Όχι οσφπ είμαι (της αυτόνομης κοκκαλικής πτέρυγας).
Anyways Αλήθεια, συγγνώμη που ήμουν μέσα στην ντουλάπα σου τόσες ώρες και είχα και λασπωμένα παπούτσια.
Πάρε τις λάσπες με λίγο βετέξ και είσαι οκ.
Όχι οσφπ είμαι (της αυτόνομης κοκκαλικής πτέρυγας).
Πρέπει να σου κάνω μήνυση για bulling τώρα;
Εγώ πρέπει να κάνω αγωγή για συκοφαντική δυσφήμιση. Πότε έγραψα για βιζιά εγώ; Αφού είναι τοις πάσι γνωστό ότι είμαι του κώλου.
Σε προειδοποιώ πως είμαι 2 μέτρα. Θα φας πολλές φάπες. Αν δε σταματήσεις.
Ετσι μπράβο.
Γμτ. Ξέχασα το κινητό μου!
Ρε φίλε sorry. γνωρίζομαστε από κάπου; Γιατί μου μιλάς έτσι; Λες και σου χω πηδήξει τη μανούλα;
Εγώ; Αυτός ο τρελός μου κόλλησε.
Κάνε έντιτ και σβήστο αυτό, μουνόπανο. Αν έχεις αξιοπρέπεια.
Εντάξει θα το σβήσω, γιατί με φοβίζεις λίγο. Και από ψυχοπαθείς όλα να τα περιμένεις.
Tarkovsky έγραψε: ↑17 Απρ 2019, 18:43από τον τύπο της εποχής
Η εφημερίδα κάνει λόγο για 20λεπτο. Το σετ λιστ που κάπου βρήκα από 6 τραγούδια 3 μέχρι 4 λεπτά (The Last Time, Lady Jane, 19th Nervous Breakdown, Ruby Tuesday, Let’s Spend the Night Together, Satisfaction) και τα ενδιάμεσα κενά για χειροκρότημα, άντε να δικαιολογούν μισή ώρα.
Πάντως, οι ίδιοι στο The Rolling Stones 50 γράφουν ότι σκόπευαν να δώσουν 3ωρο σόου ένεκα ολοκλήρωσης της ευρωπαϊκής τουρνέ, αλλά δεν μπόρεσαν εξαιτίας των επεισοδίων. Ακούγεται υπερβολικό, επειδή για να γεμίσουν 3 ώρες θα έπρεπε να παίξουν τα μισά και βάλε από όσα κομμάτια είχαν ηχογραφήσει μέχρι τότε.
Μου φαίνεται ότι το μόνο 100% αληθές γύρω από τη συγκεκριμένη συναυλία είναι, τελικά, ότι αποτέλεσε την τελευταία εμφάνιση επί σκηνής σε τουρνέ (δλδ όχι μεμονωμένη) για τον Μπράιαν Τζόουνς
https://en.wikipedia.org/wiki/The_Rolli ... chronology
πριν πνιγεί -ή βρεθεί πνιγμένος- στην πισίνα του τον Ιούλη του 1969.
I'm a King Bee με την σλάιντ κιθάρα του Τζόουνς
και επένδυση σε Καζάν για τον Cavaliere
Δεν υπάρχει κανόνας του φόρουμ για τα fake news;wooded glade έγραψε: ↑17 Απρ 2019, 15:27Στη συνέχεια η συναυλία έγινε μιά χαρά. Το πρώτο μέρος ήταν Ελληνικά συγκροτήματα και το δεύτερο μέρος ήταν οι Stones. Δεν είχε επεισοδια.
Έγινε το εξής όμως:
Η εξέδρα έβλεπε προς τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και άρα εμείς βλέπαμε τις πλάτες των Rollingstones και το εισιτήριο μας κόστιζε 120 δραχμές, ενώ το εισιτήριο απέναντι κόστιζε 250 δραχμές και το πέταλο προς την Ιπποκράτους 60 δραχμές. Το πέταλο έβλεπε λοιπόν πιό καλά από τα 120άρια και πιάνει μιά στιγμή ο Μαστοράκης το μικρόφωνο και λέει -κοροϊδευτικά μάλλον- "γειά σας 120άρια". Μετά από αυτό έπεσε μεγάλο ουουουουου και κράξιμο.
