Και ναι, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας μερικά μέτρα θα δημιουργήσει προβλήματα με την αύξηση της μετανάστευσης και την εξαφάνιση κάποιον μορφών χλωρίδας και πανίδας. Ε και?
Πιο μαζεμενη ηλιθιοτητα σε ποστ δν εχω ξαναδει.ΕΙΣΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ.
Κατι για την βιοποικιλοτητα προφανως δεν χεις ακουσει ναι;Και το ποσο σημαντικη ειναι.
Βιοποικιλότητα είναι η ποικιλία γονιδίων, ειδών και οικοσυστημάτων που απαρτίζουν τη ζωή στη Γη. Το ανθρώπινο είδος είναι και αυτό μέρος της βιοποικιλότητας και χωρίς αυτή η ύπαρξή μας θα ήταν αδύνατη. Είναι αυτό που κάνει τον πλανήτη όχι μόνο βιώσιμο αλλά και πανέμορφο.
Η απώλεια της βιοποικιλότητας σε επίπεδο οικοσυστημάτων, ειδών και γονιδίων μας αφορά όχι μόνο επειδή η φύση έχει εγγενή αξία, αλλά κι επειδή η απώλεια αυτή έχει ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση των «οικολογικών υπηρεσιών» που μας παρέχουν τα φυσικά συστήματα. Αυτές οι «υπηρεσίες» περιλαμβάνουν την παραγωγή τροφής, καυσίμων, πρώτων υλών και φαρμάκων, τη ρύθμιση του υδατικού ισοζυγίου, του ατμοσφαιρικού αέρα και του κλίματος, τη διατήρηση της γονιμότητας του εδάφους και του κύκλου των θρεπτικών συστατικών. Σε αυτό το πλαίσιο η ανησυχία για την βιοποικιλότητα συνδέεται άμεσα με την αειφόρο ανάπτυξη και αποτελεί θεμέλιο για την ανταγωνιστικότητα, την ανάπτυξη, την απασχόληση και τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης.
Η αναγνώριση της σημασίας της βιοποικιλότητας και της παγκόσμιου κλίμακας απώλειας της είχε σαν αποτέλεσμα να ανέβει υψηλά στην πολιτική ατζέντα τις τελευταίες δεκαετίες.
Τον Απρίλιο του 2002, στην 6η Συνάντηση των Μελών της Σύμβασης για τη Βιοποικιλότητα (Convention on Biological Diversity – CBD), 191 έθνη δεσμεύτηκαν να πετύχουν μέχρι το 2010 μια σημαντική μείωση του ρυθμού απώλειας της βιοποικιλότητας σε παγκόσμιο, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο, ως συμβολή στη μείωση της φτώχειας και προς όφελος όλης της ζωής πάνω στη Γη.[1]
Στις 20 Δεκεμβρίου του 2006, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) ανήγγειλε το 2010 ως Παγκόσμιο Έτος Βιοποικιλότητας και ενθάρρυνε την αύξηση της παγκόσμιας ευαισθητοποίησης για τη σημασία της βιοποικιλότητας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση (EΕ) συμφώνησε το 2001 να αναστείλει την υποβάθμιση της βιοποικιλότητας στην ΕΕ έως το 2010 και να αποκαταστήσει τα οικολογικά ενδιαιτήματα και τα φυσικά συστήματα. Παρόλο που σημειώνεται πρόοδος και τα πρώτα σημάδια επιβράδυνσης της εξαφάνισης των ειδών είναι εμφανή, ο ρυθμός και η έκταση της εφαρμογής των μέτρων προστασίας δεν είναι ικανοποιητικοί. Το μεγαλύτερο μέρος της βιοποικιλότητας συνεχίζει να απειλείται. Σε διεθνές επίπεδο η πρόοδος δεν είναι ενθαρρυντική. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε τις «Επιλογές για ένα Ευρωπαϊκό όραμα και στόχο για τη Βιοποικιλότητα πέρα από το 2010«, αναγνωρίζοντας ότι δεν έχει επιτευχθεί ο στόχος του 2001. Σημείωσε την ανάγκη ύπαρξης οράματος για τη βιοποικιλότητα μέχρι το 2050 και προτείνει πιθανούς στόχους για το 2020 και δεσμεύτηκε να παρουσιάσει μια Ευρωπαϊκή Στρατηγική για τη Βιοποικιλότητα μέχρι το τέλος του 2010.
