Chainis έγραψε: ↑18 Απρ 2019, 17:57
Το Ναβαρίνο ήταν αποτέλεσμα του συνεχούς αγώνα των Ελλήνων μέχρι το 1827 άσχετε και η απόφαση για ανεξάρτητη Ελλάδα είχε παρθεί από τους μεγάλους πολύ πριν το Ναβαρίνο αλλά δεν το γράφει ο βόθρος που ακολουθείς οπότε που να το ξέρεις.
ΜΠΟΥΡΔΕΣ!
1826.Αγγλορωσικο πρωτοκολλο της Α. Πετρούπολης.
Οι κυβερνήσεις των μεγάλων Δυνάμεων στην πραγματικότητα δεν επιθυμούσαν την ουσιαστική επιτυχία της ελληνικής επαναστάσεως και την αποκατάσταση της Ελλάδος σε εντελώς ανεξάρτητο κράτος. Στόχος του ειρηνευτικού αυτού διακανονισμού ήταν η επαναφορά και αποκατάσταση του status quo ante bellum – του προ του πολέμου status quo (=καθεστώτος) – του οποίου μέρος αποτελούσε και η ακεραιότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Όλες αυτές οι διαβουλεύσεις και παρασκηνιακές ενέργειες των τριών προστατίδων δυνάμεων γίνονταν εν αγνοία των Ελλήνων, σαν να μην ήταν η ενδιαφερομένη άμεσα χώρα.#
Η Πύλη αρνήθηκε κατηγορηματικά την μεσολάβηση της Αγγλίας και χαρακτήρισε περιφρονητικό το πρωτόκολλο ως «ένα άχρηστο κομμάτι χαρτί».
(Ελένη Ε. Κούκου Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών από τα πρακτικά του Α´ Τοπικού Συνεδρίου στην Πύλο, 1-3 Μαϊου 1998)
#
ΜΗΤΕ να την ΧΕΣΟΥΝ δεν άδειαζαν οι "μεγάλοι που είχαν πάρει απόφαση πολύ πριν το Ναβαρίνο" σύμφωνα με τον Πρύτανη της Εθνικιστικής Σχολής. 
1827.Σύναψη της συνθήκης του Λονδίνου.
Οι τρεις ηγεμόνες των Δυνάμεων όριζαν, δια του κειμένου της συνθήκης που υπέγραψαν, ως πληρεξούσιούς τους, επιφορτισμένους να μετάσχουν των σχετικών συζητήσεωνκαι διαπραγματεύσεων, αλλά και να υπογράψουν την τελική συμφωνία, τους κατωτέρω υψηλόβαθμους αξιωματούχους:
Γαλλία: Πρίγκιπας Ιούλιος Πολινιάκ, στρατηγός και πρέσβης του βασιλείου της Γαλλίας στη Σαρδηνία.
Μεγάλη Βρετανία: Αντικόμης Ουίλιαμ Δούδλεϊ, σύμβουλος του βασιλιά και αρχιγραμματέας της βρετανικής επικρατείαςγια τις εξωτερικές υποθέσεις του Ηνωμένου Βασιλείου
Ρωσία: Πρίγκιπας Λιέβεν, στρατηγός (ΠΖ), γενικός υπασπιστής του τσάρου και διοικητής επίλεκτων ταγμάτων της Ρωσικής Αυτοκρατορίας[7].
Η αρχικώς προταθείσα ρύθμιση έκανε λόγο για
αυτονομία της Ελλάδας με καταβολή φόρου υποτέλειας στο Σουλτάνο.Αξιοσημείωτο είναι, ότι με μυστικό πρωτόκολλο στο οποίο κατέληξαν οι εκπρόσωποι των τριών Δυνάμεων, και το οποίο ενσωματώθηκε στη συνθήκη, αποτελούμενου από τρία άρθρα, δινόταν διορία ενός μηνός στην Υψηλή Πύλη να αποδεχτεί τη διαμεσολάβηση των Δυνάμεων, μετά την άπρακτη πάροδο της οποίας οι πολεμικοί τους στόλοι εξουσιοδοτούνταν να καταφύγουν σε οποιαδήποτε ενέργεια έκριναν απαραίτητη, προκειμένου να επιβάλουν την επίτευξη ειρήνευσης.Τονιζόταν ωστόσο, πως οι ενέργειες αυτές θα έπρεπε να εντάσονται στο πλαίσιο των "φιλικών σχέσεων" με την Οθωμανική Αρχή. (wikipedia)
Ο Σουλτάνος ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την συνθήκη θεωρώντας ότι η εξέγερση έχει ήδη ΤΕΛΕΙΏΣΕΙ μιας και στη Ρούμελη ο Κιουταχης και στο Μωριά ο Ιμπραήμ ΈΧΟΥΝΕ ΚΑΤΑΠΝΙΞΕΙ κάθε ένοπλη αντίσταση.
