Δες τί σε περιμένει νεοκομμούνι!

Την επόμενη φορά θα είναι No prisoners!
.
Δες τί σε περιμένει νεοκομμούνι!
Οι Σλαβομακεδόνες του ΔΣΕ
Του Νίκου Μαραντζίδη, Απόσπασμα από το βιβλίο «Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας, 1946-1949», σελ 59-61
Σε ό,τι αφορά την εθνοτική ταυτότητα των μαχητών του ΔΣΕ εμφανιζόταν μεγαλύτερη ανομοιογένεια. Η μεγάλη διαίρεση ήταν ανάμεσα στους Σλαβομακεδόνες και τους Έλληνες. Το ΚΚΕ κατάφερε να κινητοποιήσει το τμήμα εκείνο των Σλαβομακεδόνων που βρίσκονταν κάτω από τον εδαφικό του έλεγχο. Σύμφωνα με γιουγκοσλαβικές πηγές και πηγές του Ελληνικού Γενικού Επιτελείου, οι Σλαβομακεδόνες αποτέλεσαν περίπου το 20-25% της συνολικής δύναμης του ΔΣΕ, δηλαδή περίπου 15.000-20.000 άτομα σε όλη τη διάρκεια του πολέμου. Πιο αναλυτικά, στα μέσα του 1947 υπολογίζονταν σε 5.200, δηλαδή περίπου στο ένα τέταρτο της δύναμης του Δημοκρατικού Στρατού. Ώς τα μέσα του 1948, φαίνεται πως είχαν ενταχθεί στο ΔΣΕ περίπου 14.000 Σλαβομακεδόνες. Κατά τα τέλη του 1948 συνιστούσαν το 30% περίπου της δύναμης του ΔΣΕ και προς το τέλος του Εμφυλίου ήταν πλειονότητα στις μονάδες του Γράμμου και του Βίτσι. Το στέλεχος του ΔΣΕ Παντελής Βαϊνάς και ο βρετανός Κρις Γουντχάουζ αναφέρουν πως το 1948 11.000 από τους 25.000 μαχητές του ΔΣΕ ήταν Σλαβομακεδόνες και στα μέσα του 1949 ο αριθμός αυτός ανήλθε σε 14.000 σε σύνολο 20.000 ανταρτών. Σε κάθε περίπτωση, αποτελούσαν την πιο σημαντική εθνοτική ομάδα μέσα στο ΔΣΕ.
Η συνύπαρξη των Σλαβομακεδόνων με τους υπόλοιπους ήταν προβληματική και ...... δημιουργήθηκαν πολλές τριβές. Σε αντίθεση τόσο με την προπαγάνδα του Κόμματος, για «την ανοικοδόμηση της νέας ζωής στις λεύτερες σλαυομακεδόνικες περιοχές», όσο και με αυτή του ελληνικού κράτους, η ηγεσία του ΚΚΕ κάθε άλλο παρά με εμπιστοσύνη περιέβαλε τους Σλαβομακεδόνες του ΝΟΦ (Λαϊκού Απελευθερωτικού Μετώπου), τους οποίους αντιμετώπιζε ως καθυστερημένους πληθυσμούς, που είχαν ανάγκη διαφώτισης, και φρόντιζε να έχει υπό ασφυκτικό έλεγχο τα στελέχη τους. Με απόφαση της ηγεσίας του ΔΣΕ μετακινήθηκαν 900-1.000 περίπου σλαβόφωνοι μαχητές από την 'Έδεσσα, τη Φλώρινα και την Καστοριά προς τη Θεσσαλία και τη νότια Πίνδο, προκαλώντας έντονη δυσφορία σ' αυτούς που βρέθηκαν μακριά από τα σπίτια τους αλλά και έκδηλη αμηχανία στους Έλληνες μαχητές του ΔΣΕ, που για πρώτη φορά αναγκάστηκαν να συνυπάρξουν μαζί τους, και στους ελληνικούς πληθυσμούς των περιοχών αυτών. Κατανοώντας μάλιστα η ηγεσία του Κόμματος το πολιτικό πρόβλημα που ανέκυψε, υποχρέωσε τους μαχητές αυτούς να μιλάνε ελληνικά, ειδικά μάλιστα όταν περνούσαν κοντά από κατοικημένη περιοχή.