Αυτό τώρα είναι "προοδευτικό" άρθρο; Αυτό λέγεται "πρόοδος";
https://www.theguardian.com/film/2019/s ... ne-too-far
Πριν κάτι δεκαετίες εγώ θυμάμαι αυτούς που λέγανε ότι "τα games και τα κόμιξ δημιουργούν δολοφόνους" ότι αλλιώς αυτοπροσδιορίζονταν.
Αυτό είναι ένα μικρό μόνο δείγμα από τα μεγάλα Μέσα Ενημέρωσης και τις "προοδευτικές" φυλλάδες που καταδικάζουν την ταινία.
Ομως υπάρχει και η άλλη άποψη.
https://reason.com/2019/10/08/everyone- ... ker-wrong/
Αν ανατρέξουμε στην ιστορία θα διαπιστώσουμε ότι την λογοκρισία την εφάρμωζαν κυρίως οι συντηρητικοί.
Ξεκινώντας από την ιστορία της λογοκρισίας των κόμιξ όπου είχε αγγίξει τη μαζική υστερία (μαζεύονταν οι γονείς και καίγανε τόνους από κόμιξ δημόσια). Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την εισαγωγή του Comics Code που ουσιαστικά λογόκρινε τα κόμιξ και υπάρχει μέχρι σήμερα.
http://cbldf.org/resources/history-of-c ... ensorship/
Από τη δεκαετία του 90 ξεκίνησε η συζήτηση για το αν τα games οδηγούν στη βία και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
https://www.psychologytoday.com/intl/bl ... ce-is-weak
Και βέβαια οι ταινίες τρόμου, όπου έχουν μεγάλο ιστορικό απαγόρευσης, λογοκρισίας κλπ
https://www.reuters.com/article/film-vi ... 5520070428
Το χόλυγουντ συγκεκριμένα έχει περάσει μια περίοδο αυτο-λογοκρισίας για μια πενταετία μετά τη 9/11 (υπήρχε μια σαφής κατεύθυνση προς τον περιορισμό της βίας), αλλά οι παρενέργειες αυτής της λογοκρισίας ήταν πολύ περισσότερες.
Η κυριότερη από αυτές ήταν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ταινιών μετέφερε τη "γκλαμουριά" του Χόλυγουντ σε ταινίες που δεν είχαν καμία σχέση με αυτή.
Ενα παράδειγμα που έχω κατά νου είναι η ταινία Troy (2004) όπου οι πανοπλίες των στρατιωτών που συμμετείχαν στον τροικό πόλεμο ήταν υπερβολικά καθαρές.
Ενα άλλο παράδειγμα είναι το terminator 3 και 4 (ειδικά το 4) όπου το δυστοπικό μέλλον που είχε δημιουργήσει ο Κάμερον στο πρώτο εμφανίζεται υπερβολικά "λαμπερό" και "καθαρό" για να το πεις δυστοπικό.
To tomb raider του 2001 είναι άλλο ένα παράδειγμα του πώς το να υπεισέρχεται η γκλαμουριά μέσα σε μια ταινία δράσης είναι κακή ιδέα.
Υπήρχαν βέβαια εξαιρέσεις όπως το sin city (2005) αλλά ήταν ελάχιστες. Η επαναφορά των Χολυγουντιανών παραγωγών σε πιο "βρόμικο" θέαμα έγινε με τους 300 του Snyder που χαρακτηρίστικε "ακροδεξιό". Η ειρωνία είναι ότι ο Frank Miller που έγραψε το κόμικ, έχει γράψει πολλά αριστερόστροφα κόμιξ.
Σήμερα το αίτημα για "κατάργηση" ή "απαγόρευση" δεν προέρχεται από τους συντηρητικούς και δεν φαίνεται να έχει (μόνο) συντηρητικό χαρακτήρα.
Το να διπλοσκέφτεται κάποιος πριν πει κάτι ή πριν εκφραστεί καλλιτεχνικά συγκρούεται με το δικαίωμα ελευθερίας της έκφρασης.
