Πάντως οι Βυζαντινοί αντιλαμβάνονταν ως αρχαίους Ρωμαίους τους Λατίνους. Πολλές φορές εξηγούν ( π.χ. Σύγκελλος : Λατῖνοι οἱ καὶ Ῥωμαῖοι / Αἰνείαν βασιλεῦσαι Λατίνων ) "Λατίνοι, δηλαδή Ρωμαίοι". Ομοίως αντιλαμβάνονταν ως "ρωμαϊκή γλώσσα" την λατινική ως τον 10ο αι. ( βλ. νομοθεσία Λέοντος ΣΤ΄). Το ίδιο συνέβαινε και με το "Ιταλός" που ήταν συνώνυμο του "Λατίνος" ( π.χ. Γρηγόριος Ναζιανζηνός : οὐ γὰρ Ῥωμαϊκός τις ἐγὼ τὴν γλῶσσαν, οὐδὲ τὰ Ἰταλῶν δεινός ).Καταρχάς οι αρχαίοι Ρωμαίοι μπορεί να λέγονταν εναλλακτικά Λατίνοι και Ιταλοί, αλλά αυτά τα ονόματα δεν εξέφραζαν την εθνοτική τους συνείδηση. Δεν ήταν το ίδιο έθνος οι Ρωμαίοι με τους Λατίνους και τους Ιταλούς. Πρόκειται για ονόματα που περιέγραφαν πλαγίως τη ρωμαϊκή ταυτότητα (καταγωγικά - από τους Λατίνους που ίδρυσαν τη Ρώμη - γλωσσικά, γεωγραφικά), αλλά δεν αντιστοιχούσαν επακριβώς στη ρωμαϊκή συνείδηση. Αναλογικά την ίδια λειτουργία είχαν τα ονόματα Γραικοί-Έλληνες για τους ελληνόφωνους Ρωμαίους της Ανατολής.
Το "Γραικοί" ταυτιζόταν με το "Ρωμαίοι" . Έχουν δοθεί παραδείγματα ( Μεθόδιος , Στουδίτης, Χοιροσφάκτης , Μαρτύριο των 63, Ψευδοζωναράς, Σούδα ) για την Μεσοβυζαντνή περίοδο. Το Έλληνες απ' την Μεσοβυζαντινή περίοδο και μετά, αλλά όλοι γνώριζαν ότι Γραικοί = Έλληνες από την αρχαιότητα.
Η διπλή καταγωγή αναφέρεται την Υστεροβυζαντινή περίοδο και όπως έχω πεί μπορεί να εξηγηθεί λογικά μόνο όπως την δίνουν οι Βατάτζης , πατριάρχης Ιωσήφ , Χαλκοκονδύλης και Ακροπολίτης και είναι συνέχεια αυτού που πίστευαν οι Βυζαντινοί της Μεσοβυζαντινής περιόδου ( Πορφυ, Λιουτπράνδος ), πως οι Λατίνοι δηλαδή που ήρθαν στην Νέα Ρώμη εξελληνίστηκαν. Όπως σωστά λές δηλαδή πως το "Ρωμαίοι" στο "Ρωμέλληνες" είναι μόνο η πολιτική ταυτότητα και συγκεκριμένα η ρωμαϊκή αυτοκρατορική αρχή. Nα πούμε ότι και στον Αύσονα έδιναν κάποια ελληνική καταγωγή μυθολογικά σε ανατολή και δύση ( βλ. π.χ. Παύλος Διάκονος και Σούδα : Αὐσονίων: Ἰταλῶν. καὶ Αὔσονες, οἱ βασιλεῖς: παρὰ τὸ αὔσω, τὸ τολμῶ. οἱ πάντα ἐπιτολμῶντες τῷ προστάγματι. καὶ Αὐσόνιος πόντος, ἡ Σικελικὴ θάλασσα: ἀπὸ Αὔσονος, τοῦ Ὀδυσσέως καὶ Καλυψοῦς υἱοῦ ἐκεῖ βασιλεύσαντος. ). Φυσικά κατέληξαν οι Αύσονες ( = Ρωμαίοι = Γραικοί ) να πολεμούν τους Ιταλούς ( βλ. Ακροπολίτης : Ἀνδραποδισμὸς Ἰταλῶν καὶ ζωγρία Καὶ συνεχῆ λάφυρα τούτων καὶ σκῦλα Καὶ παντελὴς δίωξις ἐκ γῆς Αὐσόνων. )Στο Βυζάντιο, όμως, μαζί με τα Έλληνες-Γραικοί συναντάμε και το Αύσονες. Είναι φανερό ότι δεν πρόκειται για μια απλή μετονομασία των Ελλήνων, αλλά για μία σύνθεση της ελληνικής (πολιτιστικής) και της ρωμαϊκής (πολιτικής) ταυτότητας που γέννησε μια νέα συνείδηση. Αυτό αντικατοπτρίζεται περίφημα στη θεωρία της διπλής καταγωγής.