Διακρίσεις φαίνεται πως εμφανίζονταν ανάμεσα στους Έλληνες και τους σλαβόφωνους και στα θέματα των προαγωγών: «σε όλα τα πόστα είναι Έλληνες. Οι Σλαβομακεδόνες αγωνίζονται και οι Έλληνες διοικούν» γκρίνιαζε ένας σλαβόφωνος μαχητής, γεγονός που και η ίδια η ηγεσία του ΚΚΕ είχε εντοπίσει ως «σοβινιστικό» πρόβλημα. Αρκετοί Σλαβομακεδόνες κατώτεροι αξιωματικοί, μάλιστα, είχαν παραπονεθεί προς την ηγεσία του ΔΣΕ πως είχαν αδικηθεί στις προαγωγές μόνο και μόνο λόγω της εθνοτικής τους καταγωγής. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, την άνοιξη του 1948 ένας αριθμός από γνωστούς ηγέτες του ΝΟΦ απευθύνθηκε στο γιουγκοσλαβικό ΚΚ προκειμένου να βρει υποστήριξη. Αμέσως, ο γιουγκοσλάβος υπερυπουργός Αλεξάνταρ Ράνκοβιτς διαμαρτυρήθηκε στον Πέτρο Ρούσο πως το ΚΚΕ δεν αντιμετώπιζε τους Σλαβομακεδόνες ισότιμα με τους υπόλοιπους μαχητές. Τα πράγματα επιδεινώθηκαν για τους σλαβόφωνους μετά τη ρήξη του Τίτο με την Κομινφόρμ το καλοκαίρι του 1948. Ένας σημαντικός αριθμός εκκαθαρίσεων σημειώθηκε και μεγάλος αριθμός σλαβόφωνων τοποθετήθηκε στη λίστα των υπόπτων για προσχώρηση στην «τιτική προδοσία». Έγινε φανερό πλέον πως σημαντικός αριθμός των σλαβόφωνων του ΝΟΦ αντιμετώπιζε τα στελέχη του ΔΣΕ πρωτίστως ως Έλληνες και όχι ως κομουνιστές συντρόφους. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ήταν η δραματική αύξηση του αριθμού των λιποταξιών ανάμεσα στους Σλαβομακεδόνες μαχητές. Οι λιποταξίες ήταν σημαντικά μεγαλύτερες στο σλαβόφωνο πληθυσμό σε σχέση με αυτές των Ελλήνων, λόγω της δυνατότητας των πρώτων να βρουν καταφύγιο στη Γιουγκοσλαβία καθώς «κείνος που πηγαίνει μέσα τον περιποιούνται και δεν τον ξαναστέλνουν στην Ελλάδα». Εντέλει, πολλοί Σλαβομακεδόνες είχαν γίνει αρνητικοί απέναντι στον αγώνα του ΔΣΕ, καλλιεργώντας μια «διαλυτική γραμμή» που φώναζε στους μαχητές: «μην πάτε κορόιδα να σκοτώνεστε άδικα στο ΔΣΕ». Ο ΔΣΕ επιχείρησε να στρατολογήσει Σλαβομακεδόνες και στη Βουλγαρία. Όμως εκεί απέτυχε πλήρως, καθώς οι βουλγαρικές αρχές δεν επέτρεψαν στις αποστολές που οργάνωσε ο ΔΣΕ να έρθουν σε επαφή με σλαβομακεδόνες πρόσφυγες.
Η ισχυρή παρουσία των σλαβόφωνων και η θέση του ΚΚΕ για αυτονομία έδιναν τροφή για γκρίνιες και από την πλευρά των Ελλήνων. Αρκετοί, πρώην ελασίτες μάλιστα, δεν είχαν ξεχάσει πως κατά τη διάρκεια της Κατοχής συγκροτήθηκαν στη Δυτική Μακεδονία πολιτικο-στρατιωτικές οργανώσεις (το Αξονομακεδονικό Κομιτάτο και η Οχράνα) που είχαν συνεργαστεί με τις δυνάμεις του Άξονα και μέσα στις οποίες είχαν στρατευτεί ένοπλα χιλιάδες σλαβόφωνοι. Σε διάφορους κύκλους μαχητών διατυπωνόταν η εκτίμηση πως «το αντάρτικο για μας τους Έλληνες δεν είναι καλό. Μόνο για τους Σλαβομακεδόνες [είναι καλό] γιατί τους χαλάνε τη γλώσσα». Η απόφαση της 5ης ολομέλειας για την αυτοδιάθεση της Μακεδονίας φαίνεται πως απογοήτευσε έναν αριθμό Ελλήνων ανταρτών, που αποκήρυξαν το Κομμουνιστικό Κόμμα. Σε αρκετές συνελεύσεις μαχητών τα στελέχη του ΔΣΕ προσπάθησαν να αναλύσουν την απόφαση του Κόμματος, αλλά συνάντησαν πολλά ερωτήματα ή και αντιρρήσεις.
