Ζούκοφ: Ο στρατηγός που ταπείνωσε τους ναζί...

[brb και tyt]

https://www.mixanitouxronou.gr/wp-conte ... 99x400.jpg

Ο στρατηγός που σταμάτησε την πορεία του Χίτλερ στη Σοβιετική Ένωση και έκανε την προέλαση στο Βερολίνο. Ζούκοφ ο στρατηγός που ταπείνωσε τους ναζί...

Ο στρατηγός Γκέοργκι Ζούκοφ ηγήθηκε μίας από τις κρισιμότερες μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στο Στάλινγκραντ και κατά γενική ομολογία, ήταν ένα από τα σπουδαιότερα στρατηγικά μυαλά της Σοβιετικής Ένωσης....

Οι κακουχίες τον σκληραγώγησαν...

Ο Γκεόργκι Ζούκοφ γεννήθηκε το 1896 στο χωριό Στρέλκοβκα της ρωσικής επαρχίας, 125 χιλιόμετρα έξω από τη Μόσχα. Η παιδική του ηλικία ήταν δύσκολη, καθώς προερχόταν από φτωχή οικογένεια αγροτών. Εκτός αυτού, ο πατέρας του ήταν ιδιαίτερα αυστηρός. Πολύ συχνά χειροδικούσε πάνω στον μικρό Γκεόργκι για να τον τιμωρήσει και να τον πειθαρχήσει. Με τα χρόνια, οι γονείς του δυσκολεύονταν όλο και περισσότερο να τα βγάλουν πέρα. Έτσι, μόλις ο Γκεόργκι Ζούκοφ έκλεισε τα 9, τον έστειλαν στη Μόσχα να δουλέψει ως γουναράς στο πλευρό του θείου του. Αν και η δουλειά ήταν σκληρή για την ηλικία του, μεγαλώνοντας στη Μόσχα, ο Ζούκοφ ήρθε σε επαφή με πολλά ερεθίσματα που του άνοιξαν τους ορίζοντες και του διαμόρφωσαν μια πολύπλευρη προσωπικότητα.

Οι πρώτες διακρίσεις

Μέχρι να ενηλικιωθεί, ο Ζούκοφ εργαζόταν στο γουναράδικο του θείου του. Τότε ξέσπασε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος. Το 1915 κλήθηκε στο ιππικό. Από νωρίς, αλλά και καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, ξεχώρισε τόσο για τις ικανότητες όσο και για τη γενναιότητα του, που του χάρισε δυο παράσημα....

https://www.mixanitouxronou.gr/wp-conte ... 86x400.jpg

Κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση, ο Ζούκοφ αποφάσισε να ενταχθεί στο κόμμα των Μπολσεβίκων. Το προφίλ του νεαρού άντρα ήταν ιδανικό. Προερχόμενος από μία φτωχή εργατική οικογένεια, είχε καταφέρει να διακριθεί με τη δυναμικότητα, τον αλτρουισμό και το θάρρος του. Όπως ήταν φυσικό, γρήγορα κέρδισε τον σεβασμό και την εκτίμηση των συντρόφων του στους κομματικούς κύκλους.

Επιπλέον, είχε βρει πια την κλίση του. Συνέχισε να ανελίσσεται στις στρατιωτικές τάξεις και να έρχεται σε επαφή με σημαντικούς αξιωματούχους. Η πρώτη μεγάλη στρατηγική του επιτυχία ήρθε το 1938. Ήταν η πρώτη φορά που καλούνταν να διαχειριστεί μια πολεμική επιχείρηση μόνος του. Επρόκειτο για την εκστρατεία εναντίον των Ιαπώνων, οι οποίοι είχαν αρχίσει να γίνονται απειλητικοί και να καταλαμβάνουν ρωσικά εδάφη.