Και για το "ἄνδρες Ῥωμαῖοι, μᾶλλον δὲ καὶ Ἕλληνες καὶ βάρβαροι πάντες" τι λές ; Δεν είναι έχει εδώ το "Ρωμαίοι" καθαρά πολιτικό περιεχόμενο ; Και το λέει ένας αυτοκράτορας !Εχω διαβάσει εδώ και χρόνια το άρθρο του Πολίτη που επικαλείται αυτά τα χωρία, αλλά έχω διαβάσει και το βιβλίο της Page που αναλύει το έργο του και αναφέρει τις περιπτώσεις όπου το Ρωμαίοι έχει ξεκάθαρη εθνοτική σημασία. Π.χ. κάνει λόγο για (ελληνόφωνους) Ρωμαίους του Καΐρου, της Χίου και της Φώκαιας που ήταν κάτω από την εξουσία Μαμελούκων και Γενοβέζων. Πιστεύω ότι ο Καντακουζηνός χρησιμοποιεί τον όρο "Έλληνες" όπως και οι υπόλοιποι συγγραφείς του 13ου-14ου αιώνα (Νικήτας Χωνιάτης, Ακροπολίτης, Παχυμέρης, Γρηγοράς). Δλδ σαν εναλλακτικό του βασικού εθνωνυμίου Ρωμαίοι που δηλώνει μια καταγωγική σύνδεση (αλλά όχι απόλυτη ταύτιση) με τους αρχαίους Έλληνες.
Εδώ συμφωνούμε. Απ' τον 6ο αι. και μετά μου τα χαλάς.Άρα συμφωνούμε. Αναφέρεται στα δύο εθνολογικά στοιχεία που δημιούργησαν τους χριστιανούς Ρωμαίους της Νέας Ρώμης. Γι’ αυτό, όπως είδες, αρχίζει το 4ο και μεγαλύτερο βιβλίο του με τον Μέγα Κωνσταντίνο, ο οποίος εγκαινιάζει μια νέα εποχή: «ΑΡΧΗ ΣΥΝ ΘΕΩ ΤΗΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ»

Όχι ότι έχει σημασία, αλλά ο Λουκάς μπορεί να ήταν εθνοτικός Έλληνας.Αυτό το χωρίο φαίνεται να δηλώνει γλωσσική και όχι εθνοτική ελληνικότητα, γιατί οι λόγιοι αποκαλούσαν βαρβαροφώνους Έλληνες και τους Απόστολους (προφανώς τους συγγραφείς των βιβλίων της Καινής Διαθήκης) που σίγουρα δεν ήταν εθνοτικοί Έλληνες.
