Δημήτρης Λιαντίνης

[κουλούρι Θεσσαλονίκης]

Έχει το ίδιο στήσιμο σώματος που έχει και ο Βαρουφάκης.

Λέγεται φαλλικος ναρκισσισμός

Δεν είναι πάντα κακό, και μάλλον είναι ίδιον των περισσότέρων καλών δασκάλων. Όχι;
Τον προσδιορισμό «φαλλικός» αν θες τον εξηγείς.

……………………„„-~^^~„-„„_
………………„-^*'' : : „'' : : : : *-„
…………..„-* : : :„„--/ : : : : : : : '\
…………./ : : „-* . .| : : : : : : : : '|
……….../ : „-* . . . | : : : : : : : : |
………...\„-* . . . . .| : : : : : : : :'|
……….../ . . . . . . '| : : : : : : : :|
……..../ . . . . . . . .'\ : : : : : : : |
……../ . . . . . . . . . .\ : : : : : : :|
……./ . . . . . . . . . . . '\ : : : : : /
….../ . . . . . . . . . . . . . *-„„„„-*'
….'/ . . . . . . . . . . . . . . '|
…/ . . . . . . . ./ . . . . . . .|
../ . . . . . . . .'/ . . . . . . .'|
./ . . . . . . . . / . . . . . . .'|
'/ . . . . . . . . . . . . . . . .'|
'| . . . . . \ . . . . . . . . . .|
'| . . . . . . \„_^- „ . . . . .'|
'| . . . . . . . . .'\ .\ ./ '/ . |
| .\ . . . . . . . . . \ .'' / . '|
| . . . . . . . . . . / .'/ . . .|
| . . . . . . .| . . / ./ ./ . .|


Αλλά με τα χέρια ανοιχτά.

κουτάβι με τα αυτιά κατεβασμένα μοιάζει ρε!

[enaon]

κουτάβι με τα αυτιά κατεβασμένα μοιάζει ρε!

μην τους το λές, άστο, είναι αργά τώρα.


υπό φιλοσοφικό πρίσμα.

[κουλούρι Θεσσαλονίκης]

κουτάβι με τα αυτιά κατεβασμένα μοιάζει ρε!

μην τους το λές, άστο, είναι αργά τώρα.


υπό φιλοσοφικό πρίσμα.

η αγάπη άργησε μια μέρα;;

[enaon]

δεν έχω καταλάβει ακριβώς το πλαίσιο, το αφήνω μετέωρο, είμαστε στο κατάλληλο νήμα.
Στην αρχή είδα του συς, λέω οκ, δεν το αποτυπώνει καλά, μετά είδα το βίντεο του βερια, λέω οκ, δεν πάνε καλά.


Μετά είμαστε εδώ, ψάχνουμε τον φιλοσοφική μεταφορά, κάτι.

[sys3x]

κουτάβι με τα αυτιά κατεβασμένα μοιάζει ρε!

μην τους το λές, άστο, είναι αργά τώρα.


υπό φιλοσοφικό πρίσμα.

η αγάπη άργησε μια μέρα;;

Μια φορά κρατήθηκα και γω, τέσπα είστε κοπρόσκυλα.
(:

[enaon]

να συμφωνείς με τον γγ όταν έρθει, και θα σε αφήσω ήσυχο.

[parafrwn]

Κάποια αποσπάσματα από τα «Ελληνικά» που μου άρεσαν.

«Σα μονάδα ατομική, μέσα στην τάξη που είναι ο διαπιστευμένος του χώρος, τίποτα δεν εμποδίζει το φωτισμένο δάσκαλο να σκορπίζει στους μαθητές του το φως. Και θα φωτίζει με φως φυσικό, για να ιδρύει φυσικούς ανθρώπους, όταν με τη διδασκαλία του χτίζει το αληθινό μέσα στο παιδί, και γκρεμίζει το ψεύτικο. Αυτές είναι οι δύο εντολές που πάνω τους κρέμουνται οι νόμοι και οι προφήτες της παιδείας. Να χτίζεις στο μάρμαρο της γνώσης, και να γκρεμίζεις την αχεροπλιθιά της πρόληψης. Σωστή παιδεία θα ειπεί να μαθαίνεις στους νέους τη ζωή, και να τους ξεμαθαίνεις τις δεισιδαιμονίες που από νήπια τους περνάει μια παράδοση άρρωστη μέσα από την οικογένεια, την κοινωνία, την πολιτεία, την εκκλησία, τα μέσα ενημέρωσης, και τους άλλους παράγοντες της αγωγής. Το ένα λοιπόν είναι να ριζώσουμε το νέο στη ζωή. Το άλλο να ξεριζώσουμε από μέσα του την ψευτιά.

