Αιθουσα "Ελένη Παπαδάκη"

[πατησιωτης]

Ελληνικόν Αίμα , έτσι ; Ο Κίτρινος Τύπος, το Μπλε Μήλο της Κατοχής. Και πορνοταινίες θα έβαζε ως ένθετα αν μπορούσε τότε ! Έπαιρνα τον Πολεμικό - Κατοχικό - Εμφύλιο Τύπο * που επόπτευε ο Μαργαρίτης και είχα διαβάσει πολλά μαργαριτάρια τους . Κρίμα να τα έχω καταχωνιασμένα. Κάτσε , θα σου βάλω μερικά που είναι εύκολα στην αντιγραφή απ' το διαδίκτυο να γελάσουμε.

Το "Ελληνικόν Αίμα" είναι διάσημο επειδή έριξε τον Πλαστήρα δημοσιεύοντας μια επιστολή του από το 1940 που ήταν εξόριστος στη Νίκαια της Γαλλίας κατά του Μεταξά επειδή είπε το ΟΧΙ. Την άνοιξη του 1945 κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτό και παραιτήθηκε.
Ο Πλαστήρας ανέλαβε στις 3 Ιανουαρίου 1945 σε αντικατάσταση του Παπανδρέου καθώς οι φίλοι του πληροφόρησαν τον Τσώρτσιλ που είχε έλθει στην Αθήνα ότι είχε επιρροή στην αριστερά και η ανάληψη της πρωθυπουργίας θα κλόνιζε το φρόνημα των ελασιτών που θα πολέμαγαν εναντίον του.Αλλά αυτός είχε πάντα τους δισταγμούς του καθώς ο Πλαστήρας ήταν πασίγνωστος αντιβασιλικός από το 1922 και ήθελε να ξαναγυρίσει ο βασιλιάς.Μόλις λοιπόν υπεγράφη η συμφωνία της βάρκιζας και έληξε αυτό το κεφάλαιο κάποιοι διοχέτευσαν στο "Ελληνικόν Αίμα" τις επιστολές Πλαστήρα από το 1940 που τασσόταν κατά του ΟΧΙ και αναγκασθηκε να παραιτηθεί.

[Maspoli]

Κάτσε στις φωτο η Καλουτά είναι δίπλα στο φέρετρο στην κηδεία της Παπαδάκη, έτσι δεν είναι ; Και πήρε μέρος στην καταδίκη της ;

Η καταδίκη της έγινε πριν τα δεκεμβριανά όταν το ΕΑΜ φαινόταν παντοδύναμο.Η κηδεία έγινε όταν είχε χάσει.

Σωστό το επιχείρημα και εξηγεί γιατί μετά άλλαξαν την κρίση τους για την ΕΠ ορισμένοι

[πατησιωτης]

Κάτσε στις φωτο η Καλουτά είναι δίπλα στο φέρετρο στην κηδεία της Παπαδάκη, έτσι δεν είναι ; Και πήρε μέρος στην καταδίκη της ;

Η καταδίκη της έγινε πριν τα δεκεμβριανά όταν το ΕΑΜ φαινόταν παντοδύναμο.Η κηδεία έγινε όταν είχε χάσει.

Εκείνη την εποχή ήταν όλοι τρομερά χέλια !

Εκτός από την Παπαδάκη μάλλον. Όποιος δεν ήταν χέλι,την πλήρωνε.

[Ζαποτέκος]

Ελληνικόν Αίμα , έτσι ; Ο Κίτρινος Τύπος, το Μπλε Μήλο της Κατοχής. Και πορνοταινίες θα έβαζε ως ένθετα αν μπορούσε τότε ! Έπαιρνα τον Πολεμικό - Κατοχικό - Εμφύλιο Τύπο * που επόπτευε ο Μαργαρίτης και είχα διαβάσει πολλά μαργαριτάρια τους . Κρίμα να τα έχω καταχωνιασμένα. Κάτσε , θα σου βάλω μερικά που είναι εύκολα στην αντιγραφή απ' το διαδίκτυο να γελάσουμε.

Το "Ελληνικόν Αίμα" είναι διάσημο επειδή έριξε τον Πλαστήρα δημοσιεύοντας μια επιστολή του από το 1940 που ήταν εξόριστος στη Νίκαια της Γαλλίας κατά του Μεταξά επειδή είπε το ΟΧΙ. Την άνοιξη του 1945 κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτό και παραιτήθηκε.
Ο Πλαστήρας ανέλαβε στις 3 Ιανουαρίου 1945 σε αντικατάσταση του Παπανδρέου καθώς οι φίλοι του πληροφόρησαν τον Τσώρτσιλ που είχε έλθει στην Αθήνα ότι είχε επιρροή στην αριστερά και η ανάληψη της πρωθυπουργίας θα κλόνιζε το φρόνημα των ελασιτών που θα πολέμαγαν εναντίον του.Αλλά αυτός είχε πάντα τους δισταγμούς του καθώς ο Πλαστήρας ήταν πασίγνωστος αντιβασιλικός από το 1922 και ήθελε να ξαναγυρίσει ο βασιλιάς.Μόλις λοιπόν υπεγράφη η συμφωνία της βάρκιζας και έληξε αυτό το κεφάλαιο κάποιοι διοχέτευσαν στο "Ελληνικόν Αίμα" τις επιστολές Πλαστήρα από το 1940 που τασσόταν κατά του ΟΧΙ και αναγκασθηκε να παραιτηθεί.

Βέβαια το 1950 δεν πείραζε που ο Πλαστήρας είχε εκδηλωθεί φιλογερμανικά και ξανάγινε πρωθυπουργός.