Οι τρεις δυνάμεις στέλνουν στόλο στον Μωριά.
Χαρακτηριστικές είναι οι οδηγίες του Ρώσου υπουργού των Εξωτερικών Νέσελροδ, που έστειλε στον πρέσβη του στο Λονδίνο Λίβεν, στις 9 Ιανουαρίου 1827, και αφορούσαν κυρίως στον διαγραφόμενο κίνδυνο από τον αιγυπτιακό στόλο εναντίον των λιμανιών της Πελοποννήσου «Τα πραγματικά εξαναγκαστικά μέτρα στα οποία αποδίδουμε μεγάλη σημασία είναι να ενωθούν οι ναυτικές μας μοίρες, με στόχο να εμποδίσουμε την είσοδο τουρκικών ή αιγυπτιακών ενισχύσεων στρατιωτών, όπλων πλοίων και πολεμοφοδίων στην Πελοπόννησο ή στο Αρχιπέλαγος…
Αν σε ένα μήνα οι εμπόλεμες χώρες – Ελλάδα, Τουρκία – δεν συμμορφώνονταν με τους όρους της συνθήκης για ανακωχή, οι προστάτιδες Δυνάμεις θα φρόντιζαν να τους επιβάλουν. Οι ναύαρχοι- διοικητές των μοιρών του στόλου τους έλαβαν οδηγίες για τη λήψη των αναγκαίων μέτρων, προκειμένου να γίνει πραγματικότητα η απειλή τους. Έπρεπε όμως να απoφύγoυν κάθε ανάμιξή τους στις μεταξύ τους εχθροπραξίες. (Ελένη Ε. Κούκου Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών από τα πρακτικά του Α´ Τοπικού Συνεδρίου στην Πύλο, 1-3 Μαϊου 1998)
Ο ενωμένος στόλος των 3 συμμάχων μπαίνει στον όρμο του Ναυαρίνου.
Την επόμενη 8/20 Οκτωβρίου 1827 η δραστηριότητα του συμμαχικού στόλου άρχισε από τα ξημερώματα. Το ημερολόγιο του κυβερνήτη της ναυαρχίδας «Ασία» αναφέρει «ασθενείς ανέμους και συννεφώδη καιρό», λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Ο εχθρικός στόλος μέσα στον κόλπο του Ναυαρίνου ήταν παραταγμένος σε σχήμα πετάλου. Ένας ανώνυμος Βρετανός ναύτης του πολεμικού πλοίου «Γένοβα», που αναδείχθηκε σε πραγματικό χρονικογράφο, έχει διασώσει στο ημερολόγιό του ενδιαφέρουσες ειδήσεις «Με έξι σφυρίγματα στις 11 π.μ. τα τύμπανα μας κάλεσαν στις θέσεις μας με το γνώριμο ρυθμό του πολεμικού τραγουδιού «ατρόμητα τα πλοία μας, χαρούμενα ναυτάκια οι άνδρες μας». Στη 1.30 – ο Κόδριγκτον έδωσε το σήμα της εισόδου του συμμαχικού στόλου στον κόλπο. Μισή ώρα μετά η ναυαρχίδα του «Ασία» περνούσε την είσοδο του λιμανιού ανενόχλητη παρόλο που τα εχθρικά πυροβολεία βρίσκονταν σε απόσταση βολής πιστολιού και από τις δυο πλευρές##
Ακολούθησαν και άλλα πλοία, άνω η γαλλική ναυαρχίδα «Σειρήν» κατέλαβε την καθορισμένη θέση της.
Ένα «τυχαίο γεγονός», όπως το χαρακτηρίζουν αρκετοί ιστορικοί της ναυμαχίας του Ναυαρίνου έπαιξε το ρόλο του «μοιραίου γεγονότος»
Σε κάποια στιγμή ένα εχθρικό πυρπολικό έφθασε πολύ κοντά στο πολεμικό πλοίο «Ντάρτμουθ» και ο κυβερνήτης του Φέλλουϋς έστειλε μια λέμβο με λίγους άνδρες και επικεφαλής τον υποπλοίαρχο Φιτσρόυ για να αναγκάσει το εχθρικό πυρπολικό να απομακρυνθεί. Εκείνοι άρχισαν τότε να πυροβολούν και σκότωσαν το νεαρό Άγγλο υποπλοίαρχο και μερικούς ακόμη άνδρες. Το «Ντάρτμουθ» ανταπέδωσε το πυρ. Η γαλλική ναυαρχίδα «Σειρήν» χτυπήθηκε από την αιγυπτιακή φρεγάτα ´Έσμίνα». Αμέσως ο Γάλλος διοικητής Δεριγνύ διέταξε σφοδρό κανονιοβολισμό κατά της εχθρικής φρεγάτας και σε ελάχιστα λεπτά το πυρ γενικεύθηκε. (Ελένη Ε. Κούκου Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών από τα πρακτικά του Α´ Τοπικού Συνεδρίου στην Πύλο, 1-3 Μαϊου 1998)
##
Κανένα προσχέδιο για εχθρικές ενέργειες ούτε απτους μεν ούτε απτους δε. Φιλαράκια οι Σύμμαχοι με τον Ιμπραήμ.
