Ήταν το Βυζάντιο Ελληνικό;

[Ζαποτέκος]

Δυο ωραία αποσπάσματα από την ιστορία του αυτοκράτορα Καντακουζηνού.

Ο σουλτάνος της Αιγύπτου αποκαλεί τον Βυζαντινό αυτοκράτορα :

μακροημερεύσοι ὁ θεὸς ὁ ὕψιστος πάντοτε τὰς ἡμέρας τῆς βασιλείας τοῦ μεγάλου, τοῦ εὐεργετικοῦ, τοῦ φρονίμου, τοῦ λέοντος, τοῦ ἀνδρείου, τοῦ ἐν πολέμοις ὁρμητικοῦ, εἰς ὃν οὐ δύναταί τις σταθῆναι ἔμπροσθεν αὐτοῦ, τοῦ σοφωτάτου εἰς τὸ δόγμα αὐτοῦ, τοῦ δικαιοτάτου εἰς τὸν τόπον καὶ τὴν χώραν αὐτοῦ, τοῦ θεμελίου τῆς πίστεως καὶ τοῦ δόγματος τῶν Χριστιανῶν, τοῦ κίονος τοῦ ἀσείστου ἁπάντων τῶν βεβαπτισμένων, τοῦ βοηθοῦ τῶν δογμάτων τοῦ Χριστοῦ, τῆς σπάθης τῶν Μακεδόνων, τοῦ Σαμψὼν, τοῦ βασιλέως τῶν Ἑλλήνων, τοῦ βασιλέως τῶν Βουλγάρων, τῶν Ἀσανίων, τῶν Βλάχων, τῶν Ῥώσων καὶ τῶν Ἀλανῶν, τῆς τιμῆς τοῦ δόγματος τῶν Ἰβήρων καὶ τῶν Σύρων, τοῦ κληρονόμου τῆς βασιλείας τῆς γῆς αὐτοῦ, τοῦ αὐθέντου τῶν θαλασσῶν καὶ τῶν ποταμῶν τῶν μεγάλων καὶ τῶν νήσων, Ἀγγέλου Κομνηνοῦ Παλαιολόγου τοῦ Καντακουζηνοῦ.

Ωραίο θα ήταν να μπορούσαμε να δούμε αν αυτό το "Ελλήνων" ήταν "Γιουνάν" ή κάτι άλλο. Όπως και να ΄χει αποδόθηκε ως Ελλήνων.

Οι Ρωμαίοι διακρίνονται από τον αυτοκράτορα σε Έλληνες και βαρβάρους :

ἄνδρες Ῥωμαῖοι, μᾶλλον δὲ καὶ Ἕλληνες καὶ βάρβαροι πάντες

http://khazarzar.skeptik.net/pgm/PG_Mig ... toriae.pdf

[Chronicle]

Δυο ωραία αποσπάσματα από την ιστορία του αυτοκράτορα Καντακουζηνού.

Σχετικά με αυτό δες και ΕΔΩ.

[Chronicle]

Εκτός από την αναφορά σε Δημοτική και Καθαρεύουσα που τις ονομάζουν γλώσσες... "διαφορετικών εθνών", εκτός από την "ρωμαϊκή εθνική ταυτότητα" την ώρα που το Ρωμαίος σημαίνει πλέον Γραικός ή Έλληνας ή απόγονος Ελλήνων, κρατάω για το μέλλον και μια ομολογία που φυσικά οφείλεται στο ότι η θεωρία τους έχει διαλυθεί και γεννάνε ευκαιριακά επιχειρήματα χωρίς σύνδεση με τα προηγούμενα.

Κοίτα πώς φτάνει σε μια θεωρία ότι οι Βυζαντινοί έχουν... ελληνική εθνοτική ταυτότητα, καθώς από αφέλεια δεν έχει καταλάβει ότι ακολουθεί το παράδειγμα του Καλδέλλη από τον Ηρόδοτο, όπου οι Αθηναίοι παρά την αντίληψη διαφορετικής καταγωγής, υιοθετώντας όλα τα ελληνικά χαρακτηριστικά, απέκτησαν... ελληνική εθνική ταυτότητα. Προσεχώς θα τιμηθεί δεόντως το αυτογκόλ.

Οι ρωμαϊστές έχουν καταντήσει σαν να κλέβει κάποιος το χαρτζιλίκι από 5χρονο:

[Ζαποτέκος]

Δυο ωραία αποσπάσματα από την ιστορία του αυτοκράτορα Καντακουζηνού.

Σχετικά με αυτό δες και ΕΔΩ.

Ωραία ! Αυτές οι μαρτυρίες είναι σημαντικές γιατί προέρχονται από έναν πρώην αυτοκράτορα. Εκεί που θα είπε στους Ρωμιούς '"Έλληνες και βάρβαροι" μάλλον δεν θα τον κατάλαβαν γιατί αυτοί ήξεραν μόνο το "Ρωμαίοι" και όχι το "Έλληνες". Βέβαια ίσως είναι μόνο ένα ρητορικό σχήμα του Καντακουζηνού κι έτσι πρέπει να το δούμε. Αν έβγαζε καμιά δημηγορία για το κλέος της παλαιάς Ρώμης , αυτή θα την λαμβάναμε ως αληθινή.

Επίσης βλέπουμε και το σχήμα του ελληνοχριστιανισμού. Καμιά σχέση πως είναι δημιούργημα των νεοτέρων χρόνων.
(Αρχαιο)Ελληνισμός
τῆς σπάθης τῶν Μακεδόνων
τοῦ βασιλέως τῶν Ἑλλήνων

Χριστιανισμός
τοῦ θεμελίου τῆς πίστεως καὶ τοῦ δόγματος τῶν Χριστιανών
τοῦ κίονος τοῦ ἀσείστου ἁπάντων τῶν βεβαπτισμένων
τοῦ βοηθοῦ τῶν δογμάτων τοῦ Χριστοῦ
τοῦ Σαμψὼν

Και φυσικά πως ήταν εδραιωμένη στην υστεροβυζαντινή περίοδο η αντίληψη ότι Ρωμαίος σήμαινε ( και ) χριστιανός ( ορθόδοξος ) και όχι μόνο τον εθνοτικά Ρωμαίο όπως ήδη έχουμε δεί ( πατριάρχης Αντώνιος 1395 : βασιλεύς και αυτοκράτωρ των Ρωμαίων, πάντων δηλαδή των χριστιανών Ζαποτέκος @ Ήταν το Βυζάντιο Ελληνικό; , ιεράρχες στην Σύνοδο της Φλωρεντίας Ζαποτέκος @ Ήταν το Βυζάντιο Ελληνικό; )


Στον σύνδεσμο που έδωσες, στην πρώτη παράγραφο με τους Μανιάτες, πιστεύω πως το σημαντικό στα γραφόμενα του Πορφυ είναι το κατά τους παλαιούς Έλληνας. Δηλαδή ο Πορφυ δέχεται πως και στην εποχή του υπάρχουν Έλληνες, νεότεροι , οι οποίοι είναι χριστιανοί.