~/~

Μαθαίνουμε για τη ζωή. Discimus vitae, που έλεγε ο Σενέκας. Θα ειπεί πως κάθε γνώση που περνάμε στο παιδί, και κάθε δεξιότητα που του αναπτύσσουμε είναι δεμένα με την πραγματικότητα όπως το νύχι με το κρέας. Όχι θεωρίες και λόγια. Όχι τα άψυχα και νοερά σκύβαλα των βιβλίων, που ούτε καταπίνουνται ούτε μασιούνται. Ξέρεις, έξω από το Ρωμανό το Μελωδό του συναξαριστή, άνθρωπο άλλο που να πήρε κομμάτι χαρτί και να το κατάπιε, για να φωτιστεί και να μάθει; Εγώ δεν ξέρω. Μάθηση δίκαιη και σωστή σημαίνει ζωντάνεια, αμεσότητα, σφυγμός μαστιγωμένος, κρούση κατά μέτωπο με τα πράγματα. Σημαίνει να πίνουμε στο ποτήρι το ίδιο μας το αίμα.

...

Αυτό σημαίνει το discimus vitae. Ο δάσκαλος να’ναι η δύναμη, πράξη ο μαθητής, και το σχολείο γιορτή. Όμως αυτό ακριβώς το σημεό είναι ο κόμπος, και στο δρόμο του Ηρακλή ο σταυρός. Εδώ προβάλλει η ανάγκη να διαλέξεις ανάμεσα στο σωστό και στο λάθος. Γιατί το πλήθος οι δάσκαλοι δε μαθαίνουν τα παιδιά για τη ζωή και την πράξη, αλλά για το σχολειό και τα βιβλία. Εγώ σου τα λέω, για να τα ειπώ. Και συ μη σώσεις και να τα μάθεις!

...

Αγωνιζόμαστε να αφαιρέσουμε τη φύση μέσα από το παιδί, και την ανταλλάζουμε με την άρρωστη γνώμη μας.

...

Και δόστου οι αγύρτες με τα ωροσκόπια και τους ζωδιακούς σε εφημερίδες και περιοδικά και τελεβίζια. Βλέπεις κάτι χοντρές κυρίες, που σαν αρχίσουν να σου μιλούν για τον Στάχυ της Παρθένου και για τις επιρροές του Αιγόκερου με τα κέρατα στα ερωτικά σου, βουβαίνουν τον Πεντζίας και τον Ουΐλσον [1]. Στο άψε-σβήσε μετρούν την απόσταση από τη Γη ως το Νέφος του Μαγγελάνου. Τα έτη φωτός και τα παρσέκ, και τα μεγαπαρσέκ. Και τον ηλιακό άνεμο και τις ηλιακές κηλίδες και το ηλιακό στέμμα τα παίζουνε στα δάχτυλα πεντόβολα.

...

Και δόστου τα μεγάφωνα του κράτους να γεννάμε αβέρτα παιδιά, μην τύχει και χάσουμε το σόι. Όταν ο πληθυσμός της γης έχει ξεπεράσει πέντε φορές το μέτρο, που χωρίς κίνδυνο θα μπορούσε να σηκώσει ο πλανήτης. Και όταν κινδυνεύουμε να φάμε ο ένας τον άλλο.

...

Και γι’αυτό ο άξιος δάσκαλος και ο δίκαιος που κάνει άξια και δίκαια τη δουλειά του τη μέρα χτίζει και τη νύχτα γκρεμίζει.
Από δω, δηλαδή ξεχερσώνει την ψευτιά και τις προλήψεις· και από κει σπέρνει καθαρό το χωράφι του παιδιού με το φως των γνώσεων.
Δάσκαλος που αγνοεί το πρώτο μισό, το χρέος δηλαδή του χαλαστή, δε μορφώνει ανθρώπους. Απλά γιατροπορεύει αρρώστους.»

[1] οι Penzias και Wilson παρατήρησαν πρώτοι την μικροκυμματική ακτινοβολία του υποβάθρου, τον απόηχο της Μεγάλης Έκρηξης. Βλέπε και λήμμα «Μεγάλη Έκρηξη»: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE ... E%BE%CE%B7

[Υπερκουλτουριάρης]

Δεν έχω καμιά ροπή προς την φιλοσοφία, ούτε είμαι καλλιεργημένος άνθρωπος.Από τα βιβλία του Λιαντίνη που αποπειράθηκα να διαβάσω,αλλά πολύ περισσότερο από τα βίντεο που τον είδα να μιλάει, μου έδωσε την εντύπωση ανθρώπου ναρκισιστή, δύσκολου,παρλαπίπα με εμφανή θεματα.
Δεν το λεω για να μπω σε αντιπαράθεση με όσους τον θαυμάζουν,προφανώς είδαν κάτι άλλο από εμένα,απλά ας υπάρχει και μια άλλη άποψη.