[Maspoli]

Ελληνικόν Αίμα , έτσι ; Ο Κίτρινος Τύπος, το Μπλε Μήλο της Κατοχής. Και πορνοταινίες θα έβαζε ως ένθετα αν μπορούσε τότε ! Έπαιρνα τον Πολεμικό - Κατοχικό - Εμφύλιο Τύπο * που επόπτευε ο Μαργαρίτης και είχα διαβάσει πολλά μαργαριτάρια τους . Κρίμα να τα έχω καταχωνιασμένα. Κάτσε , θα σου βάλω μερικά που είναι εύκολα στην αντιγραφή απ' το διαδίκτυο να γελάσουμε.

Το "Ελληνικόν Αίμα" είναι διάσημο επειδή έριξε τον Πλαστήρα δημοσιεύοντας μια επιστολή του από το 1940 που ήταν εξόριστος στη Νίκαια της Γαλλίας κατά του Μεταξά επειδή είπε το ΟΧΙ. Την άνοιξη του 1945 κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτό και παραιτήθηκε.
Ο Πλαστήρας ανέλαβε στις 3 Ιανουαρίου 1945 σε αντικατάσταση του Παπανδρέου καθώς οι φίλοι του πληροφόρησαν τον Τσώρτσιλ που είχε έλθει στην Αθήνα ότι είχε επιρροή στην αριστερά και η ανάληψη της πρωθυπουργίας θα κλόνιζε το φρόνημα των ελασιτών που θα πολέμαγαν εναντίον του.Αλλά αυτός είχε πάντα τους δισταγμούς του καθώς ο Πλαστήρας ήταν πασίγνωστος αντιβασιλικός από το 1922 και ήθελε να ξαναγυρίσει ο βασιλιάς.Μόλις λοιπόν υπεγράφη η συμφωνία της βάρκιζας και έληξε αυτό το κεφάλαιο κάποιοι διοχέτευσαν στο "Ελληνικόν Αίμα" τις επιστολές Πλαστήρα από το 1940 που τασσόταν κατά του ΟΧΙ και αναγκασθηκε να παραιτηθεί.

Ακριβές αλλά γιατί δε λες ποιοι θα μπορούσαν να το είχαν κάνει;
Τεκμηριώνει πάντως ότι το Ελληνικόν Αίμα δεν ήταν δωσιλογική εφημερίδα και ότι είχε ισχυρούς δεσμούς με τη "νόμιμη κυβέρνηση" ή και πιο ψηλά από αυτήν

[Maspoli]

Και επομένως οι δημοσιεύσεις του ΕΑ κατά της ΕΠ δεν ήταν ουρανοκατέβατες

[πατησιωτης]

Βέβαια το 1950 δεν πείραζε που ο Πλαστήρας είχε εκδηλωθεί φιλογερμανικά και ξανάγινε πρωθυπουργός.

Τον ψήφισε ο κόσμος. Αλλά και πάλι έπεσε περίεργα.Τον Δεκαπενταύγουστο έβγαλε ένα λόγο περί ανάγκης επιεικείας προς τους φυλακισμένους αριστερούς επικαλούμενος τη χριστιανική συγχώρεση και πάλι ξεσηκώθηκε σάλος και αναγκάσθηκε να παραιτηθεί.Τότε είπε ο Παπανδρέου τη φράση : ο πρωθυπουργός μπορεί να κέρδισε την επουράνιο βασιλεία αλλά απώλεσε την επίγειον.

[under]

Το ΕΑΜ ήταν πολύ ήπιο σε σχέση
με το τι θα μπορούσε να είναι.Πολύς κόσμος τη γλίτωσε ενώ με βάση τους
κανόνες του πολέμου θα έπρεπε να είχε πάει στην κρεμάλα.

Δηλαδη ποσες δεκαδες χιλιαδες ανθρωπους ακομα επρεπε να σκοτωσει ; Καποιες χιλιαδες νεκρους εχουμε μονο απο τους ομηρους που πηραν απο την Αθηνα.Ποσο ανωμαλος εισαι ;

[Ζαποτέκος]

Η καταδίκη της έγινε πριν τα δεκεμβριανά όταν το ΕΑΜ φαινόταν παντοδύναμο.Η κηδεία έγινε όταν είχε χάσει.

Εκείνη την εποχή ήταν όλοι τρομερά χέλια !

Εκτός από την Παπαδάκη μάλλον. Όποιος δεν ήταν χέλι,την πλήρωνε.

Ακριβώς !

Ο Γεώργιος Κ. αναρωτιόταν πάντα πώς αυτός , που ήταν ένα απλό μέλος των ΕΕΕ και τελευταίος στην ιεραρχία, τιμωρήθηκε με έξι χρόνια φυλάκιση , κακοποιήθηκε και επί πολλά χρόνια αντιμετώπισε πρόβλημα επιβίωσης επειδή διώχθηκε από το μεταπολεμικό κράτος, όταν άλλα σημαίνοντα στελέχη των ΕΕΕ και γερμανόφιλοι , όπως ο Γούλας ή ο Βρετάκος , έμειναν ατιμώρητοι. Η απάντηση βρίσκεται στο βιβλίο του καθηγητή Πολυχρόνη Ενεπεκίδη "Η Ελληνική Αντίσταση μέσα από τα μυστικά αρχεία της Βέρμαχτ".

