O I έγραψε: ↑26 Οκτ 2019, 21:25
lonelyrider έγραψε: ↑25 Οκτ 2019, 19:45
ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ έγραψε: ↑
25 Οκτ 2019, 19:24
.
Οταν κατά τάς Γραφάς λέει....οτι "μεταμελήθηκε" πού έφτιαξε τόν Ανθρωπο.....
Τί έννοεί ο Ποιητής ;;;
πώς ερμηνεύουν οι ερμηνευτάδες τή Θεία μετ-αμέλεια ;;;
Αυτό το λέει η γραφή στο χρονικό σημείο πριν τον κατακλυσμό όπου η ανθρωπότητα είχε διαφθαρεί σε τέτοιο σημείο που δεν πήγαινε άλλο.
Είναι μία ανθρωποπαθής έκφραση που θέλει να μας κάνει να καταλάβουμε την αποστροφή του Θεού για τα τότε έργα των ανθρώπων κι όχι ότι ο Θεός μετάνιωσε για το ότι δημιούργησε τον κόσμο. Ο Θεός δεν υπόκειται στην έννοια του χρόνου κι έτσι τα προγνωρίζει όλα.
Θα ήταν μάταιο και ανάρμοστο λοιπόν για τη Θεότητα να μετανιώσει για κάτι που προγνώριζε ότι θα γίνει. Και αναφέρομαι στη διαφθορά των ανθρώπων.
(
Ακριβώς!)
...και η διαφθορά είναι προσωπική επιλογή τού κάθε ανθρώπου ξεχωριστά όπως και η σωφροσύνη. Ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε στις επιλογές μας και με μια "ματιά" αυτό φαίνεται παρατηρώντας μέσα μας γύρω μας.
Με άλλα λόγια για το "προγνώριζε", γνωρίζω ότι το παιδί μου βρίσκεται μέσα στο δωμάτιό του επειδή έχει ανοιχτή την πόρτα, αυτό όμως δε σημαίνει ότι εγώ καθορίζω τις κινήσεις και τις σκέψεις του ή τις πράξεις του.
(αυτό θα το κατάφερνα μόνο αν το έχω δεσμευμένο στα "τέσσερα" μπουκώνοντάς το με "κοκτέιλ")
Το ότι γνωρίζω (σε άλλες περιπτώσεις προγνωρίζω ως πατέρας γνωρίζοντας καλά το παιδί μου) το τι κάνει ή θα κάνει το παιδί μου, αυτό δε σημαίνει ότι εγώ το προκαθορίζω να το κάνει. Όλοι ξέρουμε ότι θα πεθάνουμε αλλά αυτό δε σημαίνει ότι το προκαθορίζουμε εμείς. Το ότι γνωρίζω δε συνεπάγεται ότι και προκαθορίζω τις αποφάσεις των λογικών όντων.
Ο λογικός άνθρωπος δεν υπακούει σε μια κάποιου είδους ντετερμινιστική διαδικασία που ίσως υπακούει η "νεκρή" ύλη. Αν συνέβαινε αυτό δεν θα είχε θέση η λογική στη φύση μιας και δεν θα υπήρχε δυνατότητα επιλογής μεταξύ δύο ή περισσοτέρων επιλογών (πράγμα που ως βάση καθορίζει τη λογική) που αποδεδειγμένα έχουμε αυτή τη δυνατότητα όλοι οι άνθρωποι και καθόλου η "νεκρή" άλογη φύση.
Συνεπώς, το ότι αποδεδειγμένα είμαστε ελεύθερα λογικά όντα, αποδεικνύει ότι, αν είναι αλήθεια ότι μας δημιούργησε ο Θεός, δεν προκαθορίζει την ιστορία που δημιουργούμε μόνοι μας όσο κι αν την προγνωρίζει.
Ο.Ι.
GReaper έγραψε: ↑27 Οκτ 2019, 18:45
Αυτό δε βγάζει νόημα. Αν την προγνωρίζει, τότε δεν είμαστε ελεύθερα όντα. Και πώς είναι δυνατόν να μη την προκαθορίζει, αφού είναι εκείνος που υποτίθεται ότι δημιούργησε το σύμπαν (για το οποίο "προγνωρίζει" τα πάντα).
O I έγραψε: ↑28 Οκτ 2019, 07:40
Αν έχεις την πεποίθηση ότι επειδή γνωρίζεις το τι κάνει το παιδί σου, αυτή η γνώση σου προκαθορίζει τις σκέψεις και τις κινήσεις του, τότε δεν παραξενεύομαι καθόλου για το λόγο που δεν βγάζεις νόημα από τον κοκκινισμένο επίλογο που σε παραξενεύει.
Ο.Ι.
GReaper έγραψε: ↑28 Οκτ 2019, 11:41
Δε μιλάμε για το ίδιο πράγμα φαίνεται... Ξέρει ή δε ξέρεις ο Θεός
ακριβώς το τι θα κάνεις για όλη σου τη ζωή? Από την πιο ασήμαντη λεπτομέρεια μέχρι τη πιο σημαντική επιλογή?
O I έγραψε: ↑28 Οκτ 2019, 12:16
Βρε για το ίδιο μιλάμε. Εσύ δεν καταλαβαίνεις τι λέω, προβάλλοντας μεγέθη για να καταλάβω τη διαφορά του συσχετισμού.
