουδαίου ερμηνευτή στο αγαπημένο του νησί, την όμορφη Κρήτη, υπάρχει στο εσώφυλλο του δίσκου.
Στο οπισθόφυλλο ένα σημείωμα του Σταύρου Ξαρχάκου που γράφτηκε στις 2 Απριλίου του 1974. Παραγωγός ήταν ο Δημήτρης Μηλιόπουλος και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της Columbia με ηχολήπτη τον Γιώργο Κωνσταντόπουλο και βοηθό τον Γιώργο Τζάννες.
Ηχογραφήθηκε αργότερα και από το Μανώλη Λιδάκη, τη Μαρία Φαραντούρη, το Δημήτρη Υφαντή. Η σύζυγός του, Ουρανία Ξυλούρη είπε κάποτε:» Ο Ξυλούρης ειδοποιήθηκε για αυτή την ηχογράφηση κυριολεκτικά τελευταία στιγμή: τον ξύπνησαν και τον κατέβασαν στο στούντιο χωρίς πρόβες, χωρίς τίποτα, για να ηχογραφήσει. Το έβγαλε με τη μία, είναι αυτή η εκτέλεση που γνωρίζουμε όλοι.
Ένα-δυο λαθάκια (π.χ. όταν τραγουδά «κι εμένανε μ`αφήνεις», αντί «αφήνει» που έχει νόημα βάσει των προηγούμενων στροφών) οφείλονται στην κόπωση. Ο ίδιος ο Ξυλούρης τα πρόσεξε αργότερα και ζήτησε από το φίλο και συνεργάτη του να το ξαναηχογραφήσουν. Ο Ξαρχάκος όμως του απάντησε: «Όπως το είπες τώρα, δεν πρόκειται να το ξαναπείς»! « Κι αυτή ήταν και η μεγάλη αλήθεια, γιατί… ακόμα και σήμερα κανείς δεν έχει ερμηνεύσει τόσο μοναδικά το «Ήτανε μια φορά» όπως εκείνος… Και κανείς δεν τον ακούει σε αυτό το τραγούδι χωρίς να ριγήσει…
https://www.iellada.gr/ellada/itane-mia ... s-xyloyris
