Πως τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε
Πως τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε
Καθώς λατρεύω την ποιητική του παράνοια, παραθέτω κάποιους από τους αγαπημένους μου στίχους του.
Γιάννης Αγγελάκας
Πριν αρχίσουν όλα
Είχαν κιόλας αρχίσει
Πριν φτάσω ήμουν ήδη εκεί
Τα ίχνη μου και ο δρόμος προϋπήρχαν
Τ' ακολούθησα
Βρήκα ένα σπίτι στις φλόγες
Μπήκα μέσα και του 'βαλα φωτιά.
Οι καλύτεροι της ράτσας μας γίνονται φονιάδες
Ακολουθούν σε απόσταση ασφαλείας
οι ποιητές
οι παραμυθάδες
οι τερατολόγοι γενικώς
Μερικές χιλιάδες έτη φωτός πιο πέρα
Πλατσουρίζουν αγέλαστοι κι ανόρεχτοι
Στα στάσιμα νερά της μετριότητας
Οι όμηροι του φόβου
Η σχιζοφρένεια είναι μια υγιής αντίδραση της ψυχής και του πνεύματος ενάντια στη σταθερή και ανελέητη εξουσία του χρόνου.
Καθισμένος ένα ολόκληρο απόγευμα
Στην παλιά μπαλωμένη μου πολυθρόνα
Μην περιμένοντας κανέναν να μου χτυπήσει την πόρτα
και κανέναν να με χαϊδέψει
και κανέναν να με μαστιγώσει
και κανέναν να με δεχτεί
και κανέναν να με απορρίψει
Ένιωσα να με πλησιάζει κάτι
που θα μπορούσε να 'ταν η ευτυχία
Τότε σηκώθηκα να σημειώσω αυτές τις λέξεις
Και όλα πήγανε στράφι
Γιάννης Αγγελάκας
Πριν αρχίσουν όλα
Είχαν κιόλας αρχίσει
Πριν φτάσω ήμουν ήδη εκεί
Τα ίχνη μου και ο δρόμος προϋπήρχαν
Τ' ακολούθησα
Βρήκα ένα σπίτι στις φλόγες
Μπήκα μέσα και του 'βαλα φωτιά.
Οι καλύτεροι της ράτσας μας γίνονται φονιάδες
Ακολουθούν σε απόσταση ασφαλείας
οι ποιητές
οι παραμυθάδες
οι τερατολόγοι γενικώς
Μερικές χιλιάδες έτη φωτός πιο πέρα
Πλατσουρίζουν αγέλαστοι κι ανόρεχτοι
Στα στάσιμα νερά της μετριότητας
Οι όμηροι του φόβου
Η σχιζοφρένεια είναι μια υγιής αντίδραση της ψυχής και του πνεύματος ενάντια στη σταθερή και ανελέητη εξουσία του χρόνου.
Καθισμένος ένα ολόκληρο απόγευμα
Στην παλιά μπαλωμένη μου πολυθρόνα
Μην περιμένοντας κανέναν να μου χτυπήσει την πόρτα
και κανέναν να με χαϊδέψει
και κανέναν να με μαστιγώσει
και κανέναν να με δεχτεί
και κανέναν να με απορρίψει
Ένιωσα να με πλησιάζει κάτι
που θα μπορούσε να 'ταν η ευτυχία
Τότε σηκώθηκα να σημειώσω αυτές τις λέξεις
Και όλα πήγανε στράφι
the end
Re: Πως τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε
Φανερώσου
Με τα σκοτάδια σου να χαμογελούν
Την πέτρινη αγκαλιά σου να ορέγεται ακόμη
Στρατιές μοναχικών δημίων
Τους πειρατές των εφτά σκουπιδότοπων
Με τις λιγδιάρικες στολές τους
Να λαμπυρίζουν
Στη διάταξη των μικρών και των μεγάλων φαλλών
Αναλογίσου όλους εμάς
Που καρτερούμε τυλιγμένοι σε μολυσμένες ρόμπες
Με παντόφλες και κέρατα
Ρίχνοντας χαμόγελα νάρκες στους καχύποπτους γείτονες
Όλους εμάς
Που φτυαρίζουμε αποκαμωμένοι το σκοτάδι
Με υπεριώδη βλέμματα
Και στρώνουμε δείπνα συντροφικά
Και μοιραζόμαστε ψίχουλα μπαγιάτικιας δόξας
Και μουχλιασμένους μύθους
