Μη αναγνωσμένη δημοσίευση
από Rakomelofronas » 20 Ιουν 2019, 09:36
Πάλι οι ΗΠΑ θα είχαν αναδειχτεί σε πρώτη δύναμη, με μια φιγούρα Γκορμπατσώφ - Σάντερς να κάνει το αποφασιστικό βήμα αλλαγής μοντέλου και μετά έναν αντίστοιχο Πούτιν να οδηγεί τις ΗΠΑ σε ανάκαμψη και κυριαρχία: παρακμή εποχής Γέλτσιν θα υπήρχε μόνο αν οι ΗΠΑ διαλύονταν σε δύο ή περισσότερα κράτη, σενάριο που δεν το θεωρώ πιθανό. Στη συνέχεια, οι ΗΠΑ θα διέδιδαν στον κόσμο κάποια πιο σταθερή παραλλαγή του γιουγκοσλαβικού μοντέλου (πχ κρατισμός με αυτοδιαχείριση κι ενδεικτικό κεντρικό σχεδιασμό), με νομικά κατοχυρωμένο δικομματισμό ή με εκλογικό σύστημα που, με τη βοήθεια και των εγχώριων μυστικών υπηρεσιών, θα εξασφάλιζε αυστηρό δικομματισμό. Το πιο "δεξιό" καθεστώς που θα υπήρχε στον κόσμο θα ήταν κανένα Χονγκ Κονγκ - Σιγκαπούρη σε ρόλο αντίστροφης Κούβας. Ο γραφικός ηγέτης της Νότιας Κορέας με το παρανοϊκό καπιταλιστικό του σύστημα θα πετούσε κόσμο στα πιράγχας και οι κεντροδεξιοί θα προσπαθούσαν να ξεπεράσουν "τη μελαγχολία της ήττας" σε ένα περιβάλλον όπου δεν θα μπορούσαν να κάνουν κάτι πιο φιλελεύθερο από πατερναλιστική χριστιανοδημοκρατία. Η τυπική ενοποίηση οικονομικής και πολιτικής εξουσίας θα γεννούσε ακόμα μεγαλύτερη διαφθορά από τη σημερινή (δεν θα τηρούνταν ούτε καν τα όποια σημερινά προσχήματα), η θρησκευτικότητα θα έπαιρνε οιωνεί αντισυστημική χροιά, η ανάπτυξη και η καινοτομία θα πήγαιναν πολύ πιο αργά και δεν θα μαθαίναμε τι γίνεται στον κόσμο γιατί οι ειδήσεις θα ήταν αυστηρά ελεγχόμενες α λα Κίνα. Ίσως μάλιστα καθιερώνονταν και τα "λαχανάκια Τσερνόμπιλ".
Ο κόσμος που θυμάσαι δεν υπάρχει πια.
Η μόνη πηγή αισιοδοξίας είναι το μεθαύριο.