Ο Γκεόργκι Ζούκοφ εξόπλισε τα στρατεύματά του με μία ασυνήθιστα μεγάλη ποσότητα πυροβόλων. Μάλιστα, τα οργάνωσε και τα χειρίστηκε με τέτοια αρτιότητα που κατάφερε να περικυκλώσει την ιαπωνική παράταξη από παντού. Λέγεται ότι από την περίφημη μάχη του Χαλχίν Γκολ δεν γλίτωσε ούτε ένας Ιάπωνας. Τότε, η φήμη του Ζούκοφ έφτασε στον Στάλιν και τους συνεργάτες του.


Ο θρίαμβος εναντίον των Ναζί

Η δεκαετία του ‘40 βρήκε τον Γκεόργκι Ζούκοφ να έχει προαχθεί σε αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Άμυνας της χώρας. Παράλληλα, είχε αναπτύξει μια ιδιαίτερα στενή σχέση με τον Στάλιν, τον οποίο θαύμαζε βαθύτατα. Λέγεται ότι ο Ζούκοφ ήταν από τους ανθρώπους που γνώριζαν καλά τον ηγέτη του σοβιετικού καθεστώτος, σε βαθμό που είχε μάθει να αναγνωρίζει τις διαθέσεις του από τον τρόπο που χειριζόταν την πίπα του όταν κάπνιζε. Αυτή η λεπτομέρεια είναι ένα απλό δείγμα της ενσυναίσθησης και της ευφυίας που διέκριναν τον ρώσο στρατηγό.

Τον Ιούνιο του 1941 τα γερμανικά στρατεύματα καταπάτησαν τη συνθήκη που είχε υπογραφεί μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της Γερμανίας το 1939 και ξεκίνησαν μία μεγάλη εκστρατεία εισβολής στη χώρα. Η ισχύς του ναζιστικού εξοπλισμού σε συνδυασμό με τα υπεράριθμα στρατεύματα, αιφνιδίασαν τον Στάλιν. Έως τα μέσα Οκτωβρίου, οι Γερμανοί είχαν καταφέρει να πολιορκήσουν τις δύο σπουδαιότερες ρωσικές πόλεις, το Λένινγκραντ και τη Μόσχα. Ετοιμάζονταν, μάλιστα, να επιτεθούν και στο Στάλινγκραντ, όταν τους πρόλαβε ο βαρύς ρωσικός χειμώνας....

https://www.mixanitouxronou.gr/wp-conte ... 96x465.jpg

Ο Ζούκοφ χρησιμοποίησε τα κατεστραμμένα κτίρια και τα ερείπια που είχαν αφήσει πίσω τους οι Γερμανοί, ως φυσικές αμυντικές οχυρώσεις/ πηγή: Wikipedia...


Το καλοκαίρι του 1942 το σχέδιο της πολιορκίας του Στάλινγκραντ τέθηκε σε εφαρμογή. Ο Χίτλερ υπολόγιζε ότι θα χρειάζονταν περίπου δέκα ημέρες για να καταλάβουν την πόλη. Πράγματι, η επίθεση ξεκίνησε με βομβαρδισμούς που ισοπέδωσαν το 80% της πόλης κι όλα έδειχναν ότι οι Γερμανοί ήταν ασταμάτητοι. Όμως ήταν η πόλη του Στάλιν που έδωσε εντολή για άμυνα με κάθε θυσία και πίστη στη νίκη. Το Στάλινγκραντ είχε 126 εργοστάσια, παρήγαγε και επισκεύαζε τα άρματα μάχης και άλλο εξοπλισμό. Η κατάληψη της πόλης θα είχε τρομερές πολεμικές και ψυχολογικές επιπτώσεις.

Τότε, η Σοβιετική Ένωση επιστράτευσε τον Γκεόργκι Ζούκοφ.