Το Ευρωβαρόμετρο (Φεβρουάριος 2010) για τις αντιλήψεις των Ευρωπαίων πάνω στο ζήτημα της Βιοποικιλότητας, αποκάλυψε ότι περισσότερο από το 84% των Ευρωπαίων ενδιαφέρεται για την απώλεια της Βιοποικιλότητας. Παρόλα αυτά, αξιοσημείωτο θεωρείται ότι ένα μεγάλο ποσοστό των Ευρωπαίων δεν αισθάνεται ότι η απώλεια της Βιοποικιλότητας επηρεάζει τη ζωή τους αυτή τη στιγμή. Ο μεγαλύτερος αριθμός των απαντήσεων (30%) ήταν υπέρ της εισαγωγής πιο σκληρών κανονισμών για τους οικονομικούς τομείς οι οποίοι με τις δραστηριότητες τους έχουν αρνητικό αντίκτυπο στο περιβάλλον.
Η κρίση της εξαφάνισης
H αξιολόγηση των οικοσυστημάτων επ’ ευκαιρία της χιλιετίας (Millennium Ecosystem Assessment) αποκάλυψε ότι τα ευρωπαϊκά οικοσυστήματα έχουν επηρεαστεί πολύ περισσότερο από τις επιπτώσεις των δραστηριοτήτων του ανθρώπου από ότι αυτά στις υπόλοιπες ηπείρους. Για παράδειγμα, μόνο το 1-3% των δασών της δυτικής Ευρώπης έχει παραμένει ανεπηρέαστο από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Από το 1950, η Ευρώπη έχει χάσει περισσότερη από τη μισή έκταση των υγροβιότοπων και των καλλιεργήσιμων εκτάσεών της, ενώ παράλληλα τα θαλάσσια οικοσυστήματά της έχουν υποβαθμιστεί σημαντικά. Όσον αφορά τα Ευρωπαϊκά είδη, το 42% των θηλαστικών, το 43% των πουλιών, το 45% των πεταλούδων, το 30% των αμφίβιων, το 45% των ερπετών απειλούνται με εξαφάνιση. Τα μεγαλύτερο μέρος των ιχθυαποθεμάτων είναι κάτω από τα επιτρεπτά επίπεδα βιολογικής ασφαλείας, ενώ κάπου 800 φυτικά είδη στην Ευρώπη κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Η απώλεια των ειδών και η μείωση της αφθονίας τους συνοδεύεται από τη σημαντική μείωση της γενετικής ποικιλότητας. Ξοδεύουμε το φυσικό κεφάλαιο της Γης και θέτουμε σε κίνδυνο την ικανότητα των οικοσυστημάτων να συντηρήσουν τις επόμενες γενιές. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η απώλεια της βιοποικιλότητας είναι ακόμα πιο ανησυχητική. Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 70’ έχει καταστραφεί μια έκταση τροπικών δασών μεγαλύτερη σε μέγεθος από την συνολική έκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κυρίως λόγω της υλοτομίας, της καλλιέργειας σόγιας και της υπερβόσκησης βοοειδών. Κάθε 3-4 χρόνια, μία έκταση ίση με το μέγεθος της Γαλλίας καταστρέφεται. Παρόλο που καλύπτουν μόνο το 7% της επιφάνειας της Γης, στα τροπικά δάση βρίσκουν καταφύγιο το 50-70% όλων των αναγνωρισμένων ειδών.
Ο πλανήτης αντιμετωπίζει μια πρωτόγνωρη απώλεια βιοποικιλότητας. Οι ρυθμοί εξαφάνισης εκτιμώνται να είναι 1000 φορές υψηλότεροι από ότι οι τυπικοί φυσικοί ρυθμοί, πριν την ύπαρξη του ανθρώπινου πολιτισμού. Κάθε ώρα, τέσσερα είδη ή υποείδη εξαφανίζονται οριστικά. Κάθε λεπτό 20 εκτάρια δάσους χάνονται και κάθε χρόνο συνολικά 13 εκατομμύρια εκτάρια καταστρέφονται, δηλαδή μια έκταση τέσσερις φορές μεγαλύτερη από αυτή του Βελγίου.
