Ο ΠΚ που φέρεται προς ψήφιση, στην τρέχουσα του μορφή αναρτήθηκε σε διαβούλευση στις 6 Μαρτίου και μέχρι τις 14 Απριλίου.
Η διαβούλευση εδώ:
http://www.opengov.gr/ministryofjustice ... 8#comments
Όσον αφορά το ζήτημα ειδικά του βιασμού, που είχε και τα περισσότερα σχόλια, η όλη συζήτηση κινήθηκε γύρω από την συναίνεση του θύματος και την προσθήκη της ως όρο της αντικειμενικής υπόστασης (της περιγραφής) του εγκλήματος. Το άρθρο 336 δεν την περιέλαβε τελικά.
Η μορφή του άρθρου 336 που υιοθετήθηκε φαίνεται να περιστέλλει τις περιπτώσεις που υπάγονται στην έννοια του βιάσμου, προβλέποντας ως όρο την σωματική ή ψυχολογική βία (απειλές κτλ), έναντι γενικά του εξαναγκασμού. Αν και ο εξαναγκασμός είναι μια αόριστη νομική έννοια (ενώ η βία είναι πιο εύκολα προσδιορίσιμη), πρέπει να σημειωθεί ότι μεθοδολογικά η περιστολή του βιασμού κατ' αρχήν στην άσκηση βίας είναι εννοιολογικά σωστή (η ίδια η έννοια του βιασμού ενέχει την βία). Υπενθυμίζω ότι κατ' άρθρο 13 δ, σωματική βία συνιστά και η περιαγωγή άλλου σε κατάσταση αναισθησίας ή ανικανότητας για αντίσταση με υπνωτικά ή ναρκωτικά ή άλλα ανάλογα μέσα.
Φυσικά ο εξαναγκασμός πλέον τιμωρείται με βάση το άρθρο 343 με ιδιαίτερη τυποποίηση τον εξαναγκασμό σε περιβάλλοντα εργασίας (σεξουαλική παρενόχληση) ή σε σχέσης εξάρτησης και την γενική ρήτρα του άρθρου 343.2. Η ποινή εδώ είναι (και κατά βάση λογική) μικρότερη από την άποψη ότι σε αντίθεση με την άσκηση βίας που αποτελεί άμεση πράξη που τείνει στην κάμψη της βούλησης του θύματος, σε οποιαδήποτε άλλη μορφή εξαναγκασμού, παρεμβάλλεται η βούληση του θύματος, άρα μειώνεται (αναλογικά) και η απαξία της συμπεριφοράς του δράστη.
Και η συναίνεση; Ο εξαναγκασμός σε κάθε περίπτωση είναι έννοια αντίθετη της συναίνεσης, δηλαδή ενέχει την μη συναίνεση (και ως εκ τούτου είναι συνεπές με το άρθρο 36 της συμβάσεως της Κωνσταντινούπολης). Η περίληψη του στο άρθρο 336, θα καθιστούσε εκ του αποτελέσματος το 343.2 περιττό άρθρο. Το ζήτημα της περίληψης ή όχι ρητά της συναινέσεως αποτελεί ακανθώδες σημείο, ως προς την μεταχείριση του δράστη και ιδίως ως προς το ποιος αποδεικνύει (βάρος αποδείξεως). Αν ζήτημα απόδειξης είναι η μη συναίνεση, το βάρος το φέρει αυτός που καταγγέλλει. Αν το ζήτημα απόδειξης είναι η συναίνεση (και μάλιστα ρητή) θα ανοίξουμε το κουτάκι με τις μαλακίες, μιας και θα αρκεί κατ' αρχήν η καταγγελία.