Η στρατηγική που ακολούθησε ο νέος διοικητής ήταν πρωτοποριακή. Αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τα κατεστραμμένα κτίρια και τα ερείπια που είχαν αφήσει πίσω τους οι Γερμανοί, ως φυσικές αμυντικές οχυρώσεις. Εφάρμοσε, στην ουσία, έναν ιδιότυπο πόλεμο «αστικών χαρακωμάτων». Οι άντρες του είχαν χωριστεί σε μικρές ομάδες των δέκα και κρυμμένοι μέσα στα χαλάσματα αιφνιδίαζαν τους εχθρούς. Με τη σειρά τους, οι Γερμανοί αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν την ίδια τακτική και να χωριστούν σε μικρές ομάδες για να αντιμετωπίσουν την αντίσταση των αντρών του Ζούκοφ. Οι ελεύθεροι σκοπευτές έγιναν ο εφιάλτης των ναζί. Οι μάχες ήταν εξοντωτικές ακόμη και για ένα δωμάτιο ενός κατεστραμμένου οικήματος.

Οι προμήθειες είχαν αρχίσει να εκλείπουν και από τις δύο μεριές και οι απώλειες αυξάνονταν μέρα με τη μέρα. Τότε ο Στάλιν έστειλε ενισχύσεις. Ο Κόκκινος Στρατός στο Στάλινγκραντ ενισχύθηκε από 500.000 στρατιώτες, 900 τανκ και 1.400 αεροσκάφη. Μέσα σε τρεις μέρες, οι περίπου 250.000 εναπομείναντες Γερμανοί είχαν κυκλωθεί και όσοι επέζησαν, αιχμαλωτίστηκαν. Πρώτος και σημαντικότερος ο στρατάρχης Φρίντιχ Πάουλους που αρνήθηκε να αυτοκτονήσει και παραδόθηκε μαζί με 22 στρατηγούς και 91000 άνδρες. Ο πρώτος και μοναδικός στρατάρχης που πιάστηκε αιχμάλωτος στην γερμανική ιστορία. Η σαρωτική ήττα των ναζί στη μάχη του Στάλινγκραντ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πορεία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη ήττα των Γερμανών και ανέκοψε τις όποιες επεκτατικές βλέψεις είχαν προς την Ανατολή. Ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ, φοβούμενος ότι το γεγονός θα λειτουργούσε ανασταλτικά στην κατάταξη νέων στρατιωτών, είχε πει: «Πρέπει να αποκρύψουμε αυτά τα νέα από τον γερμανικό λαό». Ο στρατηγός Ζούκοφ, που είχε ηγηθεί αυτού του στρατιωτικού θριάμβου, συνέχισε τη δράση του στο μαρτυρικό Λένινγκραντ και μετά τη νίκη εφόρμησε στη Γερμανία. Το 1945 στην ιστορική μάχη του Βερολίνου ως διοικητής του Α’ Λευκορωσικού Μετώπου, ήταν παρών κατά την παράδοση του Βερολίνου και την οριστική ήττα του Χίτλερ....

https://www.mixanitouxronou.gr/wp-conte ... 96x609.jpg

Μετά τον πόλεμο

Τα μεταπολεμικά χρόνια, αντίθετα με αυτό που θα περίμενε κανείς, δεν υπήρξαν ιδιαίτερα εύκολα για τον Γκέοργκι Ζούκοφ. Ο Στάλιν άρχισε να γίνεται υπερβολικά καχύποπτος και έπαψε να εμπιστεύεται πολλούς από τους άλλοτε στενούς του συνεργάτες. Ανάμεσα σε αυτούς βρισκόταν κι ο Ζούκοφ, με το πρόσχημα ότι είχε ηγετικές τάσεις. Άλλωστε ήταν εξαιρετικά δημοφιλής και αυτό πάντα ήταν ένα πρόβλημα, εκείνη την περίοδο.

