Οι αρχαίοι Ελληνες είχαν ανακαλύψει την Αμερική από τα προϊστορικά χρόνια!

[zteo]

οι ξερές μπορει να είναι και ένα μετρο κάτω απο τη στάθμη, έλεος δηλαδή

Στον ανοιχτο ωκεανο?

[Alexander the Great]

Οχι ο γκαίμπελς την αγαπούσε την πατρίδα αλλά έχασε την παρτίδα και αυτο του δηλητηρίασε την ψυχη

Φυσικα και μας αγαπουσε

Την επόμενη μέρα, ο Γκέμπελς συναντήθηκε με τον Ιωάννη Μεταξά. «Ο δρ. Γκαίμπελς από την εποχή των σπουδών του ησχολήθη πολύ με την αρχαίαν Ελλάδα, γνωρίζει καλώς τον αρχαίον πολιτισμόν, ήλθε να επισκεφθή τας αρχαιότητας της χώρας και θεωρεί εαυτόν ευτυχή διότι του εδόθη η ευκαιρία να ίδη εκ του πλησίον τη χώραν αυτή την οποία εγνώριζε μόνο εκ των σπουδών του», δήλωνε στους δημοσιογράφους ο Μεταξάς....

[zteo]

https://en.wikipedia.org/wiki/Thor_Heye ... _and_Ra_II
Να ρωτησω τα πειραματικα ταξιδια αυτου του Νορβηγου αποδεικνυουν τιποτα η οχι?

[Chainis]

Ορίστε μια εξήγηση.
http://skourtdim.blogspot.com/2015/04/blog-post_22.html

Γιατί λοιπόν, άραγε, γράφει πως η Ωγυγία του είναι σε μια ευθεία με την Κασπία, ενώ μπορεί να δώσει ανάλογο συσχετισμό με την Αγγλία που είναι κοντύτερα; Είναι τελείως άτοπο και παράλογο να κάνει τέτοια μεταφορά, που δεν βοηθά καθόλου τον προσανατολισμό του αναγνώστη.
Άλλωστε η ερμηνεία πως κάνει τον συσχετισμό του μιλώντας για Γεωγραφικό Πλάτος είναι αυθαίρετη.

Γιατί λέει πως η θάλασσα που βρίσκεται η Ωγυγία μοιάζει με την Μαιώτιδα (Θάλασσα του Αζόφ) δηλαδή είναι κλειστή; Καμιά ομοιότητα δεν υπάρχει ανάμεσα στην θάλασσα του Αζόφ και τις ακτές της Αμερικής.

Μέχρι εκεί διάβασα,
Ο τύπος ή δεν ξέρει τι διαβάζει ή τα διαστρευλώνει επίτηδες.

Τι λέει ο Πλούταρχος :

Η Ωγυγία είναι νησί σε απόσταση 5 ημερών πλεύσης δυτικά από την Βρετανία.

Δυτικά της Ωγυγίας βρίσκονται 3 νησιά και πέρα από αυτά η μεγάλη ήπειρος που σε αυτή την Ήπειρο βρίσκεται μια κλειστή θάλασσα με πολλές προσχώσεις, λάσπη και ρεύματα και που σε ένα κόλπο της που δεν είναι μικρότερος από την Μαιώτιδα (Αζοφική θάλασσα) κατοικούσαν Έλληνες και που το στόμιο του κόλπου είναι στην ίδια ευθεία (γεωγραφικά πλάτος) με το στόμιο της Κασπίας (εκεί που εκβάλει ο Βόλγας).

Άμα είναι να συνεχίσουμε την κουβέντα βρες κάτι πιο σοβαρό.

Καταρχάς έχει το πρωτότυπο μέσα.Οπότε τι να διαστρεβλώσει.

Γράφει λοιπόν ο Πλούταρχος πως πλέοντας από την Αγγλία προς Δυσμάς βρίσκει κανείς τρία νησιά και από πίσω μια ήπειρο.
Εκεί επικρατούν συνθήκες Αρκτικού κύκλου όσον αφορά την διάρκεια της μέρας, αλλά το κλίμα είναι... εύκρατο (!)
Μας λέει πως η περιοχή είναι σε μια ευθεία με την Κασπία θάλασσα.
Προσθέτει πως εκεί κατοικούν Έλληνες, αναμεμιγμένοι με βαρβάρους, και πως εκεί εκστράτευσε και ο Ηρακλής.
Από όλα αυτά, συνάγεται πως μιλά για την Ισλανδία και τα νησιά της Βόρειας Αμερικής (Γροιλανδία κλπ) που θεωρητικά οι αρχαίοι Έλληνες αγνοούσαν, και βγαίνει το συμπέρασμα πως, αντιθέτως, είχαν ανακαλύψει την Αμερική.

(δες παρακάτω αναλύσεις οπαδών αυτής της άποψης)

Εδώ θα διατυπώσουμε την δικιά μας θεωρία με βάση το κείμενο του μεγάλου αυτού αρχαίου συγγραφέα.

Απορίας άξιον είναι γιατί ο Πλούταρχος, ενώ αρχίζει από την Βρετανία και μιλά για πλεύση προς Δυσμάς, ξαφνικά αρχίζει να τοποθετεί τα νησιά του σε σχέση με βόρεια και ανατολικά τοπωνύμια και περιοχές. (Κασπία, θάλασσα του Αζόφ)

Γιατί λοιπόν, άραγε, γράφει πως η Ωγυγία του είναι σε μια ευθεία με την Κασπία, ενώ μπορεί να δώσει ανάλογο συσχετισμό με την Αγγλία που είναι κοντύτερα; Είναι τελείως άτοπο και παράλογο να κάνει τέτοια μεταφορά, που δεν βοηθά καθόλου τον προσανατολισμό του αναγνώστη.
Άλλωστε η ερμηνεία πως κάνει τον συσχετισμό του μιλώντας για Γεωγραφικό Πλάτος είναι αυθαίρετη.

Γιατί λέει πως η θάλασσα που βρίσκεται η Ωγυγία μοιάζει με την Μαιώτιδα (Θάλασσα του Αζόφ) δηλαδή είναι κλειστή; Καμιά ομοιότητα δεν υπάρχει ανάμεσα στην θάλασσα του Αζόφ και τις ακτές της Αμερικής.