Για την αντιγραφή :
http://akritas-history-of-makedonia.blo ... st_10.html
Οι Λαζαρίδης, Μαραντζίδης, Καλύβας, Μουμτζής, κλπ, έχουν κάψει την γούνα των νεοκομμουνιστών.Ζαποτέκος έγραψε: ↑01 Σεπ 2019, 18:29Στο τέλος του πολέμου ήταν κυρίως Έλληνες vs Σλαβομακεδόνες.Δεν το λες και Εμφύλιο λοιπόν.
Γράφει ο Μαραντζίδης ( οικογενειακή καταγωγή [ και ] ΚΚΕ , απ' τους αναθεωρητές του Εμφυλίου , πρώην αντι - ΣΥΡΙΖΑ, νυν φιλοΣΥΡΙΖΑ) :
. . . . .
Για την αντιγραφή :
http://akritas-history-of-makedonia.blo ... st_10.html
Ju-87 @ Βουλγαρία - σχολικά βιβλία - κομουνισμός
Και όχι μόνο αυτό αλλά είναι σαν να λες τους επόμενους σκλάβους μετά την ήττα των σπαρτακιστών ότι σας περιμένουν σταυρώσεις στην αππία οδό. Το ξέρουμε, όπως και ότι παίρνεις το μέρος της ρωμαϊκής καταπίεσης κάτι λέει για το ποιόν σου.Fluffy έγραψε: ↑01 Σεπ 2019, 13:26Και μια σφαίρα στο σβέρκο να μας κεράσετε δεν αρκει για να σταματήσει την ανάπτυξη επαναστατικών δυνάμεων στο καπιταλιστικό σύστημα της ανισομερής ανάπτυξης, της υπερσσυσώρευσης κεφαλαίου, της αναρχίας της παραγωγής, της ανεργίας και ταυτόχρονα της υπερεργασίας με τους κύκλους της ανάπτυξης-κρίσης-παρακμής. Είναι το ίδιο το σύστημα που γεννα τους νεκροθάφτες του. Πολύ απλά γιατί τους χρειάζεται.
Χέσε μας κι εσύ ρε Τζιμάκο. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE ... E%BB%CE%ACΠάολο έγραψε: ↑21 Αύγ 2019, 09:12
Ιστορία για αγρίους
Αν δεν ήξερα καλά το Γρηγόρη, δεν θα πίστευα λέξη απ' την απίθανη ιστορία που μου μετέφερε. Όχι ότι δεν λέει κι αυτός τις υπερβολές του, αλλά εδώ μιλάμε για γεγονότα τεκμηριωμένα. Ο θείος του, που τον είχα δει κάνα-δυο φορές στο σπίτι του Γρηγόρη, είχε ένα οικόπεδο στην Πελοπόννησο. Είχε βάλει και ένα λυόμενο μέσα, κι επειδή είχε πρόβλημα με το νερό έκανε γεώτρηση να φτιάξει πηγάδι. Είχανε κάνει κι άλλοι στην περιοχή κι οι περισσότεροι είχαν επιτυχία. Το νερό όμως που βρήκε ο θείος ήτανε κόκκινο και δεν ήτανε νερό, ήτανε αίμα. Κουβάδες ολόκληρους έβγαλε ο θείος, δεν στέρευε με τίποτα. Τρελάθηκε. Πήρε και δείγμα το πήγε στο Χημείο του κράτους για ανάλυση. Αίμα το είπαν ήτανε, κανονικό, ανθρώπινο, ανακατεμένο πολλές ομάδες μαζί. Είχε όμως, λέει, και κάτι κομμάτια σίδερο μέσα. Ξανάριξε τον κουβά και το μυστήριο λύθηκε. Έχυσε το πηκτό αίμα και στον πάτο του κουβά ξεπρόβαλλε ένα κονσερβοκούτι ανέπαφο. Δεν ήθελε πολύ να καταλάβει, ήτανε και το οικόπεδο δύο-τρία χιλιόμετρα απ' του Μελιγαλά. Κάτι γινότανε λοιπόν με την ομώνυμη πηγάδα. Μαθεύτηκε και στο χωριό και γινότανε διαδήλωση μέρα νύχτα. Μαύρο καλοκαίρι πέρναγε ο θείος. Ήρθανε και απ' τη Νέα Δημοκρατία του δίνανε όσο όσο να το αγοράσουνε το οικόπεδο να χτίσουνε και εκκλησία αφιερωμένη στην Αγία Βαρβάρα την προστάτιδα της χωροφυλακής, αλλά ο θείος δεν σήκωνε κουβέντα. Παλιός αριστερός, βλέπεις, ανένδοτος. Σφράγισε το πηγάδι, έκλεισε το οικόπεδο, γύρισε στην Αθήνα. Το 'χε λύσει το μυστήριο ο θείος. Το 'πε μάλιστα καμαρώνοντας και στον ανιψιό του: "Προβοκάτσια, Γρηγόρη μου! Προβοκάτσια"!