Το 1948, ο ηγέτης του σοβιετικού καθεστώτος υπό την καθοδήγηση του Λαβρέντι Μπέρια, που ήταν αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών ασφαλείας, διέταξε έρευνα στο σπίτι του Ζούκοφ. Εκεί βρέθηκαν λάφυρα τεράστιας αξίας, τα οποία ο Ρώσος στρατηγός είχε υφαρπάξει από τους Ναζί κατά τις εκστρατείες του στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο....

https://www.mixanitouxronou.gr/wp-conte ... ukov_2.jpg


Λόγω της δημοφιλίας του, ο Στάλιν γνώριζε ότι δεν μπορούσε να τον φυλακίσει ή να τον εκτελέσει, οπότε περιορίστηκε στο να τον υποβιβάζει σε όλο και πιο ασήμαντες θέσεις. Μετά τον ξαφνικό θάνατο του Στάλιν, ο Ζούκοφ συμμετείχε στη αποσταλινοποίηση και στην εκκαθάριση από το καθεστώς Μπέρια. Υπηρέτησε για λίγα χρόνια και ως Υπουργός Άμυνας της νέας κυβέρνησης. Ωστόσο, η έντονη προσωπικότητά του δεν του επέτρεψε να διατηρήσει αυτήν τη θέση για καιρό. Σταδιακά, αποσύρθηκε από τα κοινά και αφοσιώθηκε στην οικογένειά του, περνώντας τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήρεμα, στην αφάνεια.

Ο Γκέοργκι Ζούκοφ άφησε την τελευταία του πνοή στις 18 Ιουνίου του 1974. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, υπήρξε ο πρώτος άνθρωπος που έλαβε τον τιμητικό τίτλο του «Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης» τέσσερις φορές. Υπήρξε μια σχεδόν πατρική φιγούρα για το σοβιετικό λαό που που τον εκτιμούσε βαθιά και αναγνώριζε την προσφορά του στη νίκη εναντίον του ναζισμού. Ο Ζούκοφ κατάφερε να είναι μια θετική φιγούρα στην λαϊκή συνείδηση, μια προσωπικότητα που συνδύαζε τον ηρωισμό και το ρομαντισμό, άσχετα αν αναπόφευκτα ενεπλάκη στις ίντριγκες της εξουσίας.
https://www.mixanitouxronou.gr/o-strati ... toys-nazi/

[Bandit59]

...και για αντάλλαγμα πήρε τον πούλο από τον σφαγέα... Τυπικοί κομμουνιστές...

[Jolly Roger]

Ύψους 1,64, εδώ δίπλα στον Τιμοσένκο που ήταν 1,98:

[brb και tyt]

...και για αντάλλαγμα πήρε τον πούλο από τον σφαγέα... Τυπικοί κομμουνιστές...

Τον σφαγέα τον πήδηξε ανάποδα όμως.

[Kauldron]

Καλά τους έκανε, αλλά τελικά τον έκανε σκυλάκι η Γιαμαλή:

Η δημοσιογράφος της Αυγής και της ΕΡΤ βρέθηκε μεν στην Πελοπόννησο, όμως προτίμησε την αγαπημένη της Μάνη για τις καλοκαιρινές της βουτιές. Και μάλιστα όχι μόνη. Τις πολύτιμες ώρες των διακοπών της τίς πέρασε με τον «άνδρα της ζωής» της, όπως αποκαλεί τον πολυαγαπημένο της σκύλο Ζουκώφ.

https://www.mononews.gr/first-top-stori ... -lifestyle

[Jolly Roger]

Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο, σκυλάκι της Γιαμαλή ή φιλελέ τουιτεράς;

[Kauldron]

Θα τρίζουν τα κόκκαλά του του φουκαρά...

[ΜπλεΜπουμπυς]

Η Κόκκινη Σημαία της Νίκης υψώνεται στο Ράιχσταγκ


Το Ράιχσταγκ έπεσε. Σε πρώτο πλάνο ο στρατάρχης Ζούκοφ

[brb και tyt]

Τα ορφανά των ηττημένων του '45

[Leporello]

Σωστό. Αλλωστε, όλοι ξέρουμε πως όταν ο Μιχαλολιάκος αναφέρεται στους ηττημένους του 1945 εννοεί τους Ελληνες, οι οποίοι δεν πήραν ικανοποιητικές πολεμικές επανορθώσεις από τους Γερμανούς.

[brb και tyt]

Και κλάμα η κυρία.

