Ευχαριστώ πολύ.DIOMEDESGR έγραψε: ↑08 Μάιος 2019, 03:37Δεν συνηθίζω να συζητώ με ΚΑΘ'ΕΞΙΝ ΥΒΡΙΣΤΕΣ, απλώς εδώ θα θέσω, για τους συμπχορουμήτες που διαβάζουν το νημα περισσότερο, κάποια γεγονότα προς προβληματισμό.
Είναι δυνατόν να απαιτούμε από την Διεθνή Κοινότητα με εθνικιστικό παροξυσμό την αναγνώριση μιας κάλπικης γενοκτονίας μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουμε κάποιο φαντασιακό με πολιτικές, καθαρά, προεκτάσεις?
Δεν υποτιμούμε έτσι τα θύματα των θηριωδιών που λάβαν χώρα την εποχή εκείνη στον Πόντο και κατ'επέκταση στην ευρύτερη περιοχή της Μ. Ασίας?
Θύματα των ρωμιών ανταρτών της περιοχήςΝεμπυάν της Μπάφρας, σύμφωνα με τα αρχεία του τούρκικου υπουργείου Δικαιοσύνης. (Πηγή: Θεόδωρου Παυλίδη: Το Ποντιακό από τησκοπιά των τούρκων, έκδ. «Αδ. Κυριακίδη», Θεσσαλονίκη, 2009).
Θύματα υπήρξαν εκατέρωθεν, και μάλιστα όχι στο μήκος κύματος της αμυνας αλλά της ΑΝΤΑΡΣΙΑΣ, της συνεργασίας με τον εχθρό (Ρώσοι εισβολείς στους καζάδες του Πόντου) και της προσπάθειας δημιουργίας κράτους ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ στην περιοχή. Με αυτά θα πάμε να πείσουμε τους ξένους?
Σύμφωνα με τον ορισμό της γενοκτονίας του 1948 (18 χρόνια αφότου ο Ελευθέριος Βενιζέλος ΈΚΛΕΙΣΕ κάθε εκκρεμότητα με την Τουρκία δια του συμφώνου φιλίας) η πράξη αυτή εχει νόημα όταν το θύμα ΔΕΝ ανήκει στην κρατική οντότητα του θύτη (π.χ. Εβραίοι της Πολωνίας και Ναζί Γερμανοί). Στον Πόντο ποιανού ακριβώς πολίτες ήταν τα θύματα Χριστιανοί Ρωμιοί?
Που είναι τα ακριβή στοιχεία για το ΠΟΙΟΙ και ΠΌΣΟΙ πεθάνανε στον εξανδραποδισμο? Ήταν όλοι άοπλοι όπως οι Εβραίοι?
Κλείνω με την αντικειμενική γνώμη ενός ειδικού επιστήμονα. Το γεγονός της μετέπειτα ΑΡΝΗΣΗΣ των επιχείρημάτων του δεν μπορεί να έχει οποιαδήποτε ουσία μιας και έγινε για καθαρά ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ λόγους.
Το θέμα ΔΕΝ είναι εύκολο ούτε εξαντλείται μέσα από καφενειακές αντιπαραθέσεις. Πολύ περισσότερο όταν οι Εθνικιστικές κραυγές προσπαθούν να σιγήσουν την αλήθεια υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς.
Μόνο αυτό χρειαζόμουν.