pylothess έγραψε: ↑03 Μάιος 2018, 23:01
Golden Age έγραψε: ↑03 Μάιος 2018, 20:05
pylothess έγραψε: ↑03 Μάιος 2018, 19:42
Τι διαφέρει ο Στάλιν από τον Παπαδόπουλο;
Τί συγκρίνεις ρε φίλε;

Τί σχέση είχανε οι Απριλιανοί με το αιμοσταγές καθεστώς της ΕΣΣΔ;
Η διαφορά είναι ότι ο Στάλιν ήταν αυτός το Μεγάλο αφεντικό και δεν λογοδοτούσε στο ΝΑΤΟ.
Γι αυτό και ο Μάο σπάστηκε ,δεν γούσταρε να του πρήζει τα @@ ο Στάλιν και του λέει : Ρε καρντάσι, μου τα έκανες
πολλά. Άντε και γαμήσου, δεν σε έχω ανάγκη. Η Κίνα είναι μεγάλη σαν την Ευρώπη ,μπορεί να τα καταφέρει και μόνη
της και αυτό θα κάνει.Δεν σε έχουμε ανάγκη Γεωργιανέ.
Ούτε στον Παπαδόπουλο ,ούτε στον Στάλιν ,ούτε στον Σαντάμ , ούτε στον Καντάφι,ούτε στον Μάο αλλά ούτε και στον Χομεινί υπήρχε
δημοκρατία.Όλοι τους ήτανε τύραννοι φασίστες που κάνανε ενδεχομένως και κάποια καλά έργα για να κερδίσουν την λαϊκή εύνοια.
Εδώ ρε παιδιά σκεφτείτε ότι η Ελλάδα δεν είχε δημοκρατία ούτε και μέχρι το 1975. Πρώτη φορά η Ελλάδα είχε πραγματική δημοκρατία το
1975 επί Κων/νου Καραμανλή.Μια από τις πιο φωτεινές στιγμές της ΝΔ.
Κι ο Παπαδόπουλος, παρότι δεν ήταν μεγάλο αφεντικό δεν λογοδοτούσε στο ΝΑΤΟ. Η διαφορά τους έγκειται στις δικτατορίες. Οι Απριλιανοί σαν δικτάτορες, ήτανε "ψυχούλες". Καμμία σχέση με τον Στάλιν.
Για τον Μάο κάνεις μεγάλο λάθος. Ουδέποτε διέρρηξε τις σχέσεις του με τον Στάλιν. Στα ιδεολογικά είχανε κάποιες επι μέρους ιδεολογικές διαφορές (στο ζήτημα της εκβιομηχανίσεως όμως, όχι στην ουσία του οικονομικού μοντέλου), όμως γεωπολιτικά ήτανε απολύτως σύμμαχοι. Ο Μάο μάλιστα είχε πάρει επάνω του και τον πόλεμο της Κορέας.
Σε ρήξη με την ΕΣΣΔ ήρθε επι Χρουτσώφ και όχι απο την αρχή.
Τέλος, ο φασισμός είναι συγκεκριμένη ιδεολογία με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Είναι λάθος ο κάθε δικτάτορας να αποκλαείται φασίστας. Ολοκληρωτιστής ναι, το φασίστας όμως είναι όρος που χρησιμοποιείται καταχρηστικά.
Όσον αφορά τους Χωμεϊνί, Σαντάμ και Καντάφι, είδαμε και τους δυτικούς "δημοκράτες" πόσο "καλοί" είναι. Και οι τρεις που ανέφερες ήτανε εθνικοί ηγέτες, με τις χώρες τους πραγματικά ελεύθερες, ανεξάρτητες και εθνικά αξιοπρεπείς. Την ίδια στιγμή στην "δημοκρατική" Δύση στις πολιτικές ελίτ κυραρχεί η υποτέλεια σε διάφορα συμφέροντα.
Αυτό με την "πραγματική δημοκρατία" που υποτίθεται οτι έφερε ο
Κωνσταντίνος
Καραμανλής ο... "
Εθνάρχης", είναι απο τα καλύτερα ανέκδοτα. η 'δημοκρατία του "εθνάρχου" Καρμανλή ήταν και είναι ένας ανελέητος ιδεολογικός πόλεμος απέναντι στις εθνικές ιδέες και ένα τρελό ιδεολογικό κυνήγι σε όσους εκφράζουν αυτές, απο το '74 μέχρι σήμερα. Μια δικτατορία με αντεθνικά χαρακτηριστικά.