Το ερωτικό έπος κάποιου Κανενός

[enaon]

δεν ξέρω τι λέτε για ποιήματα αλλά το έκανε ψυχολογικό θρίλερ η ίφιδα, εγώ αγριεύτηκα. θα καταλήξει φυλακή ο κανένας, θα βιάσει κάποια σίγουρα, μην αφήνετε την ίφιδα να γράφει.

απο την άλλη, αν κάπου πιο κάτω γίνει ένα έγκλημα πάθους, θα έκανε τον τέλειο ντεντέκτιβ, να βλέπει και οράματα καλύτερα, σκιές κλπ να του δείχνουν τα χίντς.

[Ίφιδα]

[Ίφιδα]

δεν ξέρω τι λέτε για ποιήματα αλλά το έκανε ψυχολογικό θρίλερ η ίφιδα, εγώ αγριεύτηκα. θα καταλήξει φυλακή ο κανένας, θα βιάσει κάποια σίγουρα, μην αφήνετε την ίφιδα να γράφει.

απο την άλλη, αν κάπου πιο κάτω γίνει ένα έγκλημα πάθους, θα έκανε τον τέλειο ντεντέκτιβ, να βλέπει και οράματα καλύτερα, σκιές κλπ να του δείχνουν τα χίντς.

Ο Κανένας είναι ατομάρα, δε θα βίαζε ποτέ, πιο πιθανό να σωσει τη Γερμανίδα απο βιασμό

[enaon]

πάντως βιασμός ερχόταν, στανταράκι.

[Ίφιδα]

Όχι βέβαια, εσυ αναφέρθηκες σ αυτο

[κουλούρι Θεσσαλονίκης]

(παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα την συνέχεια)




Κλείσαμε ραντεβού για το βράδυ στο μπαρ της πισίνας. Πήγα στο δωμάτιό μου για να ξεκουραστώ λίγο.



Η νύχτα προβλεπόταν περιπετειώδης.



Έκανα ένα μπάνιο και ξάπλωσα αλλά...





με κρατούσαν απ τα χέρια κι απ τα πόδια,
ένιωθα πανικό, απελπισία, δε μπορούσα να κουνηθώ
ένιωθα πως θα μου έκαναν κακό


μια μεγάλη μαύρη ύλη άρχισε να αναδύεται

μετά συνειδητοποίησα πως δεν αναδυόταν

απλώς ερχόταν απ όλες τις πλευρές ύλη και προστίθενται στο πλάσμα





κοίταξα καλύτερα κι ήταν ένα παιδί με μαύρα μάτια, διαλυμένο
ένα άντρας με μια βαλίτσα στο χέρι
μια γυναίκα χωρίς δόντια ματωμένη
ένας γέρος γυμνος με το δέρμα να κρέμεται και το βλέμμα του τρελού
ένα μωρό με σημάδι από σφαίρα

Πανικός, Πανικός, Πανικός
Ουρλιαχτά, κλάματα, γέλια, μοιρολόγια
Ένας αγρότης μου κόψε τον καρπό σε αργή κίνηση
Ένας γιατρός πλησίαζε μ ένα νυστέρι
Τοκ τοκ τοκ

Παλεύω να λυθώ κι όσο παλεύω, τόσο γελάνε
Τοκ τοκ τοκ
Μυριάδες με μια φωνή μου φωνάζουν
Είμαστε Γίγαντες, Τιτάνες

Τοκ τοκ τοκ
Η ύλη θεριεύει
Τοκ τοκ τοκ
Ουρλιάζω, κλαίω, χτυπιέμαι να ελευθερωθώ

Τοκ τοκ τοκ
Αν δεν κάνω κάτι τώρα θα χαθώ
Τοκ Τοκ τοκ
Φωνάζω, ξεψυχώ
Τοκ τοκ τοκ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ Ο ΚΥΚΛΩΠΑΣ
ΜΑ ΕΙΜΑΙ Ο ΚΑΝΕΝΑΣ σαν επιθανάτιος ρόγχος

Μπαμ Μπαμ ΜΠΑΜ

Ανοίγω την πόρτα τρέμοντας


Είναι η Γερμανίδα
-Μα καλά δεν μ ακούς τόση ώρα; Σε περίμενα στην πισίνα. Ήρθε η ώρα να φύγουμε

[enaon]

έλα ρε κουλούρι, το αποτελείωσες

βάλε ρε πιο αρτιστικ εικόνες, δεν θα μπορούμε να κοιμηθούμε το βράδυ.