Αναλογίσου μας και φανερώσου
Με το επίσημο σου ένδυμα
Με τα δόντια σου τα κοφτερά τα δίκαια
Ροκάνισε το θάνατο
Που καρφιτσώθηκε στα κόκαλα μας
Και ξαναβάφτισέ μας γιους σου
Φανερώσου
Μητέρα θλίψη
Δεν την αντέχουμε πια
Τόση ορφάνια
Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς που σκύβουν
Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς που σκύβουν
Πάνω από ένα καθαρό κομμάτι χαρτί
Μέσα σε βρόμικες διαλυμένες κάμαρες
Γεμάτοι οργή κι απόγνωση
Αποφασισμένοι ωστόσο
Να το λεκιάσουν με λέξεις
βρόμικες λέξεις
άγιες λέξεις
λέξεις κλειδιά
ιδέες φαντάσματα
λυτρωτικές φράσεις
Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς τους μανιακούς του λόγου
Να γλείψω το μελάνι από τα δάχτυλα τους
Να φιλήσω τα παραμορφωμένα τους μέτωπα
Να συμμαζέψω τις τσαλακωμένες τους ονειρώξεις
Να διορθώσω τα ορθογραφικά λάθη του έρωτα τους
Να τους καθησυχάσω
Να τους πείσω πως δε χρειαζόμαστε άλλο αίμα γι' απόψε
Πως χορτάσαμε
Κι ύστερα να τους βάλω στο κρεβάτι
Και να τους νανουρίσω
Με τα σκοτάδια σου να χαμογελούν
Την πέτρινη αγκαλιά σου να ορέγεται ακόμη
Στρατιές μοναχικών δημίων
Τους πειρατές των εφτά σκουπιδότοπων
Με τις λιγδιάρικες στολές τους
Να λαμπυρίζουν
Στη διάταξη των μικρών και των μεγάλων φαλλών
Αναλογίσου όλους εμάς
Που καρτερούμε τυλιγμένοι σε μολυσμένες ρόμπες
Με παντόφλες και κέρατα
Ρίχνοντας χαμόγελα νάρκες στους καχύποπτους γείτονες
Όλους εμάς
Που φτυαρίζουμε αποκαμωμένοι το σκοτάδι
Με υπεριώδη βλέμματα
Και στρώνουμε δείπνα συντροφικά
Και μοιραζόμαστε ψίχουλα μπαγιάτικιας δόξας
Και μουχλιασμένους μύθους
Αναλογίσου μας και φανερώσου
Με το επίσημο σου ένδυμα
Με τα δόντια σου τα κοφτερά τα δίκαια
Ροκάνισε το θάνατο
Που καρφιτσώθηκε στα κόκαλα μας
Και ξαναβάφτισέ μας γιους σου
Φανερώσου
Μητέρα θλίψη
Δεν την αντέχουμε πια
Τόση ορφάνια
Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς που σκύβουν
Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς που σκύβουν
Πάνω από ένα καθαρό κομμάτι χαρτί
Μέσα σε βρόμικες διαλυμένες κάμαρες
Γεμάτοι οργή κι απόγνωση
Αποφασισμένοι ωστόσο
Να το λεκιάσουν με λέξεις
βρόμικες λέξεις
άγιες λέξεις
λέξεις κλειδιά
ιδέες φαντάσματα
λυτρωτικές φράσεις
Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς τους μανιακούς του λόγου
Να γλείψω το μελάνι από τα δάχτυλα τους
Να φιλήσω τα παραμορφωμένα τους μέτωπα
Να συμμαζέψω τις τσαλακωμένες τους ονειρώξεις
Να διορθώσω τα ορθογραφικά λάθη του έρωτα τους
Να τους καθησυχάσω
Να τους πείσω πως δε χρειαζόμαστε άλλο αίμα γι' απόψε
Πως χορτάσαμε
Κι ύστερα να τους βάλω στο κρεβάτι
Και να τους νανουρίσω
the end
Re: Πως τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε
Αληθινός καλλιτέχνης και ποιητής ο Γιάννης.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ
.
