Δημήτρης Λιαντίνης

[[42]]

ο άλλος αυτοκτόνησε και η διάγνωση είναι ναρκισσισμός και ατενσιονχορισμός. νομίζω πως αυτά είναι δευτερεύοντα συμπτώματα κάτι βαθύτερου στην περίπτωση του Λιαντίνη. θα πω απλά ότι δεν ήταν καλά.

Ο ναρκισσισμός είναι διαταραχή προσωπικότητας και η αυτοκτονία είναι συχνά στα συμπτώματά

τεσπά, δεν μπορώ να καταλάβω από που έχετε δείγμα ότι ήταν ναρκισσιστής. κάτι θα ξέρετε για την προσωπική του ζωή, τις σχέσεις του κλπ.

[Βινόσαυρος]

μπορεί το ένα να είναι συνέπεια του άλλου, π.χ. έζησα έρημος γιατί ήμουν ισχυρός και παρότι άλλοι θα έσπαγαν παρέμεινε ισχυρός και ας ήταν έρημος. Με ήρθε λίγο στο μυαλό ο λουντβιχ βιττγκενστάιν που δεν μπορούσε να καταλάβει γιατι οι άλλοι δεν έπιαναν αυτά που έλεγε. Και αυτη ερημιά είναι.

[νύχτα]

Ωραία ερμηνεία του «έζησα έρημος και ισχυρός», κάτι που δεν είχα σκεφτεί. Δυσκολεύομαι να πιστέψω πως η αγάπη απέτυχε σ'αυτόν τον άνθρωπο, όταν γνώρισε τόση αγάπη από τους γύρω του. Εγώ το καταλαβαίνω ως «έζησα μακρυά από όλους». Και μπορεί να ήταν μακρυά από όλους και όλα, με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο σκέψης και ζωής.

η αγάπη αυτών που δεν σε αφορούν,
δεν είναι παρά ένα αβάσταχτο βάρος,
που σε απομακρύνει ακόμη περισσότερο

[Αίγαγρος]

To "Έζησα έρημος και ισχυρός" είναι καθαρά νιτσεϊκής επήρειας. Αρκεί να διαβάσει κανείς τον Ζαρατούστρα και θα καταλάβει.
Η αίσθηση της διαφορετικότητας σε βαθμό μοναδικότητας, οδηγεί σε αποξένωση και εν τέλει, σε μοναξιά.
Η μοναξιά όμως αγριεύει το πνεύμα, το καθιστά αντιδραστικό και περήφανο άτι. Ταυτόχρονα,
ένα τέτοιο πνεύμα καθίσταται τιμωρητικό απέναντι στον εαυτό του,
καθότι μόνο μέσα από τον πόνο και την αντοχή σε αυτόν, θεωρεί πως γίνεται σοφότερο. Είναι αυτό που έλεγε ο Νίτσε για τους άξιους συγγραφείς
που δεν γράφουν με μελάνι, αλλά με το ίδιο τους το αίμα. Και πράγματι, σε επίπεδο τέχνης φαίνεται να επιβεβαιώνεται, πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες υπήρξαν βασανισμένες ψυχές και έκρυθμοι.
Νομίζω πως ο Λιαντίνης θα ταίριαζε περισσότερο στην κατηγορία καλλιτέχνης, παρά φιλόσοφος*. Η ίδια η αυτοχειρία του, σε επίπεδο συμβολισμού και από τα σημάδια που άφησε στα γραπτά του, συνηγορούν ότι, πέρα του γεγονότος πως ήταν πολύ καλά προσχεδιασμένη,
είχε αντλήσει όλο της το περιεχόμενο από αντίστοιχα συμβάντα στην ιστορία, είτε φιλοσόφων (ο Εμπεδοκλής έπεσε στην Αίτνα),
είτε δραματικών έργων, για παράδειγμα του Σοφοκλή έργα, όπως ο Οιδίπους επί Κολωνώ ή ο Αίας.
Στο μέλλον αν βρω χρόνο μπορεί να βάλω αποσπάσματα.

*Ο ίδιος βέβαια δεν συστηνόταν ποτέ ως καθηγητής, αλλά μόνο ως δάσκαλος. Είχε και αυτό τον συμβολισμό του.