[Ζαποτέκος]

Εκτός από την αναφορά σε Δημοτική και Καθαρεύουσα που τις ονομάζουν γλώσσες... "διαφορετικών εθνών", εκτός από την "ρωμαϊκή εθνική ταυτότητα" την ώρα που το Ρωμαίος σημαίνει πλέον Γραικός ή Έλληνας ή απόγονος Ελλήνων, κρατάω για το μέλλον και μια ομολογία που φυσικά οφείλεται στο ότι η θεωρία τους έχει διαλυθεί και γεννάνε ευκαιριακά επιχειρήματα χωρίς σύνδεση με τα προηγούμενα.

Κοίτα πώς φτάνει σε μια θεωρία ότι οι Βυζαντινοί έχουν... ελληνική εθνοτική ταυτότητα, καθώς από αφέλεια δεν έχει καταλάβει ότι ακολουθεί το παράδειγμα του Καλδέλλη από τον Ηρόδοτο, όπου οι Αθηναίοι παρά την αντίληψη διαφορετικής καταγωγής, υιοθετώντας όλα τα ελληνικά χαρακτηριστικά, απέκτησαν... ελληνική εθνική ταυτότητα. Προσεχώς θα τιμηθεί δεόντως το αυτογκόλ.

Οι ρωμαϊστές έχουν καταντήσει σαν να κλέβει κάποιος το χαρτζιλίκι από 5χρονο:

Νομίζω ότι ο Καλδέλης δεν έχει διαβάσει καλά τον Ηρόδοτο και συγκρίνει ανόμοια πράγματα. Απ' τα αποσπάσματα του Ηροδότου βγαίνουν τα εξής :
- Οι Δωριείς/Μακεδνοί ήταν πάντα Έλληνες.
- Οι Πελασγοί Αιγιαλείς ( μετέπειτα Ίωνες ), οι Αιολείς και οι Αθηναίοι ήταν Πελασγοί. Ο Ίων συγκεκριμένα εξελλήνισε τους Πελασγούς Αιγιαλείς ( έγιναν Ίωνες ) και μετά τους Αθηναίους. Οι αναφομοίωτοι Πελασγοί της Αθήνας κατέφυγαν στον Υμηττό και μετά στην Λήμνο.
- Οι Έλληνες αφομοίωσαν Πελασγούς και άλλους βαρβάρους.


Καμιά σχέση με αυτό που έγινε στο Βυζάντιο. Οι λατινόφωνοι Ρωμαίοι υπό τον Μεγάλο Κωνσταντίνο ( οι αντίστοιχοι Ίωνες του Ίωνα ) εξελληνίστηκαν από τους Έλληνες ( αντίστοιχοι Πελασγοί ). Άσε που την εποχή του Ηροδότου οι Αθηναίοι έλεγαν ότι ήταν οι αυθεντικότεροι Έλληνες. Δηλαδή τους Πελασγούς δεν τους είχαν ούτε για φτού. Πήγαν και στην Λήμνο για να τους υποτάξουν. Να τι λέει ο Πλάτων :

«[245ξ] τῆς ἀποστάσεως. καὶ τῶν μὲν ἄλλων συμμάχων ἐψεύσθη: ἠθέλησαν γὰρ αὐτῷ ἐκδιδόναι καὶ συνέθεντο καὶ ὤμοσαν Κορίνθιοι καὶ Ἀργεῖοι καὶ Βοιωτοὶ καὶ οἱ ἄλλοι σύμμαχοι, εἰ μέλλοι χρήματα παρέξειν, ἐκδώσειν τοὺς ἐν τῇ ἠπείρῳ Ἕλληνας: μόνοι δὲ ἡμεῖς οὐκ ἐτολμήσαμεν οὔτε ἐκδοῦναι οὔτε ὀμόσαι. οὕτω δή τοι τό γε τῆς πόλεως γενναῖον καὶ ἐλεύθερον βέβαιόν τε καὶ ὑγιές ἐστιν καὶ φύσει μισοβάρβαρον,
[245δ] διὰ τὸ εἰλικρινῶς εἶναι Ἕλληνας καὶ ἀμιγεῖς βαρβάρων. οὐ γὰρ Πέλοπες οὐδὲ Κάδμοι οὐδὲ Αἴγυπτοί τε καὶ Δαναοὶ οὐδὲ ἄλλοι πολλοὶ φύσει μὲν βάρβαροι ὄντες, νόμῳ δὲ Ἕλληνες, συνοικοῦσιν ἡμῖν, ἀλλ᾽ αὐτοὶ Ἕλληνες, οὐ μειξοβάρβαροι οἰκοῦμεν, ὅθεν καθαρὸν τὸ μῖσος ἐντέτηκε τῇ πόλει τῆς ἀλλοτρίας φύσεως. ὅμως δ᾽ οὖν ἐμονώθημεν πάλιν»

Τόσο πολύ θυμούνταν ή εκτιμούσαν την πελασγική καταγωγή τους.

[Pertinax]

κρατάω για το μέλλον και μια ομολογία που φυσικά οφείλεται στο ότι η θεωρία τους έχει διαλυθεί και γεννάνε ευκαιριακά επιχειρήματα χωρίς σύνδεση με τα προηγούμενα.

Κοίτα πώς φτάνει σε μια θεωρία ότι οι Βυζαντινοί έχουν... ελληνική εθνοτική ταυτότητα, καθώς από αφέλεια δεν έχει καταλάβει ότι ακολουθεί το παράδειγμα του Καλδέλλη από τον Ηρόδοτο, όπου οι Αθηναίοι παρά την αντίληψη διαφορετικής καταγωγής, υιοθετώντας όλα τα ελληνικά χαρακτηριστικά, απέκτησαν... ελληνική εθνική ταυτότητα. Προσεχώς θα τιμηθεί δεόντως το αυτογκόλ.