Τι έγραψε ο Ν. Μιχαλολιάκος το 1987 για τα γενέθλια του Χίτλερ

Σαν σήμερα, 30 Απριλίου, το 1945 ο Αδόλφος Χίτλερ πέθανε, αυτοκτονώντας στο υπόγειο καταφύγιό του στο Βερολίνο.

Το τεύχος 26 (Μάιος 1987) του περιοδικού «Χρυσή Αυγή» είναι αφιερωμένο στο συγκεκριμένο γεγονός για το οποίο γράφει μάλιστα ο Νίκος Μιχαλολιάκος γράφει τα εξής:

Χίτλερ για χίλια χρόνια

Στις 30 Απριλίου 1987 συμπληρώθηκαν σαράντα δύο ακριβώς χρόνια από την Βαλιτούργια Γερμανική νύχτα της 30ής Απριλίου 1945, κατά την οποία ο Αρχηγός του Γερμανικού Ράιχ και οραματιστής της Νέας Ευρώπης Αδόλφος Χίτλερ έθεσε μόνος Του τέλος εις την γήινη παρουσία Του. Συνεπής στο λόγο Του, στο λόγο που είχε δώσει στο λαό Του από της πρώτης ημέρας κηρύξεως του πολέμου, παρέμεινε επί των επάλξεων της Εθνικοσοσιαλιστικής Ιδέας μέχρι την τελευταία πνοή Του. 30 Απριλίου 1945, στο ραδιόφωνο ακούγεται η θλιβερή είδηση: 'FUHRER IST GEFALLEN'' ο Αρχηγός είναι νεκρός. Ο Ζίγκφριντ του Εικοστού Αιώνος είναι νεκρός, έπεσε στην ηρωική μάχη, πιστός στο ιερό καθήκον. Μουσική υπόκρουση, αισθητικός περίγυρος της όλης σκηνής δεν είναι η θεία μουσική του Ριχάρδου Βάγκνερ, αλλά ο ορυμαγδός της μάχης, της τελευταίας μάχης της Ευρωπαϊκής Νεολαίας εναντίον των βάρβαρων εβραιοκίνητων επιδρομέων.

Εκεί στη μάχη του Βερολίνου, στις 30 Απριλίου του 1945, ακούγοντας το φρικτό μήνυμα του τέλους του Αρχηγού, ερίγησαν και επόνεσαν το ίδιο οι καρδιές των Γερμανών, των Γάλλων, των Βαλλόνων, των Ισπανών, των Σκανδιναυών εθελοντών, όλων αυτών, που αγνοώντας την διαιρετική προπαγάνδα των Εβραίων, είχαν πιστέψει στον Μεγάλο Οραματιστή της Νέας Ευρώπης και είχαν θέσει ότι πολυτιμότερο είχαν, την Τιμή τους, την ζωή τους, την αξιοπρέπειά τους στην υπηρεσία αυτού του μεγάλου αγώνα.Όσοι επιβίωσαν αυτής της μάχης είχαν να αντιμετωπίσουν μία ακόμα σκληρότερη τύχη, είχαν να αντιμετωπίσουν φυλακές, ατιμώσεις, διωγμούς, αυτό το ίδιο το στίγμα του προδότη, που με υποκρισία και μίσος τους απέδωσαν οι μεταπολεμικές δημοκρατικές κοινωνίες.