[κουλούρι Θεσσαλονίκης]

έλα ρε κουλούρι, το αποτελείωσες

βάλε ρε πιο αρτιστικ εικόνες, δεν θα μπορούμε να κοιμηθούμε το βράδυ.

[ΓΑΛΗ]

Εν τω μεταξύ, κάπου στον Όλυμπο...

Φορτσάτη μπήκε στου Βουνού τις Βερσαλλίες η Ήρα
βρίζοντας δαίμονες, θεούς και την κακή της μοίρα.
Τον προκομένο έψαχνε, της είχανε σφυρίξει
πως πάλι έψαχνε μπαξέ το σπόρο του να ρίξει.
Τον βρήκε στο καθιστικό που’ χε θέα στον κάμπο
όρθιο στο παράθυρο στου σούρουπου το θάμπο
στο ένα χέρι ο κεραυνός, χρυσό κυάλι στο άλλο
και φώναζε “έτσι σε θέλω, ναι, ναι, ναι,
κι άλλο κι άλλο κι άλλο”...

-Τί κάνεις βρε πορνόγερε, ακόμα να χορτάσεις
κι έβαλες στόχο του Τατσό το σκόρ να ξεπεράσεις;
Δεν φτάνει που τους κεραυνούς τους θες για πατερίτσες
πάλι θες περιπέτειες με νιες, γριές και θείτσες;
Τα χρόνια τα καλύτερα τα έδωσα σε σένα
μένα με θέλανε θεοί τρανοί από τα ξένα
μα εγώ εσένα αγάπησα, θυσία έχω γίνει
και τα’ λεγε η μάνα μου, αυτός είναι μπουρίνι
αλλά με βρήκες άβγαλτη κι αθώα κι ερωτιάρα
κι αντί για στέμμα μου’ βαλες την κερατένια τιάρα
κι όλο βλέπεις ποδόσφαιρο αν θέλω εγώ παρτάκι
και στην τουαλέτα ανοιχτό αφήνεις το καπάκι
και…

-Σώπα πολυλογού γυνή και μη με καταριέσαι
βρήκα διάδοχο άξιο, να μην παραπονιέσαι.
Εγώ βγαίνω στη σύνταξη, κάτι ένσημα μου λείπουν
μα τώρα που οι δυνάμεις μου σιγά με εγκαταλείπουν
έχω κυαλάρει από καιρό τον Άξιο, τον Ένα
του Δία τον μονάκριβο, τον ημίθεο Κανένα.
Οπότε γυναικούλα μου, γλυκειά, σεμνή μου Ήρα
αγάπη μου παντοτεινή και της ζωής μου ψείρα
πήγαινε φτιάξε έναν μεζέ, φέρε κι ένα κρασάκι
κι έλα να πούμε ένα “γεια” στο νέο μας παιδάκι.

Κι αν του τυχαίνει μια στραβή, φόβο κακό μην έχει
όλο και κάποιος κολλητός για πάρτη του θα τρέχει…

[enaon]

Εν τω μεταξύ, κάπου στον Όλυμπο...

Πέρασαν επτά μέρες, ούτε που το κατάλαβα.
Ωραία έγιναν τελικά, σιγά που ήταν δουλειά μηνός που έλεγε ο φωτεινούλης, απαισιορθόδοξος όπως πάντα. Θα τον τρελάνω όταν έρθει, θα του πώ οτι το έκανα σε ένα απόγευμα.

Ειναι ένας ήχος όμως που γυρνάει με τον δικό του ρυθμό, σπάει την αρμονία, τι να ναι; Φτου, ξέχασα να στειρώσω τους Θεους, μη Δία, σταμάτα δεν το κάνουμε αυτό, έλα εδώ λίγο να σου βγάλω κάτι.