Οι ρωμαϊστές έχουν καταντήσει σαν να κλέβει κάποιος το χαρτζιλίκι από 5χρονο:

Πάλι γυρίζεις στον Ηρόδοτο; Δεν σου φτάνει τόσο κράξιμο;

Πόσες φορές πρέπει να σου εξηγήσει κανείς ότι η εθνοτική αλλαγή γίνεται με πολλούς τρόπους; Ότι η αφομοίωση στην εθνοτική ελληνική ταυτότητα έγινε μέσω γλωσσικής μεταβολής, ενώ η αφομοίωση στην εθνοτική ρωμαϊκή ταυτότητα έγινε μέσω της ταύτισης με το κράτος και τους θεσμούς του;

Επίσης, σου εξήγησα το σημείο διαφωνίας μου με τον Καλδέλλη. Ο Καλδέλλης (υποθέτω ότι) θα σου έλεγε πως οι άπτωτοι Ρωμαίοι αφομοίωσαν τους Έλληνες μέσω της πολιτικής ταυτότητας και δεν έχει σημασία που έγιναν ελληνόφωνοι, αφού, έτσι κι αλλιώς, τα ελληνικά ήταν η 2η γλώσσα τους επί αιώνες. Προσωπικά θεωρώ ότι στη ρωμαϊκή ταυτότητα της Νέας Ρώμης δεν αφομοιώθηκαν μόνο οι Έλληνες, αλλά και οι αρχαίοι Ρωμαίοι (οι λατινόφωνοι της Κων/πολης), γι' αυτό και (όπως είπα) κράτησαν μόνο την ιδέα της καταγωγής από τους ευγενείς της αρχαίας Ρώμης, ενώ ταυτόχρονα ανήκαν πλέον σ' ένα διαφορετικό ρωμαϊκό έθνος, με διαφορετική ρωμαϊκή πατρίδα και διαφορετική γλώσσα.

εκτός από την "ρωμαϊκή εθνική ταυτότητα" την ώρα που το Ρωμαίος σημαίνει πλέον Γραικός ή Έλληνας ή απόγονος Ελλήνων

Διάβαζα τη χρονογραφία του Γεώργιου Μοναχού που έδειξε ο Ζαποτέκος: όσο περιγράφει τους αρχαίους χρόνους κάνει λόγο για Έλληνες και Ρωμαίους. Από ένα σημείο και μετά αναφέρει μόνο Ρωμαίους. Το χρονικό του κατακλύζεται κυριολεκτικά από τους όρους Ρωμαίοι και Ρωμανία.

Ε, δεν γίνεται να αρνούνται συνεχώς κάποιοι αυτό που βλέπουν μπροστά τους και να το βαφτίζουν "πολιτική ταυτότητα". Καταντάει εκνευριστικό. Δεν γίνεται να παραβλέπουν τον καταιγισμό δηλώσεων ρωμαϊκής ταυτότητας και όταν συναντούν στη χάση και στη φέξη τους όρους Γραικοί και Έλληνες να θεωρούν ότι δηλώνουν τη βαθύτερη-πραγματική ταυτότητα.

[Ζαποτέκος]

Διάβαζα τη χρονογραφία του Γεώργιου Μοναχού που έδειξε ο Ζαποτέκος: όσο περιγράφει τους αρχαίους χρόνους κάνει λόγο για Έλληνες και Ρωμαίους. Από ένα σημείο και μετά αναφέρει μόνο Ρωμαίους. Το χρονικό του κατακλύζεται κυριολεκτικά από τους όρους Ρωμαίοι και Ρωμανία.

Ε, δεν γίνεται να αρνούνται συνεχώς κάποιοι αυτό που βλέπουν μπροστά τους και να το βαφτίζουν "πολιτική ταυτότητα". Καταντάει εκνευριστικό. Δεν γίνεται να παραβλέπουν τον καταιγισμό δηλώσεων ρωμαϊκής ταυτότητας και όταν συναντούν στη χάση και στη φέξη τους όρους Γραικοί και Έλληνες να θεωρούν ότι δηλώνουν τη βαθύτερη-πραγματική ταυτότητα.

Φυσικά και θα υπήρχε από ένα σημείο και μετά μόνο το Ρωμαίοι αφού αυτό ήταν το όνομα των ελληνοφώνων. Θα ήταν πλεονασμός να αναφέρει και το Έλληνες .

Τα σημαντικά με το "Έλληνες" στην Χρονογραφία είναι τα εξής :

- Όταν κάνει λόγο για τον εκχριστιανισμό του κόσμου αναφέρει ονομαστικά μόνο 2 λαούς : πεπαυμένης τῶν εἰδώλων τῆς πλάνης, τῆς ἀγνοίας ὁ ζόφος ἐληλαμένος, τοῦ φωτὸς τῆς γνώσεως αἱ ἀκτῖνες τὴν οἰκουμένην ἐμπλήσασαι, Ἕλληνές τε καὶ Ῥωμαῖοι καὶ Βάρβαροι τὸν ἐσταυρωμένον θεολογοῦντες καὶ ἀντὶ τῶν πολλῶν καὶ ψευδωνύμων θεῶν τῇ Τριάδι μόνῃ λατρεύοντες, τὰ δὲ τῶν δαιμόνων τεμένη ἄρδην ἀπολλύοντες·

Σημαντικότατοι λοιπόν οι Έλληνες για τον χριστιανισμό, έναν από τους πυλώνες της Αυτοκρατορίας.


- Λέει πως ο Κωνστάντιος ο Χλωρός έγινε βασιλιάς Ρωμαίων και Ελλήνων : Μετὰ δὲ ∆ιοκλητιανὸν καὶ Μαξιμιανὸν τὸν Ἑρκούλιον ἐβασίλευσε κατὰ τοὺς αὐτοὺς χρόνους Ῥωμαίων καὶ Ἑλλήνων Κωνστάντιος ὁ Χλωρὸς ὁ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου πατὴρ, ὃς ἐξ Ἑλένης αὐτῷ ἐγεννήθη περὶ τὴν τῆς ∆ακίας πόλιν.


Οι Έλληνες λοιπόν σε ίση μοίρα με τους Ρωμαίους κατά την εποχή της ίδρυσης της αυτοκρατορίας της Νέας Ρώμης.


