17 Νοέμβρη (επετειακό)

[πατησιωτης]

Τελικά, γιατί γίνεται αυτή η πορεία μέχρι την αμερικανική πρεσβεία, επειδή οι Αμερικανοί έβαλαν τον Ιωαννιδη να ρίξει τον Παπαδόπουλο λόγω της άρνησης του δεύτερου να προσγειωνονται αμερικανικά αεροπλάνα στη Σούδα και την Ελευσίνα επι Γιομ Κιπουρ; Ο Τσιπρας με τι αίτημα θα συμμετέχει σε αυτήν την πορεία, ξαναβάλετε με πρωθυπουργό γιατί γλύφω καλύτερα και δίνω τα πάντα ολα;

Εάν και όταν έλθει η ώρα που θα βρεθεί Αμερικανός πρόεδρος να πει εμείς τώρα φεύγουμε όπως είπε ο Τραμπ στους Κούρδους και είστε μόνοι σας με την Τουρκία θα δούμε πόσοι είναι οι πραγματικοί αντιαμερικανοί.

[AlienWay]

Τελικά, γιατί γίνεται αυτή η πορεία μέχρι την αμερικανική πρεσβεία, επειδή οι Αμερικανοί έβαλαν τον Ιωαννιδη να ρίξει τον Παπαδόπουλο λόγω της άρνησης του δεύτερου να προσγειωνονται αμερικανικά αεροπλάνα στη Σούδα και την Ελευσίνα επι Γιομ Κιπουρ; Ο Τσιπρας με τι αίτημα θα συμμετέχει σε αυτήν την πορεία, ξαναβάλετε με πρωθυπουργό γιατί γλύφω καλύτερα και δίνω τα πάντα ολα;

Εάν και όταν έλθει η ώρα που θα βρεθεί Αμερικανός πρόεδρος να πει εμείς τώρα φεύγουμε όπως είπε ο Τραμπ στους Κούρδους και είστε μόνοι σας με την Τουρκία θα δούμε πόσοι είναι οι πραγματικοί αντιαμερικανοί.

Είναι η εθιμοτυπία αυτή. Μου το έχει πει ΚΚες που κάπνιζε marlboro. Είναι λέει... "το έθιμο".

[Ζαποτέκος]