"Υπηρεσία διαφώτισης μετώπου 390 , της 14/7/1944. Το ότι πιστεύουν οι Γερμανοί πως έχουν βρεί στον Γούλα ( ΕΕΕ ) ένα γερμανόφιλο κόμμα, σχολιάζεται ειρωνικά. Όλα τα ελληνικά κόμματα επιδιώκουν απλά να καταλάβουν την εξουσία , προσπαθώντας μόνο να εκμεταλλευτούν τους Γερμανούς για να φθάσουν στην εξουσία. Από αυτόν τον κανόνα δεν αποτελεί εξαίρεση και η κίνηση του Γούλα, που παρόλες τις καλές σχέσεις με την Γερμανική ασφάλεια έχει έρθει σε επαφή με την Κυβέρνηση του Καϊρου. (...) Ο στρατηγός Σπυρίδωνας , μέλος των ΕΕΕ και προσωπικός φίλος του Γούλα, αναχώρησε κατ' εντολή του τελευταίου στο Κάιρο για να έρθει σ' επαφή με την εξόριστη κυβέρνηση" ( απόρρητο FAT 390 της 15/8/1944 ).

Την ώρα δηλαδή που ο Γεώργιος Κ. και οι υπόλοιποι στρατευμένοι Τριεψιλίτες έκαναν όλη τη "βρώμικη" δουλειά για λογαριασμό της οργάνωσης και των Γερμανών , τα πρωτοκλασάτα στελέχη συνομιλούσαν με τους Βρετανούς για να εξασφαλίσουν ατιμωρησία για όσα αδικήματα τους είχαν καταλογισθεί.
( Απόσπασμα από το πολύ καλό βιβλίο του Χονδροματίδη " Η Μαύρη Σκιά στην Ελλάδα" ).

[Ζαποτέκος]

Λοιπόν το "Ελληνικόν Αίμα" τα έγραφε αυτά για την Παπαδάκη στις 15/10/1943 και 6/12/1943

σελ.12
https://www.academia.edu/35888292/Αριστ ... η_Παπαδάκη

Ήταν τότε το "Ελληνικόν Αίμα" σφόδρα αντικομμουνιστικό ; Όχι βέβαια. Στο ίδιο φύλλο ( 6/12/1943 ) έγραφε :

Από το ΚΚΕ μια ολόκληρη άβυσσος χωρίζει όλους τους αγνούς πατριώτες . Αλλά κι αυτοί ακόμα οι κομμουνιστές είναι Έλληνες και κάθε κομμουνιστής που πέφτει από γερμανική σφαίρα - ή από σφαίρα που την προμήθευσαν Γερμανοί - είναι κι ένας Έλληνας λιγότερο. Ένας Έλληνας παραπλανημένος ίσως , αλλά αγωνιστής ... Το ελληνικό αίμα θα πληρωθεί , είτε σε εθνικιστές ανήκει είτε σε κομμουνιστές.

Επίσης υποστήριζε ακραίες ( ή "ακραίες" - ό,τι προτιμάτε ) μεθόδους των ανταρτών το '43 :

Οι υπερευαισθησίες και τα νευράκια στην µπάντα

Μερικοί υπερευαίσθητοι Έλληνες, άρχισαν κάποιο χαβά που πρέπει να τους τον κόψουµε. Τους προξενεί φρίκη λεν ο τρόπος που εκτελούνται οι αποφάσεις των ανταρτικών στρατοδικείων κατά των διαφόρων προδοτών. Δεν αντιτίθενται, βέβαια, στην τιµωρία, αλλά επιθυµούν «ανθρωπινότερο τρόπον εκτελέσεως». Φυσικά, όλα αυτά είναι αποτέλεσµα της προπαγάνδας που καθ' υπαγόρευσιν των Γερµανών διεξάγει η ψευτοκυβέρνησις περιγράφοντας επί το µελανώτερον πάντοτε τις εκτελέσεις βρωµερών υποκειµένων που εµφανίζει σαν αθώα περιστεράκια. Ξεχνούν όµως οι πολιτισµένοι και ανθρωπισταί συµπατριώτες µας ότι ο πόλεµος που διεξάγουµε δεν γίνεται µε το γάντι. Ξεχνούν ακόµα το µέγεθος των εγκληµάτων των οποίων δεν τιµωρήθηκαν ακόµα όλοι οι υπεύθυνοι. Ο Αργυρίου πρόδωσε πέρισυ τους αξιωµατικούς µας που φεύγαν για την Αίγυπτο µε αποτέλεσµα να εκτελεσθούν οι όµηροι της οµάδος Κωτούλα-Ακύλα. Η Υβόνη Περδικάρη πρόδωσε ένα σωρό πατριώτες που βρίσκονται σήµερα στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως και τις φυλακές. Ο «άγνωστος» τηλεφωνητής κατέδωσε τον ήρωα Τσιγάντε. Η δασκάλα της Άµφισσας µαρτυρούσε στους Ιταλούς τις κινήσεις των ανταρτών. Ο Περρίκος συνελήφθη και εξετελέσθη συνεπεία καταδόσεως. Και αναρίθµητα άλλα καθάρµατα δουλεύουν προδοτικά για λογαριασµό των κατακτητών. Ποια τιµωρία χρειάζεται για όλους αυτούς, που να ικανοποιεί και τα νευράκια των υπερευαίσθητων Ελλήνων του σαλονιού ; Όχι κύριοι. Αν τα νεύρα σας δεν αντέχουν στις σκληρές συγκινήσεις, καθίστε στην µπάντα και µη µιλάτε. Ο πόλεµος θέλει νεύρα γερά και θέληση αδάµαστη. Αφήστε σε κείνους που ξέρουν να µάχωνται και να τιµωρούν, να κάνουν τον πόλεµο και να καθαρίσουν από µέσα µας τη σαπίλα. Αν θεωρούνται και είναι σκληρές οι τιµωρίες των προδοτών, έτσι πρέπει να είναι γιατί έχουν τον σκοπό τους να είναι τέτοιες, γιατί απευθύνονται σε κόσµο που η αντίληψή του λειτουργεί τότε µόνο όταν οι εικόνες που παρουσιάζονται στα µάτια τους είναι ιδιαίτερα κτυπητές. Αποτέλεσµα: Για όσους παρακολουθούν τα συµβαίνοντα ο σκληρός κολασµός σταµάτησε επιτέλους τον κατήφορο. Οι προδότες, εκείνοι που εκδηλώθηκαν και εκείνοι που επρόκειτο να εκδηλωθούν, τροµοκρατήθηκαν. Στο κύµα των καταδόσεων σηµειώθηκε σηµαντική ύφεσις. Αυτό ακριβώς θέλαµε.