- Τέλος απ' την ρωμαϊκή εποχή υπάρχουν λόγιοι ελληνιστές που αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους σαν Έλληνες και θεωρούν και τέτοιους τους ελληνόφωνους χριστιανούς που μιλούν την χυδαία ελληνιστική και είναι άγευστοι αττικισμού :

Ἐπεὶ οὖν βαρβαροφώνους Ἕλληνες τοὺς ἀποστόλους καὶ ἡμᾶς ἀποκαλοῦσιν, ἴστωσαν ὡς καὶ ἡμῖν πάντες Ἕλληνες σκυθίζουσιν· τοῦτο γὰρ ὁ Παῦλος ἐδήλωσε φάσκων· “Ἐὰν μὴ γνῶ τὴν δύναμιν τῆς φωνῆς, ἔσομαι τῷ λαλοῦντι βάρβαρος·” τῷ ὄντι γὰρ ὥσπερ τοῖς Ἕλλησιν Ἰλλύριοι, καὶ Παίονες, καὶ ἄλλοι βαρβαρίζειν δοκοῦσιν, οὕτως ἐκείνοις καὶ τοῖς τοιούτοις ὅσοι τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Ἑλληνικῆς τεχνολογίας καὶ στωμυλίας ἐπαΐειν οὐ δύνανται, βάρβαροι δοκοῦσιν εἶναι. Ὅτι δὲ τὴν αὐτὴν ἔχει πᾶσα γλῶσσα διάνοιαν, μία γὰρ ἡ πάν των ἀνθρώπων φύσις, καὶ ἡ πεῖρα διδάσκαλος. Ἔστι γὰρ εὑρεῖν καὶ παρὰ τοῖς βαρβάροις τέχνας καὶ ἐπιστήμας καὶ τὰς ἐν πολέμοις ἀνδραγαθίας ἐκ περιουσίας, ἔνιοι δὲ τούτων καὶ σοφωτέραν τὴν Ἑλλήνων παιδείαν καὶ πολυλογίαν βραχυλογίᾳ νι κῶντες. ̣4̣ Τοῦτο γὰρ δὴ καὶ Πέρσαι μαρτυροῦσι καὶ οἱ παλαιοὶ συγγραφεῖς, καὶ εἴ τις νῦν πρεσβευ τῶν ἢ στρατηγῶν ἢ ἐμπορίαν τινὰ μετιὼν συνεγέ νετο, καὶ πεπείρατο καλῶς τῆς ἐκείνων ἀγχινοίας καὶ πανουργίας. Φασὶ γὰρ αὐτοὺς ὀξέως νοεῖν τὰς τῶν λόγων πλοκάς τε καὶ κλοπὰς καὶ ἐπικρύψεις, καὶ ὀλίγα φθεγγομένους νικᾷν τοὺς προδιαλεγομένους· καί γε ξυλλογιστικοὺς ἄγαν εἶναι διαβεβαιοῦνται, καὶ διαλύειν ἱκανοὺς τὰ παρ' ἑτέρων πλεκόμενα ῥᾳδίως, καὶ παροιμίαις κεχρῆσθαι σοφωτάταις καὶ αἰνίγμασιν· οὐ γὰρ δήπου φιλοσοφικοῖς ἢ ῥητορικοῖς ἐνετρύφησαν λόγοις, ἀλλὰ τὴν φύσιν μόνην εἶχον διδάσκαλον. 110.125 ̣5̣ Τοὺς δὲ Γίνδεις καὶ τούτων πολλῷ σοφωτέρους λέγουσιν εἶναι καὶ ἐντρεχεστέρους. ̣6̣ Καὶ ̣5ḅ οἱ παρ' ἡμῖν δὲ νομάδες καὶ πρόχωροι, τοὺς Ἰσμαηλί τας φημὶ, τοὺς ἐν ταῖς ἐρήμοις βιοτεύοντας καὶ μηδὲν τῶν Ἑλληνικῶν ξυγγραμμάτων ἐπισταμένους, ἀγχινοίᾳ πολλῇ, συνέσει τε καὶ πολυπειρίᾳ κοσμοῦν ται, καὶ διάνοιαν ἔχουσι καὶ πανουργίαν ὀξυτάτην, ὅτι μάλιστα ξυνιδεῖν τἀληθὲς δυνάμενοι καὶ δι ελέγξαι τὸ ψεῦδος καὶ διακρῖναι τὸ κρεῖττον ἀπὸ τοῦ χείρονος. ̣7̣ Περὶ δὲ τῶν Αἰγυπτίων περιττὸν οἶμαι λέγειν· καὶ γὰρ αὐτοὶ τῶν φιλοσόφων οἱ πρῶτοι κρείττους εἶναι τούτους ἔφασαν 57 τῶν ὀνομαστο τάτων γεγενημένων παρ' Ἕλλησιν. ̣8̣ Ῥωμαῖοι δὲ καὶ ποιητὰς ἔσχον καὶ συγγραφέας καὶ ῥήτορας, ὡς φασὶν οἱ ταύτην κἀκείνην ἠσκημένοι τὴν γλῶτταν· καὶ πυκνότερα καὶ δεινότερα τῶν Ἑλληνικῶν εἶναι τὰ τούτων ἐνθυμήματα καὶ συντομωτέρας ἅμα καὶ βαθυτέρας τὰς γνῶμας. ̣9̣ Ταῦτα λέγων, οὐ τὴν Ἑλλάδα σμικρύνων φωνὴν, οὐδὲ ἐναντία γε αὐτῇ παραδείγματα παρέχων, ἀλλὰ τῶν ἐπὶ ταύτῃ μεγαλαυχούντων συστέλλων τὴν γνάθον καὶ τὴν ὀφρὺν κατασπῶν, καὶ διδάσκων μὴ κωμῳδεῖν γλῶσ σαν ἀληθείᾳ λαμπρυνομένην, μηδὲ βρενθύεσθαι μὲν ἐπὶ λόγοις κομψοτικῇ τέχνῃ πεποικιλμένοις, ἀλλὰ τῇ ἀληθείᾳ γεγυμνασμένοις.