Πτώμα ειμαι σήμερα, τι μέρα. Αν δεν ακουγόταν τοσο χαρούμενος θα του έλεγα οτι έχω δουλειά, κάτι με τα παιδιά μου. Έχω και λίγη αγωνία, σιγά μην τα κατάφερε, μουσαμάδες θα έχει ζωγραφίσει, σιγά μην πρόλαβε. Καλά τί κάνει τόση ώρα, δεν ακουει το κουδούνι;

-Γειά
-οκ
-Θα σου έλεγα να περάσεις
-Δεν ειχες πεί θα φάμε εδώ; τι εχουν τα χερια σου, κεραυνούς χάραζες;
-Ξεχάστηκα λίγο, δεν μαγείρεψα, έπαιζα με τον Δία, τον θυμάσαι τον Δία ε;
-Ο αγαπημένος μου, πού είναι;
-Ιδέα δεν έχω αλλά που θα μου πάει. Πάμε να μασήσουμε στου μπούκα;
-Φύγαμε. Τα πρόλαβες όλα ρε Μεγάλε αλήθεια;
-Ναι, για πλάκα τελικά.
-Τους θεούς στον γιατρό τους πήγες;
-Έπρεπε
-Σε ποιόν;
-Στον Κανένα
-Καλός;
-Μέχρι να γυρίσουμε Θα δείξει.

[Ίφιδα]

Εν τω μεταξύ, κάπου στον Όλυμπο...

Φορτσάτη μπήκε στου Βουνού τις Βερσαλλίες η Ήρα
βρίζοντας δαίμονες, θεούς και την κακή της μοίρα.
Τον προκομένο έψαχνε, της είχανε σφυρίξει
πως πάλι έψαχνε μπαξέ το σπόρο του να ρίξει.
Τον βρήκε στο καθιστικό που’ χε θέα στον κάμπο
όρθιο στο παράθυρο στου σούρουπου το θάμπο
στο ένα χέρι ο κεραυνός, χρυσό κυάλι στο άλλο
και φώναζε “έτσι σε θέλω, ναι, ναι, ναι,
κι άλλο κι άλλο κι άλλο”...

-Τί κάνεις βρε πορνόγερε, ακόμα να χορτάσεις
κι έβαλες στόχο του Τατσό το σκόρ να ξεπεράσεις;
Δεν φτάνει που τους κεραυνούς τους θες για πατερίτσες
πάλι θες περιπέτειες με νιες, γριές και θείτσες;
Τα χρόνια τα καλύτερα τα έδωσα σε σένα
μένα με θέλανε θεοί τρανοί από τα ξένα
μα εγώ εσένα αγάπησα, θυσία έχω γίνει
και τα’ λεγε η μάνα μου, αυτός είναι μπουρίνι
αλλά με βρήκες άβγαλτη κι αθώα κι ερωτιάρα
κι αντί για στέμμα μου’ βαλες την κερατένια τιάρα
κι όλο βλέπεις ποδόσφαιρο αν θέλω εγώ παρτάκι
και στην τουαλέτα ανοιχτό αφήνεις το καπάκι
και…

-Σώπα πολυλογού γυνή και μη με καταριέσαι
βρήκα διάδοχο άξιο, να μην παραπονιέσαι.
Εγώ βγαίνω στη σύνταξη, κάτι ένσημα μου λείπουν
μα τώρα που οι δυνάμεις μου σιγά με εγκαταλείπουν
έχω κυαλάρει από καιρό τον Άξιο, τον Ένα
του Δία τον μονάκριβο, τον ημίθεο Κανένα.
Οπότε γυναικούλα μου, γλυκειά, σεμνή μου Ήρα
αγάπη μου παντοτεινή και της ζωής μου ψείρα
πήγαινε φτιάξε έναν μεζέ, φέρε κι ένα κρασάκι
κι έλα να πούμε ένα “γεια” στο νέο μας παιδάκι.

Κι αν του τυχαίνει μια στραβή, φόβο κακό μην έχει
όλο και κάποιος κολλητός για πάρτη του θα τρέχει…

[Γραφικός]

Ίφιδα, ΓΑΛΗ, enaon, τα πάμε σούπερ!
Να περιμένουμε όμως πριν συνεχίσουμε να βρει χρόνο το κουλούρι να εικονογραφήσει.

[κουλούρι Θεσσαλονίκης]

(ποίηση από το ανέκ(ν)δοτο έργο της Γαλής Φορουμάκη)










Εν τω μεταξύ, κάπου στον Όλυμπο...

Φορτσάτη μπήκε στου Βουνού τις Βερσαλλίες η Ήρα
βρίζοντας δαίμονες, θεούς και την κακή της μοίρα.




Τον προκομένο έψαχνε, της είχανε σφυρίξει
πως πάλι έψαχνε μπαξέ το σπόρο του να ρίξει.
Τον βρήκε στο καθιστικό που’ χε θέα στον κάμπο
όρθιο στο παράθυρο στου σούρουπου το θάμπο
στο ένα χέρι ο κεραυνός, χρυσό κυάλι στο άλλο
και φώναζε “έτσι σε θέλω, ναι, ναι, ναι,
κι άλλο κι άλλο κι άλλο”...




