*Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, η σειρά είναι αλφαβητική.

θα σε περιλάβει ο Άγις..Γραφικός έγραψε: ↑12 Ιαν 2019, 16:46Καλά, ξεκινάω χωρίς να περιμένω απάντηση. Το πολύ πολύ να υπάρχει μια άκυρη ανάρτηση στο θέμα, ξεπεράστε το.
Στο "μικρός αρραβωνιάστηκα" του Βαμβακάρη έχει στο τέλος τέσσερις στίχους που δεν τους έχω ακούσει ποτέ σε ηχογραφήσεις του, αλλά υπάρχουν στην αυτοβιογραφία του (εκδόσεις Παπαζήση) σε ένα μέρος του βιβλίου αφιερωμένο στους στίχους του και το τραγουδούν και ερασιτεχνικές μπάντες στα λάιβ τους.
"παίρνω ένα ξύλο από οξιά
και πάνω της το σπάω
της ρίχνω ξύλο αλύπητο
φεύγω κι ακόμα πάω"
Γιώργη, εδώ σε βρίσκω φάουλ. Η συγκεκριμένη ανάρτηση δεν κουμπώνει με τον χαρακτήρα του καπιταλιστή Ευρωπαίου που βρίσκει τους Έλληνες γύφτουλες που έχεις αναπτύξει. Γενικά να ξέρεις είμαι μεγάλος φαν της δουλειάς σου, αλλά το συγκεκριμένο ήταν δημιουργικό φάουλ.Γιωργης έγραψε: ↑12 Ιαν 2019, 17:05Η αφοσίωση στην οικογενεια.
Η πειθαρχια στον οικο.
Η εκμαθηση του τροπου.
Η καλλιέργεια των παιδιων.
Η υποταγη μπροστα στην ανδρεια.
Η αρμονία.
Η ομορφιά.
Η ισορροπία.
Τα ονομασαν μισογυνισμο. Μισο-γυνισμο. Την ταξη των πραγμάτων. Τον νομο της Δήμητρας.
Εχετε τις γυναικες που σας αξίζουν.
Γραφικός έγραψε: ↑12 Ιαν 2019, 16:54Γιατί θα με περιλάβει; Το ότι έχω κάτσει κι έχω διαβάσει την αυτοβιογραφία του Βαμβακάρη πάει να πει ότι δεν τον εκτιμώ ως καλλιτέχνη; Μια παρατήρηση έκανα.
Άλλο:
Στο τέλος της σοφερίνας ο Αλεξανδράκης προτείνει στον Κωνσταντίνου να μην χωρίσει την γυναίκα του που τον κεράτωσε αλλά να της ρίξει ξύλο. Ανεβοκατεβάζει την παλάμη του κατακόρυφα στο πάτωμα και του λέει με ύφος παντογνώστη "δωσ' της".