fagano3 έγραψε: ↑16 Ιουν 2019, 22:50
Naida έγραψε: ↑16 Ιουν 2019, 22:44
fagano3 έγραψε: ↑16 Ιουν 2019, 22:39
Συμφωνω.
Αν και απο μεσα μου,πλεον μονο απο μεσα μου,βριζω πολυ ασχημα, προσπαθω να μην λεω ουτε μαλακα.
Επισης εκνευριζομαι αφανταστα εδω που σου μιλανε ολοι στον ενικο και κοβουν την καλημερα και καλησπερα και λενε σκετο καλη.
Καλά από μέσα μου άστο

αλλά όταν είμαι εκνευρισμένη με άνθρωπο συνήθως δεν τον βρίζω.
Ενικό και εγώ χρησιμοποιώ καμιά φορά όταν βλέπω καποιον μικρότερο ή συνομίληκο.
Δεν μιλαμε για τετοια.
Εδω λεμε να ερχεται η γκαρσονα και αντι να σου πει καλησπερα σας τι θα θελατε σου λεει γεια,πες μου.

Εισαι πελατης , της ριχνεις 20 χρονια και σου μιλαει λες και εισαι φιλαρακι σου.*
Ακομα και στο σχολειο μιλανε στον ενικο στους καθηγητες τους.
Οι μονοι που εχουν τροπους ειναι οι λατινοαμερικανοι.
* Σημειωση.Ακομα και στην Τουμπα που ημουνα θαμωνας μιλουσα στις γκαρσονες στον πληθυντικο.
Για το σχολείο εντάξει, αλλά έξω, και Κύπρο και Ελλάδα, πάντα μου μιλάνε (και πάντα μιλάω) στον πληθυντικό...
Είμαι 26 χρονών και μπορεί ο σερβιτόρος/σερβιτόρα να είναι μικρότερος/η... Μάλιστα όταν έκανα κι' εγώ αυτή την δουλειά, θυμάμαι που μια φορά μπήκα στην κουζίνα και το αφεντικό μου κάνει "αν σε ξανακούσω να μιλάς σε πελάτη στον ενικό, ΤΗΝ ΕΒΑΨΕΣ". Η πλάκα ήταν ότι ήμουνα ΠΑΝΤΑ ευγενική και μιλούσα στον πληθυντικό ακόμη και σε μικρότερους. Απλά ήτανε στριμμένος και πάνω στην πίεση ήθελε να ξεσπάσει.
Επίσης σε άλλη δουλειά, ήμασταν υποχρεωμένοι να μιλάμε στον πληθυντικό ακόμα και σε παιδάκια... Μου φαίνεται κάπως αυτό που λες γιατί νομίζω πως είναι η εξαίρεση. Το θεωρώ πολύ όμορφο, και μου φτιάχνει και την διάθεση το να είσαι ευγενικός με τον ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ. Σου φτιάχνει η μέρα μόνο από ένα χαμόγελο και μια φράση.
Όταν οδηγώ κυρίως βρίζω σε φάση μαλάκα, αλλά όταν έχω κόσμο δίπλα είμαι συγκρατημένη, το κάνω από μέσα μου

αυτό όμως γίνεται σε ακραίες περιπτώσεις, συνήθως είμαι ήρεμη και το άτομο που επίτηδες για να εξασκήσει κι' άλλο την υπομονή θα φέρει τον άλλον στο σημείο να βρίσει

Επίσης το' χω δουλέψει αρκετά το να είναι ο άλλος υπερβολικά αγενής και μες τα νεύρα, εσύ να χαμογελάς, να του μιλάς στον πληθυντικό, να του λες ευχαριστώ και ΑΜΕΣΩΣ να καλμάρει. Και αν όχι, τουλάχιστον δεν θα το συνεχίσει. Δεν το πίστευα. Όλοι έλεγαν, ό,τι κι' αν κάνεις, ό,τι κι' αν πεις, ο στριμμένος είναι στριμμένος. Αλλά όχι. Πολλές φορές παίζει πολύ σημαντικό ρόλο ο τρόπος, η προσέγγιση. Ακόμη κι' όταν ξέρεις πως έχεις όλα τα δίκαια του κόσμου να θυμώσεις, να στραβώσεις, να μιλήσεις άσχημα. Αν ανταποδώσεις, άντε μετά να βρεις το δίκιο σου.