«Ελληνικόν Αίµα», φ. 21, Αθήναι , σ. 3. 20/6/1943

Υπογράμμισα και μπόλνταρα την Υβόν(ν)η Περδικάρη. Ήταν δοσίλογη ; Τι διαβάζουμε αλλού :

https://www.magdapapadimitriou.gr/books ... vastos.pdf
σελ . 59

Μ.Π. Μίλησε μου λίγο για την επιχείρηση απαγωγής «Μίδας 614».
Γ.Π. Στις 12 Νοεμβρίου 1942 πραγματοποιήθηκε στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ μια φοβερή επιχείρηση απαγωγής από την οργάνωση "Μίδας 614". Απήχθηκαν οι κρατούμενες Καίτη Αντωνοπούλου, Χριστίνα Γάσπαρη και η διευθύντρια των φυλακών Αριάδνη Πετράντη προκειμένου να θεωρηθεί αυτή υπεύθυνη της προπαρασκευής της επιχείρησης. Για την απαγωγή της επιχείρησης βοήθησαν και οι Γιάννης Τσιγάντες κι ο αστυνομικός διευθυντής Άγγελος Έβερτ. Σ' αυτή την απαγωγή πρωτεύοντα ρόλο έπαιξε ο παππούς σου, ο παπάΔημήτρης ο οποίος ερχόταν σε συνεννόηση με τον υπαστυνόμο Λεωνίδα Παρίση, συμπατριώτης του από τη Ναυπακτία και με τον εκτελεστή της επιχείρησης Μιλτιάδη Γιαννακόπουλο. Ο Γιαννακόπουλος εμφανίστηκε στις φυλακές στις 3.00 μμ της 12ης Νοεμβρίου με στολή Ιταλού λοχαγού και τις απήγαγε. Πρόκειται για μια από τις συνταρακτικότερες και μυθιστορηματικές αποδράσεις. Οι Ιταλοί υποψιάστηκαν και τον ιερέα των φυλακών παπά-Δημήτρη. Την επομένη, πρωί-πρωί μια ομάδα πρακτόρων της ιταλικής αστυνομίας με στρατιώτες και με επικεφαλής ένα αξιωματικό ονόματι Μπερτίνι εισέβαλλε στο σπίτι μας, στη Γριβαίων 4, και τον συνέλαβαν .Τον απομόνωσαν στις φυλακές, σε ένα κελί και άρχισαν εξαντλητικές ανακρίσεις. Στις ύβρεις, απειλές και εξευτελισμούς απαντούσε μονολεκτικά "Δεν γνωρίζω τίποτε" Ο αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός κινήθηκε για να τον αποσπάσει από τους Ιταλούς, αλλά συναντούσε πεισματική αντίδραση. Μια μέρα απελπισμένος είπε. "Τον χάνουμε τον παπά-Δημήτρη". Για καλή του τύχη την περιπέτεια του πληροφορήθηκε η Πολωνέζα Υβόννη Περδικάρη την οποία είχε υπόδικη επί ένα χρόνο στις φυλακές για το φόνο του συζύγου της δικηγόρου και πρώην βουλευτή που έγινε στις 9 Ιούνη 1937. Η Υβόννη είχε φίλο τον Ιταλό στρατηγό Τζελόζο, ο οποίος ήταν διοικητής της 11ης στρατιάς που βρίσκονταν στην Αθήνα. Με την επέμβασή της ο παπά-Δημήτρης αφέθηκε ελεύθερος.

Είχε λοιπόν η Υβόννη επαφές με Ιταλούς , είχε και προκατοχικό παρελθόν

SpoilerShow

Είμαστε, Ιούνιος του 1938 και εις το Κακουργιοδικείο Αθηνών αρχίζει η δίκη της Υβόννης Περδικάρη.
Η Υβόννη Περδικάρη ήταν μία νέα γυναίκα εντυπωσιακής ομορφιάς που είχε σκοτώσει τον άνδρα της. Ότι τον είχε σκοτώσει η ίδια δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία, ούτε κανείς από την υπεράσπιση το αμφισβητούσε. Κρατούσε στα χέρια της το πιστόλι που τον σκότωσε, πάτησε την σκανδάλη, έστειλε τη σφαίρα που τον βρήκε στο κεφάλι.
Εν τούτοις ήταν σχεδόν αδύνατον να ήταν ένοχη. Η πλοκή που γράφτηκε από τη ζωή της ήταν αντάξια της Άγκαθα Κρίστι