Έλα όμως που οι Βυζαντινοί δεν έβλεπαν ασυμβατότητα αλλά σύνθεση. Ασυμβατότητα έβλεπαν στο θρησκευτικό μέρος. Παραδείγματα άφθονα.έθιξαν την ασυμβατότητα της χριστιανικής και της ελληνικής κοσμοθεώρησης
Ψευδοϊουστίνος :
τὸν Χριστὸν πρωτότοκον τοῦ θεοῦ εἶναι ἐδιδάχθημεν καὶ προεμηνύσαμεν λόγον ὄντα, οὗ πᾶν γένος ἀνθρώπων μετέσχε. καὶ οἱ μετὰ λόγου βιώσαντες Χριστιανοί εἰσι, κἂν ἄθεοι ἐνομίσθησαν, οἷον ἐν Ἕλλησι μὲν Σωκράτης καὶ Ἡράκλειτος καὶ οἱ ὅμοιοι αὐτοῖς, ἐν βαρβάροις δὲ Ἀβραὰμ καὶ Ἀνανίας καὶ Ἀζαρίας καὶ Μισαὴλ καὶ Ἠλίας καὶ ἄλλοι πολλοί, ὧν τὰς πράξεις ἢ τὰ ὀνόματα καταλέγειν μακρὸν εἶναι ἐπιστάμενοι τανῦν παραιτούμεθα.
Κλήμης ο Αλεξανδρεύς :
( η ελληνική ) φιλοσοφία …επαιδαγώγει το ελληνικόν , ως ο νόμος τους Εβραίους εις Χριστόν … (και) προς σοφίας κτήσιν συνεργεί…
Γρηγόριος ο Θεολόγος κατά Ιουλιανού : Το ελληνικό δεν αφορά την θρησκεία , αλλά και την γλώσσα, τις τέχνες, τις επιστήμες κ.α. στα οποία μετέχουμε εμείς οι χριστιανοί.
Σωκράτης ο Σχολαστικός :
Ἡ ἑλληνική παίδευσις οὔτε παρά τοῦ Χριστοῦ, οὔτε παρὰ τῶν αὑτοῦ μαθητῶν, ἢ ὡς θεόπνευστος ἐδέχθη, ἢ ὡς ἐπιβλαβὴς ἐξεβλήθη. Καὶ τοῦτο ὡς ἡγοῦμαι, οὐκ ἀπρονοήτως ἐποίησαν· πολλοὶ γὰρ τῶν παρ᾽ Ἕλλησιν φιλοσοφησάντων οὐ μακρὰν τοῦ γνῶναι Θεὸν ἐγένοντο...τὸ γὰρ καλόν, ἔνθα ἂν ᾖ, ἴδιον τῆς ἀληθείας ἐστίν.
Αναστάσιος ο Σιναϊτης : Ο Χριστός δίδαξε στον Κάτω Κόσμο και ο Πλάτων έγινε χριστιανός.
Άγιος Ιωάννης Μαυρόπους :
εἴπερ τινός βούλοιο τῶν ἀλλοτρίων
τῆς σῆς ἀπειλῆς ἐξελέσθαι, Χριστέ μου,
Πλάτωνα καί Πλούταρχον ἐξέλοιό μοι,
ἄμφω γάρ εἰσι καί λόγον καί τόν τρόπον
τοῖς σοῖς νόμοις ἔγγιστα προσπεφυκότες,
εἰ δ’ ἠγνόησαν ὡς Θεός εἶ τῶν ὅλων,
ἐνταῦθα τῆς σῆς χρηστότητος δεῖ μόνον
δι’ ἥν ἅπαντας δωρεάν σῲζειν θέλεις.
Η μόρφωση που πρέπει να λαμβάνει κάποιος είναι μικτή , αρχαιοελληνική και χριστιανική.
Γρηγόριος Πάρδος, επίσκοπος Κορίνθου, 11ος αι. :
‘Εν τοις πανηγυρικοΐς κείσθω προ πάντων είς άρχέτυπον o Μέγας Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Νύσσης, ο (Μέγας) Βασίλειος, έν οις όλίγοις τοιούτοις έγραψεν, ο παναθηναϊκός λόγος του Αριστείδου, ο Θεμίστιος, ο Προκόπιος Γάζης, ο Χορίκιος, ό Ψελλός τά μάλιστα και εΐ τις τοιούτος εν τε τοις παλαιοϊς και νεωτέροις ή καθ’ ήμάς.