[pylothess]

Αν γνωρίζω καλά είχε εκμυστηρευτεί το σχέδιο της αυτοκτονίας του σε έναν φίλο του.Και ο φίλος του για 5 χρόνια δεν μίλησε.

Πάντως λέω εγώ εαν αυτός ο άνθρωπος που γνώριζε, είχε μιλήσει ,υπήρχει περίπτωση να τον προλάβαιναν ζωντανό πριν αυτοκτονήσει;
Αυτός ο άνθρωπος που γνώριζε το σχέδιο του καθηγητή Λιαντίνη και δεν μίλησε μήπως έχει έμμεση ευθύνη για την αυτοκτονία ;
Κρίμα πάντως τον καθηγητή που επέλεξε να φύγει σχετικά νέος από την ζωή.
Διαφωνώ με αυτήν την αντίληψη και την στάση της ζωής που είχε ο ίδιος και δεν ήθελε να γεράσει που λέει η μητέρα του ότι είχε.
Μήπως αυτή η στάση της αυτοκτονίας δείχνει δειλία η αλλαζονεία;

[argouen]

Προσωπικά δεν μένω στην αυτοκτονία του,αν και η αλήθεια είναι πως τον ανακάλυψα λόγω αυτής στην αρχή χλεύασα, μετά άκουσα διαλέξεις, μετά τον διάβασα, τώρα θλίβομαι που δεν έχουμε άλλους δασκάλους τέτοιας ποιότητας

[paul25]

To "Έζησα έρημος και ισχυρός" είναι καθαρά νιτσεϊκής επήρειας. Αρκεί να διαβάσει κανείς τον Ζαρατούστρα και θα καταλάβει.
Η αίσθηση της διαφορετικότητας σε βαθμό μοναδικότητας, οδηγεί σε αποξένωση και εν τέλει, σε μοναξιά.
Η μοναξιά όμως αγριεύει το πνεύμα, το καθιστά αντιδραστικό και περήφανο άτι. Ταυτόχρονα,
ένα τέτοιο πνεύμα καθίσταται τιμωρητικό απέναντι στον εαυτό του,
καθότι μόνο μέσα από τον πόνο και την αντοχή σε αυτόν, θεωρεί πως γίνεται σοφότερο. Είναι αυτό που έλεγε ο Νίτσε για τους άξιους συγγραφείς
που δεν γράφουν με μελάνι, αλλά με το ίδιο τους το αίμα. Και πράγματι, σε επίπεδο τέχνης φαίνεται να επιβεβαιώνεται, πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες υπήρξαν βασανισμένες ψυχές και έκρυθμοι.
Νομίζω πως ο Λιαντίνης θα ταίριαζε περισσότερο στην κατηγορία καλλιτέχνης, παρά φιλόσοφος*. Η ίδια η αυτοχειρία του, σε επίπεδο συμβολισμού και από τα σημάδια που άφησε στα γραπτά του, συνηγορούν ότι, πέρα του γεγονότος πως ήταν πολύ καλά προσχεδιασμένη,
είχε αντλήσει όλο της το περιεχόμενο από αντίστοιχα συμβάντα στην ιστορία, είτε φιλοσόφων (ο Εμπεδοκλής έπεσε στην Αίτνα),
είτε δραματικών έργων, για παράδειγμα του Σοφοκλή έργα, όπως ο Οιδίπους επί Κολωνώ ή ο Αίας.
Στο μέλλον αν βρω χρόνο μπορεί να βάλω αποσπάσματα.

*Ο ίδιος βέβαια δεν συστηνόταν ποτέ ως καθηγητής, αλλά μόνο ως δάσκαλος. Είχε και αυτό τον συμβολισμό του.

Λυπαμαι γι'αυτο που θα πω, ισως φανει πολυ πεζο και ισοπεδωτικο, αλλα ειναι μια ωμη αληθεια για τον Νιτσε και ισως και καθε Νιτσε. "Αν δε Γ@#€μεις τετοια θα σκεφτεσαι και θα λες για να δικαιολογεις τη θλιψη σου" και ηταν γνωστι οτι ο Νιτσε ειχε ΤΕΡΑΣΤΙΟ προβλημα με τις γυναικες και εν γενει την ερωτικη ζωη.