30 Απριλίου 1945, μία λαμπερή σελίδα της σύγχρονης ιστορίας κλείνει. Ο Μεγάλος Άνδρας του Εικοστού Αιώνα, ο εμψυχωτής και απόστολος της Επαναστάσεως νοιώθουν παγωμένοι, νιώθουν διστακτικοί απέναντι στο μέλλον, σε ένα μέλλον χωρίς την παρουσία και την καθοδήγηση Εκείνου ...
Πολλά χρόνια αργότερα η AVITRI DEVI γράφει σχετικά: ''Μέχρι το 1945 είμασταν ένα κόμμα, από το 1945 και μετά γίναμε ο κεντρικός πυρήνας μία Μεγάλης Κοσμικής Πίστεως...'' Σήμερα σαράντα δύο χρόνια μετά το 1945, σαράντα δύο χρόνια μετά την πτώση του Βερολίνου, άνθρωποι της Λευκής Φυλής από όλα τα κράτη της υδρογείου, νέοι, που γεννήθηκαν πολλά χρόνια αργότερα, άνθρωποι, που δεν είχαν την τύχη και την τιμή να υπηρετήσουν τα χρόνια εκείνα τον Μεγάλο Σκοπό, σήμερα σαράντα δύο χρόνια μετά τιμούν την μνήμη του Μεγάλου Αρχηγού και τολμούν απέναντι στην λυσσώδη προπαγάνδα των νικητών να αντιτάσσουν την χαλύβδινη πίστη τους και να ξεδιπλώνουν στον αγέρα τα μαυροκόκκινα λάβαρα με τον Αγκυλωτό Σταυρό, τα λάβαρα της Μεγάλης Επαναστάσεως του αιώνα μας.

Νοιώθοντας την παντοτινή παρουσία της ιστορίας μας μέσα σε στιγμές μιας ιεράς παρακρούσεως και ενός Άγιου πάθους, ακούνε τους ήχους της μεγάλης εκείνης μάχης του Βερολίνου σα 1945. Και μέσα από ριπές πολυβόλων, κανονιοβολισμούς και κρότους ντουφεκιών διακρίνουν έναν αμυδρό μουσικό τόνο. Είναι το τραγούδι των μαχητών της Μαύρης Φρουράς, που πεθαίνουν περήφανα με το κεφάλι ψηλά τραγουδώντας: ''Αν μια μέρα-όλοι γίνουνε άπιστοι- εμείς θα παραμείνουμε πιστοί''.

Σήμερα στα 1987, στην εποχή των πολυεθνικών, του καταναλωτισμού, της αποκτηνώσεως των πάντων, σήμερα στην εποχή της ηθικής σήψεως και της πνευματικής ανυπαρξίας, σήμερα, ναι, σήμερα, που υπάρχουν όλα αυτά και κατακλύζουν τον κόσμο απ' άκρη σ' άκρη, υπάρχουμε ανάμεσα σε όλα αυτά και εμείς, οι τελευταίοι άνθρωποι που έχουν να πιστέψουν σε κάτι, τελευταίοι πιστοί του ένδοξου παρελθόντος, οραματιστές ενός ακόμη ενδοξότερου μέλλοντος. Ο κόσμος σήμερα ζει κάτω από ένα καθεστώς ομαδικής τρέλας, συλλογικής παρακρούσεως.

Αν πεις την Αλήθεια, αν τους πεις και τους περιγράψεις την πραγματικότητα όπως έχει θα σε αντιμετωπίσουν σαν τρελό, σαν εχθρό της κοινωνίας. Εμείς όμως, που γνωρίζουμε την ΑΛΗΘΕΙΑ, εμείς, που είχαμε την τύχη και την Τιμή να γνωρίσουμε την Αλήθεια, πρέπει, οφείλουμε. έχουμε καθήκον να την υπηρετήσουμε, να μην την αρνηθούμε ποτέ, να αγωνισθούμε γι' αυτή, να δώσουμε ακόμη και τη ζωή μας για τον μεγάλο αυτό σκοπό, αγνοώντας τι πιστεύουν οι πολλοί, περιφρονώντας ότι το σύστημα επιβάλλει, περιφρονώντας κάθε απαισιόδοξη πρόβλεψη για τον αγώνα μας, περιφρονώντας κάθε αποτέλεσμα, περιφρονώντας πάνω απ' όλα την σιγουριά της αστικής ζωής και την αποκτήνωση του καταναλωτισμού.

