Το μεγάλο ερώτημα που ταλαιπωρεί τους μή Δανεζικούς

είναι γιατί παρατηρούμε τα πάντα να φεύγουν από εμάς επιταχυνόμενα στη σφαίρα της παρατήρησής μας. Γιατί σε όλες τις παρατηρήσεις μας εμφανιζόμαστε εμείς ως "κέντρο του σύμπαντος";
Ο Δανέζης το έλυσε λέγοντας "η απομάκρυση είναι ψευδαίσθηση.
Σύγκλιση έχουμε σε ένα μελλοντικό σημείο!" Έτσι, είναι λογικό να είμαστε το κέντρο του σύμπαντος,
όπως είναι κάθε του άτομο, δεδομένου ότι όλα κινούνται προς το ίδιο εστιακό σημείο. Είτε βρίσκεσαι εδώ, είτε εκεί, θα βλέπεις τα πάντα να απομακρύνονται από εσένα (λόγω της καμπυλότητας), αλλά στην πραγματικότητα να συγκλίνουν προς το ίδιο σημείο που θα βρίσκεσαι κι εσύ κάποια στιγμή αργότερα.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος
stavmanr την 08 Απρ 2019, 23:27, έχει επεξεργασθεί 7 φορές συνολικά.