έν τοις συμβουλευτικοίς ο Χρυσόστομος, ο Μέγας Βασίλειος, ο Αριστείδης ο Ισοκράτης, ο Δημοσθένης, ο Λιβάνιος, ο Χορίκιος καϊ εί τις τοιούτος.
ει δε και τους ηθικούς λόγους τακτέον εις συμβουλήν, προσληπτέον σοι και τον Πλούταρχον μάλιστα.
εν δε τοις διακανικοις ο Δημοσθένης, ο Λυσίας, ο Λιβάνιος, ο Χορίκιος και ει τοις τοιούτος (…)
υπέρ πάντας οΰς ίσμεν αυτοί τελείους ρητορικούς λόγους αρίστους ακρότατοι οι τέσσαρες ούτοι : ο περί στεφάνου Δημοσθενικός, ο Παναθηναϊκός του Αριστείδου, ο εις τον Μέγαν Βααίλειον επιτάφιος του Θεολόγου και ο του Ψελλού εις τήν μητέρα
ανάγνωθι Λευκίππην, Χαρίκλειαν, Λουκιανόν, Συνέσιον (…)
Η σύνθεση που έκανε ο πατριάρχης Ξιφλίνος και κατά τον Ψελλό είναι η σωστή :
( της δε ελληνικής φιλοσοφίας ) … το μεν φαρμακώδες απέρριψε, το δε τρόφιμον εισεδέξατο
Και ο Ψελλός ακολουθόντας τους Τρείς Ιεράρχες λέει πως τα δόγματα των Πλατώνων και των Χρυσίππων
(…) ά μέν ευθύς παρεώρακα, τινά δε ως πρός τάς ημεδαπάς συνεργά υποθέσεις , εύ μάλα λαβών, τοίς ιεροίς λόγοις συνέμιξα, ώς που δή και Γρηγόριος και Βασίλειος οι μεγάλοι της Εκκλησίας φωστήρες πεπράχασι
Μια χαρά εξηγεί τόσο ο Ευσέβιος Καισαρείας ( τον έχει σε υπογραφή ο συντονιστής ΟΥΤΙΣ : Ότι μεν ούν το γένος Έλληνες όντες και τα Ελλήνων φρονούντες εκ παντοίων τε εθνών ως αν νεολέκτου στρατιάς λογάδες συνειλεγμένοι της πατρίου δεισιδαιμονίας αποστάται καθεστήκαμεν ) όσο και ο Γεώργιος Μοναχός πως η αλλαγή της θρησκείας δεν καταργεί και την εθνοτικότητα.
Δεν καταλαβαίνω που βοηθάνε αυτά. Αν υποστηρίζουμε πως οι Έλληνες σταμάτησαν να είναι Έλληνες γι' αυτά , τότε σταμάτησαν να είναι και Ρωμαίοι και έγιναν Εβραίοι. Άτοπο. Αυτά φυσικά αφορούν την θρησκεία και σκοπό έχουν να δείξουν πως οι πνευματικοί προπάτορες ήταν ανώτεροι από τους κοσμικούς. Αυτό σημαίνει το "Εβραίοι". Γι' αυτό την Κυριακή των Προπατόρων λέμε "την φυλή του Ιούδα αξίως τιμήσωμεν" . Κανένας μας όμως δεν έγινε Εβραίος ούτε την βυζαντινή περίοδο ούτε τώρα. Άσε που έχουμε σαφέστατες μαρτυρίες για την υπερηφάνεια των Βυζαντινών που συνδέονταν με τους αρχαίους Έλληνες στον τομέα της σοφίας :- Εβραίοι : Παλαιότεροι από τους Έλληνες και δημιουργοί των επιστημών
- Μωυσής : Παλαιότερος των Ελλήνων
- Ελληνική φιλοσοφία αντίθετη προς τις χριστιανικές διδαχές για την δημιουργία του κόσμου κ.α.