[pylothess]

Νομίζω ότι ο Λιαντίνης είχε μπερδευτεί λιγάκι και τα παρερμήνεψε.
Μάλλον πρέπει να μπέρδεψε την αυτοθυσία με την αυτοκτονία.
Ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες όπως λέει και ο Λιαντίνης δεν αυτοκτόνησε όντως.
Αυτοθυσιάστηκε. Έπεσε μαχόμενος υπέρ βωμών και εστιών για να σωθούν οι Ελληνικές
πόλεις.

Μου έκαναν εντύπωση αυτά που είπε ότι με την αυτοκτονία θα σκεπάσει τον ήλιο και
ότι με την αυτοκτονία ξεφεύγεις από την ανθρώπινη ανάγκη και γίνεσαι θεός.
Ίσως η σημασία των λόγων αυτών ναι είναι ότι οι θεοί η ο Θεός ανάλογα με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις
του καθενός που έχουν τον τελευταίο λόγο στο πότε θα τερματιστεί η ζωή του καθενός ,τους αφαιρείς από τα χέρια
τους το μόνο όπλο που έχουν στα χέρια σου για να σε ελέγχουν , να σε χειραγωγούν και να σε
τρομοκρατούν. Αν ο Δημήτρης Λιαντίνης δεν αυτοκτονούσε και ζούσε μέχρι τα 70-80-90,βαθειά γηρατειά θα πέθαινε
σαν ένας ακόμη απλός καθηγητάκος που εξέδωσε και μερικά βιβλία. Πράγματι με την πράξη που έκανε πέρασε στην
αθανασία. Το όνομά του θα του θυμόμαστε για πολύ καιρό. Για έναν άνθρωπο που δεν πιστεύει σε κάποιου είδους θεότητα,
στη ύπαρξη αθάνατης ψυχής και κατ'επέκτασιν αιωνίας καταδίκης η ανταμοιβής η ατελελειώτη κύκλου μετεμψυχώσεων η σε
οποιαδήδποτε άλλη θρησκευτική δοξασία με την οποία θα μπορούσε να κατευνάσει το φόβο του θανάτου , η μόνη παρηγοριά
είναι ότι η μνήμη του ,αυτά που έκανε στην ζωή του όλα θα μείνουν αθάνατα και θα τον θυμάται ο κόσμος για πολλές γενιές.
Δηλαδή αντιμετώπισε τον φόβο του θανάτου, "κοιτάζοντας κατάματα τον θάνατο". Αν και δεν ξέρω αλλά αυτό μου φαίνεται
και λιγάκι αλλαζονικό χωρίς να θέλω να προσβάλλω την μνήμη του νεκρού. Ο εκλιπών Stephen Hawking που και αυτός επίσης
δεν πίστευε σε Θεό και αθάνατη ψυχή, πάλεψε παρ'όλα τα προβλήματα υγείας που είχε,αξιοποίηση όλο το χρόνο που είχε διαθέσιμο
και παρουσίασε ένα έργο ζωής.Σίγουρα πάντως o εκλιπών Stephen Hawking πέρασε στην ιστορία και είναι περισσότερο γνωστός
από την Δημήτρη Λιαντίνη.

[pylothess]

Αν όλη αυτή η θεώρηση περί θανάτου και ζωής είναι Νιτσεϊκής προέλευσης μου φαίνεται ακριβώς αντίθετο
από την διδασκαλία του Ιησού Χριστού. Και από ότι ξέρω ο Νίτσε ήταν όχι μόνο δηλωμένος άθεος αλλά μισούσε
και τον Χριστιανισμό επειδή κατά αυτόν ήταν για τους δειλούς και τους αδύναμούς. Όποιος επιζητεί την υπέρτατη
ελευθερία πρέπει να έχει την τόλμη να σκοτώσει τον εαυτό του. Όποιος τολμάει να σκοτώσει τον εαυτό του είναι
Θεός.ο Ιησούς Χριστός ,τολμάει σαν θεάνθρωπος να αυτοθυσιαστεί παρ'όλες τις αδυναμίες τις ανθρώπινης φύσης τους
για να χαρίσει στην ανθρωπότητα την ελευθερία από τα δεσμά του θανάτου. Εκτός από αυτό όμως , ένας επαναστάτης,
η οπαδός εξτρεμιστικών ιδεών μπορεί να πολεμήσει μέχρι θανάτου για τις ιδέες του. Οι κομμουνιστές στα ξερονήσια
που βασανίζονταν η στο εκτελεστικό απόσπασμα που δεν υπέγραφαν δήλωση μετανοίας δεν σκότωναν τον εαυτό τους;