Η κλιματική αλλαγή επιδεινώνει περαιτέρω τη απώλεια της βιοποικιλότητας και την υποβάθμιση των ενδιαιτημάτων που έχουν ήδη αποδυναμωθεί ως αποτέλεσμα της ρύπανσης, της αλλαγής χρήσης γης, των χωροκατακτητικών ξενικών ειδών, καθώς και της ανεξέλεγκτης εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων. Σύμφωνα με τη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος, εκτιμάται ότι περίπου 20 με 30% της πανίδας και της χλωρίδας θα διατρέχουν σοβαρότατο κίνδυνο εξαφάνισης σε περίπτωση που η μέση παγκόσμια θερμοκρασία αυξηθεί κατά 1,5 – 2.5 βαθμούς Κελσίου.
Οι φυσικοί πόροι είναι αποτέλεσμα περίπλοκων διαδικασιών, εκατομμύριων χρόνων, μεταξύ εκατομμύριων ειδών που απαρτίζουν τη σύγχρονη βιοποικιλότητα της Γης. Κι όμως καταστρέφουμε την βιοποικιλότητά με ρυθμούς ταχύτερους από ότι σε οποιαδήποτε άλλη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας. Αν δεν λάβουμε δράση επειγόντως, αυτή η τάση δεν θα αναστραφεί αλλά αντίθετα θα επιταχυνθεί. Υπάρχουν αδιαμφισβήτητα αρκετές ιστορίες επιτυχίας από τις οποίες μπορούμε να εμπνευστούμε. Παρόλα αυτά, παραμένουν επιτυχίες σε τοπικό επίπεδο.
Υπονομεύοντας την παγκόσμια βιοποικιλότητα, υπονομεύουμε την βιώσιμη ανάπτυξη, που επιδεινώνονται από τις μεταβαλλόμενες κλιματικές συνθήκες. Εξαιτίας του διασυνδεδεμένου δικτύου που ενώνει όλα τα όντα στη Γη, η υποβάθμιση σε μια περιοχή περιορίζει την ανάπτυξη στις άλλες. Ισχύει επίσης και το αντίστροφο: βελτιώσεις σε μια περιοχή υποστηρίξουν την εξέλιξη σε άλλες περιοχές. Αν λοιπόν προστατεύσουμε τη βιοποικιλότητα, θα διατηρήσουμε τις πιθανότητες να αναπτύξουμε βιώσιμο και υγιή τρόπο ζωής, ακόμα κι αν οι κλιματικές αλλαγές συνεχιστούν.
Επιτεύχθηκε ο στόχος;
«Από το 1970, έχουμε μειώσει τον πληθυσμό των ζώων κατά 30%, την έκταση των μαγκρόβιων δασών και των θαλασσίων φυτών κατά 20% και την κάλυψη των ζωντανών κοραλλιών κατά 40%», εξηγεί ο επιστημονικός επικεφαλής του Περιβαλλοντικού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών, καθηγητής Joseph Alcamo. «Το 2010 είναι το έτος που συνειδητοποιούμε πόσο σοβαρό είναι το θέμα και θα εντείνουμε τις προσπάθειες μας ώστε να προστατέψουμε τη ζωή που έχει απομείνει στο πλανήτη μας» αναφέρει ο καθηγητής Stuart Butchart, ερευνητής του BirdLife International και του World Conservation Monitoring Centre του Περιβαλλοντικού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών, και κύριος συγγραφέας σχετικού επιστημονικού άρθρου. Διαβάστε όλη την έκθεση εδώ [2.1MB]
Σύμφωνα με τον Κόκκινο Κατάλογο Απειλούμενων Ειδών της Διεθνής Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης, το ένα πέμπτο των θηλαστικών, το 30% των αμφιβίων, το 12% των γνωστών πτηνών και παραπάνω από το ένα τέταρτο των κοραλλιογενών υφάλων, τον ακρογωνιαίο λίθο ζωής για 500 εκατομμύρια ανθρώπους στις παράκτιες περιοχές, αντιμετωπίζουν κίνδυνο εξαφάνισης.
Σε συνεδρίαση του ΟΗΕ, τα έθνη συμφώνησαν στο σχηματισμό της Πλατφόρμας Διακυβερνητικής Επιστημονικής Πολιτικής για τη Βιοποικιλότητα και τις Υπηρεσίες Οικοσυστήματος (IPBES), η οποία θα είναι υπεύθυνη για τη διεξαγωγή αξιολογήσεων της επιστημονικής βιβλιογραφίας, με στόχο να παρέχει στις κυβερνήσεις με μελέτες υψηλών προδιαγραφών και ακλόνητων συμπερασμάτων. Αναμένεται ότι η IPBES θα ακολουθήσει το μοντέλο της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος (IPCC), η οποία διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της παγκόσμιας πολιτικής για το κλίμα.