- σχήμα των διαδοχικών μεγάλων βασιλείων
Άγιος Κύριλλος στους Χαζάρους : Εξ ημών προήλθαν πάσαι αι επιστήμαι.
Άγιος Ιωάννης Βατάτζης προς τον πάπα : ἐν τῶ γένει τῶν Ἑλλήνων ἡμῶν ἡ σοφία βασιλεύει
Aκροπολίτης : ἐκ Γραικῶν γὰρ τοῖς Ἰταλοῖς καὶ αἱ λογικαὶ ἐπι στῆμαι καὶ τὰ μαθήματα
Ο Έλληνας δεν σταμάτησε να είναι Έλληνας όταν έγινε χριστιανός. Όπως δεν σταμάτησε να είναι Έλληνας όταν έγινε μιθραϊστής ή οπαδός του Σάραπι ή κάτι άλλο. Παράδειγμα από την Αίγυπτο. Ο Γλαυκίας ο Μακεδών είχε τέσσερα παιδιά και ο µεγαλύτερος γιος του, ο Πτολεµαίος, ήταν έγκλειστος σε ένα Σεραπείο στη Μέµφιδα υπηρετώντας την Αστάρτη. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις παραπονιόταν για επιθέσεις εναντίον του από Αιγυπτίους ιερείς ή αρτοποιούς ή άλλους που ζούσαν µέσα στον ιερό αυτό χώρο. Το 163 π.Χ. λοιπόν διατυπώνει αίτηση, όπου αναφέρει ότι του επιτέθηκαν «παρά το Έλληνα µε είναι»:
Στον Διονύσιο, φίλο του βασιλιά και στρατηγό από τον Πτολεµαίο, τον γιο του Γλαυκία, Μακεδόνα, έγκλειστο στο Μεγάλο Σαραπείο εδώ και δέκα χρόνια. Αδικούμαι από τους φροντιστές και τους αρτοποιούς που υπηρετούν τώρα στο ιερό αυτό και κατεβαίνουν και στο Ανουβιείο, τον Αρβήχιο τον γιατρό και τον Μυν τον ιµατιοπώλη και άλλους των οποίων δε γνωρίζω τα ονόµατα. Στις 11 του Φαώφι του 19ου έτους έφτασαν στο Ασταρτιδείο, στο ιερό στο οποίο είµαι έγκλειστος, εισέβαλαν µε τη βία και ήθελαν να µε κτυπήσουν και να µε σύρουν έξω, όπως είχαν επιχειρήσει να τον κάνουν και παλαιότερα κατά τη διάρκεια µιας εξέγερσης, παρά το γεγονός ότι είµαι Έλληνας. Αµέσως µόλις κατάλαβα ότι είχαν χάσει τα λογικά τους κλειδώθηκα µέσα, όµως βρήκαν στον δρόµο τον Αρµάη, τον γείτονά µου, τον έριξαν κάτω και τον χτυπούσαν µε χάλκινα εργαλεία. Σου ζητώ λοιπόν να δώσεις τη διαταγή να γράψουν στον Μενέδηµο, έναν από τους δικούς σου στο Ανουβειείο, να τους αναγκάσει να µε δικαιώσουν και αν δεν υπακούσουν να τους στείλει σε σένα, που δεν ανέχεσαι την κακία, για να επιληφθείς του θέµατος όσον αφορά αυτούς. Γεια σου.
Την Αστάρτη υπηρετούσε, αλλά συνέχιζε να είναι Έλληνας και όχι Αιγύπτιος ή Φοίνικας.
Για το σχήμα της διαδοχής των βασιλείων να υπενθυμίσω μόνο τον Ψευδομεθόδιο με το Έλληνες = Ρωμαίοι.