Και μάλιστα τελευταία υπάρχει και χιουμοράκι από δημοσιογράφους μεγάλων μέσων με επικεφαλίδες "we should ban this", "we should cancel this".
Ρίξτε μια ματιά στα παρακάτω παραδείγματα.
https://www.ranker.com/list/sexist-comi ... ker-comics
https://www.theguardian.com/film/2019/j ... -hollywood
https://didyouknowfacts.com/15-examples ... haracters/
Το ban και το cancel απευθύνονται στη συλλογική συνείδηση και θα συμφωνίσω ότι πολύ σπάνια έχει νομικό χαρακτήρα. Ακόμη κι έτσι όμως οδηγεί στην αυτο-λογοκρισία αυτού που δεν θέλει να χαρακτηριστεί "φασίστας", "alt-right" κλπ.
Ολα αυτά αποδίδονται στη λεγόμενη "πολιτική ορθότητα", έναν νεολογισμό που ξεκίνησε ως όρος από το σοβιετικό καθεστώς.
Ωστόσο φαίνεται πως και οι συντηριτικοί έχουν κι αυτοί τη δική τους πολιτική ορθότητα όπως βλέπουμε παρακάτω.
Αλλά έχουμε φτάσει στο σημείο να προσβάλλονται ακόμη και από τα φιλαράκια
https://www.independent.co.uk/arts-ente ... 54626.html
Οπως βλέπουμε, κλασικά έργα τέχνης, κλασικά παραμύθια, τα κόμιξ, τα βιντεοπαιχνίδια, οι ταινίες, οι σειρές, ξαφνικά γίνονται σεξιστικά, ρατσιστικά και ομοφοβικά έργα.
Οταν προβλήθηκε στο λαικό δικαστήριο του twitter το σκίτσο της ηρωίδας "μέδουσα", την πέσανε στον σκιτσογράφο.
"Οι άντρες δεν θα πρέπει να σχεδιάζουν γυναίκες" είπε μια θιγμένη χαρακτηριστικά.
Το ζητούμενο κατά τη γνώμη μου, είναι κατά πόσο η εποχή μας αποτελεί ορόσημο για να καταργηθεί εντελώς η παράδοση που έχει διαμορφωθεί τις προηγούμενες δεκαετίες στα κόμιξ και στα βιντεοπαιχνίδια.
Γιατί κανείς δεν τσίριζε μέχρι τις μέρες μας ότι οι γυναίκες εμφανίζονται "σεξουαλικοποιημένες" στα κόμιξ;
Και φυσικά η πλευρά που πρεσβεύει την ελευθερία του λόγου, έχει το ισχυρότερο -κατ' εμέ επιχείρημα- απ' όλα: Αν μια γυναίκαι δείχνει ΕΤΣΙ στον πραγματικό κόσμο, τι θα της πείτε; Οτι δεν θα έπρεπε να έχει γεννηθεί έτσι; Οτι θα έπρεπε να κάνει πλαστικές για να ασχημηνει;
Οι όμορφες γυναίκες ξαφνικά θεωρούνται "προβληματικές" στην τέχνη.
Το ποτήρι ξεχείλισε όταν σορεία άρθρων από τα συστημικά μέσα, κατηγόρησαν την ταινία "alita: Battle angel" ότι εμφανίζει την ηρωίδα της "σεξουαλικοποιημένη". Οπου όταν λένε "σεξουαλικοποιημένη" εννοουν αυτό.

Δεν είναι αστείο. Αυτή είναι η πρωταγωνίστρια που σύμφωνα με τους πολιτικώς ορθούς αρθρογράφους είναι "σεξουαλικοποιημένη". ΑΥΤΟ που βλέπετε στην εικόνα, θεωρείται προσβλητικό.
Ακόμη αμφιβάλετε ότι η πολιτική ορθότητα είναι συγκαλυμένος πουριτανισμός και συντηριτισμός;;;