Να και ο "προσχεδιασμένος" (σύμφωνα με τα ΑΙΣΧΡΆ ΨΕΜΜΑΤΑ των Εθνικιστών) αντίκτυπος του ΤΥΧΑΊΟΥ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΌΥ.
Ο αντίκτυπος της νίκης στις ευρωπαϊκές χώρες ήταν διαφορετικός. Γενικά προκάλεσε κατάπληξη. Κανένας δεν περίμενε και δεν ευχόταν αυτό το τέλος. Ο αυτοκράτωρ της Αυστρίας Φραγκίσκος χαρακτήρισε την πράξη των τριών ναυάρχων δολοφονία. Ο Metternich «τρομακτική καταστροφή» και στη Βιέννη θρηνούσαν για το πλήγμα εναντίον της Τουρκίας. Η κυβέρνηση της Αγγλίας έδειχνε κεραυνόπληκτη προ του ανεπιθύμητου τετελεσμένου, που διέπραξε ο Κόδριγκτον. Μάταια ο πρωταγωνιστής της ναυμαχίας προσπαθούσε να πείσει την κυβέρνησή του ότι η «ναυμαχία υπήρξεν αναπότρεπτο γεγονός». Ο διάδοχος του Κάνιγκ Goderich έτρεμε προ της ευθύνης και των συνεπειών που μπορούσε να έχει και το κόμμα των συντηρητικών εξερράγη σε εκδηλώσεις αγανακτήσεως εναντίον της ναυμαχίας και του αρχηγού της. Η πολιτική εκστρατεία εναντίον του Κόδριγκτον εκδηλώθηκε έντονα στην έναρξη των εργασιών της Βουλής, στις 29 Ιανουαρίου του 1828. Στην ομιλία του θρόνου ο Άγγλος βασιλιάς θα διακηρύξει την αντίθεσή του: «… στο λιμάνι του Ναυαρίνου έλαβε χώρα μια σύγκρουση τελείως απροσδόκητη… μεταξύ των <πόλων των συμμάχων Δυνάμεων και του στόλου της οθωμανικής Πύλης… Η Αυτού Μεγαλειότης δεν μπορεί να μη θρηνήσει, που αυτή η σύγκρουση έγινε με τη ναυτική δύναμη ενός προαιωνίου συμμάχου, του σουλτάνου
Εξακολουθεί όμως να τρέφει την ελπίδα πως το ατυχές αυτό γεγονός δε θα συνοδευθεί από άλλες εχθροπραξίες…». Οι αντιδράσεις εναντίον του συνεχίσθηκαν. Και του απένειμαν με τον μεγαλόσταυρο του Λουτρού, όταν όμως η κυβέρνηση Goderich ανετράπη, εξαιτίας της ναυμαχίας του Ναυαρίνου, και ανέλαβε ο Wellington ο Κόδριγκτον ανεκλήθη από τη θέση του, παρά τις αντίθετες διαμαρτυρίες, με το αιτιολογικό ότι είχε παρερμηνεύσει τις οδηγίες που του δόθηκαν.(Ελένη Ε. Κούκου Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών από τα πρακτικά του Α´ Τοπικού Συνεδρίου στην Πύλο, 1-3 Μαϊου 1998)
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά, μόνον το 1830 που υπογράφεται το Πρωτόκολλο του Λονδίνου (8 Φεβρουαρίου) γίνεται δεκτό από όλες τις Μεγάλες Δυνάμεις σαν τετελεσμένο η ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΊΑ του Νέου Ελληνικού Βασιλείου, κι αυτο κουτσό, στα όρια της "αρχαίας Ελλάδος" που είχανε στην φαντασία τους οι Ρομαντικοί Φιλέλληνες.
Άρα κανένας κατσικοκλέφτης Ρωμιός ραγιάς δεν μπόρεσε τελικά να απελευθερώσει την χώρα.
Όλα έγιναν από τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής για ΚΑΘΑΡΆ ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΣ λόγους.
Άσε λοιπόν κε Πρύτανη τα παραμυθάκι για μικρά παιδιά με τους ένδοξος φουστανελοφόρους που ελευθερώσαν την Ελλάδα και ξεκίνα να λες και καμιά αλήθεια που και που.