---------------------------------------

Όταν ήμουν ακόμη στο σχολείο με είχαν μυήσει στον Ρήγα Φεραίο, που ήταν παράνομη οργάνωση τότε. Είχαμε πολύγραφο και βγάζαμε κάτι προκηρύξεις που πετάγαμε μετά φόβου Θεού. Αυτό που λένε ότι «τώρα είναι Χούντα» είναι ύβρις. Και καλά να το λένε οι μικροί που δεν το έχουν ζήσει. Αλλά να το λένε οι μεγάλοι;
Το ‘73 ήμουν πρωτοετής στη Νομική. Ήμουν ακόμη στο Ρήγα Φεραίο. Πήγα στο Πολυτεχνείο και κάποια στιγμή έκλεισαν οι πόρτες και άρχισε να γίνεται αυτό που έγινε. Έμεινα μέσα κανονικά τρεις μέρες και βγήκα όταν μπήκαν οι στρατιώτες. Βγαίναμε δηλαδή με τα χέρια ψηλά. Ήταν μια εμπειρία πολύ δυνατή.
Το τελευταίο βράδυ με τα τανκς προσωπικά φοβήθηκα πολύ. Ήταν ΤΑΝΚΣ. Είχαν κλείσει τα παντζούρια οι πολυκατοικίες. Ήταν σαν να είσαι στη μέση του πουθενά. Ήταν μια κινηματογραφική σκηνή. Έπαιρναν τραυματίες από τους γύρω δρόμους και τους ‘φέρναν στο Πολυτεχνείο γιατί είχαμε φτιάξει ένα ιατρείο. Με τον καλύτερο μου φίλο είχαμε πάει εκεί, γιατί σκεφτήκαμε ότι εκεί μπορεί να μην χτυπήσουν, επειδή ήταν οι τραυματίες. Μπήκε το τανκ και στρατιώτες και μας είπαν να βγούμε. Και βγαίνοντας γινόταν το έλα να δεις. Έπεφτε το ξύλο της αρκούδας από τους αστυνομικούς. Έφτασα στο τέλος της Τοσίτσα και εκεί ήταν μια Αμερικάνα, η Μάρσα Τέιλορ, που δούλευε εδώ ως σκηνογράφος. Είχε ένα Ντεσεβώ με αμερικάνικα νούμερα. Πήρε τέσσερις άγνωστους μεταξύ μας, που κάναμε μπαμ ότι ήμασταν όλοι από το Πολυτεχνείο, και μας πήγε σπίτι της. Η μεγάλη μας τύχη ήταν ότι είχε αμερικάνικα νούμερα και δεν μας σταματήσανε, γιατί έκαναν ελέγχους στα αυτοκίνητα στους δρόμους. Την επόμενη μέρα γύρισα σπίτι με τα πόδια και για μέρες νόμιζα πως άκουγα ανθρώπους να φωνάζουν.
Αλλά για την σχετική απομυθοποίηση του πράγματος. Τον επόμενο χρόνο το ’74 είχα πάει με φίλους μου στο Λονδίνο. Και επειδή κοίταξα από την αντίθετη κατεύθυνση περνώντας το δρόμο, με χτύπησε ένα φορτηγό και πέρασα ενάμισι μήνα στο νοσοκομείο με σπασμένο χέρι και πόδι. Νοέμβριος του ‘74 πρώτη επέτειος του Πολυτεχνείου. Δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην είχε πάει. Η ατμόσφαιρα ήταν εξαιρετικά φορτισμένη, ακόμη μετράγαμε νεκρούς και τραυματίες. Εγώ με τις πατερίτσες μπαίνω σε μία αίθουσα, τα μεγάφωνα έπαιζαν Θεοδωράκη. Ξαφνικά σταματάνε οι μουσικές, «Αυτή τη στιγμή βρίσκεται ανάμεσά μας ένας από τους ηρωικούς τραυματίες του Νοέμβρη». Τι να πω, ότι το έπαθα στο Λονδίνο; Έρχονται δυο παιδιά της περιφρούρησης κάνουν σκαμνάκι, με ανεβάζουν πάνω, έρχονταν γυναίκες και κλαίγαν, μου φίλαγαν τα χέρια. Στο τέλος το είχα πιστέψει και εγώ.

https://www.oneman.gr/pop-code/t/theatr ... 64765.html

[dna replication]

ΚΚες που κάπνιζε marlboro.

Υποτροφίες με προβλήματα

Οσον αφορά τους γενικότερους στόχους της αμερικανικής προπαγάνδας στην Ελλάδα της δικτατορίας, η USIS τούς συνόψιζε στους ακόλουθους άξονες.

Πρώτον, στην προβολή των Ηνωμένων Πολιτειών ως «ισχυρού και αξιόπιστου» εταίρου στο πλαίσιο της Ατλαντικής Συμμαχίας και, συνακόλουθα, στην αποδοχή από την ελληνική κοινή γνώμη της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στο ελληνικό έδαφος, και ιδιαίτερα της παρουσίας του Εκτου Στόλου.

Δεύτερον, στην προώθηση στην ελληνική κοινή γνώμη της αντίληψης ότι η αμερικανική κοινωνία, καθώς και η πνευματική και καλλιτεχνική ζωή των Ηνωμένων Πολιτειών χαρακτηρίζοταν από ιδιαίτερο δυναμισμό και προοδευτικό πνεύμα.