Ε
Τηρουμένων των αναλογιών όπως προγνωρίζει ο πατέρας τι θα πράξει το παιδί του χωρίς να το προκαθορίζει, ομοίως, τηρουμένων των αναλογιών και ο Θεός προγνωρίζει τι θα πράξουν τα παιδιά του αλλά δεν το προκαθορίζει όπως και ο άνθρωπος πατέρας.
Το ίδιο και για τις σκέψεις.
Είναι αυταπόδεικτο από τη γνώση που έχουμε για την ελευθερία σκέψης και πράξεων που μας διακρίνει ως έλλογα όντα.
Τι απ' αυτά δεν καταλαβαίνεις
Ο.Ι.
GReaper έγραψε: ↑28 Οκτ 2019, 12:18
Μα, ποιος πατέρας γνώριζε ποτέ στην ιστορία του ανθρώπινου είδους τι θα πράξει το παιδί του?!
A.. δεν έχεις ακούσει ποτέ την έκφραση "εγώ το ήξερα ότι θα το κάνεις αυτό" ή "όταν σου έλεγα μη το κάνεις αυτό δεν με άκουγες και να που με επιβεβαίωσες". Άρα, όχι μόνο ο πατέρας αλλά όλοι μας προγνωρίζουμε πράγματα που θα συμβούν σε πρόσωπα που γνωρίζουμε πολύ καλά.
Εξάλλου, είμαι σίγουρος ότι διάβασες όλα όσα έγραψα εκεί (γι' αυτό ξανα έφερα όλη την κουβέντα) όπου εκφράζω όλο το σκεπτικό:
Ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε στις επιλογές μας και με μια "ματιά" αυτό φαίνεται παρατηρώντας μέσα μας γύρω μας.
Με άλλα λόγια για το "προγνώριζε", γνωρίζω ότι το παιδί μου βρίσκεται μέσα στο δωμάτιό του επειδή έχει ανοιχτή την πόρτα, αυτό όμως δε σημαίνει ότι εγώ καθορίζω τις κινήσεις και τις σκέψεις του ή τις πράξεις του. (αυτό θα το κατάφερνα μόνο αν το έχω δεσμευμένο στα "τέσσερα" μπουκώνοντάς το με "κοκτέιλ")
Το ότι γνωρίζω (σε άλλες περιπτώσεις προγνωρίζω ως πατέρας γνωρίζοντας καλά το παιδί μου) το τι κάνει ή θα κάνει το παιδί μου, αυτό δε σημαίνει ότι εγώ το προκαθορίζω να το κάνει. Όλοι ξέρουμε ότι θα πεθάνουμε αλλά αυτό δε σημαίνει ότι το προκαθορίζουμε εμείς. Το ότι γνωρίζω δε συνεπάγεται ότι και προκαθορίζω τις αποφάσεις των λογικών όντων.
Ο λογικός άνθρωπος δεν υπακούει σε μια κάποιου είδους ντετερμινιστική διαδικασία που ίσως υπακούει η "νεκρή" ύλη. Αν συνέβαινε αυτό δεν θα είχε θέση η λογική στη φύση μιας και δεν θα υπήρχε δυνατότητα επιλογής μεταξύ δύο ή περισσοτέρων επιλογών (πράγμα που ως βάση καθορίζει τη λογική) που αποδεδειγμένα έχουμε αυτή τη δυνατότητα όλοι οι άνθρωποι και καθόλου η "νεκρή" άλογη φύση.
Συνεπώς, το ότι αποδεδειγμένα είμαστε ελεύθερα λογικά όντα, αποδεικνύει ότι, αν είναι αλήθεια ότι μας δημιούργησε ο Θεός, δεν προκαθορίζει την ιστορία που δημιουργούμε μόνοι μας όσο κι αν την προγνωρίζει.
...και αρχικά ρώτησες μόνο για το κόκκινο λες και τα άλλα δεν έχουν σημασία για το "
Συνεπώς, (...)"
Συνήθως βάση όλου του σκεπτικού καταλήγουμε να λέμε "Συνεπώς" ως συμπέρασμα του επιχειρήματος και το επιχείρημα που φέρνω συσχετίζει ανθρώπινες καταστάσεις που συμβαίνουν στην καθημερινότητα για να εξηγήσει "Το ότι προγνωρίζω δε σημαίνει ότι και προκαθορίζω".
Αν πράγματι θες να υπάρξουν αποτελέσματα από τη συζήτηση, φέρε αντεπιχειρήματα επί των επιχειρημάτων που διαβάζεις στο αρχικό ή φερε δικά σου επιχειρήματα που να τα αναιρούν και όχι να λες σαν δήθεν ηλίθιος (που δεν είσαι) ότι δεν βγάζεις νόημα από το "Συνεπώς, ....".
Με απλά λόγια, αν δεν καταλαβαίνεις ότι χρησιμοποιώντας τέτοιους τρόπους, κάτι τέτοιο δεν τιμά τη νοημοσύνη σου, τι να πω;
Για να μη συμβαίνει αυτό, απάντα στα επιχειρήματα ή βρες δικά σου που να βγάζουν συμπέρασμα που αναιρεί ή συμφωνεί με αυτό που βγάζω εγώ ή ότι νομίζεις,
που να έχει όμως σχέση.
Ο.Ι.