Οι Λαζαρίδης, Μαραντζίδης, Καλύβας, Μουμτζής, κλπ, έχουν κάψει την γούνα των νεοκομμουνιστών.
Γι αυτά και γι αυτά θα μείνετε για πάντα στο 5%, να χαίρεστε την περηφάνια σας!Fluffy έγραψε: ↑02 Σεπ 2019, 14:29Ju-87 @ Βουλγαρία - σχολικά βιβλία - κομουνισμόςΚαι όχι μόνο αυτό αλλά είναι σαν να λες τους επόμενους σκλάβους μετά την ήττα των σπαρτακιστών ότι σας περιμένουν σταυρώσεις στην αππία οδό. Το ξέρουμε, όπως και ότι παίρνεις το μέρος της ρωμαϊκής καταπίεσης κάτι λέει για το ποιόν σου.Fluffy έγραψε: ↑01 Σεπ 2019, 13:26Και μια σφαίρα στο σβέρκο να μας κεράσετε δεν αρκει για να σταματήσει την ανάπτυξη επαναστατικών δυνάμεων στο καπιταλιστικό σύστημα της ανισομερής ανάπτυξης, της υπερσσυσώρευσης κεφαλαίου, της αναρχίας της παραγωγής, της ανεργίας και ταυτόχρονα της υπερεργασίας με τους κύκλους της ανάπτυξης-κρίσης-παρακμής. Είναι το ίδιο το σύστημα που γεννα τους νεκροθάφτες του. Πολύ απλά γιατί τους χρειάζεται.
ΥΓ. Είμαστε περήφανα κομμούνια και ευχαριστουμε για τον τίτλο τιμής.
Της δεκαετίας του '80 ήταν. Απο μια ομάδα της ΟΝΝΕΔ τότε. Ο επικεφαλής της ομάδος τα τελευταία χρόνια δήλωνε τελείως απογητευμένος με τη ΝΔ.ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ έγραψε: ↑02 Σεπ 2019, 14:59Να ρωτήσω τους γνώστες του φόρουμ,αυτό το τραγούδι είναι παλιό
της δεκαετίας του 40?Προπαγανδιστικό τραγούδι σίγουρα,με καλούτσικη
μελώδια,δεν περίμενα να υπάρχει (ακρο)δεξιό τραγούδι αυτού του στυλ
τυπε εχεις καμια σχεση με την υπερκαλτ φιγουρα σμηναρχο βρακα?Drexler έγραψε: ↑21 Αύγ 2019, 01:27Η επετειος ειναι σε λιγες μερες αλλα ανοιγω απο τωρα το νημα για ολους τους Βιτσι-οζους
Το έπος του Γράμμου - Βιτσίου
του Διονύσιου Βουλγαρόπουλου προέδρου της Βασιλικής Ενώσεως
Για όσους γνωρίζουν Ιστορία σε πείσμα των προοδευτικών αναθεωρητών της ιστορικής αλήθειας, φέτος τον Αύγουστο συμπληρώνονται 69 χρόνια από την λήξη των νικηφόρων επιχειρήσεων των Ενόπλων Δυνάμεων έναντι των κομμουνιστών ανταρτών του λεγόμενου «ΔΣΕ». Είναι η επέτειος μιας σκόπιμα ξεχασμένης θυσίας των ανδρών Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας η οποία εξασφάλισε την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας, την ελευθερία μας και την πραγματική δημοκρατία.