Τρίτον, στην εμπέδωση της αντίληψης ότι η ελληνική πορεία προς τον εκσυγχρονισμό μπορούσε να έχει ως πρότυπο τους αμερικανικούς θεσμούς και τα αμερικανικά επιτεύγματα στην πολιτική, οικονομική, κοινωνική και εκπαιδευτική σφαίρα.

Σε αυτό το πλαίσιο, η αμερικανική πλευρά ένιωθε την ανάγκη να κινηθεί με προσοχή στο πεδίο της πολιτιστικής διπλωματίας, επιδιώκοντας αφενός να «ενθαρρύνει την αλλαγή» στο πνευματικό και καλλιτεχνικό επίπεδο και αφετέρου να διασφαλίσει εκείνο το επίπεδο καλής σχέσης με το καθεστώς και την ελληνική διοίκηση που θα της επέτρεπαν να φέρει σε πέρας τις δραστηριότητές της.

Ηλπιζε επίσης ότι τα προγράμματα πολιτιστικών και εκπαιδευτικών ανταλλαγών θα μπορούσαν να ανοίξουν διαύλους επικοινωνίας των ΗΠΑ με τους αντιδικτατορικούς κύκλους και να προσφέρουν στους τελευταίους εκείνη την προετοιμασία,που θα τους επέτρεπε να συμβάλουν στην αποκατάσταση της δημοκρατίας.

Εκφραζόταν ακόμη η εκτίμηση ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία δεν θα «έμπαιναν σε κίνδυνο» οι καλές σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με τους «μελλοντικούς ηγέτες» της μεταδικτατορικής Ελλάδας.

Ειδικά, σε ό,τι αφορούσε τα προγράμματα ανταλλαγών, και ιδιαίτερα το πρόγραμμα των Ξένων Ηγετών που είχε μετονομαστεί σε πρόγραμμα Διεθνών Επισκεπτών, η αμερικανική πλευρά διαπίστωνε ότι η δικτατορία είχε, μεταξύ άλλων, αρνητικό αντίκτυπο στην ποιότητά του λόγω της αδυναμίας να συμπεριληφθούν σε αυτά μία σειρά ανθρώπων οι οποίοι, αν και παρουσίαζαν ενδιαφέρον από την αμερικανική σκοπιά, ωστόσο αντιμετωπίζονταν ως εχθροί από την ελληνική χούντα.

Η λύση που προκρινόταν από την αμερικανική πλευρά ήταν να αναζητηθούν «μη αμφιλεγόμενες» προσωπικότητες από τα λεγόμενα «εκσυγχρονιστικά» πεδία επαγγελματικής δραστηριότητας και να αποφεύγονται πρόσωπα από τον χώρο της πολιτικής ή της δημοσιογραφίας¹¹.

Από την άλλη πλευρά, γινόταν σαφές ότι η υλοποίηση των διμερών εκπαιδευτικών ανταλλαγών είχε επηρεαστεί από την εγκαθίδρυση της δικτατορίας. Χαρακτηριστική περίπτωση δυσλειτουργίας καταγράφηκε στο πρόγραμμα υποτρόφων του 1968, με έναν σημαίνοντα εκπρόσωπο του συνδικαλιστικού χώρου.

Ενώ η Πρεσβεία είχε κάθε λόγο να προσδοκά ότι η υποτροφία αυτή θα εξελισσόταν ικανοποιητικά, με βάση τους σχεδιασμούς της, με απογοήτευση διαπίστωσε ότι το εν λόγω άτομο από τη στιγμή της άφιξής του στις Ηνωμένες Πολιτείες άρχισε να συμπεριφέρεται όχι σαν να ήταν ένας «ελεύθερος δρων, αλλά σαν να ήταν υπό τις διαταγές των εκπροσώπων της ελληνικής κυβέρνησης στη Νέα Υόρκη ή στην Ουάσινγκτον»¹².