Η δράση των λογίων αττικιστών είναι γνωστή από την αρχαιότητα και την πρωτοβυζαντινή περίοδο. Π.χ. ο επίσκοπος Τριφύλλιος χρησιμοποιεί την λέξη σκίμποδα αντί του κράββατου που χρησιοποίησε ο Χριστός και ο Άγιος Σπυρίδων τα παίρνει στην κράνα :

῎Αξιον δὲ τούτου τοῦ θείου ἀνδρὸς θαυμάσαι τὸ ἐμβριθὲς καὶ τὴν ἀκρίβειαν τῆς ἐκκλησιαστικῆς τάξεως. λέγεται γοῦν χρόνῳ ὕστερον κατά τινα χρείαν εἰς ταὐτὸν συνελθεῖν τοὺς ἐπισκόπους τῆς Κύπρου, εἶναι δὲ ἐν αὐτοῖς Σπυρίδωνα τοῦτον καὶ Τριφύλλιον τὸν Λεδρῶν ἐπίσκοπον, ἄνδρα ἄλλως τε ἐλλόγιμον καὶ διὰ νόμων ἄσκησιν πολὺν χρόνον ἐν τῇ Βηρυτίων πόλει 1.11. διατρίψαντα. συνάξεως δὲ ἐπιτελουμένης ἐπιτραπεὶς Τριφύλλιος διδάξαι τὸ πλῆθος, ἐπεὶ τὸ ῥητὸν ἐκεῖνο παράγειν εἰς μέσον ἐδέησε τὸ «ἆρόν σου τὸν κράββατον καὶ περιπάτει», σκίμποδα ἀντὶ τοῦ κραββάτου μεταβαλὼν τὸ ὄνομα εἶπε. καὶ ὁ Σπυρίδων ἀγανακτήσας «οὐ σύ γε», ἔφη, «ἀμείνων τοῦ κράββατον εἰρηκότος, ὅτι ταῖς αὐτοῦ λέξεσιν ἐπαισχύνῃ κεχρῆσθαι;», καὶ τοῦτο εἰπὼν ἀπεπήδησε τοῦ ἱερατικοῦ θρόνου τοῦ δήμου ὁρῶντος, ταύτῃ γε μετριάζειν παιδεύων τὸν τοῖς λόγοις ὠφρυωμένον. ἱκανὸς γὰρ ἦν ἐντρέπειν, αἰδέσιμός τε ὢν καὶ ἐκ τῶν ἔργων ἐνδοξότατος, ἅμα δὲ καὶ πρεσβύτερος τῇ ἡλικίᾳ τε καὶ ἱερωσύνῃ τυγχάνων.


Το "Ρωμαίοι" φυσικά και ήταν εθνοτική ταυτότητα των ελληνοφώνων. Όπως ήταν και το Αχαιοί και το Δαναοί την ομηρική εποχή. Το ζήτημα είναι γιατί συναντάμε καμιά φορά και τα Έλληνας και τα Γραικός , αφού το Ρωμαίος είναι το κυρίαρχο. Τα συναντάμε γιατί αν το Ρωμαίος σήμαινε κάτι από την Μεσοβυζαντινή περίοδο και μετά αυτό ήταν μόνο Έλληνας/Γραικός και είχε χάσει την αρχική έννοια του Λατίνος.


Υ.Γ. Πώς σου φάνηκε ο Καντακουζηνός ;

[Chronicle]

"Η εθνοτική αλλαγή γίνεται με ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ"

Όπως βλέπω, γίνεται όλο και καλύτερο. Ο Καλδέλλης έφτασε στο σημείο να επικαλεστεί τον Ηρόδοτο για να αντλήσει μια γενική αρχή να εφαρμόσει στο Βυζάντιο, οι οπαδοί του τον χειροκροτάνε, αλλά οι παρωπίδες δεν τους άφησαν να δουν ότι αυτοπαγιδεύτηκαν.

Δυστυχώς γι' αυτούς, μπορεί να γίνει (και θα γίνει στο εγγύς μέλλον) μεγάλη πλάκα για το πώς οι ρωμαϊστές ουσιαστικά έγραψαν και αποδέχτηκαν το σενάριο με το οποίο οι Ρωμαίοι άλλαξαν "εθνική ταυτότητα" υιοθετώντας την ελληνική, με την ίδια ακριβώς γενική αρχή που υιοθέτησαν για τους Ρωμαίους.

Είναι απολαυστικό το γεγονός ότι τώρα πλέον, η γενική αρχή... "ισχύει μόνο" όταν εξυπηρετεί τους ρωμαϊστές, σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση η θεωρία δεν ισχύει...

Έχουν δεθεί κόμπο από την ανοησία τους να επικαλεστούν και να υπερασπιστούν την καλδελλική Ηροδοτιάδα...

[Pertinax]

Το "Ρωμαίοι" φυσικά και ήταν εθνοτική ταυτότητα των ελληνοφώνων. Όπως ήταν και το Αχαιοί και το Δαναοί την ομηρική εποχή. Το ζήτημα είναι γιατί συναντάμε καμιά φορά και τα Έλληνας και τα Γραικός , αφού το Ρωμαίος είναι το κυρίαρχο. Τα συναντάμε γιατί αν το Ρωμαίος σήμαινε κάτι από την Μεσοβυζαντινή περίοδο και μετά αυτό ήταν μόνο Έλληνας/Γραικός και είχε χάσει την αρχική έννοια του Λατίνος.

Καταρχάς οι αρχαίοι Ρωμαίοι μπορεί να λέγονταν εναλλακτικά Λατίνοι και Ιταλοί, αλλά αυτά τα ονόματα δεν εξέφραζαν την εθνοτική τους συνείδηση. Δεν ήταν το ίδιο έθνος οι Ρωμαίοι με τους Λατίνους και τους Ιταλούς. Πρόκειται για ονόματα που περιέγραφαν πλαγίως τη ρωμαϊκή ταυτότητα (καταγωγικά - από τους Λατίνους που ίδρυσαν τη Ρώμη - γλωσσικά, γεωγραφικά), αλλά δεν αντιστοιχούσαν επακριβώς στη ρωμαϊκή συνείδηση. Αναλογικά την ίδια λειτουργία είχαν τα ονόματα Γραικοί-Έλληνες για τους ελληνόφωνους Ρωμαίους της Ανατολής.

Στο Βυζάντιο, όμως, μαζί με τα Έλληνες-Γραικοί συναντάμε και το Αύσονες. Είναι φανερό ότι δεν πρόκειται για μια απλή μετονομασία των Ελλήνων, αλλά για μία σύνθεση της ελληνικής (πολιτιστικής) και της ρωμαϊκής (πολιτικής) ταυτότητας που γέννησε μια νέα συνείδηση. Αυτό αντικατοπτρίζεται περίφημα στη θεωρία της διπλής καταγωγής.