Στην Ναγκόγια, της Ιαπωνίας, οι εκπρόσωποι των χωρών, μέλη της Σύμβασης για την Βιοποικιλότητα, συμφώνησαν για ένα νέο δεκαετές Στρατηγικό Σχέδιο με στόχο να αντιμετωπιστούν οι «πρωτοφανείς προκλήσεις της αδιάκοπης απώλειας της βιοποικιλότητας». Το νέο Στρατηγικό Σχέδιο, το οποίο αναφέρεται κι ως Στóχοι Aichi, στοχεύει να:
•Μειωθεί τουλάχιστον στο μισό και όπου είναι δυνατόν να ελαχιστοποιηθεί όσο περισσότερο ο ρυθμός απώλειας των φυσικών ενδιαιτημάτων.
•17% των χερσαίων και εσωτερικών υδάτινων περιοχών και 10% των θαλάσσιων και παραθαλάσσιων περιοχών να προστατεύονται επαρκώς.
•Οργανωθούν ειδικές προσπάθειες για την μείωση των πιέσεων που ασκούνται στους κοραλλιογενείς ύφαλους.
•Μέσω συζητήσεων να αποκατασταθεί τουλάχιστον το 15% των υποβαθμισμένων περιοχών. ;
https://www.medasset.org/el/biodiversity/
Παρε και ενα αρθρο απο τη κομουνιστικοτατη Τραπεζα της ελλαδας.
[..]Αξίες της βιοποικιλότητας
Η βιοποικιλότητα είναι αναγκαία για τη διατήρηση της ζωής πάνω στη Γη. Η πραγµατική της
αξία είναι ανυπολόγιστη, καθώς παρέχει τη δυνατότητα σε µας και σε όλους τους ζωντανούς
οργανισµούς να προσαρµοζόµαστε σε ένα µεταβαλλόµενο περιβάλλον.
Η βιοποικιλότητα είναι ζωτική για την υγεία και την ευηµερία µας. Βελτιώνει την ποιότητα
ζωής µας και ενισχύει το βιοτικό µας επίπεδο, συντελεί στην κοινωνική ευηµερία και συνοχή
και προσφέρει νέες ευκαιρίες για επένδυση και εργασία. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες η
ανθρωπότητα επωφελήθηκε κατά πολύ από την ανάπτυξη, η οποία εµπλούτισε τη ζωή µας.
Ταυτοχρόνως, µεγάλο µέρος της εν λόγω ανάπτυξης συνδυάστηκε µε την υποβάθµιση της
βιοποικιλότητας.
Η απώλεια βιοποικιλότητας προκαλεί προβληµατισµό, όχι µόνο λόγω της ιδιαίτερης εγγενούς
αξίας της, αλλά και επειδή η βιοποικιλότητα αποτελεί στοιχείο του υποβάθρου επί του οποίου
βασίζονται η ανταγωνιστικότητα, η ανάπτυξη και η απασχόληση, καθώς και η βελτίωση των
συνθηκών διαβίωσης (Ευρωπαϊκή Επιτροπή 2006).
Η απώλεια βιοποικιλότητας συνεπάγεται υποβάθµιση των υπηρεσιών που παρέχουν τα
οικοσυστήµατα. Ως υπηρεσίες των οικοσυστηµάτων ορίζονται οι διεργασίες και λειτουργίες
που παρέχονται από το φυσικό περιβάλλον και ωφελούν τον άνθρωπο. Μεταξύ των
προαναφερόµενων υπηρεσιών2 περιλαµβάνονται η παραγωγή τροφίµων, καυσίµων, ινών και
φαρµακευτικών ουσιών, η ρύθµιση των υδάτων, του αέρα και του κλίµατος, η διατήρηση της
γονιµότητας του εδάφους και του κύκλου των θρεπτικών στοιχείων. [...]
https://www.bankofgreece.gr/BoGDocument ... τηματα.pdf
Καλα,δεν ντρεπεσαι να λες τετοιες μαλακιες;
Vladimir, STOP! 