Γιατί περιγράφει συνθήκες πλησίον του Αρκτικού Κύκλου;

Αυτή η εποίκιση της (υποτιθέμενης) Αμερικής από τον Ηρακλή, γιατί δεν αναφέρεται από άλλον συγγραφέα; Πως ξέφυγε από τόσους μυθογράφους αυτή η μεγάλη εκστρατεία;

Γιατί λέει πως οι κάτοικοι της ηπείρου είναι σαν νησιώτες μια που περιτριγυρίζονται από θάλασσα; Αυτό δεν ισχύει για την Αμερικανική Ήπειρο...

Όλες οι απορίες που τέθηκαν μπορούν να απαντηθούν αλλάζοντας μια λέξη στο κείμενο!!!
Την πορεία της πλεύσης, από Δυτικά σε Ανατολικά.

Έτσι, η κλειστή αυτή θάλασσα, που μοιάζει με την Αζοφική, με τα νησιά -έχει εκεί όσα νησιά θέλουμε- είναι τώρα η Βαλτική ή η Λευκή Θάλασσα.

Ειδικά η Βαλτική, που ονομάστηκε από τη νήσο Βαλτίδα που αναφέρουν οι Πλίνιος και Ξενοφών, δικαιολογεί την περιγραφή της από τον Πλούταρχο ως βαλτώδη.

Τόσο η Βαλτική, όσο και η Λευκή Θάλασσα, βρίσκονται σε μια γραμμή βάρεια της Κασπίας, και μαζί με την Μαύρη Θάλασσα, κάνουν την ενδιάμεση ξηρά να μοιάζει με ένα μεγάλο νησί.

Και το εύκρατο κλίμα; Μα και αυτό σε αυτήν την περιοχή αναφέρεται... Εκεί ήταν η Υπερβόρεια, που αν και βόρεια, είχε, όπως λένε οι μυθογράφοι, εύκρατο κλίμα, εκεί έλαμπε πάντα ο ήλιος, και γι αυτό πήγαινε εκεί και ο Απόλλων!!!

Αναφέρει κανείς άλλος εκστρατεία του Ηρακλή σε αυτές τις περιοχές; (Ουκρανία, Ρωσία, Βαλτικές χώρες) Φυσικά. Ο Ηρόδοτος λέει πως ο Ηρακλής εκστράτευσε εκεί ΔΙΑ ΞΗΡΑΣ και έκανε με μια φιδόμορφη γυναίκα τον Σκύθη, που ήταν ο γενάρχης των Σκυθών.

Την εποχή του Πλούταρχου, που επικρατούσε ο Ευημερισμός (η θεωρία πως όλες οι μυθικές μορφές ήταν υπαρκτά πρόσωπα) ο Ηρακλής απέκτησε και συνοδεία, και στρατό, και “δημιούργησε” αποικία. Αλλά και ο αρχικός μύθος του Ηρόδοτου θα έφτανε για να καλύψει την αφήγηση του Πλούταρχου.

Επιπλέον, όλες οι αναφερόμενες αποστάσεις, αλλά και η γνώση αυτών των περιοχών, έρχονται να "εκλογικευθούν" και να είναι πλέον εύκολα αντιληπτές.

Είναι λοιπόν πιθανότατο να έγινε απλά ένα λάθος και από 'Ανατολικά” να γράφτηκε “Δυτικά”, είτε από τον Πλούταρχο, είτε από κάποιον αντιγραφέα.

Ας σημειώσουμε δε, πως το ταξίδι αυτό, που περιγράφει κάποιος Σύλλας, που είναι Καρχηδόνιος και όχι Έλληνας, γίνεται από Καρχηδόνιους, και οι έποικοι-προσκυνητές που μένουν εκεί, Καρχηδόνιοι Φοίνικες είναι, όχι Έλληνες...
Και για έναν Καρχηδόνιο, κάθε ταξίδι προς τα βόρεια, αρχίζει με την πλεύση προς το Γιβραλτάρ, προς τα Δυτικά πάντα, "πλέοντι πρὸς ἑσπέραν"...

Παρακάτω έχει και μετάφραση του κειμένου αλλά και το πρωτότυπο.Αναφέρει επίσης το δημοσίευμα από την iefimerida και τον Μαριολάκο.
Ο άνθρωπος σου γράφει ότι υπάρχουν προβλήματα με το κείμενο του Πλούταρχου.Ζητούσες μια λογική εξήγηση.Σου δόθηκε.Αν δεν σου αρέσει εσένα,δεν μπορώ να κάνω κάτι.Σου δείχνω ότι υπάρχουν πολύ πιο λογικές απαντήσεις από το να πήγαν στην Αμερική.

Πλάκα μου κάνεις;
Μου κουοτάρεις τις ίδιες μαλακίες ότι η Ωγυγία είναι στην ίδια ευθεία με την Κασπία θάλασσα;
Μπράβο ερμηνεύεις κι εσύ πολύ καλά τον Πλούταρχο όπως κι αυτός που έβαλες.

Για την περίπτωση που σε ενδιαφέρει πραγματικά εδώ στην σελίδα 6 θα βρεις τι έγραψε ο Πλούταρχος, το έβαλα και νωρίτερα.

http://www.ekke.gr/estia/Cooper/Mariola ... _greek.pdf

[Chainis]

Μόνο που η Ιρλανδία είναι μια μέρα πλεύση από την Βρετανία (ούτε μισή στο πιο κοντινό σημείο) και όχι πέντε που λέει το κείμενο.

ας πιαστω απο δω, να κανω ενα γενικο σχολιο.

"μια μερα". πως; με κουπι; με πανι; με τι ανεμο; ευκολα μπορει να γινει 5, αναλογα τις συνθηκες.

Τότε η βασική κίνηση γινόταν με το κουπί, το πανί ήταν βοηθητικό όταν υπήρχε ούριος άνεμος, άρα μπορούσαν να λένε με σχετικά καλή προσέγγιση "τόσες μέρες ταξίδι" ξέροντας τι απόσταση καλύπτεται σε μια μέρα με κουπιά.

Ανάμεσα Ιρλανδία - Αγγλία η θάλασσα είναι σχεδόν κλειστή άρα με λιγότερους κινδύνους, άρα με σταθερή πλεύση και στο κοντινότερο τους σημείο απέχουν περίπου 35 χιλιόμετρα, άρα μισή μέρα με κουπιά.

Αποκλείεται λοιπόν ο Πλούταρχος όταν λέει για 5 μέρες ταξίδι από Αγγλία να εννοεί την Ιρλανδία.

[Chainis]

για να φερει καποιος ενα φορτιο χαλκου, θαπρεπε να δοκιμασει να το κανει 100 φορες, τις 99 θα ταιζε τα ψαρια. σιγουρα δεν αξιζει τον κοπο και τον κινδυνο.