Υ.Γ. Πώς σου φάνηκε ο Καντακουζηνός ;

Εχω διαβάσει εδώ και χρόνια το άρθρο του Πολίτη που επικαλείται αυτά τα χωρία, αλλά έχω διαβάσει και το βιβλίο της Page που αναλύει το έργο του και αναφέρει τις περιπτώσεις όπου το Ρωμαίοι έχει ξεκάθαρη εθνοτική σημασία. Π.χ. κάνει λόγο για (ελληνόφωνους) Ρωμαίους του Καΐρου, της Χίου και της Φώκαιας που ήταν κάτω από την εξουσία Μαμελούκων και Γενοβέζων. Πιστεύω ότι ο Καντακουζηνός χρησιμοποιεί τον όρο "Έλληνες" όπως και οι υπόλοιποι συγγραφείς του 13ου-14ου αιώνα (Νικήτας Χωνιάτης, Ακροπολίτης, Παχυμέρης, Γρηγοράς). Δλδ σαν εναλλακτικό του βασικού εθνωνυμίου Ρωμαίοι που δηλώνει μια καταγωγική σύνδεση (αλλά όχι απόλυτη ταύτιση) με τους αρχαίους Έλληνες.

[Pertinax]

Τα σημαντικά με το "Έλληνες" στην Χρονογραφία είναι τα εξής :

- Όταν κάνει λόγο για τον εκχριστιανισμό του κόσμου αναφέρει ονομαστικά μόνο 2 λαούς : πεπαυμένης τῶν εἰδώλων τῆς πλάνης, τῆς ἀγνοίας ὁ ζόφος ἐληλαμένος, τοῦ φωτὸς τῆς γνώσεως αἱ ἀκτῖνες τὴν οἰκουμένην ἐμπλήσασαι, Ἕλληνές τε καὶ Ῥωμαῖοι καὶ Βάρβαροι τὸν ἐσταυρωμένον θεολογοῦντες καὶ ἀντὶ τῶν πολλῶν καὶ ψευδωνύμων θεῶν τῇ Τριάδι μόνῃ λατρεύοντες, τὰ δὲ τῶν δαιμόνων τεμένη ἄρδην ἀπολλύοντες•

Σημαντικότατοι λοιπόν οι Έλληνες για τον χριστιανισμό, έναν από τους πυλώνες της Αυτοκρατορίας.

- Λέει πως ο Κωνστάντιος ο Χλωρός έγινε βασιλιάς Ρωμαίων και Ελλήνων : Μετὰ δὲ ∆ιοκλητιανὸν καὶ Μαξιμιανὸν τὸν Ἑρκούλιον ἐβασίλευσε κατὰ τοὺς αὐτοὺς χρόνους Ῥωμαίων καὶ Ἑλλήνων Κωνστάντιος ὁ Χλωρὸς ὁ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου πατὴρ, ὃς ἐξ Ἑλένης αὐτῷ ἐγεννήθη περὶ τὴν τῆς ∆ακίας πόλιν.

Οι Έλληνες λοιπόν σε ίση μοίρα με τους Ρωμαίους κατά την εποχή της ίδρυσης της αυτοκρατορίας της Νέας Ρώμης.

Άρα συμφωνούμε. Αναφέρεται στα δύο εθνολογικά στοιχεία που δημιούργησαν τους χριστιανούς Ρωμαίους της Νέας Ρώμης. Γι’ αυτό, όπως είδες, αρχίζει το 4ο και μεγαλύτερο βιβλίο του με τον Μέγα Κωνσταντίνο, ο οποίος εγκαινιάζει μια νέα εποχή: «ΑΡΧΗ ΣΥΝ ΘΕΩ ΤΗΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ»

- Τέλος απ' την ρωμαϊκή εποχή υπάρχουν λόγιοι ελληνιστές που αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους σαν Έλληνες και θεωρούν και τέτοιους τους ελληνόφωνους χριστιανούς που μιλούν την χυδαία ελληνιστική και είναι άγευστοι αττικισμού :

Ἐπεὶ οὖν βαρβαροφώνους Ἕλληνες τοὺς ἀποστόλους καὶ ἡμᾶς ἀποκαλοῦσιν,

Αυτό το χωρίο φαίνεται να δηλώνει γλωσσική και όχι εθνοτική ελληνικότητα, γιατί οι λόγιοι αποκαλούσαν βαρβαροφώνους Έλληνες και τους Απόστολους (προφανώς τους συγγραφείς των βιβλίων της Καινής Διαθήκης) που σίγουρα δεν ήταν εθνοτικοί Έλληνες.

Από εκεί και πέρα, όπως σημειώνει και ο Πάρις Γουναρίδης στον τόμο Έλλην-Ρωμηός-Γραικός, σ. 217 (προς τιμήν του, ήταν από τους ελάχιστους - μαζί φυσικά με τον πολύ αξιόλογο Νικήτα Σινιόσογλου - που έθιξαν την ασυμβατότητα της χριστιανικής και της ελληνικής κοσμοθεώρησης):

«Είναι ίσως χαρακτηριστική η αδιάλλακτη υποβάθμιση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού από τον χρονογράφο του 9ου αιώνα, τον Γεώργιο Μοναχό ή Αμαρτωλό. Ακολουθώντας μια ανένδοτη χριστιανική παράδοση, παραθέτοντας τον Θεοδώρητο Κύρου, τονίζει: “Εἰ τοίνυν Ἕλληνες ἀνέγνωσαν ἀκριβῶς τὰς Ἑλληνικὰς ἱστορίας, ἔγνωσαν δήπουθεν ὡς καὶ τὰς περιφανεῖς ἐπιστήμας καὶ τῶν τεχνῶν τὰς πλείστας παρ' Ἐβραίοις ἐπαιδεύθησαν Ἕλληνες ”»

(χωρίς σχόλια)


Άλλα ενδιαφέροντα χωρία από το Χρονικό του Αμαρτωλού:

«Τὴν δέ γε ἀπαρίθμησιν τῶν χρόνων κατὰ τὸν μέγαν Μωϋσῆν ποιησόμεθα, τὸν καὶ προγενέστερον καὶ ἀληθέστερον καὶ σοφώτερον παρ' Ἕλλησιν ἀρχαίων πάντων σοφῶν τε καὶ συγγραφέων εἰκότως ἀναφανέντα».
(σ. 13)

(επίσης χωρίς σχόλια)

«Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.” Καὶ πολλοὶ τῶν παρ' Ἕλλησι τἀναντία τούτων τολμήσαντες διεξιέναι εἰς βυθὸν ἀγνωσίας καὶ ἀσεβείας κατηνέχθησαν· καὶ εἰκότως. Τὰ ἐξ ἀνθρωπίνης διανοίας προσφερόμενα δόγματα σαθρὰ τυγχάνει καὶ ἀνάρμοστα· διόπερ οὐδεὶς παρ' αὐτοῖς ἔστηκε λόγος [...] Ἀλλ' ὄντως ἱστὸν ἀράχνης ὑφαίνουσιν οἱ ταῦτα γράφοντες, οἱ οὕτω λεπτὰς καὶ ἀνυποστάτους ἀρχὰς οὐρανοῦ καὶ γῆς καὶ θαλάσσης ἀνοήτως ὑποτιθέμενοι. Οὐ γὰρ ᾔδεσαν εἰπεῖν· “Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.»
(σ. 14)

Εδώ πρόκειται για επίθεση, όχι απλώς στη θεολογία των Ελλήνων (δλδ στην αντίληψη τους για τη φύση του Θεού), αλλά στην κοσμολογία-φιλοσοφία τους, δλδ στις αντιλήψεις τους για τη φύση και την προέλευση του κόσμου.