.
Re: Πως τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε
είδα έναν άντρα να πέφτει
είδα έναν άντρα να πέφτει
μα δεν πρόλαβα να κάνω ευχή
μα δεν πρόλαβα να κάνω ευχή.
είδα έναν άντρα να πέφτει
μα δεν πρόλαβα να κάνω ευχή
μα δεν πρόλαβα να κάνω ευχή.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ
.
.
Re: Πως τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε
ποιος καίγεται απόψε και μύρισε η πόλη αγάπη;
δώστε μου να πεθάνω όλους τους θανάτους
Re: Πως τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε
ΘΑΛΑΜΟΣ Δ
Με κατατρώγει αυτό το ανώδυνο ξεπέρασμα των αρχικών μου πόθων.
Ω! Η πρώτη ιδέα έχει κιόλας αντικατασταθεί με μια άλλη πιότερο ευπρόβλεπτη, ευέλικτη, πρακτική. Ή μάλλον όχι. Εδώ έχουμε να κάνουμε με υποκατάσταση. Παλεύω με το υποκατάστατο της μέρας και όχι με την ίδια τη μέρα. Ερωτοτροπώ με το υποκατάστατο της νύχτας και όχι με την ίδια τη νύχτα. Ούτε καν αυτό τον ίδιο το θάνατο δεν ανέχομαι, πρέπει να βρεθεί κάτι άλλο.
Αρχίζω και νιώθω περισσότερο άνθρωπος μέσα σ' αυτή τη φτηνή και απόκοσμη φαντασμαγορία της ματαιότητας, θέλω να παρουσιάσω το δικό μου νούμερο.
Στριμώχνομαι στη σειρά με υπερτροφικές μπαλαρίνες, σταφιδιασμένες πριμαντόνες, καυλωμένους στρατοκράτες, βιαστές λαχανικών, ορχήστρες δολοφόνων, φυματικούς μεσσίες, πυρηνικούς επιβήτορες. Έρχεται η σειρά μου, έρχεται η σειρά μου και δεν έχω τίποτα αξιόλογο να επιδείξω, κάποιο τρικ να γοητεύσω έστω μερικούς. Τρέμω. Τα έχω χαμένα. Αυτό θα κάνω. Θα ουρλιάξω πως είμαι πάμφτωχος κι αδέξιος κι ανίκανος και κενός και ίσως γι' αυτό ν' αξίζω μια στιγμή την προσοχή σας. Θα τρομάξουν. Δεν μπορεί, θα με χειροκροτήσουν.
Α! Ξημερώνει για τα καλά, πρέπει να βρω κάποιον να του πω μια καλημέρα. Αρκεί βέβαια αυτός ο κάποιος να μην οπλοφορεί.
Με κατατρώγει αυτό το ανώδυνο ξεπέρασμα των αρχικών μου πόθων.
Ω! Η πρώτη ιδέα έχει κιόλας αντικατασταθεί με μια άλλη πιότερο ευπρόβλεπτη, ευέλικτη, πρακτική. Ή μάλλον όχι. Εδώ έχουμε να κάνουμε με υποκατάσταση. Παλεύω με το υποκατάστατο της μέρας και όχι με την ίδια τη μέρα. Ερωτοτροπώ με το υποκατάστατο της νύχτας και όχι με την ίδια τη νύχτα. Ούτε καν αυτό τον ίδιο το θάνατο δεν ανέχομαι, πρέπει να βρεθεί κάτι άλλο.
Αρχίζω και νιώθω περισσότερο άνθρωπος μέσα σ' αυτή τη φτηνή και απόκοσμη φαντασμαγορία της ματαιότητας, θέλω να παρουσιάσω το δικό μου νούμερο.