Μ' έχετε απαυτώσει με τον χαλκό, ίσως γι' αυτόν να έγραφε ο Αρίστος στο παλιό, εγώ εδώ μιλάω για τα γραπτά του Πλούταρχου που δεν λένε για χαλκό.

[fonfon]

Πλάκα μου κάνεις;
Μου κουοτάρεις τις ίδιες μαλακίες ότι η Ωγυγία είναι στην ίδια ευθεία με την Κασπία θάλασσα;
Μπράβο ερμηνεύεις κι εσύ πολύ καλά τον Πλούταρχο όπως κι αυτός που έβαλες.

Για την περίπτωση που σε ενδιαφέρει πραγματικά εδώ στην σελίδα 6 θα βρεις τι έγραψε ο Πλούταρχος, το έβαλα και νωρίτερα.

http://www.ekke.gr/estia/Cooper/Mariola ... _greek.pdf

Μήπως εσύ μας κάνεις πλάκα;Έχει το πρωτότυπο κείμενο του Πλούταρχου μέσα.

Και εδώ όλο το κείμενο του Πλούταρχου στο πρωτότυπο:

Ἔτι δέ μου σχεδὸν λέγοντος ὁ Σύλλας ὑπολαβών «ἐπίσχες» εἶπεν «ὦ Λαμπρία, καὶ παραβαλοῦ τὸ θυρίον τοῦ λόγου, μὴ λάθῃς τὸν μῦθον ὥσπερ εἰς γῆν ἐξοκείλας καὶ συγχέῃς τὸ δρᾶμα τοὐμὸν ἑτέραν ἔχον σκηνὴν καὶ διάθεσιν. ἐγὼ μὲν οὖν ὑποκριτής εἰμι, πρότερον δ' αὐτοῦ φράσω τὸν ποιητὴν ὑμῖν εἰ μή τι κωλύει, καθ' Ὅμηρον ἀρξάμενος. «Ὠγυγίη τις νῆσος ἀπόπροθεν εἰν ἁλὶ κεῖται», δρόμον ἡμερῶν πέντε Βρεττανίας ἀπέχουσα πλέοντι πρὸς ἑσπέραν. ἕτεραι δὲ τρεῖς ἴσον ἐκείνης ἀφεστῶσαι καὶ ἀλλήλων πρόκεινται μάλιστα κατὰ δυσμὰς ἡλίου θερινάς. ὧν ἐν μιᾷ τὸν Κρόνον οἱ βάρβαροι καθεῖρχθαι μυθολογοῦσιν ὑπὸ τοῦ Διός, τὸν δ' ὡς υἱὸν ἔχοντα φρουρὸν τῶν τε νήσων ἐκείνων καὶ τῆς θαλάττης, ἣν Κρόνιον πέλαγος ὀνομάζουσι, παρακατῳκίσθαι. τὴν δὲ μεγάλην ἤπειρον, ὑφ' ἧς ἡ μεγάλη περιέχεται κύκλῳ θάλαττα, τῶν μὲν ἄλλων ἔλαττον ἀπέχει<ν>, τῆς δ' Ὠγυγίας περὶ πεντακισχιλίους σταδίους κωπήρεσι πλοίοις κομιζομένῳ. (βραδύπορον γὰρ εἶναι καὶ πηλῶδες ὑπὸ πλήθους ῥευμάτων τὸ πέλαγος. τὰ δὲ ῥεύματα τὴν μεγάλην ἐξιέναι γῆν καὶ γίνεσθαι προχώσεις ἀπ' αὐτῶν καὶ βαρεῖαν εἶναι καὶ γεώδη τὴν θάλατταν, ἧ καὶ πεπηγέναι δόξαν ἔσχε). τῆς δ' ἠπείρου τὰ πρὸς τῇ θαλάττῃ κατοικεῖν Ἕλληνας περὶ κόλπον οὐκ ἐλάττονα τῆς Μαιώτιδος, οὗ τὸ στόμα τῷ στόματι τοῦ Κασπίου πελάγους μάλιστα κατ' εὐθεῖαν κεῖσθαι. καλεῖν δὲ καὶ νομίζειν ἐκείνους ἠπειρώτας μὲν αὑτοὺς <νησιώτας δὲ τοὺς> ταύτην τὴν γῆν κατοικοῦντας, ὡς καὶ κύκλῳ περίῤῥυτον οὖσαν ὑπὸ τῆς θαλάσσης. οἴεσθαι δὲ τοῖς Κρόνου λαοῖς ἀναμιχθέντας ὕστερον τοὺς μεθ' Ἡρακλέους παραγενομένους καὶ ὑπολειφθέντας ἤδη σβεννύμενον τὸ Ἑλληνικὸν ἐκεῖ καὶ κρατούμενον γλώττῃ τε βαρβαρικῇ καὶ νόμοις καὶ διαίταις οἷον ἀναζωπυρῆσαι πάλιν ἰσχυρὸν καὶ πολὺ γενόμενον. διὸ τιμὰς ἔχειν πρώτας τὸν Ἡρακλέα, δευτέρας δὲ τὸν Κρόνον. Ὅταν οὖν ὁ τοῦ Κρόνου ἀστήρ, ὃν Φαίνοντα μὲν ἡμεῖς, ἐκείνους δὲ Νυκτοῦρον ἔφη καλεῖν, εἰς Ταῦρον παραγένηται δι' ἐτῶν τριάκοντα, παρασκευασαμένους ἐν χρόνῳ πολλῷ τὰ περὶ τὴν θυσίαν καὶ τὸν ἀ... ἐκπέμπειν κλήρῳ λαχόντας ἐν πλοίοις τοσούτοις θεραπείαν τε πολλὴν καὶ παρασκευὴν ἀναγκαίαν μέλλουσι πλεῖν πέλαγος τοσοῦτον εἰρεσίᾳ καὶ χρόνον ἐπὶ ξένης βιοτεύειν πολὺν ἐμβαλλομένους. ἀναχθέντας οὖν χρῆσθαι τύχαις, ὡς εἰκός, ἄλλους ἄλλαις, τοὺς δὲ διασωθέντας ἐκ τῆς θαλάττης πρῶτον μὲν ἐπὶ τὰς προκειμένας νήσους οἰκουμένας δ' ὑφ' Ἑλλήνων κατίσχειν καὶ τὸν ἥλιον ὁρᾶν