Τέλος, πρόσεξε ιδιαίτερα το σχήμα των διαδοχικών μεγάλων βασιλείων (από το όραμα του προφήτη Δανιήλ), στο οποίο πίστευαν οι Βυζαντινοί Ρωμαίοι.

«Ὥσπερ τοίνυν ἡ μὲν τῶν Ἀσσυρίων βασιλεία κατελύθη ὑπὸ Βαβυλωνίων, ἡ δὲ τῶν Βαβυλωνίων ὑπὸ Περσῶν, ἡ δὲ τῶν Περσῶν ὑπὸ Μακεδόνων, ἡ δὲ Μακεδόνων ὑπὸ Ῥωμαίων, οὕτω ἡ Ῥωμαίων ὑπὸ Ἀντιχρίστου καταλυθήσεται καὶ ἡ τοῦ Ἀντιχρίστου ὑπὸ Χριστοῦ διαφθαρήσεται»
(σ. 148)

Η νεοελληνική αντίληψη (βλ. Σβορώνο, Βακαλόπουλο κ.α.) παρουσιάζει τη βυζαντινή ταυτότητα σαν μια μέση κατάσταση, ένα ενδιάμεσο στάδιο, κατά το οποίο η ελληνική συνείδηση ήταν σε λανθάνουσα φάση και περίμενε την κατάλληλη εποχή για να αναγεννηθεί (την Αναγέννηση=αρχή του Νέου Ελληνισμού την τοποθετούν τον 12ο-13ο αι. με τους Κομνηνούς, τους Βατάτζη-Θεόδωρο Β΄Λάσκαρη κ.α.). Οι ίδιοι οι Βυζαντινοί Ρωμαίοι, όμως, έβλεπαν την εποχή τους και την ταυτότητά τους σαν την πεμπτουσία του ανθρώπινου πολιτισμού, η οποία θα καταλυόταν μόνο στους Έσχατους Καιρούς του Αντίχριστου και της Δευτέρας Παρουσίας.

[Pertinax]

"Η εθνοτική αλλαγή γίνεται με ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ"

Όπως βλέπω, γίνεται όλο και καλύτερο. Ο Καλδέλλης έφτασε στο σημείο να επικαλεστεί τον Ηρόδοτο για να αντλήσει μια γενική αρχή να εφαρμόσει στο Βυζάντιο, οι οπαδοί του τον χειροκροτάνε, αλλά οι παρωπίδες δεν τους άφησαν να δουν ότι αυτοπαγιδεύτηκαν.

Δυστυχώς γι' αυτούς, μπορεί να γίνει (και θα γίνει στο εγγύς μέλλον) μεγάλη πλάκα για το πώς οι ρωμαϊστές ουσιαστικά έγραψαν και αποδέχτηκαν το σενάριο με το οποίο οι Ρωμαίοι άλλαξαν "εθνική ταυτότητα" υιοθετώντας την ελληνική, με την ίδια ακριβώς γενική αρχή που υιοθέτησαν για τους Ρωμαίους.

Είναι απολαυστικό το γεγονός ότι τώρα πλέον, η γενική αρχή... "ισχύει μόνο" όταν εξυπηρετεί τους ρωμαϊστές, σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση η θεωρία δεν ισχύει...

Έχουν δεθεί κόμπο από την ανοησία τους να επικαλεστούν και να υπερασπιστούν την καλδελλική Ηροδοτιάδα...

Μιλάμε πλέον για ψυχιατρική περίπτωση

Καταρχάς είσαι ανίδεος από σύγχρονη εθνολογία: Anthony Smith, Fredrik Barth κλπ. Διάβασε έστω το εισαγωγικό κεφάλαιο της Page μήπως αρχίσεις να καταλαβαίνεις τίποτα. Πώς νομίζεις ότι η Page μιλάει για ρωμαϊκή εθνοτική ταυτότητα;

Η γενική αρχή είναι η εθνολογία, όχι ο Ηρόδοτος. Ο Ηρόδοτος μας δίνει ένα παράδειγμα εθνοτικής αλλαγής, στο οποίο η ταυτότητα και το όνομα άλλαξε, αλλά έμεινε η ανάμνηση των απώτερων προγόνων (οι Πελασγοί υιοθέτησαν την ελληνική γλώσσα και ονομάστηκαν Έλληνες, ενώ οι Έλληνες υιοθέτησαν τους ρωμαϊκούς πολιτικούς θεσμούς και ονομάστηκαν Ρωμαίοι).

Αν εσύ έχεις μείνει στην απαρχαιωμένη αντίληψη ότι η γενική αρχή της εθνολογίας είναι ο Ηρόδοτος (με το όμαιμον-ομόγλωσσον-ομόθρησκον-ομότροπον), τότε ψάξου.

Η θέση του Καλδέλλη από την αρχή είναι ξεκάθαρη (αφομοίωση στην εθνική ρωμαϊκότητα μέσω των πολιτικών θεσμών) και αυτά που γράφεις σε εκθέτουν ως ανίδεο και φαιδρό.

[Βινόσαυρος]

Πόσες φορές πρέπει να σου εξηγήσει κανείς

Δεν ιδρώνει το αφτί τους, εμένα έχουν μαλλιάσει τα
δαχτυλα μου να τους τα γράφω και πλέον κουραστικα.
Από την άλλη τα μαβηδια είναι μπολικα και κάνουν κυκλικό
και συστηματικό σπαμάρισμα ώστε να κουράσουν.

[Pertinax]

Πόσες φορές πρέπει να σου εξηγήσει κανείς

Δεν ιδρώνει το αφτί τους, εμένα έχουν μαλλιάσει τα
δαχτυλα μου να τους τα γράφω και πλέον κουραστικα.
Από την άλλη τα μαβηδια είναι μπολικα και κάνουν κυκλικό
και συστηματικό σπαμάρισμα ώστε να κουράσουν.