Για να θυμηθούν οι νεότεροι τα γεγονότα θα αναφερθούμε στο τι έγινε εκείνα τα ταραγμένα χρόνια μετά την απελευθέρωση της πατρίδας μας από την τριπλή Κατοχή. Από το 1943 είχε φανεί ότι στόχος του ΚΚΕ, δηλαδή του ΕΑΜ, ήταν μετά την αποχώρηση των Γερμανικών δυνάμεων, η κατάληψη της εξουσίας δια των όπλων. Για αυτό εξάλλου το ΕΑΜ εξουδετέρωσε όλες τις άλλες αντιστασιακές οργανώσεις (βλ. επίθεση και διάλυση του 5/42 Συντάγματος Δημήτρη Ψαρού, σφαγή της ΠΑΟ, επιθέσεις στον ΕΔΕΣ, επίθεση στην «Χ»). Ακολούθησαν τα αιματοβαμμένα «Δεκεμβριανά» του 1944 τα οποία προκάλεσε το ΕΑΜ με τελικό όμως αποτέλεσμα την αποτυχία του να καταλάβει την εξουσία, χάρη στην ηρωική θυσία τόσο της Χωροφυλακής στου Μακρυγιάννη, όσο και των ανδρών της 3η Ορεινής Ταξιαρχίας Ρίμινι και των συμμαχικών αγγλικών δυνάμεων. Οι τρομαγμένοι κάτοικοι των Αθηνών είδαν το φρικτό πρόσωπο του ΕΑΜ και πως εννοούσε την «λαοκρατία».
Η ηρεμία που επακολούθησε ήταν σύντομη. Το ΚΚΕ τον Μάρτιο του 1946 με την δολοφονική επίθεση εναντίον των ανδρών του Σταθμού Χωροφυλακής στο Λιτόχωρο Πιερίας ξεκινά τον τρίτο ένοπλο γύρο για να καταλάβει δια των όπλων την εξουσία. Ήταν τέτοια η μανία του ΚΚΕ για εξουσία που προκάλεσε δύο ανεπανόρθωτα πλήγματα στην πατρίδα μας. Από το αρχές του 1948 διέπραξε το απαίσιας μνήμης Παιδομάζωμα. Οι αντάρτες του λεγομένου «ΔΣΕ» άρπαξαν δια της βίας από τις μητέρες τους 28.000 παιδιά, τα οποία μετέφεραν στις χώρες του σιδηρούν παραπετάσματος. Μια εικόνα για τα τραγικά εκείνα γεγονότα του Παιδομαζώματος μπορεί να βρει κανείς στο συγκλονιστικό βιβλίο «Ελένη», του Νίκου Γκατζογιάννη.
Το δεύτερο ολέθριο σφάλμα του ΚΚΕ ήταν η απόφαση της 5ης Ολομέλειας της Κ.Ε. του ΚΚΕ στις 31 Ιανουαρίου 1949, με την οποία το ΚΚΕ προχωρούσε στην αναγνώριση των δήθεν Σλαβομακεδόνων της Μακεδονίας και παραχωρούσε τα εδάφη της σε αυτούς. Η οργάνωση ΝΟΦ των Σλαβομακεδόνων πολεμούσε στο πλευρό του ΚΚΕ. Έγραφε ξεκάθαρα ο Νίκος Ζαχαριάδης, στο 12ο φύλλο του «Δημοκρατικού Στρατού», τον Δεκεμβρίου 1948: «Ο μακεδονικός λαός δεν αγωνίζεται στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας για να βρει την ισοτιμία και την ισοπολιτεία μέσα στην Ελλάδα, αλλά δημιουργεί τώρα την δικιά τον εθνική ζωή και εστία και τείνει προς την ενότητα πού κατάχτησε με το αίμα του. Ο μακεδονικός λαός θα απόκτηση μια ανεξάρτητη, κρατικά ενιαία και ισότιμη θέση στην οικογένεια αυτή όπου αύριο θα ανήκει και ο ελληνικός λαός με την λαϊκή δημοκρατία. Και γι’ αυτή την ανεξάρτητη, κρατικά ενιαία και ισότιμη θέση παλεύει σήμερα και ο μακεδονικός λαός της Μακεδονίας του Αιγαίου».