κρυπτόμενον ὥρας μιᾶς ἔλαττον ἐφ' ἡμέρας τριάκοντα. καὶ νύκτα τοῦτ' εἶ ναι, σκότος ἔχουσαν ἐλαφρὸν καὶ λυκαυγὲς ἀπὸ δυσμῶν περιλαμπόμενον. ἐκεῖ δὲ διατρίψαντας ἡμέρας ἐνενήκοντα μετὰ τιμῆς καὶ φιλοφροσύνης, ἱεροὺς νομιζομένους καὶ προσαγορευομένους, ὑπὸ πνευμάτων ἤδη περαιοῦσθαι. μηδ' ἄλλους τινὰς ἐνοικεῖν ἢ σφᾶς τ' αὐτοὺς καὶ τοὺς πρὸ αὐτῶν ἀποπεμφθέντας. ἐξεῖναι μὲν γὰρ ἀποπλεῖν οἴκαδε τοὺς τῷ θεῷ τὰ τρὶς δέκ' ἔτη συλλατρεύσαντας, αἱρεῖσθαι δὲ τοὺς πλείστους ἐπιεικῶς αὐτόθι κατοικεῖν, τοὺς μὲν ὑπὸ συνηθείας τοὺς δ' ὅτι πόνου δίχα καὶ πραγμάτων ἄφθονα πάρεστι πάντα, πρὸς θυσίαις καὶ χορηγίαις ἢ περὶ λόγους τινὰς ἀεὶ καὶ φιλοσοφίαν διατρίβουσι. θαυμαστὴν γὰρ εἶναι τῆς τε νήσου τὴν φύσιν καὶ τὴν πραότητα τοῦ περιέχοντος ἀέρος. ἐνίοις δὲ καὶ τὸ θεῖον ἐμποδὼν γίνεσθαι διανοηθεῖσιν ἀποπλεῖν ὥσπερ συνήθεσι καὶ φίλοις ἐπιδεικνύμενον. οὐκ ὄναρ <γὰρ> μόνον οὐδὲ διὰ συμβόλων, ἀλλὰ καὶ φανερῶς ἐντυγχάνειν πολλοὺς ὄψεσι δαιμόνων καὶ φωναῖς. αὐτὸν μὲν γὰρ τὸν Κρόνον ἐν ἄντρῳ βαθεῖ περιέχεσθαι πέτρας χρυσοειδοῦς καθεύδοντα (τὸν γὰρ ὕπνον αὐτῷ μεμηχανῆσθαι δεσμὸν ὑπὸ τοῦ Διός), ὄρνιθας δὲ τῆς πέτρας κατὰ κορυφὴν εἰσπετομένους ἀμβροσίαν ἐπιφέρειν αὐτῷ, καὶ τὴν νῆσον εὐωδίᾳ κατέχεσθαι πᾶσαν, ὥσπερ ἐκ πηγῆς σκιδναμένῃ τῆς πέτρας. τοὺς δὲ δαίμονας ἐκείνους περιέπειν καὶ θεραπεύειν τὸν Κρόνον, ἑταίρους αὐτῷ γενομένους, ὅτε δὴ θεῶν καὶ ἀνθρώπων ἐβασίλευε. καὶ πολλὰ μὲν ἀφ' ἑαυτῶν μαντικοὺς ὄντας προλέγειν, τὰ δὲ μέγιστα καὶ περὶ τῶν μεγίστων ὡς ὀνείρατα τοῦ Κρόνου κατιόντας ἐξαγγέλλειν. ὅσα γὰρ ὁ Ζεὺς προδιανοεῖται, ταῦτ' ὀνειροπολεῖν τὸν Κρόνον, ἐπειδὰν στασιάσαντα τὰ τιτανικὰ πάθη καὶ κινήματα τῆς ψυχῆς ἐν αὐτῷ παντάπασιν ὁ ὕπνος <κατα κοιμήσῃ> καὶ γένηται τὸ βασιλικὸν καὶ θεῖον αὐτὸ καθ' ἑαυτὸ καθαρὸν καὶ ἀκήρατον. Ἐνταῦθα δὴ κομισθείς, ὡς ἔλεγεν, ὁ ξένος καὶ θεραπεύων τὸν θεὸν ἐπὶ σχολῆς, ἀστρολογίας μὲν ἐφ' ὅσον γεωμετρήσαντι ποῤῥωτάτω προελθεῖν δυνατόν ἐστιν ἐμπειρίαν ἔσχε, φιλοσοφίας δὲ τῆς ἄλλης τῷ φυσικῷ χρώμενος. ἐπιθυμίαν δέ τινα καὶ πόθον ἔχων γενέσθαι τῆς μεγάλης νήσου θεατής (οὕτως γὰρ ὡς ἔοικε τὴν παρ' ἡμῖν οἰκουμένην ὀνομάζουσιν), ἐπεὶ δὴ τὰ τριάκοντ' ἔτη διῆλθεν, ἀφικομένων τῶν διαδόχων οἴκοθεν ἀσπασάμενος τοὺς φίλους ἐξέπλευσε, τὰ μὲν ἄλλα κατεσκευασμένος εὐ σταλῶς ἐφόδιον δὲ συχνὸν ἐν χρυσοῖς ἐκπώμασι κομίζων. ἃ μὲν οὖν ἔπαθε καὶ ὅσους ἀνθρώπους διῆλθεν, ἱεροῖς τε γράμμασιν ἐντυγχάνων ἐν τελεταῖς τε πάσαις τελούμενος, οὐ μιᾶς ἡμέρας ἔργον ἐστὶ διελθεῖν, ὡς ἐκεῖνος ἡμῖν ἀπήγγελλεν εὖ μάλα καὶ καθ' ἕκαστον ἀπομνημονεύων. ὅσα δ' οἰκεῖα τῆς ἐνεστώσης διατριβῆς ἐστιν, ἀκούσατε. πλεῖστον γὰρ ἐν Καρχηδόνι χρόνον διέτριψεν, ἅτε δὴ παρ' ἡμῖν μεγάλας <τοῦ Κρόνου τιμὰς> ἔχοντος, καί τινας, ὅθ' ἡ προτέρα πόλις ἀπώλλυτο, διφθέρας ἱερὰς ὑπεκκομισθείσας κρύφα καὶ διαλαθούσας πολὺν χρόνον ἐν γῇ κειμένας ἐξευρών, τῶν τε φαινομένων θεῶν ἔφη χρῆναι καί μοι παρεκελεύετο τιμᾶν διαφερόντως τὴν Σελήνην ὡς τοῦ βίου κυριωτάτην οὖσαν ... ἐχομένην.»

Εδώ η μετάφραση μου από το κείμενο του Πλούταρχου.