Εγώ τους κάνω εικόνα να παίρνουν υπογλώσσια και το διασκεδάζω

[Pertinax]

Ο Καλδέλλης έφτασε στο σημείο να επικαλεστεί τον Ηρόδοτο για να αντλήσει μια γενική αρχή να εφαρμόσει στο Βυζάντιο, οι οπαδοί του τον χειροκροτάνε, αλλά οι παρωπίδες δεν τους άφησαν να δουν ότι αυτοπαγιδεύτηκαν.

Δυστυχώς γι' αυτούς, μπορεί να γίνει (και θα γίνει στο εγγύς μέλλον) μεγάλη πλάκα για το πώς οι ρωμαϊστές ουσιαστικά έγραψαν και αποδέχτηκαν το σενάριο με το οποίο οι Ρωμαίοι άλλαξαν "εθνική ταυτότητα" υιοθετώντας την ελληνική, με την ίδια ακριβώς γενική αρχή που υιοθέτησαν για τους Ρωμαίους.

Συμπλήρωμα για τα περί δήθεν χρήσης του Ηρόδοτου ως γενικής αρχής. Αμέσως μετά το παράδειγμα από τον Ηρόδοτο, ο Καλδέλλης αναφέρει ένα ακόμα, αυτή τη φορά από τον Αγαθία (τέλη 6ου αιώνα):

Σύμφωνα με τον Αγαθία, η πόλη των Τράλλεων της Μικράς Ασίας (σημερινό Αϊδίνιο) είχε ιδρυθεί από Πελασγούς, αλλά την εποχή του Αυγούστου κατέρρευσε από σεισμό, ανοικοδομήθηκε με ρωμαϊκό τρόπο (πήρε το όνομα Καισάρεια) και δέχτηκε Ρωμαίους αποίκους που αναμείχθηκαν με τους γηγενείς. Ο Αγαθίας λέει ότι οι κάτοικοι της πόλης δεν πρέπει να θεωρούνται πλέον Πελασγοί, αλλά Ρωμαίοι, αν και μιλούσαν ελληνικά.

«Αἱ γοῦν Τράλλεις ἡ πόλις, ἡ ἐν τῇ νῦν Ἀσίᾳ καλουμένῃ χώρᾳ ἀγχοῦ που τοῦ Μαιάνδρου ποταμοῦ ἱδρυμένη, τὸ μὲν παλαιὸν Πελασγῶν γέγονεν ἀποικία, ὑπὸ δὲ τοὺς Αὐγούστου Καίσαρος χρόνους ἐσείσθη τε ἅπασα καὶ ἀνετράπη, καὶ οὐδὲν αὐτῆς ὅ τι ἐσέσωστο. [...] ἀγγεῖλαί τέ οἱ τὰ ξυνενεχθέντα καὶ οὕτως ἑλεῖν τὸν βασιλέα,ὡς αὐτίκα δὴ μάλα ὑπάτους ἑπτὰ τῶν ἐν τοῖς μάλιστα εὐπατριδῶν τε καὶ εὐδαιμόνων ἀνδρῶν ἐκ τῆς Ῥώμης ἀπολεξάμενον ἅμα τῷ σφετέρῳ πλήθει στεῖλαι ἐς τὴν ἀποικίαν, καὶ τούς, ὡς τάχιστα ἐν τῷ χώρῳ γενομένους, χρήματά τε πλεῖστα ὅσα ἐπιδόντας καὶ σπουδῇ χρησαμένους ἀναδομῆσαι αὖθις τὴν πόλιν καὶ ἐς τὸ μέχρι τοῦδε σωζόμενον ἀπεργάσασθαι σχῆμα. νῦν οὖν οἱ ἐκείνῃ ἀστοὶ Πελασγοὶ μὲν οὐκέτι ἂν δικαίως κληθεῖεν, Ῥωμαῖοι δὲ μᾶλλον, εἰ καὶ τὰ τῆς φωνῆς ἐς τὸ ἑλληνικόν τε καὶ ἀττικώτερον μετεβάλοντο».

Τι έχει να πει ο αρθρογράφος της ΟΟΔΕ γι' αυτούς τους ελληνόφωνους Ρωμαίους του Αγαθία; Ισχύει «το σενάριο με το οποίο οι Ρωμαίοι άλλαξαν "εθνική ταυτότητα" υιοθετώντας την ελληνική» ή μήπως όχι;

[Chronicle]

Θεωρώ ότι μόνο κωμικός θα μπορούσε να απευθύνει αυτό το επιχείρημα, όταν ήδη φάνηκε ότι οι Έλληνες είχαν σύνθετη ελληνορωμαϊκή ταυτότητα, ήταν Έλληνες εθνοτικά και σε προνεωτερικό πλαίσιο φυσικά, και Ρωμαίοι πολιτειακά. Για το αν υπήρχαν Πελασγοί σην εποχή του Αγαθία, εξίσου γελοίο το ερώτημα.

Αρκεί το παρακάτω για να διαπιστώσει ο καθένας σε ποιο επίπεδο βρίσκονται ακόμα οι ρωμαϊστές:



Εϊναι σύνηθες φαινόμενο όλοι οι κομπογιαννίτες του αναθεωρητισμού να προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από θεωρητικολογίες. Ήδη και ο βρυώνης και ο Χασιώτης αλλά και ο Σβορώνος έχουν αναφερθεί ξεκάθαρα για την ξεφτίλα όλων αυτών των τύπων που παίζουν κρυφτό με τις πηγές που παραμένει πάντα το πρωτεύων.

Με τις πηγές εκθέτουμε με άνεση και τον καλδέλλη και τα φερέφωνα του. Και φυσικά, αν προκύψει οτιδήποτε που αξίζει να απαντηθεί από τους ρωμαϊστές θα απαντηθεί όπως μέχρι τώρα με μερικές εκατοντάδες τεκμήρια, πολλά εξ' αυτών δεν τα είχαμε δει ποτέ στις μελέτες του Καλδέλλη.

ΥΓ
Εννοείται πως κάθε μελετητής της βυζαντινής ταυτότητας θα έπαιρνε υπογλώσσια αν διάβαζε ότι οι "τιμημένοι Ρωμαίοι" οι φέροντες την "ιερά ουσία του ονόματος Ρωμαίος" και την "εθνική ταυτότητα του Ρωμαίου", έχουν ως... "εναλλακτικά" τα ονόματα των... Αρχαίων Ελλήνων, αυτά που ο Καλδέλλης προσπαθεί διακαώς να εξαλείψει...

Τέτοια προσέγγιση μάλλον θα μείνει στα χρονικά.