Στο τέλος της συναυλίας εγώ και οι φίλοι μου κατηφορίσαμε την Αρματωλών και Κλεφτών και πήγαμε με τα πόδια στο Χίλτον, όπου αργότερα κατά τα μεσάνυχτα βρήκαμε τον Ρίτσαρντ και τον Τζόουνς οι οποίοι μας έδωσαν αυτόγραφα. Πολύ καλό παιδί φαινόταν ο Κηθ Ρίτσαρντ, μας είπε καλώς τα φιλαράκια μου και τέτοια, ο Τζόουνς απλά υπέγραψε ενώ ο Τζάγκερ μας προσπέρασε και δεν σταμάτησε καν.
Πληροφορηθήκαμε ότι έγιναν μικροεπεισόδια στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, έληξε άδοξα και τέτοια που λέει δεν υπήρχαν.
Στην έντυπη LiFO (#333, 28/3/2013) o Γιάννης Πετρίδης ξαναθυμάται τους Rolling Stones της Λεωφόρου με αφορμή το αφιέρωμα «Αθήνα, Ιστορία μιας πόλης»: «Το στάδιο το βράδυ ήταν σχεδόν γεμάτο. Πρώτα βγήκαν κάποια ελληνικά συγκροτήματα (Loubogg, MGC, Idols, Τάσος Παπασταμάτης, Δάκης και We Five). Θυμάμαι ότι έτρεχα από 'δω και από 'κει, προσπαθώντας να βρω άκρη για να μπω στα παρασκήνια. Κάποια στιγμή βγήκαν οι Stones. Πρέπει να έπαιξαν περίπου μισή ώρα. Απ' όσα έχει συγκρατήσει η μνήμη μου, ο Τζάγκερ πλησίασε προς την κερκίδα που κάθονταν συνήθως οι φανατικοί φίλοι του Παναθηναϊκού (Θύρα 13). Εκεί δημιουργήθηκε μια αναστάτωση, στο πλαίσιο πάντα μιας συναυλίας. Δηλαδή σήμερα δεν θα μας έκανε εντύπωση. Πριν παίξουν το 'Satisfaction', ο μάνατζερ της μπάντας άρχισε να πετάει στο κοινό κόκκινα τριαντάφυλλα. Αυτό εκνεύρισε κάποιους αστυνομικούς, που έσπασαν στο ξύλο τον μάνατζερ και απώθησαν τον Τζάγκερ. Η μπάντα αποχώρησε και δεν ξαναβγήκε ποτέ. Υπήρξε κάποια αναστάτωση, ακούστηκαν γιουχαΐσματα και για να ηρεμήσουν τα πλήθη η διεύθυνση του σταδίου έκλεισε τον γενικό. Μέσα στο σκοτάδι φυγαδεύτηκε η μπάντα».
https://www.lifo.gr/articles/music_articles/140974
Πάμε και στους πρωταγωνιστές. Ο Mick Jagger στον Φώτη Απέργη (στο περιοδικό Έψιλον τον Ιανουάριο του '93, αναδημοσίευση στην Κυριακάτικη τής 6/9/1998): «Τη θυμάμαι πολύ καλά τη συναυλία. Η σκηνή ήταν στη μέση ενός γηπέδου και ήμαστε πολύ μακριά απ' το κοινό. Έτσι, όταν προσπάθησα να δώσω στον κόσμο μια ανθοδέσμη και κάποιοι έτρεξαν να την παραλάβουν, οι αστυνομικοί το παρεξήγησαν και άρχισαν να τους χτυπάνε. Ήταν βλέπετε λίγες μέρες πριν από το πραξικόπημα των συνταγματαρχών. Ήταν λοιπόν μια παράξενη συναυλία – αλλά δεν ήταν η μόνη παράξενη συναυλία που δώσαμε την εποχή εκείνη».
https://www.lifo.gr/articles/music_articles/140974