Σκοτώνω τον εαυτό μου μπορεί να έχει και άλλες ερμηνείες όπως π.χ. σκοτώνω τον εγωισμό μου.Η μπορεί να είναι κάτι
αντίστοιχο με την οργάνωση του νετσάγιεφ που "σκότωσε" τον εαυτό και μετατράπηκε σε ένα ρομπότ στην υπηρεσία της
επανάστασης.

[Γιωργης]

Ένας ρομαντικός άνθρωπος που κατάφερε να δει την πραγματικότητα όπως είναι και φυσικά, από την πράξη του, καταλαβαίνουμε ότι δεν άντεξε. Τα όμορφα, θεϊκά σχεδόν αγάλματα της εποχής εκείνης, των Ελλήνων, που σε καμμία περίπτωση δεν θυμίζουν τα σκληρά και τραχιά πρόσωπα των σημερινών εποικων, των Αρβανιτων, των εξελληνισμενων σλαυων, χριστιανών Αράβων και άλλων φύλλων της Ασίας αλλά και των Βαλκανίων, στέκονται ερείπια μεν, μάρτυρες όμως της διαφοράς των πολιτισμών. Τότε και σήμερα. Διότι τίποτε δεν έχει απομείνει ίδιο. Δεν υπάρχει η ελληνική ιδέα. Ούτε στα μοναστήρια των ορθοδόξων του θρήνου, ούτε στις γριές μαντιλοφορουσες, στα καφενεία της παρακμής, στα κατεστραμμένα σχολεία. Διαπίστωσε ο έρημος, ότι το σύγχρονο αυτό... έθνος ξεπήδησε, η μάλλον ξεβράστηκε από τα σπλάχνα μια οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Για όσους δεν το έχουν ήδη διαβάσει

https://www.thessalonikiartsandculture. ... liantinis/

[sys3x]

Ωραία ερμηνεία του «έζησα έρημος και ισχυρός», κάτι που δεν είχα σκεφτεί. Δυσκολεύομαι να πιστέψω πως η αγάπη απέτυχε σ'αυτόν τον άνθρωπο, όταν γνώρισε τόση αγάπη από τους γύρω του. Εγώ το καταλαβαίνω ως «έζησα μακρυά από όλους». Και μπορεί να ήταν μακρυά από όλους και όλα, με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο σκέψης και ζωής.

η αγάπη αυτών που δεν σε αφορούν,
δεν είναι παρά ένα αβάσταχτο βάρος,
που σε απομακρύνει ακόμη περισσότερο

Δεν υπάρχει αγάπη.

[Juno]

Ένας ρομαντικός άνθρωπος που κατάφερε να δει την πραγματικότητα όπως είναι και φυσικά, από την πράξη του, καταλαβαίνουμε ότι δεν άντεξε. Τα όμορφα, θεϊκά σχεδόν αγάλματα της εποχής εκείνης, των Ελλήνων, που σε καμμία περίπτωση δεν θυμίζουν τα σκληρά και τραχιά πρόσωπα των σημερινών εποικων, των Αρβανιτων, των εξελληνισμενων σλαυων, χριστιανών Αράβων και άλλων φύλλων της Ασίας αλλά και των Βαλκανίων, στέκονται ερείπια μεν, μάρτυρες όμως της διαφοράς των πολιτισμών. Τότε και σήμερα. Διότι τίποτε δεν έχει απομείνει ίδιο. Δεν υπάρχει η ελληνική ιδέα. Ούτε στα μοναστήρια των ορθοδόξων του θρήνου, ούτε στις γριές μαντιλοφορουσες, στα καφενεία της παρακμής, στα κατεστραμμένα σχολεία. Διαπίστωσε ο έρημος, ότι το σύγχρονο αυτό... έθνος ξεπήδησε, η μάλλον ξεβράστηκε από τα σπλάχνα μια οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Για όσους δεν το έχουν ήδη διαβάσει

https://www.thessalonikiartsandculture. ... liantinis/

Εσύ είσαι που μιλούσες σπασμένα ελληνικά και έλεγες και συγνώμη για τα λάθη;