[parafrwn]

Δεν έχω καμιά ροπή προς την φιλοσοφία, ούτε είμαι καλλιεργημένος άνθρωπος.Από τα βιβλία του Λιαντίνη που αποπειράθηκα να διαβάσω,αλλά πολύ περισσότερο από τα βίντεο που τον είδα να μιλάει, μου έδωσε την εντύπωση ανθρώπου ναρκισιστή, δύσκολου,παρλαπίπα με εμφανή θεματα.
Δεν το λεω για να μπω σε αντιπαράθεση με όσους τον θαυμάζουν,προφανώς είδαν κάτι άλλο από εμένα,απλά ας υπάρχει και μια άλλη άποψη.

Το νήμα ανοίχτηκε για να ακουστούν όλες οι απόψεις. Ευχαριστώ.

[Isomnia]

Συμφωνώ στα περισσότερα με τον Αίγαγρο.
Αν και δεν έχω παρακολουθήσει και διαβάσει όλο το έργο του, προσωπικά βρήκα πολλά σημεία τα οποία με βρίσκουν σύμφωνη και άλλα τόσα με τα οποία διαφωνώ.
Μια ένσταση μόνο: ότι οι μαθητές του τον λάτρευαν και ότι είχε ταλέντο στην μετάδοση, δεν τον καθιστούν φιλόσοφο αλλά "καλό δάσκαλο".

[Beria]

Δεν έχω καμιά ροπή προς την φιλοσοφία, ούτε είμαι καλλιεργημένος άνθρωπος.Από τα βιβλία του Λιαντίνη που αποπειράθηκα να διαβάσω,αλλά πολύ περισσότερο από τα βίντεο που τον είδα να μιλάει, μου έδωσε την εντύπωση ανθρώπου ναρκισιστή, δύσκολου,παρλαπίπα με εμφανή θεματα.
Δεν το λεω για να μπω σε αντιπαράθεση με όσους τον θαυμάζουν,προφανώς είδαν κάτι άλλο από εμένα,απλά ας υπάρχει και μια άλλη άποψη.

Δεν είχα διαβάσει κείμενα του, ούτε είχα παρακολουθήσει παραδόσεις του.
Ο τρόπος όμως που επέλεξε για την έξοδό του είναι δείγμα απόλυτου ναρκισσισμού και σε συνδυασμό με τα βίντεο του η εικόνα αυτή επιβεβαιώνεται.

Από την αγιοποίηση του κι εντεύθεν προσπάθησα να διαβάσω κείμενά του, αλλά δεν τα κατάφερα. Πιθανόν να μην έχω τα εφόδια

[paul25]

Ούτε και εγώ συμφωνώ με όλα όσα έλεγε, αλλά αναγνωρίζω μια παθιασμένη,ρομαντική και επαναστατική φύση στον ίδιο, η οποία σε μαγεύει διότι είναι σπάνια να τη συναντάς σε ανθρώπους.

[[42]]

Δεν έχω καμιά ροπή προς την φιλοσοφία, ούτε είμαι καλλιεργημένος άνθρωπος.Από τα βιβλία του Λιαντίνη που αποπειράθηκα να διαβάσω,αλλά πολύ περισσότερο από τα βίντεο που τον είδα να μιλάει, μου έδωσε την εντύπωση ανθρώπου ναρκισιστή, δύσκολου,παρλαπίπα με εμφανή θεματα.
Δεν το λεω για να μπω σε αντιπαράθεση με όσους τον θαυμάζουν,προφανώς είδαν κάτι άλλο από εμένα,απλά ας υπάρχει και μια άλλη άποψη.

μπα, ναρκισσιστής δεν ήταν. αν είχε κάτι λίγο από διαταραχή προσωπικότητας πιο πολύ προς το "δραματική" έφερνε από όσο έχω δει. αλλά εντάξει μωρέ και ποιος είναι τέλειος;

[Αίγαγρος]

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ
"Ας σταθούμε λίγο σε μια οριακή στιγμή για τον καθένα μας: την ώρα που βιώνουμε τον πόνο του αποχωρισμού ενός αγαπημένου προσώπου. Μια τέτοια στιγμή χτύπησε κάποτε και την πόρτα του Λιαντίνη. Αυτή τη στιγμή θα διηγηθώ και όσα ακολούθησαν.
Ο πατέρας του Λιαντίνη, ο Θόδωρος Νικολακάκος, πέθανε το 1987. Τις τελευταίες του στιγμές ο Λιαντίνης ήταν συνεχώς δίπλα του. Καθόλου δεν έφυγε από το προσκεφάλι του. Λίγο πριν πεθάνει, πατέρας και γιος έμειναν μόνοι στο δωμάτιο. Σύμφωνα με το Γιώργο, «ο πατέρας μας ξεψύχησε στα χέρια του Δημήτρη».
Δεν άφησε κανέναν να μπει στο δωμάτιο. Τον έγδυσε μόνος και τον έπλυνε με κρασί. Αργά, με σεβασμό και οδύνη. Μετά ζήτησε από τις γυναίκες να του φέρουν το καλό του κοστούμι. Τον έντυσε. Μόνος.