https://logomnimon.files.wordpress.com/ ... 700021.jpg

Η ιστορία αρχίζει με μια συνηθισμένη συζυγική κατάσταση. Η Υβόννη είναι δυστυχισμένη διότι πιστεύει ότι ο άνδρας της δεν την αγαπάει. Με πατέρα Πολωνό – Υβόννη Ντομπροβέσκου είναι το πατρικό της όνομα – και μητέρα Ιταλίδα έχει ανήσυχο χαρακτήρα και μελοδραματική διάθεση. Μία μέρα αποφασίζει να ταράξει την αδιαφορία του, σκηνοθετώντας μία απόπειρα αυτοκτονίας. Και ενώ ο άνδρας της είναι ξαπλωμένος στο κρεβάτι της κάμαράς τους, πίσω από την κλεισμένη πόρτα, η Υβόννη ξαπλώνεται στον καναπέ του σαλονιού, παίρνει το πιστόλι και πολύ προσεκτικά τραβάει «ξώφαλτσα» μία σφαίρα στο στήθος της. Ο πυροβολισμός βέβαια τραντάζει το μικρό διαμέρισμα, αλλά του κάκου η Υβόννη περιμένει να δει τον άνδρα της να ξεπετιέται έντρομος.
Όταν ελαφρά τραυματισμένη αλλά έξω φρενών και έτοιμη για συζυγική σκηνή σηκώνεται και ανοίγει την πόρτα, τον βρίσκει στο κρεβάτι νεκρό. Η σφαίρα είχε περάσει την κλειστή πόρτα και τον είχε αφήσει στον τόπο…
Απ’ εδώ και πέρα αρχίζει ο εφιάλτης των ειδικών, των «εξπέρ», των εμπειρογνωμόνων, που καλούνται άλλοι μάρτυρες υπερασπίσεως, άλλοι κατηγορίας απ’ όλα τα μέρη της γης.
Η οικογένεια του θύματος, όπως και μεγάλη μερίς της κοινής γνώμης βλέπει την όμορφη Πολωνέζα Υβόννη σαν σατανικό πρόσωπο που κάπως έχει επινοήσει τον φόνο του συζύγου της.
Η πόρτα βρίσκεται στο δικαστήριο και η τροχιά της σφαίρας εξετάζεται με χίλιους τρόπους και η φαντασία των δημοσιογράφων παρουσιάζει όλο και νέες εκδοχές που δίνουν νέα τροπή στο έγκλημα. Η Υβόννη κλαίει και επιμένει στην αθωότητά της, ενώ πρόσθετο ρομαντικό στοιχείο είναι η γενική πεποίθηση ότι ο δικηγόρος της, ο πολύ γνωστός και συμπαθής στο αθηναϊκό κοινό Δημήτρης Μπαμπάκος είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της.
Τελικά η μελαγχολική γαλανομάτα αθωώνεται. Η τροχιά της σφαίρας που αποδεικνύει ότι η επίμαχος πόρτα ήταν πραγματικά κλειστή, πείθει το δικαστήριο. Κανείς, ούτε ο καλύτερος σκοπευτής του κόσμου, συμφωνούν οι ειδικοί, δεν μπορούσε να πετύχει ένα στόχο περνώντας από μια βαριά, ξύλινη, κλειστή πόρτα. Ο Κωνσταντίνος Περδικάρης, το θύμα, έφταιγε: είχε κερδίσει λαχείο ατυχίας…

SpoilerShow

http://www.avgi.gr/article/10807/201518 ... tes-portes

Η όμορφη Υβόννη Ντομπρόφσκι, κουρασμένη από τις διαρκείς σκηνές ζηλοτυπίας του συζύγου της Κώστα Περδικάρη, σκηνοθετεί την αυτοκτονία της. Στις 8 Ιουνίου 1938 ξαπλώνει στο πάτωμα της κρεβατοκάμαρας και αυτοπυροβολείται, προσεκτικά, στο αριστερό στήθος. Μάταια περιμένει να φθάσει, έντρομος, από τη διπλανή τραπεζαρία ο σύζυγος. Θυμωμένη από την αδιαφορία του, σηκώνεται, ανοίγει την πόρτα και αντικρίζει ένα μακάβριο και απίστευτο θέαμα. Ο Περδικάρης είναι νεκρός, με τη σφαίρα καρφωμένη στον δεξιό κρόταφο.
Στην δίκη που ακολούθησε, δεκάδες μάρτυρες κατηγορίας προσπάθησαν να αποδείξουν ότι είναι δυνατόν να σκοπεύσει κάποιος πίσω από μια κλειστή πόρτα. Όπως αναφέρει η Ελένη Βλάχου, «πρώτος μάρτυς κατηγορίας, ο γνωστός αρχιτέκτων Αλέξανδρος Δραγούμης, μικρότερος αδελφός του Ίωνα, πέρασε ώρες στο πάτωμα του Δικαστηρίου, με ένα πιστόλι στο χέρι και μια πόρτα που δεν ήταν ερμητικά κλειστή, αλλά και πάλι δεν επέτρεπε τη σκόπευση...» (Πενήντα και κάτι, Εκδόσεις Ζήδρος). Μάρτυρες υπεράσπισης, καθώς και Έλληνες και ξένοι ειδικοί, εξηγούσαν ότι κανένας σκοπευτής δεν θα μπορούσε να ξεπεράσει το εμπόδιο της κλειστής πόρτας. Η απόφαση των ενόρκων ήταν αθωωτική!

και να πως μπορεί μια αντιστασιακή εφημερίς να σε κάψει.

[perseus]

Ζωα κκεδες ζωα

[Otto Weininger]

Το ΕΑΜ ήταν πολύ ήπιο σε σχέση
με το τι θα μπορούσε να είναι.Πολύς κόσμος τη γλίτωσε ενώ με βάση τους
κανόνες του πολέμου θα έπρεπε να είχε πάει στην κρεμάλα.

Δηλαδη ποσες δεκαδες χιλιαδες ανθρωπους ακομα επρεπε να σκοτωσει ; Καποιες χιλιαδες νεκρους εχουμε μονο απο τους ομηρους που πηραν απο την Αθηνα.Ποσο ανωμαλος εισαι ;

Και μετά κλαίνε για 2-3 φάπες και την Μακρόνησο.

[Ζαποτέκος]

Ζωα κκεδες ζωα

Το Ελληνικόν Αίμα το είδες ; Αυτοί ήταν αντι - ΚΚΕδες και δεν δίσταζαν να δικάσουν απ' την φυλλάδα τους !