[Βινόσαυρος]

να σε δείχνουν το φεγγάρι και να κοιτάς το δακτυλο

[Σουβλίτσα]

Ένας ρομαντικός άνθρωπος που κατάφερε να δει την πραγματικότητα όπως είναι και φυσικά, από την πράξη του, καταλαβαίνουμε ότι δεν άντεξε. Τα όμορφα, θεϊκά σχεδόν αγάλματα της εποχής εκείνης, των Ελλήνων, που σε καμμία περίπτωση δεν θυμίζουν τα σκληρά και τραχιά πρόσωπα των σημερινών εποικων, των Αρβανιτων, των εξελληνισμενων σλαυων, χριστιανών Αράβων και άλλων φύλλων της Ασίας αλλά και των Βαλκανίων, στέκονται ερείπια μεν, μάρτυρες όμως της διαφοράς των πολιτισμών. Τότε και σήμερα. Διότι τίποτε δεν έχει απομείνει ίδιο. Δεν υπάρχει η ελληνική ιδέα. Ούτε στα μοναστήρια των ορθοδόξων του θρήνου, ούτε στις γριές μαντιλοφορουσες, στα καφενεία της παρακμής, στα κατεστραμμένα σχολεία. Διαπίστωσε ο έρημος, ότι το σύγχρονο αυτό... έθνος ξεπήδησε, η μάλλον ξεβράστηκε από τα σπλάχνα μια οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Για όσους δεν το έχουν ήδη διαβάσει

https://www.thessalonikiartsandculture. ... liantinis/

α, Λιαντίνη διαβάζεις Γιώργη μ'? Πες το μας ντε


Επι του θέματος, δεν έχω όρεξη να κάτσω να γράψω αναλυτικά την άποψή μου.

Μωρός ήταν με όλη την σημασία της λέξης (και όλα τα υπόλοιπα που γράφτηκαν περι ναρκισσισμού κτλ)

Η σκέψη του και η στάση του απέναντι στην ζωή είναι ακριβώς αυτή η πτώση του Εωσφόρου.
Δυστυχώς, έκανε την επιλογή του.

Με εκνευρίζει απίστευτα ο μακαρίτης, τόσο σαν φυσική παρουσία και ομιλία όσο και σαν π@π@ρολόγημα.

Λυπάμαι που εκφράζομαι με αυτές τις λέξεις αλλά αυτό μου βγαίνει.

Δεν ξέρω μόνο αν η αντιπάθεια που μου βγάζει βασίζεται σε έναν (σχεδόν) υποσυνείδητο φόβο ή πόνο καθώς αυτά τα έχω βιώσει τρόπον τινά σε νεραή ηλικία σε βασανιστικό βαθμό και γνωρίζω πώς είναι.


Κάπου είχα διαβάσει μια πολύ καλή ανάλυση κατα τη γνώμη μου -από κάποιον που υπέγραφε ως εξάδελφός του, αμφιβάλω αν ήταν αλλά δεν έχει και σημασία-για τον ίδιο και για το "έργο" του σε σχέση με τον επηρεασμό που δέχθηκε από την γερμανική φιλοσοφία και κουλτούρα.
Έχουν καταστρέψει κόσμο οι Γερμανοί..

Θα ψάξω να το βρω και να το βάλω

[μπλε ιστορικος]

Δεν ξέρω μόνο αν η αντιπάθεια που μου βγάζει βασίζεται σε έναν (σχεδόν) υποσυνείδητο φόβο ή πόνο καθώς αυτά τα έχω βιώσει τρόπον τινά σε νεραή ηλικία σε βασανιστικό βαθμό και γνωρίζω πώς είναι.

δε περιμενα τπτ διαφορετικο απο σενα
παρα να γυρισεις ενα θεμα την προσωπικη σου ψυχολογικη κατασταση