Μη αναγνωσμένη δημοσίευση
από The Great Leader » 08 Σεπ 2019, 13:21
Εξηγεί την μεταψυχροπολεμική, μη κομμουνιστική αριστερά σε μεγάλο βαθμό. Με τον καπιταλισμό νικητή και τον σοβιετικό κομμουνισμό ηττημένο, δεν υπήρξε ένα εναλλακτικό μοντέλο θαυμασμού ή μπαμπούλα για την σοσιαλδημοκρατική και ρεφορμιστική αριστερά. Οπότε αρκετοί είδαν ψωμί στον χώρο των αποκλεισμένων κοινωνικών ομάδων και στον εθνομηδενισμό(είτε με την αισιόδοξη παγκοσμιοποιημένη αντίληψη είτε με την αντιδραστική για να σπάμε τα νεύρα της συντήρησης). Για αυτό, οι μεταμοντέρνοι αριστεροί προσπαθούν να καβατζώσουν ψήφους από την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα(κάτι που πέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ, για να μιλήσουμε για τα δικά μας). Βέβαια το παιχνίδι με τους ΛΟΑΤΚΙ το παίζουν και οι δεξιοί, ειδικά σε Ευρώπη και Καναδά γιατί είναι το μόνο πεδίο που μπορούν να υποσχεθούν και να κάνουν πράγματα, μιας και την οικονομία δεν μπορούν να κάνουν και πολλά.
Τα ελάχιστα ΚΚ της Ευρώπης που έχουν ως βάση τον Μαρξισμό-Λενινισμό είναι σε μια περίεργη φάση. Προσπαθούν να επιβιώσουν σε ένα περιβάλλον όπου ο βιομηχανικός εργάτης γίνεται ή είδος προς εξαφάνιση ή αρκετά εξειδικευμένος για να μπορεί να ταιριάξει στην αφήγηση που είχαν για δεκαετίες, ο υπάλληλος υπηρεσιών είναι η βάση των ευρωπαϊκών οικονομιών και είναι αρκετά συντηρητικοί για να χωθούν στα θέματα που έχουν χωθεί σοσιαλδημοκρατικά και εξωκοινοβουλευτικά, μη κομμουνιστικά κόμματα. Φανερό παράδειγμα το ΚΚΕ, που όσο περνά ο καιρός, θα έχει παρουσία στην Βουλή μόνο λόγω της κληρονομικότητας της ψήφου και λιγότερο γιατί έχει δυναμική παρουσία στην κοινωνία.