Σε αυτή την κρίσιμη ιστορική στιγμή, το ελληνικό έθνος συσπειρώθηκε για την μάχη κατά του ερυθρού ολοκληρωτισμού που απειλούσε ανοιχτά την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας. Την 4η Σεπτεμβρίου 1947 οι «Λαϊκοί» του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη συνέπραξαν σε κυβέρνηση συνασπισμού με Πρωθυπουργό τον Θεμιστοκλή Σοφούλη, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ενιαίο μέτωπο κατά του ΚΚΕ. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια και ενός άλλου πολιτικού της εποχής, του Γεωργίου Παπανδρέου («Γέρου της Δημοκρατίας») για το ΚΚΕ και τον αντεθνικό ρόλο του. Έλεγε ο Γεώργιος Παπανδρέου: «Είναι τόση η έκτασις της προδοσίας, είναι τόση η έκτασις του εγκλήματος, είναι τόσαι αι καταστροφαί και αι θυσίαι της Ελλάδος, ώστε ουδέποτε το Έθνος και ο Λαός μας θα ανεγνώριζον την επάνοδον των προδοτών και των εγκληματιών εις τους κόλπους του πολιτικού βίου της Χώρας». «Η Νίκη της Ελλάδος είναι ταυτοχρόνως νίκη της Ελευθερίας και νίκη της Ανθρωπότητας».
Η κυβέρνηση του Θεμιστοκλή Σοφούλη ανακάλεσε στην ενεργό υπηρεσία τον Στρατηγό Αλέξανδρο Παπάγο τον Ιανουάριο του 1949. Του ανέθεσε εν λευκώ την γενική αρχιστρατηγία των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, με στόχο την συντριβή της κομμουνιστικής ανταρσίας. Να σημειωθεί ότι στην πρώτη γραμμή ήταν και ο αρχηγός του Κράτους, Βασιλεύς Παύλος, ενθαρρύνοντας τους στρατιώτες του. Οι ανταποκριτές της εποχής έγραφαν ότι 48 φορές βρέθηκε στο μέτωπο ο βασιλεύς. Με την επιχείρηση «Πυρσός» τον Αύγουστο του 1949, η νίκη ήλθε στα βουνά του Γράμμου και του Βίτσι. Η ελληνική σημαία κυμάτιζε επιτέλους περήφανα την 29η Αυγούστου 1949 στο ύψωμα 2.520 του Γράμμου.
Η πολιτεία σεβόμενη τη θυσία των Ενόπλων Δυνάμεων θέσπισε τότε τον επίσημο εορτασμό αυτής της νίκης, που ήταν «Εορτασμός της Ημέρας Πολεμικής Αρετής των Ελλήνων και Ημέρα του Εφέδρου Πολεμιστή». Δυστυχώς από το 1981 και έπειτα η επέτειος αυτή διαγράφηκε, χάριν πολιτικών σκοπιμοτήτων. Με όσα αναφέρθηκαν ανωτέρω γίνεται κατανοητό ότι στον Γράμμο και το Βίτσι τιμάται η μνήμη των ηρώων εκείνων που με το αίμα τους και την θυσία τους έσωσαν την Μακεδονία μας και κατ’ επέκταση όλη την Ελλάδα από την δικτατορία του Προλεταριάτου.
Η φετινή επέτειος μνήμης την 26η Αυγούστου 2018, στην ακριτική Βούρμπιανη Κονίτσης, είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής στην μνήμη των ηρωικών πεσόντων. Τιμή και δόξα στους αθάνατους νεκρούς της εποποιίας του Γράμμου-Βιτσίου που έπεσαν για τα ωραιότερα ιδανικά της φυλής μας. Η θυσία τους παραμένει φωτεινή και παραδειγματίζει.
https://www.e-grammes.gr/%CF%84%CE%BF-% ... E%BF%CF%85
Τι εγινε και πειραχτηκες με τον Τζιμακο ρε φιλε ?alexandroso έγραψε: ↑02 Σεπ 2019, 14:38Χέσε μας κι εσύ ρε Τζιμάκο. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE ... E%BB%CE%AC
Το κλάμα του αναρχικού για τους σκοτωμένους ταγματασφαλίτες δεν αντέχεται ρε φίλε.Πάολο έγραψε: ↑03 Σεπ 2019, 08:04Τι εγινε και πειραχτηκες με τον Τζιμακο ρε φιλε ?alexandroso έγραψε: ↑02 Σεπ 2019, 14:38Χέσε μας κι εσύ ρε Τζιμάκο. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE ... E%BB%CE%AC