Υπάρχει ένα νησί, η Ωγυγία, πέρα στην θάλασσα, που απέχει δρομο πέντε ημερών από την Βρετανία πλέοντας προς τη Δύση. Υπάρχουν δε και άλλα τρία νησιά που απέχουν το ίδιο μεταξύ τους και από αυτήν, και βρίσκονται προς το μέρος που δύει ο ήλιος το καλοκαίρι. Σε ένα από αυτά τα νησιά διηγούνται οι βάρβαροι πως ο Κρόνος φυλακίστηκε από τον Δία, που ήταν γιος του, να μένει εκεί σαν φρουρός αυτών των νησιών και της θάλασσας εκείνης που ονομάζουμε Κρόνιο Πέλαγος.
Η δε μεγάλη στεριά κάτω από την οποία υπάρχει κυκλική θάλασσα, απέχει λιγότερο από τα άλλα νησιά και από την Ωγυγία απέχει γύρω στα πέντε χιλιάδες στάδια για όποιον ταξιδεύει με κουπιά. (είναι αργόπλευστο και πηλώδες το πέλαγος από τους πολλούς ποταμούς που παρασέρνουν πολύ χώμα και δημιουργούν προσχώσεις και η θάλασσα από αυτό το λόγο γίνεται βαριά και χωμάτινη, και γι αυτό φαίνεται πως πήζει.) Τα μέρη της ηπείρου αυτής τα παραλιακά τα κατοικούν Έλληνες, γύρω από έναν κόλπο όχι μικρότερο της Μαιώτιδας [θάλασσα του Αζόφ, το κλειστό βόρειο τμήμα της Μαύρης Θάλασσας] Το στόμιο αυτού του κόλπου είναι σε μια ευθεία με το στόμα του Κασπίου Πελάγους [Κασπία θάλασσα] και μάλλον πρέπει να τους λέμε νησιώτες αυτούς, αν και είναι στεριανοί, μια που κυκλώνονται από την θάλασσα.
Φαίνεται δε πως οι λαοί του Κρόνου αναμίχθηκαν κατόπιν με όσους απόμειναν από όσους ήρθαν μαζί με τον Ηρακλή και ενώ ήδη έσβηνε το Ελληνικό στοιχείο, γιατί υποτάσσονταν και στην γλώσσα των βαρβάρων και στους νόμους και στον τρόπο διατροφής τους, και ξαναζωντάνεψε και έγινε πάλι δυνατό και πολυπληθές. Γι αυτό τιμάνε πρώτα τον Ηρακλή και μετά τον Κρόνο.
Όταν λοιπόν το αστέρι του Κρόνου, που το λέμε εμείς Φαίνοντα και εκείνοι Nυκτούρο, μπει στον Ταύρο, κάθε τριάντα χρόνια, και ενώ για από καιρό πριν έχουν ετοιμάσει την θυσία και [...] στέλνουν όσους πέσει ο ο κλήρος με τα ανάλογα πλοία με πολύ περιποίηση και τα απαραίτητα εφόδια που χρειάζεται για να πλεύσουν τόσο πέλαγος με το κουπί, και για να ζήσουν στην ξενιτιά τόσο καιρό. Τύχη χρειάζεται, όπως φαίνεται για τον καθένα και άλλη, και όσοι γλυτώσουν από την θάλασσα φτάνουν πρώτα στα νησιά που κατοικούνται από Έλληνες και βλέπουν τον ήλιο να κρύβεται για μια [μόνο] ώρα επί τριάντα ημέρες. Αυτή είναι όλη κι όλη η νύχτα, που έχει ελαφρύ σκοτάδι και ημίφως να λάμπει από τα Δυτικά.

http://skourtdim.blogspot.com/2015/04/blog-post_22.html

Σου έχει το κείμενο.Σου έχει μετάφραση.Θα μας τρελάνεις εσύ.Κασπίου πελάγους λέει.
Ἕλληνας περὶ κόλπον οὐκ ἐλάττονα τῆς Μαιώτιδος, οὗ τὸ στόμα τῷ στόματι τοῦ Κασπίου πελάγους μάλιστα κατ' εὐθεῖαν κεῖσθαι.

Ακόμα και η δική σου η πηγή το αναφέρει...Αν είναι δυνατόν...

[zteo]

για να φερει καποιος ενα φορτιο χαλκου, θαπρεπε να δοκιμασει να το κανει 100 φορες, τις 99 θα ταιζε τα ψαρια. σιγουρα δεν αξιζει τον κοπο και τον κινδυνο.

Μου κανει εντυπωση που θεωρεις οτι τα πλοια εκεινης της εποχης κινδυνευαν απο ξερες.Αφου δεν ειχαν το βυθισμα που εχουν τα σημερινα.

Μ' έχετε απαυτώσει με τον χαλκό, ίσως γι' αυτόν να έγραφε ο Αρίστος στο παλιό, εγώ εδώ μιλάω για τα γραπτά του Πλούταρχου που δεν λένε για χαλκό.
[/quote]
Εγω δεν εγραψα για χαλκο.

[fonfon]

Αν λάβουμε υπόψη ότι η Μαιώτιδα είναι η σημερινή Αζοφική, και, χρησιμοποιώντας
ένα συνηθισμένο σχολικό Γεωγραφικό Άτλαντα, σύρουμε μία «ευθεία» γραμμή από
το άνοιγμα (δηλαδή τη βόρεια ακτή), της Κασπίας Θάλασσας, τότε βλέπουμε ότι ο
κόλπος, στις ακτές του οποίου οι Έλληνες κατοικούσαν, είναι ο Κόλπος του Αγίου
Λαυρεντίου.

Από την πηγή του Χαίνη...

[NikosVy]

ΑΡΙΣΤΟ εσύ συνεχίζεις αυτά τα νήματα;

[Chainis]

Πλάκα μου κάνεις;
Μου κουοτάρεις τις ίδιες μαλακίες ότι η Ωγυγία είναι στην ίδια ευθεία με την Κασπία θάλασσα;
Μπράβο ερμηνεύεις κι εσύ πολύ καλά τον Πλούταρχο όπως κι αυτός που έβαλες.

Για την περίπτωση που σε ενδιαφέρει πραγματικά εδώ στην σελίδα 6 θα βρεις τι έγραψε ο Πλούταρχος, το έβαλα και νωρίτερα.

http://www.ekke.gr/estia/Cooper/Mariola ... _greek.pdf

Μήπως εσύ μας κάνεις πλάκα;Έχει το πρωτότυπο κείμενο του Πλούταρχου μέσα.

