22 Οκτωβρίου 1982

[hellegennes]

22 Οκτωβρίου 1982

Το γάλα είναι πικρό.
Σαν το μήλο που καίει την καρδιά,
σαν μαραμένο λουλούδι του ήλιου.
Ξαπλώνω στο ανάκλιντρο,
ρουφώντας μεδούλι από χείλια.

Τρώω σταφύλια και λιάζομαι γυμνός στο μπαλκόνι.
Οι Ερινύες γελάνε μα εμένα έγνοια καμμιά στο μυαλό μου δεν μένει.
Σιγοσβήνει το φως και χάνεται πίσω από σκοτεινές ταράτσες.
Βγαίνει αέρας και χρώματα ψεύτικα.
Κρύβω από ένστικτο τα αχαμνά και γυρίζω πλευρό.
Τρώω λεμόνι.

Το δάπεδο έχει καρφιά κι αγκάθια,
που έσπειρα το προηγούμενο βράδυ.
Τα γλείφω σαν γάτα και κουρνιάζω.
Νιαουρίζω στον εαυτό μου και γυρίζω σελίδα.
Κατεβάζω το παντζούρι.

Είναι η λιακάδα.
Είναι ο ήλιος που καίει την χλόη.
Είναι τα βουνά που στο βάθος φαντάζουν γαλάζια.
Είναι τα λουλούδια, άσπρα από πάχνη.
Είναι ο γαλάζιος αέρας που ζαλίζει τις λίμνες.
Είναι ο κίτρινος ερωδιός, που τρομάζει τις πάπιες.

Ξαπλώνω στο χώμα. Το γεύομαι. Είναι νόστιμο. Είναι αληθινό. Είναι από χώμα. Είμαι από χώμα. Είμαι εδώ.

22 Οκτωβρίου του 2019

[Καπετάν Κότας]

Πολυ ωραίο hellegennes.
Έχει αυτοβιογραφικά στοιχεια:; Ο ερωδιος Γιατί είναι κίτρινος; Έχει κάποια σύνδεση με το λεμονι; κ αυτό που γ λιφεις τα αγκάθια και μετά τα χώματα τι συμβολιζη;

[hellegennes]

Ναι, ειδικά το κομμάτι με τις Ερινύες.

Προφανώς είναι αυτοβιογραφικό, φαίνεται από τον τίτλο.

Κατά τα άλλα, είναι τέσσερις εποχές του χρόνου (Φθινόπωρο, Καλοκαίρι, Χειμώνας και Άνοιξη, με αυτήν την σειρά) και τέσσερις περίοδοι της ζωής μου.