[perseus]

Οχι δωσε λινκ

[Maspoli]

Λοιπόν το "Ελληνικόν Αίμα" τα έγραφε αυτά για την Παπαδάκη στις 15/10/1943 και 6/12/1943

σελ.12
https://www.academia.edu/35888292/Αριστ ... η_Παπαδάκη

Ήταν τότε το "Ελληνικόν Αίμα" σφόδρα αντικομμουνιστικό ; Όχι βέβαια. Στο ίδιο φύλλο ( 6/12/1943 ) έγραφε :

Από το ΚΚΕ μια ολόκληρη άβυσσος χωρίζει όλους τους αγνούς πατριώτες . Αλλά κι αυτοί ακόμα οι κομμουνιστές είναι Έλληνες και κάθε κομμουνιστής που πέφτει από γερμανική σφαίρα - ή από σφαίρα που την προμήθευσαν Γερμανοί - είναι κι ένας Έλληνας λιγότερο. Ένας Έλληνας παραπλανημένος ίσως , αλλά αγωνιστής ... Το ελληνικό αίμα θα πληρωθεί , είτε σε εθνικιστές ανήκει είτε σε κομμουνιστές.

Επίσης υποστήριζε ακραίες ( ή "ακραίες" - ό,τι προτιμάτε ) μεθόδους των ανταρτών το '43 :

Οι υπερευαισθησίες και τα νευράκια στην µπάντα

Μερικοί υπερευαίσθητοι Έλληνες, άρχισαν κάποιο χαβά που πρέπει να τους τον κόψουµε. Τους προξενεί φρίκη λεν ο τρόπος που εκτελούνται οι αποφάσεις των ανταρτικών στρατοδικείων κατά των διαφόρων προδοτών. Δεν αντιτίθενται, βέβαια, στην τιµωρία, αλλά επιθυµούν «ανθρωπινότερο τρόπον εκτελέσεως». Φυσικά, όλα αυτά είναι αποτέλεσµα της προπαγάνδας που καθ' υπαγόρευσιν των Γερµανών διεξάγει η ψευτοκυβέρνησις περιγράφοντας επί το µελανώτερον πάντοτε τις εκτελέσεις βρωµερών υποκειµένων που εµφανίζει σαν αθώα περιστεράκια. Ξεχνούν όµως οι πολιτισµένοι και ανθρωπισταί συµπατριώτες µας ότι ο πόλεµος που διεξάγουµε δεν γίνεται µε το γάντι. Ξεχνούν ακόµα το µέγεθος των εγκληµάτων των οποίων δεν τιµωρήθηκαν ακόµα όλοι οι υπεύθυνοι. Ο Αργυρίου πρόδωσε πέρισυ τους αξιωµατικούς µας που φεύγαν για την Αίγυπτο µε αποτέλεσµα να εκτελεσθούν οι όµηροι της οµάδος Κωτούλα-Ακύλα. Η Υβόνη Περδικάρη πρόδωσε ένα σωρό πατριώτες που βρίσκονται σήµερα στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως και τις φυλακές. Ο «άγνωστος» τηλεφωνητής κατέδωσε τον ήρωα Τσιγάντε. Η δασκάλα της Άµφισσας µαρτυρούσε στους Ιταλούς τις κινήσεις των ανταρτών. Ο Περρίκος συνελήφθη και εξετελέσθη συνεπεία καταδόσεως. Και αναρίθµητα άλλα καθάρµατα δουλεύουν προδοτικά για λογαριασµό των κατακτητών. Ποια τιµωρία χρειάζεται για όλους αυτούς, που να ικανοποιεί και τα νευράκια των υπερευαίσθητων Ελλήνων του σαλονιού ; Όχι κύριοι. Αν τα νεύρα σας δεν αντέχουν στις σκληρές συγκινήσεις, καθίστε στην µπάντα και µη µιλάτε. Ο πόλεµος θέλει νεύρα γερά και θέληση αδάµαστη. Αφήστε σε κείνους που ξέρουν να µάχωνται και να τιµωρούν, να κάνουν τον πόλεµο και να καθαρίσουν από µέσα µας τη σαπίλα. Αν θεωρούνται και είναι σκληρές οι τιµωρίες των προδοτών, έτσι πρέπει να είναι γιατί έχουν τον σκοπό τους να είναι τέτοιες, γιατί απευθύνονται σε κόσµο που η αντίληψή του λειτουργεί τότε µόνο όταν οι εικόνες που παρουσιάζονται στα µάτια τους είναι ιδιαίτερα κτυπητές. Αποτέλεσµα: Για όσους παρακολουθούν τα συµβαίνοντα ο σκληρός κολασµός σταµάτησε επιτέλους τον κατήφορο. Οι προδότες, εκείνοι που εκδηλώθηκαν και εκείνοι που επρόκειτο να εκδηλωθούν, τροµοκρατήθηκαν. Στο κύµα των καταδόσεων σηµειώθηκε σηµαντική ύφεσις. Αυτό ακριβώς θέλαµε.