Και εδώ όλο το κείμενο του Πλούταρχου στο πρωτότυπο:

Ἔτι δέ μου σχεδὸν λέγοντος ὁ Σύλλας ὑπολαβών «ἐπίσχες» εἶπεν «ὦ Λαμπρία, καὶ παραβαλοῦ τὸ θυρίον τοῦ λόγου, μὴ λάθῃς τὸν μῦθον ὥσπερ εἰς γῆν ἐξοκείλας καὶ συγχέῃς τὸ δρᾶμα τοὐμὸν ἑτέραν ἔχον σκηνὴν καὶ διάθεσιν. ἐγὼ μὲν οὖν ὑποκριτής εἰμι, πρότερον δ' αὐτοῦ φράσω τὸν ποιητὴν ὑμῖν εἰ μή τι κωλύει, καθ' Ὅμηρον ἀρξάμενος. «Ὠγυγίη τις νῆσος ἀπόπροθεν εἰν ἁλὶ κεῖται», δρόμον ἡμερῶν πέντε Βρεττανίας ἀπέχουσα πλέοντι πρὸς ἑσπέραν. ἕτεραι δὲ τρεῖς ἴσον ἐκείνης ἀφεστῶσαι καὶ ἀλλήλων πρόκεινται μάλιστα κατὰ δυσμὰς ἡλίου θερινάς. ὧν ἐν μιᾷ τὸν Κρόνον οἱ βάρβαροι καθεῖρχθαι μυθολογοῦσιν ὑπὸ τοῦ Διός, τὸν δ' ὡς υἱὸν ἔχοντα φρουρὸν τῶν τε νήσων ἐκείνων καὶ τῆς θαλάττης, ἣν Κρόνιον πέλαγος ὀνομάζουσι, παρακατῳκίσθαι. τὴν δὲ μεγάλην ἤπειρον, ὑφ' ἧς ἡ μεγάλη περιέχεται κύκλῳ θάλαττα, τῶν μὲν ἄλλων ἔλαττον ἀπέχει<ν>, τῆς δ' Ὠγυγίας περὶ πεντακισχιλίους σταδίους κωπήρεσι πλοίοις κομιζομένῳ. (βραδύπορον γὰρ εἶναι καὶ πηλῶδες ὑπὸ πλήθους ῥευμάτων τὸ πέλαγος. τὰ δὲ ῥεύματα τὴν μεγάλην ἐξιέναι γῆν καὶ γίνεσθαι προχώσεις ἀπ' αὐτῶν καὶ βαρεῖαν εἶναι καὶ γεώδη τὴν θάλατταν, ἧ καὶ πεπηγέναι δόξαν ἔσχε). τῆς δ' ἠπείρου τὰ πρὸς τῇ θαλάττῃ κατοικεῖν Ἕλληνας περὶ κόλπον οὐκ ἐλάττονα τῆς Μαιώτιδος, οὗ τὸ στόμα τῷ στόματι τοῦ Κασπίου πελάγους μάλιστα κατ' εὐθεῖαν κεῖσθαι. καλεῖν δὲ καὶ νομίζειν ἐκείνους ἠπειρώτας μὲν αὑτοὺς <νησιώτας δὲ τοὺς> ταύτην τὴν γῆν κατοικοῦντας, ὡς καὶ κύκλῳ περίῤῥυτον οὖσαν ὑπὸ τῆς θαλάσσης. οἴεσθαι δὲ τοῖς Κρόνου λαοῖς ἀναμιχθέντας ὕστερον τοὺς μεθ' Ἡρακλέους παραγενομένους καὶ ὑπολειφθέντας ἤδη σβεννύμενον τὸ Ἑλληνικὸν ἐκεῖ καὶ κρατούμενον γλώττῃ τε βαρβαρικῇ καὶ νόμοις καὶ διαίταις οἷον ἀναζωπυρῆσαι πάλιν ἰσχυρὸν καὶ πολὺ γενόμενον. διὸ τιμὰς ἔχειν πρώτας τὸν Ἡρακλέα, δευτέρας δὲ τὸν Κρόνον. Ὅταν οὖν ὁ τοῦ Κρόνου ἀστήρ, ὃν Φαίνοντα μὲν ἡμεῖς, ἐκείνους δὲ Νυκτοῦρον ἔφη καλεῖν, εἰς Ταῦρον παραγένηται δι' ἐτῶν τριάκοντα, παρασκευασαμένους ἐν χρόνῳ πολλῷ τὰ περὶ τὴν θυσίαν καὶ τὸν ἀ... ἐκπέμπειν κλήρῳ λαχόντας ἐν πλοίοις τοσούτοις θεραπείαν τε πολλὴν καὶ παρασκευὴν ἀναγκαίαν μέλλουσι πλεῖν πέλαγος τοσοῦτον εἰρεσίᾳ καὶ χρόνον ἐπὶ ξένης βιοτεύειν πολὺν ἐμβαλλομένους. ἀναχθέντας οὖν χρῆσθαι τύχαις, ὡς εἰκός, ἄλλους ἄλλαις, τοὺς δὲ διασωθέντας ἐκ τῆς θαλάττης πρῶτον μὲν ἐπὶ τὰς προκειμένας νήσους οἰκουμένας δ' ὑφ' Ἑλλήνων κατίσχειν καὶ τὸν ἥλιον ὁρᾶν κρυπτόμενον ὥρας μιᾶς ἔλαττον ἐφ' ἡμέρας τριάκοντα. καὶ νύκτα τοῦτ' εἶ ναι, σκότος ἔχουσαν ἐλαφρὸν καὶ λυκαυγὲς ἀπὸ δυσμῶν περιλαμπόμενον. ἐκεῖ δὲ διατρίψαντας ἡμέρας ἐνενήκοντα μετὰ τιμῆς καὶ φιλοφροσύνης, ἱεροὺς νομιζομένους καὶ προσαγορευομένους, ὑπὸ πνευμάτων ἤδη