-Τί κάνεις βρε πορνόγερε, ακόμα να χορτάσεις

κι έβαλες στόχο του Τατσό το σκόρ να ξεπεράσεις;
Δεν φτάνει που τους κεραυνούς τους θες για πατερίτσες
πάλι θες περιπέτειες με νιες, γριές και θείτσες;
Τα χρόνια τα καλύτερα τα έδωσα σε σένα
μένα με θέλανε θεοί τρανοί από τα ξένα
μα εγώ εσένα αγάπησα, θυσία έχω γίνει
και τα’ λεγε η μάνα μου, αυτός είναι μπουρίνι
αλλά με βρήκες άβγαλτη κι αθώα κι ερωτιάρα


κι αντί για στέμμα μου’ βαλες την κερατένια τιάρα
κι όλο βλέπεις ποδόσφαιρο αν θέλω εγώ παρτάκι
και στην τουαλέτα ανοιχτό αφήνεις το καπάκι
και…




-Σώπα πολυλογού γυνή και μη με καταριέσαι
βρήκα διάδοχο άξιο, να μην παραπονιέσαι.
Εγώ βγαίνω στη σύνταξη, κάτι ένσημα μου λείπουν
μα τώρα που οι δυνάμεις μου σιγά με εγκαταλείπουν
έχω κυαλάρει από καιρό τον Άξιο, τον Ένα
του Δία τον μονάκριβο, τον ημίθεο Κανένα.
Οπότε γυναικούλα μου, γλυκειά, σεμνή μου Ήρα
αγάπη μου παντοτεινή και της ζωής μου ψείρα
πήγαινε φτιάξε έναν μεζέ, φέρε κι ένα κρασάκι


κι έλα να πούμε ένα “γεια” στο νέο μας παιδάκι.



Κι αν του τυχαίνει μια στραβή, φόβο κακό μην έχει
όλο και κάποιος κολλητός για πάρτη του θα τρέχει…

[κουλούρι Θεσσαλονίκης]

Εν τω μεταξύ, κάπου στον Όλυμπο...

Πέρασαν επτά μέρες, ούτε που το κατάλαβα.
Ωραία έγιναν τελικά, σιγά που ήταν δουλειά μηνός που έλεγε ο φωτεινούλης, απαισιορθόδοξος όπως πάντα. Θα τον τρελάνω όταν έρθει, θα του πώ οτι το έκανα σε ένα απόγευμα.

Ειναι ένας ήχος όμως που γυρνάει με τον δικό του ρυθμό, σπάει την αρμονία, τι να ναι; Φτου, ξέχασα να στειρώσω τους Θεους, μη Δία, σταμάτα δεν το κάνουμε αυτό, έλα εδώ λίγο να σου βγάλω κάτι.

Πτώμα ειμαι σήμερα, τι μέρα. Αν δεν ακουγόταν τοσο χαρούμενος θα του έλεγα οτι έχω δουλειά, κάτι με τα παιδιά μου. Έχω και λίγη αγωνία, σιγά μην τα κατάφερε, μουσαμάδες θα έχει ζωγραφίσει, σιγά μην πρόλαβε. Καλά τί κάνει τόση ώρα, δεν ακουει το κουδούνι;




-Γειά
-οκ
-Θα σου έλεγα να περάσεις
-Δεν ειχες πεί θα φάμε εδώ; τι εχουν τα χερια σου, κεραυνούς χάραζες;





-Ξεχάστηκα λίγο, δεν μαγείρεψα, έπαιζα με τον Δία, τον θυμάσαι τον Δία ε;
-Ο αγαπημένος μου, πού είναι;
-Ιδέα δεν έχω αλλά που θα μου πάει.
Πάμε να μασήσουμε στου μπούκα;




-Φύγαμε. Τα πρόλαβες όλα ρε Μεγάλε αλήθεια;
-Ναι, για πλάκα τελικά.
-Τους θεούς στον γιατρό τους πήγες;
-Έπρεπε
-Σε ποιόν;
-Στον Κανένα

-Καλός;
-Μέχρι να γυρίσουμε

Θα δείξει.

[ΓΑΛΗ]

Tα σέβη μου.