«Ελληνικόν Αίµα», φ. 21, Αθήναι , σ. 3. 20/6/1943

Υπογράμμισα και μπόλνταρα την Υβόν(ν)η Περδικάρη. Ήταν δοσίλογη ; Τι διαβάζουμε αλλού :

https://www.magdapapadimitriou.gr/books ... vastos.pdf
σελ . 59

Μ.Π. Μίλησε μου λίγο για την επιχείρηση απαγωγής «Μίδας 614».
Γ.Π. Στις 12 Νοεμβρίου 1942 πραγματοποιήθηκε στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ μια φοβερή επιχείρηση απαγωγής από την οργάνωση "Μίδας 614". Απήχθηκαν οι κρατούμενες Καίτη Αντωνοπούλου, Χριστίνα Γάσπαρη και η διευθύντρια των φυλακών Αριάδνη Πετράντη προκειμένου να θεωρηθεί αυτή υπεύθυνη της προπαρασκευής της επιχείρησης. Για την απαγωγή της επιχείρησης βοήθησαν και οι Γιάννης Τσιγάντες κι ο αστυνομικός διευθυντής Άγγελος Έβερτ. Σ' αυτή την απαγωγή πρωτεύοντα ρόλο έπαιξε ο παππούς σου, ο παπάΔημήτρης ο οποίος ερχόταν σε συνεννόηση με τον υπαστυνόμο Λεωνίδα Παρίση, συμπατριώτης του από τη Ναυπακτία και με τον εκτελεστή της επιχείρησης Μιλτιάδη Γιαννακόπουλο. Ο Γιαννακόπουλος εμφανίστηκε στις φυλακές στις 3.00 μμ της 12ης Νοεμβρίου με στολή Ιταλού λοχαγού και τις απήγαγε. Πρόκειται για μια από τις συνταρακτικότερες και μυθιστορηματικές αποδράσεις. Οι Ιταλοί υποψιάστηκαν και τον ιερέα των φυλακών παπά-Δημήτρη. Την επομένη, πρωί-πρωί μια ομάδα πρακτόρων της ιταλικής αστυνομίας με στρατιώτες και με επικεφαλής ένα αξιωματικό ονόματι Μπερτίνι εισέβαλλε στο σπίτι μας, στη Γριβαίων 4, και τον συνέλαβαν .Τον απομόνωσαν στις φυλακές, σε ένα κελί και άρχισαν εξαντλητικές ανακρίσεις. Στις ύβρεις, απειλές και εξευτελισμούς απαντούσε μονολεκτικά "Δεν γνωρίζω τίποτε" Ο αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός κινήθηκε για να τον αποσπάσει από τους Ιταλούς, αλλά συναντούσε πεισματική αντίδραση. Μια μέρα απελπισμένος είπε. "Τον χάνουμε τον παπά-Δημήτρη". Για καλή του τύχη την περιπέτεια του πληροφορήθηκε η Πολωνέζα Υβόννη Περδικάρη την οποία είχε υπόδικη επί ένα χρόνο στις φυλακές για το φόνο του συζύγου της δικηγόρου και πρώην βουλευτή που έγινε στις 9 Ιούνη 1937. Η Υβόννη είχε φίλο τον Ιταλό στρατηγό Τζελόζο, ο οποίος ήταν διοικητής της 11ης στρατιάς που βρίσκονταν στην Αθήνα. Με την επέμβασή της ο παπά-Δημήτρης αφέθηκε ελεύθερος.

Είχε λοιπόν η Υβόννη επαφές με Ιταλούς , είχε και προκατοχικό παρελθόν

SpoilerShow

Είμαστε, Ιούνιος του 1938 και εις το Κακουργιοδικείο Αθηνών αρχίζει η δίκη της Υβόννης Περδικάρη.
Η Υβόννη Περδικάρη ήταν μία νέα γυναίκα εντυπωσιακής ομορφιάς που είχε σκοτώσει τον άνδρα της. Ότι τον είχε σκοτώσει η ίδια δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία, ούτε κανείς από την υπεράσπιση το αμφισβητούσε. Κρατούσε στα χέρια της το πιστόλι που τον σκότωσε, πάτησε την σκανδάλη, έστειλε τη σφαίρα που τον βρήκε στο κεφάλι.
Εν τούτοις ήταν σχεδόν αδύνατον να ήταν ένοχη. Η πλοκή που γράφτηκε από τη ζωή της ήταν αντάξια της Άγκαθα Κρίστι

https://logomnimon.files.wordpress.com/ ... 700021.jpg

Η ιστορία αρχίζει με μια συνηθισμένη συζυγική κατάσταση. Η Υβόννη είναι δυστυχισμένη διότι πιστεύει ότι ο άνδρας της δεν την αγαπάει. Με πατέρα Πολωνό – Υβόννη Ντομπροβέσκου είναι το πατρικό της όνομα – και μητέρα Ιταλίδα έχει ανήσυχο χαρακτήρα και μελοδραματική διάθεση. Μία μέρα αποφασίζει να ταράξει την αδιαφορία του, σκηνοθετώντας μία απόπειρα αυτοκτονίας. Και ενώ ο άνδρας της είναι ξαπλωμένος στο κρεβάτι της κάμαράς τους, πίσω από την κλεισμένη πόρτα, η Υβόννη ξαπλώνεται στον καναπέ του σαλονιού, παίρνει το πιστόλι και πολύ προσεκτικά τραβάει «ξώφαλτσα» μία σφαίρα στο στήθος της. Ο πυροβολισμός βέβαια τραντάζει το μικρό διαμέρισμα, αλλά του κάκου η Υβόννη περιμένει να δει τον άνδρα της να ξεπετιέται έντρομος.
Όταν ελαφρά τραυματισμένη αλλά έξω φρενών και έτοιμη για συζυγική σκηνή σηκώνεται και ανοίγει την πόρτα, τον βρίσκει στο κρεβάτι νεκρό. Η σφαίρα είχε περάσει την κλειστή πόρτα και τον είχε αφήσει στον τόπο…
Απ’ εδώ και πέρα αρχίζει ο εφιάλτης των ειδικών, των «εξπέρ», των εμπειρογνωμόνων, που καλούνται άλλοι μάρτυρες υπερασπίσεως, άλλοι κατηγορίας απ’ όλα τα μέρη της γης.
Η οικογένεια του θύματος, όπως και μεγάλη μερίς της κοινής γνώμης βλέπει την όμορφη Πολωνέζα Υβόννη σαν σατανικό πρόσωπο που κάπως έχει επινοήσει τον φόνο του συζύγου της.
Η πόρτα βρίσκεται στο δικαστήριο και η τροχιά της σφαίρας εξετάζεται με χίλιους τρόπους και η φαντασία των δημοσιογράφων παρουσιάζει όλο και νέες εκδοχές που δίνουν νέα τροπή στο έγκλημα. Η Υβόννη κλαίει και επιμένει στην αθωότητά της, ενώ πρόσθετο ρομαντικό στοιχείο είναι η γενική πεποίθηση ότι ο δικηγόρος της, ο πολύ γνωστός και συμπαθής στο αθηναϊκό κοινό Δημήτρης Μπαμπάκος είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της.
Τελικά η μελαγχολική γαλανομάτα αθωώνεται. Η τροχιά της σφαίρας που αποδεικνύει ότι η επίμαχος πόρτα ήταν πραγματικά κλειστή, πείθει το δικαστήριο. Κανείς, ούτε ο καλύτερος σκοπευτής του κόσμου, συμφωνούν οι ειδικοί, δεν μπορούσε να πετύχει ένα στόχο περνώντας από μια βαριά, ξύλινη, κλειστή πόρτα. Ο Κωνσταντίνος Περδικάρης, το θύμα, έφταιγε: είχε κερδίσει λαχείο ατυχίας…