Στριμώχνομαι στη σειρά με υπερτροφικές μπαλαρίνες, σταφιδιασμένες πριμαντόνες, καυλωμένους στρατοκράτες, βιαστές λαχανικών, ορχήστρες δολοφόνων, φυματικούς μεσσίες, πυρηνικούς επιβήτορες. Έρχεται η σειρά μου, έρχεται η σειρά μου και δεν έχω τίποτα αξιόλογο να επιδείξω, κάποιο τρικ να γοητεύσω έστω μερικούς. Τρέμω. Τα έχω χαμένα. Αυτό θα κάνω. Θα ουρλιάξω πως είμαι πάμφτωχος κι αδέξιος κι ανίκανος και κενός και ίσως γι' αυτό ν' αξίζω μια στιγμή την προσοχή σας. Θα τρομάξουν. Δεν μπορεί, θα με χειροκροτήσουν.
Α! Ξημερώνει για τα καλά, πρέπει να βρω κάποιον να του πω μια καλημέρα. Αρκεί βέβαια αυτός ο κάποιος να μην οπλοφορεί.
the end
- Υπερκουλτουριάρης
- Δημοσιεύσεις: 2892
- Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 21:01
- Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη/ Ν. Μακεδονία
Re: Πως τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε
Είμαι διχασμένος. Έγραψε όντως πολύ όμορφα τραγούδια, αλλά αυτό το στυλ του εγωπαθή που τα ξέρει όλα και οι άλλοι είναι σκουλήκια δεν μου αρέσει. Ανασφάλεια δείχνει και ψιλομαλάκα τύπο, που ούτε ο ίδιος δεν πιστεύει στην αξία του.
Είχα πάρει το για την καρδιά ενός κτήνους και το διάβαζα όταν ήμουν φαντάρος.
Αγαπώ

Re: Πως τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε
Εφόσον έχει γράψει το "Τραίνο" τα πάντα του τα συγχωρώ, κάθε φορά που ο Καράμπαμπας έχει αντιρρήσεις σκέφτομαι: τσάμπα τα πτυχία του ...
"I beseech you, in the bowels of Christ, think it possible you may be mistaken".
Re: Πως τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε
το πρώτο δώρο του πρώτου μου έρωτα, ήταν μια κασέτα
η μία πλευρά είχε Τρύπες, και η άλλη, Εξόριστους
η μία πλευρά είχε Τρύπες, και η άλλη, Εξόριστους

δώστε μου να πεθάνω όλους τους θανάτους
Re: Πως τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε
Το τι είναι στην προσωπική του ζωή και εφόσον δεν έχεις πάρε δώσε, ούτε το γνωρίζεις ούτε αλλάζει κάτι στην καλλιτεχνική του αξία.Υπερκουλτουριάρης έγραψε: ↑14 Απρ 2019, 22:17Είμαι διχασμένος. Έγραψε όντως πολύ όμορφα τραγούδια, αλλά αυτό το στυλ του εγωπαθή που τα ξέρει όλα και οι άλλοι είναι σκουλήκια δεν μου αρέσει. Ανασφάλεια δείχνει και ψιλομαλάκα τύπο, που ούτε ο ίδιος δεν πιστεύει στην αξία του.
Είχα πάρει το για την καρδιά ενός κτήνους και το διάβαζα όταν ήμουν φαντάρος.
Αγαπώ
Και για να σας παρηγορήσω αμφότερους, δεν είστε οι μόνοι άνθρωποι που ζηλεύετε ή δεν μπορείτε να αξιολογήσετε σωστά την καλλιτεχνική αξία,υπάρχουν κι άλλοι, πολλοί.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ
.
.
- Υδράργυρος
- Δημοσιεύσεις: 26298
- Εγγραφή: 30 Μαρ 2018, 17:47
Re: Πως τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε
Ωραιος ο αγγελακας. Μην περιμενετε να πεθανει για να τον ανακαλυψετε
-
- Παραπλήσια Θέματα
- Απαντήσεις
- Προβολές
- Τελευταία δημοσίευση
-
-
Νέα δημοσίευση Θέμης Κανελλος "Ερντογάν έλα αν τολμάς"
από Μαδουραίος » 06 Σεπ 2023, 22:40 » σε Κοινωνικά θέματα - 48 Απαντήσεις
- 3844 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από adon99
07 Σεπ 2023, 12:38
-