περαιοῦσθαι. μηδ' ἄλλους τινὰς ἐνοικεῖν ἢ σφᾶς τ' αὐτοὺς καὶ τοὺς πρὸ αὐτῶν ἀποπεμφθέντας. ἐξεῖναι μὲν γὰρ ἀποπλεῖν οἴκαδε τοὺς τῷ θεῷ τὰ τρὶς δέκ' ἔτη συλλατρεύσαντας, αἱρεῖσθαι δὲ τοὺς πλείστους ἐπιεικῶς αὐτόθι κατοικεῖν, τοὺς μὲν ὑπὸ συνηθείας τοὺς δ' ὅτι πόνου δίχα καὶ πραγμάτων ἄφθονα πάρεστι πάντα, πρὸς θυσίαις καὶ χορηγίαις ἢ περὶ λόγους τινὰς ἀεὶ καὶ φιλοσοφίαν διατρίβουσι. θαυμαστὴν γὰρ εἶναι τῆς τε νήσου τὴν φύσιν καὶ τὴν πραότητα τοῦ περιέχοντος ἀέρος. ἐνίοις δὲ καὶ τὸ θεῖον ἐμποδὼν γίνεσθαι διανοηθεῖσιν ἀποπλεῖν ὥσπερ συνήθεσι καὶ φίλοις ἐπιδεικνύμενον. οὐκ ὄναρ <γὰρ> μόνον οὐδὲ διὰ συμβόλων, ἀλλὰ καὶ φανερῶς ἐντυγχάνειν πολλοὺς ὄψεσι δαιμόνων καὶ φωναῖς. αὐτὸν μὲν γὰρ τὸν Κρόνον ἐν ἄντρῳ βαθεῖ περιέχεσθαι πέτρας χρυσοειδοῦς καθεύδοντα (τὸν γὰρ ὕπνον αὐτῷ μεμηχανῆσθαι δεσμὸν ὑπὸ τοῦ Διός), ὄρνιθας δὲ τῆς πέτρας κατὰ κορυφὴν εἰσπετομένους ἀμβροσίαν ἐπιφέρειν αὐτῷ, καὶ τὴν νῆσον εὐωδίᾳ κατέχεσθαι πᾶσαν, ὥσπερ ἐκ πηγῆς σκιδναμένῃ τῆς πέτρας. τοὺς δὲ δαίμονας ἐκείνους περιέπειν καὶ θεραπεύειν τὸν Κρόνον, ἑταίρους αὐτῷ γενομένους, ὅτε δὴ θεῶν καὶ ἀνθρώπων ἐβασίλευε. καὶ πολλὰ μὲν ἀφ' ἑαυτῶν μαντικοὺς ὄντας προλέγειν, τὰ δὲ μέγιστα καὶ περὶ τῶν μεγίστων ὡς ὀνείρατα τοῦ Κρόνου κατιόντας ἐξαγγέλλειν. ὅσα γὰρ ὁ Ζεὺς προδιανοεῖται, ταῦτ' ὀνειροπολεῖν τὸν Κρόνον, ἐπειδὰν στασιάσαντα τὰ τιτανικὰ πάθη καὶ κινήματα τῆς ψυχῆς ἐν αὐτῷ παντάπασιν ὁ ὕπνος <κατα κοιμήσῃ> καὶ γένηται τὸ βασιλικὸν καὶ θεῖον αὐτὸ καθ' ἑαυτὸ καθαρὸν καὶ ἀκήρατον. Ἐνταῦθα δὴ κομισθείς, ὡς ἔλεγεν, ὁ ξένος καὶ θεραπεύων τὸν θεὸν ἐπὶ σχολῆς, ἀστρολογίας μὲν ἐφ' ὅσον γεωμετρήσαντι ποῤῥωτάτω προελθεῖν δυνατόν ἐστιν ἐμπειρίαν ἔσχε, φιλοσοφίας δὲ τῆς ἄλλης τῷ φυσικῷ χρώμενος. ἐπιθυμίαν δέ τινα καὶ πόθον ἔχων γενέσθαι τῆς μεγάλης νήσου θεατής (οὕτως γὰρ ὡς ἔοικε τὴν παρ' ἡμῖν οἰκουμένην ὀνομάζουσιν), ἐπεὶ δὴ τὰ τριάκοντ' ἔτη διῆλθεν, ἀφικομένων τῶν διαδόχων οἴκοθεν ἀσπασάμενος τοὺς φίλους ἐξέπλευσε, τὰ μὲν ἄλλα κατεσκευασμένος εὐ σταλῶς ἐφόδιον δὲ συχνὸν ἐν χρυσοῖς ἐκπώμασι κομίζων. ἃ μὲν οὖν ἔπαθε καὶ ὅσους ἀνθρώπους διῆλθεν, ἱεροῖς τε γράμμασιν ἐντυγχάνων ἐν τελεταῖς τε πάσαις τελούμενος, οὐ μιᾶς ἡμέρας ἔργον ἐστὶ διελθεῖν, ὡς ἐκεῖνος ἡμῖν ἀπήγγελλεν εὖ μάλα καὶ καθ' ἕκαστον ἀπομνημονεύων. ὅσα δ' οἰκεῖα τῆς ἐνεστώσης διατριβῆς ἐστιν, ἀκούσατε. πλεῖστον γὰρ ἐν Καρχηδόνι χρόνον διέτριψεν, ἅτε δὴ παρ' ἡμῖν μεγάλας <τοῦ Κρόνου τιμὰς> ἔχοντος, καί τινας, ὅθ' ἡ προτέρα πόλις ἀπώλλυτο, διφθέρας ἱερὰς ὑπεκκομισθείσας κρύφα καὶ διαλαθούσας πολὺν χρόνον ἐν γῇ κειμένας ἐξευρών, τῶν τε φαινομένων θεῶν ἔφη χρῆναι καί μοι παρεκελεύετο τιμᾶν διαφερόντως τὴν Σελήνην ὡς τοῦ βίου κυριωτάτην οὖσαν ... ἐχομένην.»