Την ίδια περίοδο, πολλοί πρώην υπότροφοι επισκέπτονταν τα γραφεία της Αμερικανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα και τον Πειραιά προκειμένου να συζητήσουν με τους αξιωματούχους τους τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν στην επαγγελματική τους ζωή συνεπεία της δικτατορίας, το ενδεχόμενο της μετανάστευσης και τυχόν άλλες επιλογές για τη συνέχιση της σταδιοδρομίας τους¹³.

Επίσης, η Πρεσβεία ανέφερε πως δεχόταν επισκέψεις από πολλούς νέους, «σε αναζήτηση μιας διεξόδου από το παρόν πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα», τους οποίους επιχειρούσε να συμβουλεύσει και να καθοδηγήσει προς την κατεύθυνση αυτή.

Παράλληλα, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι πίστευαν πως η προώθηση έργων από τη σύγχρονη αμερικανική πολιτιστική παραγωγή θα μπορούσε να προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες, προκειμένου να εμπεδωθεί μια θετική εικόνα της Αμερικής μεταξύ των προοδευτικών στοιχείων της ελληνικής κοινωνίας.

Ωστόσο, αναγνωριζόταν ρητά ότι οι όποιες τέτοιες πρωτοβουλίες θα έπρεπε να κινηθούν εντός ορίων, προκειμένου να μη θιγεί η σχέση «καλής συνεργασίας» με τη χούντα και με τη γραφειοκρατία της¹⁴.

https://www.efsyn.gr/themata/fantasma-t ... ston-gypso

[Τρελός_του_Χωριού]

Eθνικοκοινωνιστης εσύ;





(σημ. δυστυχώς δεν φαίνεται όλος ο διάλογος σε ένα νήμα, έχει και άλλο)

Καλό απόγευμα σε όλους!

[Υδράργυρος]

Χρονια πολλα για τη μερα σε οσους αγαπανε τη δημοκρατια και την ελευθερια. Στους δεξιουληδες ξιδακι. Μια μερα ειναι θα περασει

Μόνο οι αριστεροί είναι δημοκράτες;
Έχετε γαμήσει κυριολεκτικά την σημασία της λέξης, εσείς οι αριστερόστροφοι φασίστες.
.

Εσυ δεν εισαι δημοκρατης. Υπομονη λιγες ωρες μεινανε

[Nandros]

Είναι η εθιμοτυπία αυτή. Μου το έχει πει ΚΚες που κάπνιζε marlboro. Είναι λέει... "το έθιμο".

κκές του κ@λου! Πολύ πιο συνεπής στον αντιαμερικανισμό της η Λιβύη επί Καντάφι που απαγόρευε τις Κοκα-Κόλες στα καράβια που έμπαιναν στα λιμάνια της!
.

[Υδράργυρος]

Eθνικοκοινωνιστης εσύ;





(σημ. δυστυχώς δεν φαίνεται όλος ο διάλογος σε ένα νήμα, έχει και άλλο)

Καλό απόγευμα σε όλους!

Οι λογαρισμοι του συστηματος μουτουτη κανουν τετοια χουντικη προπαγανδα; συνεχιστε

[Υδράργυρος]

Τελικά, γιατί γίνεται αυτή η πορεία μέχρι την αμερικανική πρεσβεία, επειδή οι Αμερικανοί έβαλαν τον Ιωαννιδη να ρίξει τον Παπαδόπουλο λόγω της άρνησης του δεύτερου να προσγειωνονται αμερικανικά αεροπλάνα στη Σούδα και την Ελευσίνα επι Γιομ Κιπουρ; Ο Τσιπρας με τι αίτημα θα συμμετέχει σε αυτήν την πορεία, ξαναβάλετε με πρωθυπουργό γιατί γλύφω καλύτερα και δίνω τα πάντα ολα;

Εάν και όταν έλθει η ώρα που θα βρεθεί Αμερικανός πρόεδρος να πει εμείς τώρα φεύγουμε όπως είπε ο Τραμπ στους Κούρδους και είστε μόνοι σας με την Τουρκία θα δούμε πόσοι είναι οι πραγματικοί αντιαμερικανοί.