SpoilerShow

http://www.avgi.gr/article/10807/201518 ... tes-portes

Η όμορφη Υβόννη Ντομπρόφσκι, κουρασμένη από τις διαρκείς σκηνές ζηλοτυπίας του συζύγου της Κώστα Περδικάρη, σκηνοθετεί την αυτοκτονία της. Στις 8 Ιουνίου 1938 ξαπλώνει στο πάτωμα της κρεβατοκάμαρας και αυτοπυροβολείται, προσεκτικά, στο αριστερό στήθος. Μάταια περιμένει να φθάσει, έντρομος, από τη διπλανή τραπεζαρία ο σύζυγος. Θυμωμένη από την αδιαφορία του, σηκώνεται, ανοίγει την πόρτα και αντικρίζει ένα μακάβριο και απίστευτο θέαμα. Ο Περδικάρης είναι νεκρός, με τη σφαίρα καρφωμένη στον δεξιό κρόταφο.
Στην δίκη που ακολούθησε, δεκάδες μάρτυρες κατηγορίας προσπάθησαν να αποδείξουν ότι είναι δυνατόν να σκοπεύσει κάποιος πίσω από μια κλειστή πόρτα. Όπως αναφέρει η Ελένη Βλάχου, «πρώτος μάρτυς κατηγορίας, ο γνωστός αρχιτέκτων Αλέξανδρος Δραγούμης, μικρότερος αδελφός του Ίωνα, πέρασε ώρες στο πάτωμα του Δικαστηρίου, με ένα πιστόλι στο χέρι και μια πόρτα που δεν ήταν ερμητικά κλειστή, αλλά και πάλι δεν επέτρεπε τη σκόπευση...» (Πενήντα και κάτι, Εκδόσεις Ζήδρος). Μάρτυρες υπεράσπισης, καθώς και Έλληνες και ξένοι ειδικοί, εξηγούσαν ότι κανένας σκοπευτής δεν θα μπορούσε να ξεπεράσει το εμπόδιο της κλειστής πόρτας. Η απόφαση των ενόρκων ήταν αθωωτική!

και να πως μπορεί μια αντιστασιακή εφημερίς να σε κάψει.

Εσύ από αυτό που έβαλες καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι το Ελληνικό Αίμα ήταν φιλοΕΑΜικό ή αντιΕΑΜικό; Γιατί αν βγάζεις ότι ήταν φιλοΕΑΜικό θα διαφωνήσουμε ακόμα και στον αν τώρα έχουμε μέρα ή νύχτα. Εγώ για παράδειγμα το ίδιο με το πρώτο κείμενο θα σου έλεγα για τον ΕΔΕΣ (με την εξαίρεση του ΕΔΕΣ Αθηνών) και το ίδιο λέω για κάθε έναν που σήκωσε όπλο κατά των γερμανο-Ιταλών. Ποτέ δεν έχω γράψει προσωπικά κάτι εναντίον του ΕΔΕΣ που να αμφισβητεί τον πατριωτισμό του (με την εξαίρεση λέω του ΕΔΕΣ Αθηνών). Σημαίνει αυτό ότι είμαι φιλο-ΕΔΕΣίτης;

Τώρα το να παίρνουμε άλλη υπόθεση δεν καταλαβαίνω τι εξυπηρετεί. Έχουμε μελετήσει την υπόθεση αυτής της Υβόννης; Εγώ δεν το έχω κάνει. Έστω ότι ήταν αθώα. Αν κάποιος την σκότωνε εκείνη την εποχή αφού θα διάβαζε το Ελληνικό Αίμα θα εφευρίσκαμε ένα σωρό κίνητρα για να καλύψουμε ότι αυτός που τη σκότωσε το έκανε επειδή την θεωρούσε προδότρα;

Η στάση της ΕΠ ήταν φανερή. Το έβλεπαν όλοι οι μη δωσίλογοι. Γι αυτό τιμωρήθηκε. Αν θες να μιλήσω ακόμα πιο καθαρά, αν απλά πήγαινε τον Οκτώβρη να δώσει κάποιες εξηγήσεις/δικαιολογίες για τη στάση της, δε θα πάθαινε τίποτε. Κακώς για μένα αλλά θα την έβγαζε καθαρή. Αυτή η φαντασμένη δεν το καταδέχτηκε ούτε αυτό.