Ζαποτέκος έγραψε: ↑06 Μαρ 2019, 00:41Οι Έλληνες της κλασσικής εποχής έλεγαν χειρότερα. Απ' τον παραπάνω σύνδεσμο :Pirate7G έγραψε: ↑06 Μαρ 2019, 00:34Ζαποτέκος έγραψε: ↑06 Μαρ 2019, 00:30
Σε αρχαίο Έλληνα συγγραφέα δεν έχει σωθεί. Το διασώζει ο Σέρβιος Ονοράτος στα σχολιά του για την Αινειάδα του Βιργιλίου. http://www.perseus.tufts.edu/hopper/tex ... line%3D504
Αυτός όμως δεν ήταν Έλληνας και δεν έζησε καν τις εποχές της αρχαίας Ελλάδας.
Αρα το αρχικό επιχείρημα του "Δημοκρατη", δεν στεκει
...ένα ρητό που ο Διογένης Λαέρτιος (1.34) αποδίδει στον Θαλή, ενώ άλλοι το απέδιδαν στον Σωκράτη: «Χρωστάω χάρη στην Τύχη για τρία πράγματα: που γεννήθηκα άνθρωπος και όχι ζώο, άνδρας και όχι γυναίκα, Έλληνας και όχι βάρβαρος» (τριῶν τούτων ἕνεκα χάριν ἔχειν τῇ Τύχῃ· πρῶτον μὲν ὅτι ἄνθρωπος ἐγενόμην καὶ οὐ θηρίον, εἶτα ὅτι ἀνὴρ καὶ οὐ γυνή, τρίτον ὅτι Ἕλλην καὶ οὐ βάρβαρος).
Αυτή η ερμηνεία δεν είναι απαραίτητα μειωτικη, απαξιωτική ή ρατσιστική.
Θα μπορούσε καθαρά να είναι μια αξιολογική αναφορά, μια έκφραση ανακουφισης αφού οι άνθρωποι ζούσαν σαφώς καλύτερα από τα ζώα, οι άνδρες - εκείνη την εποχή--από τις γυναίκες κι οι Έλληνες από τους βαρβάρους .
Αυτη η φράση, ακριβώς επειδή γράφτηκε την εποχή που γράφτηκε, αντηχεί την οργή των Αθηναίων εναντίον των Περσών. Δεν προκαλεί καμία έκπληξη λοιπόν μια τέτοια φράση. Εξάλλου αν ήταν κοινή αντίληψη κάτι τέτοιο, δεν θα έφευγαν τόσοι Έλληνες να πάνε στην υπηρεσία του Πέρση βασιλιά.Ζαποτέκος έγραψε: ↑06 Μαρ 2019, 00:41Οι Έλληνες, ειδικά μετά τους περσικούς πολέμους, πίστευαν ότι, ελεύθεροι πολίτες καθώς ήταν, ήταν ανώτεροι από τους βαρβάρους που υπάκουαν δουλικά σε έναν βασιλιά. Όπως λέει ο Ευριπίδης στην Ιφιγένεια εν Αυλίδι, είναι λογικό οι Έλληνες να εξουσιάζουν τους βαρβάρους, αλλά όχι το αντίστροφο: βαρβάρων δ’ Ἕλληνας ἄρχειν εἰκός, ἀλλ’ οὐ βαρβάρους … Ἑλλήνων· τὸ μὲν γὰρ δοῦλον, οἱ δ’ ἐλεύθεροι.
Η φράσεις που έφερες, όπως κι η φράση "πας μη Ελλην βάρβαρος", εκλαμβάνονται και χρησιμοποιούνται με έναν πλήρως στρεβλό τρόπο, από τους εθνικιστές, καθώς ο εθνικιστής χρησιμοποιεί τις πηγές όπως ο μεθυσμένος τους στύλους της ΔΕΗ: όχι για να του φωτίσουν το δρόμο αλλά για να στηρίξουν τα βήματά του που τρεκλίζουν.