Είναι η εθιμοτυπία αυτή. Μου το έχει πει ΚΚες που κάπνιζε marlboro. Είναι λέει... "το έθιμο".

Το μαρλμπορακι ειναι λαικο τσιγαρο, παμε παρα κατω

[πατησιωτης]

Eθνικοκοινωνιστης εσύ;





(σημ. δυστυχώς δεν φαίνεται όλος ο διάλογος σε ένα νήμα, έχει και άλλο)

Καλό απόγευμα σε όλους!

Επειδή τελείωσα το πολυτεχνείο μετά την εξέγερση να μην παρεξηγούμεθα,επί εξεγέρσεως ήμουν στο γυμνάσιο,εισαχθείς το 1976,πληροφορώ κάθε ενδιαφερόμενο ότι επισήμως μας αποκαλούσαν σπουδαστές.Ο Κονοφάγος ήταν καθηγητής Μεταλλειολογίας.

[Beria]

Η ελληνική κοινωνία είναι πτωματολαγνικη. Γι αυτό και η συζήτηση για το Πολυτεχνείο γίνεται μονίμως γύρω από τους νεκρούς. Όχι τους ζωντανούς.

Όχι για αυτούς που μέσα στην ζοφερή χαυνωση της χούντας έστησαν αυτό το πανηγύρι, αλλά για αυτούς που πέθαναν. Πού πέθαναν; Μέσα, γύρω ή έξω;

Γι αυτό και το μόνο που έχει απομείνει από το Πολυτεχνείο είναι η συζήτηση για τα Δαμανακια, τις πανσπουδαστικες νο 8 και τα πτώματα (ζώντα και τεθνεώτα)

[πατησιωτης]