Σε όσους πουν έκπληκτοι: ''μα τι θέση έχει να μιλάμε για τον Χίτλερ στα 1987; και ποια τέλος πάντων πολιτική απήχηση μπορεί να έχει κάτι τέτοιο;'' απαντούμε:
'''Περιφρονούμε τον πολιτικαντισμό σας, περιφρονούμε την συμβιβασμένη σας συνείδηση, περιφρονούμε τον νόμο του εφικτού, περιφρονούμε τον φτηνό ρεαλισμό σας και βαδίζουμε, προχωρούμε προς τα εκεί που το καθήκον και η τιμή μας επιβάλλουν''.

Έχουμε χρέος να τιμήσουμε την μνήμη Εκείνου, έχουμε ανάγκη ζωτική να τιμούμε τους ήρωες της ιδέας μας, έχουμε υποχρέωση απέναντι στην ιστορία να πούμε την Αλήθεια, και θα την πούμε όσο σκληρό και΄εάν είναι το τίμημα. Δεν έχουμε σκοπό να γίνουμε αρεστοί, ούτε και μας ενδιαφέρει να είμαστε αποδεκτοί ανάμεσα σε αυτόν τον αποχαυνωμένο λαό. Δεν νοιώθουμε επαγγελματίες πολιτικοί, ούτε και λαοπλάνοι ψηφοθήρες γι να έχουμε σκοπό να πηγαίνουμε, όπου φυσάει ο άνεμος της αρρωστημένης κοινής γνώμης. Είμαστε οι Πιστοί Στρατιώτες της Εθνικοσοσιαλιστικής Ιδέας και τίποτε άλλο. Δεν έχουμε σκοπούς πολιτικάντικους, ούτε υποφέρουμε από το άγχος μιας κοινοβουλευτικής παρουσίας, δεν αναζητούμε μια θέση κάτω από τον ήλιο της δημοκρατίας, αρνούμεθα την δημοκρατία, αρνούμεθα την αρχή της πλειοψηφίας, αρνούμεθα την πολιτική του MARKETING και παραμένουμε πιστοί, σήμερα που όλοι γίνανε άπιστοι, παραμένουμε πιστοί στα οράματα της εθνικοσοσιαλιστικής ιδέας.

Αρνηθήτε λοιπόν τον Εθνικοσοσιαλισμό, αρνηθήτε τον Αγκυλωτό Σταυρό, αρνηθήτε τον Αδόλφο Χίτλερ όλοι εσείς οι δήθεν (κρυφίως και πλαγίως) Εθνικοσοσιαλιστές και αναζητήστε το αβέβαιο πολιτικό σας μέλλον συνοδοιπορώντας με την εβραιοκίνητη αστική αντίδραση. Εμείς θα βαδίσουμε τον δρόμο μας, γνωρίζοντας πως ο αγώνας μας δεν είναι μία απλή παρελθοντολογία, που ακόμη και έτσι θα είχε περισσότερο νόημα από τον στείρο πολιτικαντισμό, γνωρίζοντας πως ο αγώνας μας είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να έχει η ανθρωπότητα κάποιο μέλλον, κάποιο μέλλον με Αξίες και Ιδανικά. Το ότι αποτελεί ο Εθνικοσοσιαλισμός μία ζωντανή δυναμική της ιστορίας αποδεικνύεται από την λυσσώδη πολεμική του παγκόσμιου καπιταλιστικο-κομμουνιστικού κατεστημένου εναντίον κάθε εμφανίσεως, πολιτικής ή ιδεολογικής της Εθνικοσοσιαλιστικής Ιδέας, αποδεικνύεται από τον Πόλεμο που γίνεται ακόμη και σήμερα και από την φτηνή προπαγάνδα των μέσων μαζικής ενημερώσεως εναντίον του προσώπου του Αδόλφου Χίτλερ και της ιστορικής παρουσίας Του.Αποδεικνύεται επίσης από τις δίκες που γίνονται ακόμη και σήμερα, σαράντα δύο χρόνια μετά το τέλος του Πολέμου, εναντίον των λεγομένων εγκληματιών πολέμου. Αποδεικνύεται τέλος από την συνεχιζόμενη ομηρία του σεβάσμιου γέροντος, του τελευταίου επιζώντος Μεγάλου του Εθνικοσοσιαλισμού RUDOLF HESS.

