hellegennes έγραψε: ↑01 Απρ 2019, 23:32
Δεν αφορά το δικαίωμα της μετακίνησης σε οποιοδήποτε μέρος του γαμημένου πλανήτη που ανήκει δικαιωματικά στο κάθε είδος που γεννήθηκε εδώ.
Δεν μπορεί να υπάρξει αυτό στον πραγματικό κόσμο έτσι όπως είναι δομημένος σήμερα. Χρειάζονται κοσμογονικές αλλαγές και όχι μόνο στην νομοθεσία. Στο οικονομικό σύστημα κυρίως, στα μέσα παραγωγής, στην διανομή του πλούτου, στην έννοια της ιδιοκτησίας.
Μιλάμε για κάτι ιδεατό δηλαδή. Ναι, εκεί θα μπορούσε να συζητήσει κανείς για τον κοσμοπολίτη (τον πολίτη όλου του κόσμου) που μετακινείται ελεύθερα και έχει τα ίδια δικαιώματα σε οποιοδήποτε σημείο της γης.
Πίσω στον πραγματικό κόσμο. Ο άνθρωπος ως ον κοινωνικό οργάνωσε ομάδες, ομάδες ομάδων κλπ κλπ ώσπου κατέληξε να έχει τα κράτη με την μορφή που τα γνωρίζουμε σήμερα. Οι ομάδες αυτές ανέκαθεν είχαν αντικρουόμενα συμφέροντα για την προστασία των οποίων περιχαράκωσαν περιοχές με "σύνορα". Αυτό γίνεται σε όλα τα επίπεδα είτε πρόκειται για κράτος, είτε για το χωράφι του παππού, είτε για το χώρο στο πάρκινγκ ή τα όρια του διαμερίσματός σου. Η παραδοχή ότι ο καθένας πάει ΟΠΟΥ θέλει, ΟΠΩΣ θέλει, ΟΠΟΤΕ θέλει που υπονοεί μια αποδοχή ενός τέτοιου δικαιώματος (αν τέλος πάντων αυτό εννοείτε οι υποστηρικτές) δεν στέκει και συγκρούεται με πολλές άλλες κοινωνικές νόρμες.
Αναφορικά με τα δικαιώματα κάποιου που γεννιέται σε έναν τόπο. Προφανώς και έχει περισσότερα και μάλιστα συνοδεύονται από τις αντίστοιχες υποχρεώσεις. Πως είναι δυνατόν να έχει ο Καναδός τα ίδια δικαιώματα με εμένα στον Ελλαδικό χώρο την στιγμή, που πληρώνω φόρους, έδωσα 1,5 χρόνο από την ζωή μου στο στρατό και θα κληθώ να πολεμήσω για να προστατέψω τον χώρο αυτό;
Εντοπίζεις σωστά πως είναι άδικο για κάποιον να γεννηθεί στην έρημο έναντι κάποιου που γεννήθηκε σε πλούσια χώρα. Συμφωνούμε. Είναι. Το ίδιο άδικο είναι και για αυτόν που μέσα σε μια χώρα θα γεννηθεί σε φτωχή έναντι πλούσιας οικογένειας ή με αναπηρία έναντι κάποιου που είναι αρτιμελής. Η ιστορία δεν έχει δώσει βιώσιμη λύση που θα εξαλείψει αυτές τις αδικίες αν και συνεχώς γίνονται βήματα. Το να πούμε όμως ότι η μετανάστευση είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα σημαίνει ότι στοχεύουμε και σε κάποιες αλλαγές ως απόρροια αυτής μας της δήλωσης. Αν οι αλλαγές είναι να ανοίξουμε τα σύνορά μας (εμείς μόνοι μας μεμονωμένα) προς όποιον θέλει να έρθει απλώς θα διαλύσουμε την χώρα μας. Είναι το αντίστοιχο του να πεις ότι κάθε άνθρωπος δικαιούται στέγης και να ανοίξεις μόνο εσύ το δικό σου σπίτι προς όποιον δεν έχει. Συνεπώς κάθε τέτοια συζήτηση θα προσκρούει στην αμφιβολία για τα κίνητρα αυτών που υποστηρίζουν το δικαίωμα της μετανάστευσης. Δηλαδή να φορτωθούν κάποιες χώρες που οι κυβερνήσεις τους είναι πιο ελαστικές ή χαζοχαρούμενες (ονόματα δεν λέμε) το βάρος των μεγάλων ροών των προσφύγων που δημιούργησε η απληστία και η παράνοια των ισχυρών.