---------------------------------------

Όταν ήμουν ακόμη στο σχολείο με είχαν μυήσει στον Ρήγα Φεραίο, που ήταν παράνομη οργάνωση τότε. Είχαμε πολύγραφο και βγάζαμε κάτι προκηρύξεις που πετάγαμε μετά φόβου Θεού. Αυτό που λένε ότι «τώρα είναι Χούντα» είναι ύβρις. Και καλά να το λένε οι μικροί που δεν το έχουν ζήσει. Αλλά να το λένε οι μεγάλοι;
Το ‘73 ήμουν πρωτοετής στη Νομική. Ήμουν ακόμη στο Ρήγα Φεραίο. Πήγα στο Πολυτεχνείο και κάποια στιγμή έκλεισαν οι πόρτες και άρχισε να γίνεται αυτό που έγινε. Έμεινα μέσα κανονικά τρεις μέρες και βγήκα όταν μπήκαν οι στρατιώτες. Βγαίναμε δηλαδή με τα χέρια ψηλά. Ήταν μια εμπειρία πολύ δυνατή.
Το τελευταίο βράδυ με τα τανκς προσωπικά φοβήθηκα πολύ. Ήταν ΤΑΝΚΣ. Είχαν κλείσει τα παντζούρια οι πολυκατοικίες. Ήταν σαν να είσαι στη μέση του πουθενά. Ήταν μια κινηματογραφική σκηνή. Έπαιρναν τραυματίες από τους γύρω δρόμους και τους ‘φέρναν στο Πολυτεχνείο γιατί είχαμε φτιάξει ένα ιατρείο. Με τον καλύτερο μου φίλο είχαμε πάει εκεί, γιατί σκεφτήκαμε ότι εκεί μπορεί να μην χτυπήσουν, επειδή ήταν οι τραυματίες. Μπήκε το τανκ και στρατιώτες και μας είπαν να βγούμε. Και βγαίνοντας γινόταν το έλα να δεις. Έπεφτε το ξύλο της αρκούδας από τους αστυνομικούς. Έφτασα στο τέλος της Τοσίτσα και εκεί ήταν μια Αμερικάνα, η Μάρσα Τέιλορ, που δούλευε εδώ ως σκηνογράφος. Είχε ένα Ντεσεβώ με αμερικάνικα νούμερα. Πήρε τέσσερις άγνωστους μεταξύ μας, που κάναμε μπαμ ότι ήμασταν όλοι από το Πολυτεχνείο, και μας πήγε σπίτι της. Η μεγάλη μας τύχη ήταν ότι είχε αμερικάνικα νούμερα και δεν μας σταματήσανε, γιατί έκαναν ελέγχους στα αυτοκίνητα στους δρόμους. Την επόμενη μέρα γύρισα σπίτι με τα πόδια και για μέρες νόμιζα πως άκουγα ανθρώπους να φωνάζουν.
Αλλά για την σχετική απομυθοποίηση του πράγματος. Τον επόμενο χρόνο το ’74 είχα πάει με φίλους μου στο Λονδίνο. Και επειδή κοίταξα από την αντίθετη κατεύθυνση περνώντας το δρόμο, με χτύπησε ένα φορτηγό και πέρασα ενάμισι μήνα στο νοσοκομείο με σπασμένο χέρι και πόδι. Νοέμβριος του ‘74 πρώτη επέτειος του Πολυτεχνείου. Δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην είχε πάει. Η ατμόσφαιρα ήταν εξαιρετικά φορτισμένη, ακόμη μετράγαμε νεκρούς και τραυματίες. Εγώ με τις πατερίτσες μπαίνω σε μία αίθουσα, τα μεγάφωνα έπαιζαν Θεοδωράκη. Ξαφνικά σταματάνε οι μουσικές, «Αυτή τη στιγμή βρίσκεται ανάμεσά μας ένας από τους ηρωικούς τραυματίες του Νοέμβρη». Τι να πω, ότι το έπαθα στο Λονδίνο; Έρχονται δυο παιδιά της περιφρούρησης κάνουν σκαμνάκι, με ανεβάζουν πάνω, έρχονταν γυναίκες και κλαίγαν, μου φίλαγαν τα χέρια. Στο τέλος το είχα πιστέψει και εγώ.

https://www.oneman.gr/pop-code/t/theatr ... 64765.html

Κρατώ από την αφήγηση ότι ο διασωθείς μετά την περιπέτειά του ταξίδεψε στο Λονδίνο και όχι στη Μόσχα.

[Ζαποτέκος]