Τρία χρόνια αργότερα έγινε η εκταφή. Όταν οι γυναίκες του χωριού τελείωσαν τα πρέποντα στα οστά του νεκρού, συνέβη κάτι που ο αναγνώστης οφείλει να το διαβάσει περισσότερο με την καρδιά παρά με το μυαλό. Ο Λιαντίνης πήγε στο νεκροταφείο, άνοιξε το κασελάκι με τα οστά, πήρε τη νεκροκεφαλή, πήγε στο ρέμα, την έπλυνε, και μετά, κρατώντας τη στα χέρια, κατηφόρισε για το πατρικό του. Μόλις έφτασε, την άφησε πάνω στο τραπέζι και κατέβηκε στο κατώι. Γέμισε μια κανάτα κόκκινο κρασί από το βαρέλι. Πήρε δυο κρασοπότηρα και κάθισε στο τραπέζι. Μόνος και απέναντι η θύμηση του γεννήτορά του. Έβαλε κρασί και στα δύο ποτήρια. Ήπιε. Τα μάτια του βούρκωσαν. Την δραματική αυτή σκηνή παρακολουθεί κρυφά ο αδερφός του Γιώργος, που δεν μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά του. Η συνέχεια σοκάρει. Ο Λιαντίνης παίρνει το άλλο ποτήρι και βρέχει το κούφιο στόμα του πατέρα του με λίγο κρασί. Και μετά σιωπή...
Κι όμως ο Λιαντίνης δεν άφησε αυτή η απόλυτα προσωπική στιγμή να γίνει παιχνίδι στα στόματα κάποιων χωριανών, με σκοπό τη γελοιοποίησή του, (σε περίπτωση που τη μάθαιναν). Επέστρεψε στο κοιμητήρι και, με αρκετή δόση χιούμορ, «ανακοίνωσε» στους χωριανούς ότι «μίλησε» με τον πατέρα του και εκείνος του «αποκάλυψε» ότι «ζωή μετά το θάνατο δεν υπάρχει». Μετά, σε ύφος σοβαρό, τους είπε τα ακόλουθα λόγια: «Όταν πεθαίνεις και μιλάνε για σένα, εξακολουθείς να ζεις. Όταν σε ξεχνάνε, τότε πεθαίνεις». Στη συνέχεια στράφηκε στον παπά, που κοιτούσε αμήχανος, και του είπε: «Και τώρα πάρε το κρανίο, να πεις κι εσύ τα δικά σου».
Την άλλη μέρα έσκαψε μόνος του ένα λάκκο στον κήπο, πίσω από το σπίτι, και έθαψε τα οστά. Από πάνω, για να φαίνεται το σημείο, έβαλε ένα πιθάρι (σ.σ. υπάρχει ακόμα)."

(Πηγή: «Λιαντίνης - Έζησα έρημος και ισχυρός», εκδ. Ελευθερουδάκη, 2η εμπλουτισμένη έκδοση - goo.gl/fM4XD3)
Στη φωτογραφία ο Λιαντίνης, έφεδρος αξιωματικός τεθωρακισμένων (1966), μαζί με τον πατέρα του.
________
20 χρόνια από το θάνατό του (1998-2018)

SpoilerShow

[Ορέστης 35]

Δεν έχω καμιά ροπή προς την φιλοσοφία, ούτε είμαι καλλιεργημένος άνθρωπος.Από τα βιβλία του Λιαντίνη που αποπειράθηκα να διαβάσω,αλλά πολύ περισσότερο από τα βίντεο που τον είδα να μιλάει, μου έδωσε την εντύπωση ανθρώπου ναρκισιστή, δύσκολου,παρλαπίπα με εμφανή θεματα.
Δεν το λεω για να μπω σε αντιπαράθεση με όσους τον θαυμάζουν,προφανώς είδαν κάτι άλλο από εμένα,απλά ας υπάρχει και μια άλλη άποψη.

Πιστευεις οτι ειχε επιτυχια στις φοιτητριες;