Τριάντα Απριλίου 1945, Τριάντα Απριλίου 1987, σαράντα δύο χρόνια μετά ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ, άγνωστοι σε εκείνη την εποχή, αγέννητοι εκείνες τις μεγάλες ημέρες, ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ, η γοητεία του Αγκυλωτού Σταυρού, το Μεγαλείο της Μαυροκόκκινης Σημαίας είναι ζωντανό, σήμερα σαράντα δύο χρόνια μετά ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ και συνεχίζουμε τη Μάχη, τη Μάχη για την τελική νίκη της Ράτσας μας. Τι εμπόδιο μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας, αφού έχουμε την δύναμη να συνεχίζουμε τον αγώνα χωρίς να μας εμψυχώνει πια Εκείνος με την ζωντανή παρουσία Του, αλλά μονάχα με την μνήμη Του, τι εμπόδιο μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας αφού μετά την πικρία ενός χαμένου πολέμου νοιώθουμε την θέληση μας ακέραιη να συνεχίσουμε τον αγώνα, Πιστοί στα λόγια του Μεγάλου μας Αρχηγού. Τι εμπόδιο μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας αφού ακόμη και σήμερα νιώθουμε ΕΚΕΙΝΟΝ να μας οδηγεί. Χίλια εννεακόσια Ογδόντα επτά, σαράντα δύο χρόνια μετά, με την σκέψη και την ψυχή μας δοσμένη στα μαυροκόκκινα λάβαρα, με την σκέψη μας και την ψυχή μας δοσμένη στην Μνήμη του Μεγάλου μας Αρχηγού, υψώνουμε το δεξί χέρι ψηλά, χαιρετούμε τον Ήλιο και με ο θάρρος, που μας επιβάλλει η Στρατιωτική μας Τιμή και το Εθνικοσοσιαιλιστικό μας καθήκον κραυγάζουμε γεμάτοι πάθος, πίστη στο μέλλον και στα οράματα μας: HEIL HITLER!

Ν. Γ. Μιχαλολιάκος

''Ο λαός δε ζει για την οικονομία και ούτε η οικονομία υπάρχει για το κεφάλαιο, αλλά το κεφάλαιο υπηρετεί την οικονομία και η οικονομία τον λαό''
ADOLF HITLER

[Kauldron]

Τι έγραψε ο Ν. Μιχαλολιάκος το 1987

Πρόσφατα δηλαδή...

Σωστό. Αλλωστε, όλοι ξέρουμε πως όταν ο Μιχαλολιάκος αναφέρεται στους ηττημένους του 1945 εννοεί τους Ελληνες, οι οποίοι δεν πήραν ικανοποιητικές πολεμικές επανορθώσεις από τους Γερμανούς.

Προερχόμενος από το πασοκ, κατηγορείς άλλους για τούμπες? Μάλιστα.
Έξω οι βάσεις το θανάτου σύντροφε?
Πασόκ και νατο το ίδιο συνδικάτο σύντροφε?

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

πολύ μεγάλη προσωπικότητα της παγκόσμιας στρατιωτικής ιστορίας
έχω βάλει στο μάτι το παρακάτω βιβλίο, αλλά δεν έχω τον χρόνο να ασχοληθώ
κάποια στιγμή όμως..

[vantono]

Ύψους 1,64, εδώ δίπλα στον Τιμοσένκο που ήταν 1,98:

ο Τιμό πρέπει να ηταν γίγαντας για την εποχή του. Σχεδόν όλοι τότε ήτανε νανάκια. Τους 1.73-75 τότε, τους έλεγες και ψηλούς.

[stergiosbik]

Mπας και καταλαβουν επιτελους τα κομμουνια ποιος νικησε πραγματικα τον Χιτλερ.


B ΠΠ: Αμερικανικά-βρετανικά αεροσκάφη, όπλα, εφόδια σώζουν την ΕΣΣΔ

https://www.history-point.gr/b-pp-ameri ... n-essd-vid