---------------------------------------

Όταν ήμουν ακόμη στο σχολείο με είχαν μυήσει στον Ρήγα Φεραίο, που ήταν παράνομη οργάνωση τότε. Είχαμε πολύγραφο και βγάζαμε κάτι προκηρύξεις που πετάγαμε μετά φόβου Θεού. Αυτό που λένε ότι «τώρα είναι Χούντα» είναι ύβρις. Και καλά να το λένε οι μικροί που δεν το έχουν ζήσει. Αλλά να το λένε οι μεγάλοι;
Το ‘73 ήμουν πρωτοετής στη Νομική. Ήμουν ακόμη στο Ρήγα Φεραίο. Πήγα στο Πολυτεχνείο και κάποια στιγμή έκλεισαν οι πόρτες και άρχισε να γίνεται αυτό που έγινε. Έμεινα μέσα κανονικά τρεις μέρες και βγήκα όταν μπήκαν οι στρατιώτες. Βγαίναμε δηλαδή με τα χέρια ψηλά. Ήταν μια εμπειρία πολύ δυνατή.
Το τελευταίο βράδυ με τα τανκς προσωπικά φοβήθηκα πολύ. Ήταν ΤΑΝΚΣ. Είχαν κλείσει τα παντζούρια οι πολυκατοικίες. Ήταν σαν να είσαι στη μέση του πουθενά. Ήταν μια κινηματογραφική σκηνή. Έπαιρναν τραυματίες από τους γύρω δρόμους και τους ‘φέρναν στο Πολυτεχνείο γιατί είχαμε φτιάξει ένα ιατρείο. Με τον καλύτερο μου φίλο είχαμε πάει εκεί, γιατί σκεφτήκαμε ότι εκεί μπορεί να μην χτυπήσουν, επειδή ήταν οι τραυματίες. Μπήκε το τανκ και στρατιώτες και μας είπαν να βγούμε. Και βγαίνοντας γινόταν το έλα να δεις. Έπεφτε το ξύλο της αρκούδας από τους αστυνομικούς. Έφτασα στο τέλος της Τοσίτσα και εκεί ήταν μια Αμερικάνα, η Μάρσα Τέιλορ, που δούλευε εδώ ως σκηνογράφος. Είχε ένα Ντεσεβώ με αμερικάνικα νούμερα. Πήρε τέσσερις άγνωστους μεταξύ μας, που κάναμε μπαμ ότι ήμασταν όλοι από το Πολυτεχνείο, και μας πήγε σπίτι της. Η μεγάλη μας τύχη ήταν ότι είχε αμερικάνικα νούμερα και δεν μας σταματήσανε, γιατί έκαναν ελέγχους στα αυτοκίνητα στους δρόμους. Την επόμενη μέρα γύρισα σπίτι με τα πόδια και για μέρες νόμιζα πως άκουγα ανθρώπους να φωνάζουν.
Αλλά για την σχετική απομυθοποίηση του πράγματος. Τον επόμενο χρόνο το ’74 είχα πάει με φίλους μου στο Λονδίνο. Και επειδή κοίταξα από την αντίθετη κατεύθυνση περνώντας το δρόμο, με χτύπησε ένα φορτηγό και πέρασα ενάμισι μήνα στο νοσοκομείο με σπασμένο χέρι και πόδι. Νοέμβριος του ‘74 πρώτη επέτειος του Πολυτεχνείου. Δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην είχε πάει. Η ατμόσφαιρα ήταν εξαιρετικά φορτισμένη, ακόμη μετράγαμε νεκρούς και τραυματίες. Εγώ με τις πατερίτσες μπαίνω σε μία αίθουσα, τα μεγάφωνα έπαιζαν Θεοδωράκη. Ξαφνικά σταματάνε οι μουσικές, «Αυτή τη στιγμή βρίσκεται ανάμεσά μας ένας από τους ηρωικούς τραυματίες του Νοέμβρη». Τι να πω, ότι το έπαθα στο Λονδίνο; Έρχονται δυο παιδιά της περιφρούρησης κάνουν σκαμνάκι, με ανεβάζουν πάνω, έρχονταν γυναίκες και κλαίγαν, μου φίλαγαν τα χέρια. Στο τέλος το είχα πιστέψει και εγώ.

https://www.oneman.gr/pop-code/t/theatr ... 64765.html

Κρατώ από την αφήγηση ότι ο διασωθείς μετά την περιπέτειά του ταξίδεψε στο Λονδίνο και όχι στη Μόσχα.

Σατανά … !

[AlienWay]

Είναι η εθιμοτυπία αυτή. Μου το έχει πει ΚΚες που κάπνιζε marlboro. Είναι λέει... "το έθιμο".

κκές του κ@λου! Πολύ πιο συνεπής στον αντιαμερικανισμό της η Λιβύη επί Καντάφι που απαγόρευε τις Κοκα-Κόλες στα καράβια που έμπαιναν στα λιμάνια της!
.

ΝΑι, τον είχα ρωτήσει γιατί συμμετέχει στην καθιερωμένη πορεία εφόσον καπνίζει μαρλμπορο και παρακολουθεί μπλοκμπάστερς.

[argouen]

https://www.zougla.gr/live