Εδώ η μετάφραση μου από το κείμενο του Πλούταρχου.

Υπάρχει ένα νησί, η Ωγυγία, πέρα στην θάλασσα, που απέχει δρομο πέντε ημερών από την Βρετανία πλέοντας προς τη Δύση. Υπάρχουν δε και άλλα τρία νησιά που απέχουν το ίδιο μεταξύ τους και από αυτήν, και βρίσκονται προς το μέρος που δύει ο ήλιος το καλοκαίρι. Σε ένα από αυτά τα νησιά διηγούνται οι βάρβαροι πως ο Κρόνος φυλακίστηκε από τον Δία, που ήταν γιος του, να μένει εκεί σαν φρουρός αυτών των νησιών και της θάλασσας εκείνης που ονομάζουμε Κρόνιο Πέλαγος.
Η δε μεγάλη στεριά κάτω από την οποία υπάρχει κυκλική θάλασσα, απέχει λιγότερο από τα άλλα νησιά και από την Ωγυγία απέχει γύρω στα πέντε χιλιάδες στάδια για όποιον ταξιδεύει με κουπιά. (είναι αργόπλευστο και πηλώδες το πέλαγος από τους πολλούς ποταμούς που παρασέρνουν πολύ χώμα και δημιουργούν προσχώσεις και η θάλασσα από αυτό το λόγο γίνεται βαριά και χωμάτινη, και γι αυτό φαίνεται πως πήζει.) Τα μέρη της ηπείρου αυτής τα παραλιακά τα κατοικούν Έλληνες, γύρω από έναν κόλπο όχι μικρότερο της Μαιώτιδας [θάλασσα του Αζόφ, το κλειστό βόρειο τμήμα της Μαύρης Θάλασσας] Το στόμιο αυτού του κόλπου είναι σε μια ευθεία με το στόμα του Κασπίου Πελάγους [Κασπία θάλασσα] και μάλλον πρέπει να τους λέμε νησιώτες αυτούς, αν και είναι στεριανοί, μια που κυκλώνονται από την θάλασσα.
Φαίνεται δε πως οι λαοί του Κρόνου αναμίχθηκαν κατόπιν με όσους απόμειναν από όσους ήρθαν μαζί με τον Ηρακλή και ενώ ήδη έσβηνε το Ελληνικό στοιχείο, γιατί υποτάσσονταν και στην γλώσσα των βαρβάρων και στους νόμους και στον τρόπο διατροφής τους, και ξαναζωντάνεψε και έγινε πάλι δυνατό και πολυπληθές. Γι αυτό τιμάνε πρώτα τον Ηρακλή και μετά τον Κρόνο.
Όταν λοιπόν το αστέρι του Κρόνου, που το λέμε εμείς Φαίνοντα και εκείνοι Nυκτούρο, μπει στον Ταύρο, κάθε τριάντα χρόνια, και ενώ για από καιρό πριν έχουν ετοιμάσει την θυσία και [...] στέλνουν όσους πέσει ο ο κλήρος με τα ανάλογα πλοία με πολύ περιποίηση και τα απαραίτητα εφόδια που χρειάζεται για να πλεύσουν τόσο πέλαγος με το κουπί, και για να ζήσουν στην ξενιτιά τόσο καιρό. Τύχη χρειάζεται, όπως φαίνεται για τον καθένα και άλλη, και όσοι γλυτώσουν από την θάλασσα φτάνουν πρώτα στα νησιά που κατοικούνται από Έλληνες και βλέπουν τον ήλιο να κρύβεται για μια [μόνο] ώρα επί τριάντα ημέρες. Αυτή είναι όλη κι όλη η νύχτα, που έχει ελαφρύ σκοτάδι και ημίφως να λάμπει από τα Δυτικά.

http://skourtdim.blogspot.com/2015/04/blog-post_22.html

Σου έχει το κείμενο.Σου έχει μετάφραση.Θα μας τρελάνεις εσύ.Κασπίου πελάγους λέει.
Ἕλληνας περὶ κόλπον οὐκ ἐλάττονα τῆς Μαιώτιδος, οὗ τὸ στόμα τῷ στόματι τοῦ Κασπίου πελάγους μάλιστα κατ' εὐθεῖαν κεῖσθαι.

Ακόμα και η δική σου η πηγή το αναφέρει...Αν είναι δυνατόν...

Όλα μου τα έχει αλλά πουθενά δεν λέει ότι η Ωγυγία είναι στην ίδια ευθεία με την Κασπία που λέει το κατασκεύασμα που μου έφερες, λέει ότι σου λέω 4 σελίδες τώρα.

Μπορείς λοιπόν να μου ταυτοποιήσεις τα 3 νησιά και την μεγάλη στεριά (Ήπειρο) που είναι κοντά στα 3 νησιά, που κι αυτά είναι δυτικά από την Ωγυγία που κι αυτή είναι δυτικά από την Βρετανία;

[Alexander the Great]

ΑΡΙΣΤΟ εσύ συνεχίζεις αυτά τα νήματα;

''Πχωρουμ''ειναι το ονομα μου γιατι ειμαστε πολλοι(Ταυγετης,Αριστος,κτλ)

[Μηχανικός]

Είχα κάνει και μια παρατήρηση στο νήμα του Αρίστου.
Οι Μινωίτες και οι Ινδιάνοι της Βόρειας Αμερικής, έβαζαν φτερά στα κεφάλια τους.





Και γιατί τα φτερά του Μινωίτη της τοιχογραφίας να μην τα έχουν φέρει από την Αμερική
και να είναι φτερά γαλοπούλας όπως είναι των Ινδιάνων;

[Chainis]

για να φερει καποιος ενα φορτιο χαλκου, θαπρεπε να δοκιμασει να το κανει 100 φορες, τις 99 θα ταιζε τα ψαρια. σιγουρα δεν αξιζει τον κοπο και τον κινδυνο.

Μου κανει εντυπωση που θεωρεις οτι τα πλοια εκεινης της εποχης κινδυνευαν απο ξερες.Αφου δεν ειχαν το βυθισμα που εχουν τα σημερινα.

Μ' έχετε απαυτώσει με τον χαλκό, ίσως γι' αυτόν να έγραφε ο Αρίστος στο παλιό, εγώ εδώ μιλάω για τα γραπτά του Πλούταρχου που δεν λένε για χαλκό.

Εγω δεν εγραψα για χαλκο.
[/quote]

Σόρυ, το διόρθωσα.

[fonfon]

Όλα μου τα έχει αλλά πουθενά δεν λέει ότι η Ωγυγία είναι στην ίδια ευθεία με την Κασπία που λέει το κατασκεύασμα που μου έφερες, λέει ότι σου λέω 4 σελίδες τώρα.

Μπορείς λοιπόν να μου ταυτοποιήσεις τα 3 νησιά και την μεγάλη στεριά (Ήπειρο) που είναι κοντά στα 3 νησιά, που κι αυτά είναι δυτικά από την Ωγυγία που κι αυτή είναι δυτικά από την Βρετανία;

Αν λάβουμε υπόψη ότι η Μαιώτιδα είναι η σημερινή Αζοφική, και, χρησιμοποιώντας
ένα συνηθισμένο σχολικό Γεωγραφικό Άτλαντα, σύρουμε μία «ευθεία» γραμμή από
το άνοιγμα (δηλαδή τη βόρεια ακτή), της Κασπίας Θάλασσας, τότε βλέπουμε ότι ο
κόλπος, στις ακτές του οποίου οι Έλληνες κατοικούσαν, είναι ο Κόλπος του Αγίου
Λαυρεντίου.

Αυτό είναι από την πηγή που εσύ έφερες.Στην αρχή της σελίδας 9.
http://www.ekke.gr/estia/Cooper/Mariola ... _greek.pdf

Όσο και να προσπαθείς να βρεις δικαιολογίες για να ρίξεις την πηγή του άλλου,δεν γίνεται.