Κοινοτισμός

[ΓΑΛΗ]

Έστω ότι για τον χ ή ψ λόγο, καλείσθε να πάρετε μέρος σε μια κοινοτιστική απόπειρα. Επειδή το θέμα είναι τεράστιο, επιχειρώ μια πρώτη διερεύνηση για δύο δομικά -κατά τη γνώμη μου πάντα- θέματα.

1. Ποιες θα ήταν οι βασικές αρχές της κοινότητας;

2. Ποιοι είναι οι φορουμίτες που θα επιλέγατε για το πειραματικό αυτό πρότζεκτ και γιατί;

Κάθε πρότζεκτ που περιλαμβάνει φιλτραρισμένη συμβίωση είναι καταδικασμένο να αποτύχει.
Η φύση επιλέγει τα διαφορετικά, τα αντίθετα στη συμβίωση ώστε να εξυπηρετούνται όσο το δυνατό περισσότερες προεκτάσεις της συμβίωσης.
Από τη φύση μας επιλέγουμε πάντοτε κάποιον που βρίσκεται κοντά στις δικές μας προτιμήσεις.
Μόνο που η συμβίωσή μας είνια μη βιώσιμη, χωρίς τους άλλους που δεν "προτιμούμε".

Η φύση επιλέγει τα διαφορετικά αλλά είναι στη φύση μας να επιλέγουμε τα "ίδια";

Τέσπα, μάλλον εννοείς τη δυνατότητα που δίνει η φύση στην προσαρμογή των όντων στο περιβάλλον, δηλαδή σε διαφορετικές συνθήκες. Σαφώς και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που δεν "προτιμούμε" σε οποιοδήποτε περιβάλλον αλλά επίσης σαφώς ο συμβιβασμός/συνύπαρξη μέχρι έναν βαθμό είναι επίσης φυσικός νόμος. Είναι άλλο το διαφορετικό στοιχείο που μπορεί να παράγει καλύτερο αποτέλεσμα και άλλο η διαφορετικότητα που λειτουργεί ως διαλυτικό στοιχείο της ομάδας.

[stavmanr]

Έστω ότι για τον χ ή ψ λόγο, καλείσθε να πάρετε μέρος σε μια κοινοτιστική απόπειρα. Επειδή το θέμα είναι τεράστιο, επιχειρώ μια πρώτη διερεύνηση για δύο δομικά -κατά τη γνώμη μου πάντα- θέματα.

1. Ποιες θα ήταν οι βασικές αρχές της κοινότητας;

2. Ποιοι είναι οι φορουμίτες που θα επιλέγατε για το πειραματικό αυτό πρότζεκτ και γιατί;

Κάθε πρότζεκτ που περιλαμβάνει φιλτραρισμένη συμβίωση είναι καταδικασμένο να αποτύχει.
Η φύση επιλέγει τα διαφορετικά, τα αντίθετα στη συμβίωση ώστε να εξυπηρετούνται όσο το δυνατό περισσότερες προεκτάσεις της συμβίωσης.
Από τη φύση μας επιλέγουμε πάντοτε κάποιον που βρίσκεται κοντά στις δικές μας προτιμήσεις.
Μόνο που η συμβίωσή μας είνια μη βιώσιμη, χωρίς τους άλλους που δεν "προτιμούμε".

Η φύση επιλέγει τα διαφορετικά αλλά είναι στη φύση μας να επιλέγουμε τα "ίδια";

Ακούστηκε περίεργο ε;
Η ίδια φύση που μας έχει "εμποτίσει" με την κοινωνική δραστηριότητα (φιλίες, αγάπη κλπ) φροντίζει να καλύπτει τα κενά με διαφορετικότητα, ξένο, περίεργο προς τα δικά μας γούστα.

[ΓΑΛΗ]

Κάθε πρότζεκτ που περιλαμβάνει φιλτραρισμένη συμβίωση είναι καταδικασμένο να αποτύχει.
Η φύση επιλέγει τα διαφορετικά, τα αντίθετα στη συμβίωση ώστε να εξυπηρετούνται όσο το δυνατό περισσότερες προεκτάσεις της συμβίωσης.
Από τη φύση μας επιλέγουμε πάντοτε κάποιον που βρίσκεται κοντά στις δικές μας προτιμήσεις.
Μόνο που η συμβίωσή μας είνια μη βιώσιμη, χωρίς τους άλλους που δεν "προτιμούμε".

Η φύση επιλέγει τα διαφορετικά αλλά είναι στη φύση μας να επιλέγουμε τα "ίδια";

Ακούστηκε περίεργο ε;
Η ίδια φύση που μας έχει "εμποτίσει" με την κοινωνική δραστηριότητα (φιλίες, αγάπη κλπ) φροντίζει να καλύπτει τα κενά με διαφορετικότητα, ξένο, περίεργο προς τα δικά μας γούστα.

Ωραία, κάνε όμως και κάποια πρακτική πρόταση γιατί δεν είναι φιλοσοφικό το θέμα.

[stavmanr]

Η φύση επιλέγει τα διαφορετικά αλλά είναι στη φύση μας να επιλέγουμε τα "ίδια";

Ακούστηκε περίεργο ε;
Η ίδια φύση που μας έχει "εμποτίσει" με την κοινωνική δραστηριότητα (φιλίες, αγάπη κλπ) φροντίζει να καλύπτει τα κενά με διαφορετικότητα, ξένο, περίεργο προς τα δικά μας γούστα.

Ωραία, κάνε όμως και κάποια πρακτική πρόταση γιατί δεν είναι φιλοσοφικό το θέμα.

Δεν είναι;



Οι μικροκοινότητες δεν έχουν την ανάγκη των κανόνων που έχουν οι μεγαλοκοινότητες. Αν ποτέ βρεθείς με 10 νοματαίους και νοματαίες σε ξερονήσι, από κάποιο χτύπημα της μοίρας, το τελευταίο που θα σε νοιάξει θα είναι να γράψεις σαν το Μωϋσή 10 κανόνες συμβίωσης. Εκείνο που θα μετρά θα είναι η επιβίωση.

[ΓΑΛΗ]

Ακούστηκε περίεργο ε;
Η ίδια φύση που μας έχει "εμποτίσει" με την κοινωνική δραστηριότητα (φιλίες, αγάπη κλπ) φροντίζει να καλύπτει τα κενά με διαφορετικότητα, ξένο, περίεργο προς τα δικά μας γούστα.

Ωραία, κάνε όμως και κάποια πρακτική πρόταση γιατί δεν είναι φιλοσοφικό το θέμα.

Δεν είναι;

Δεν είναι φιλοσοφικό, είναι κοινωνικό.
Καλές οι συζητήσεις γύρω από τη φωτιά αλλά να τρως και κάτι, έτσι;
Είτε είναι κοψίδι είτε χορτόσουπα.

Νηστικό αρκούδι δεν διαλογίζεται.

[stavmanr]

Ωραία, κάνε όμως και κάποια πρακτική πρόταση γιατί δεν είναι φιλοσοφικό το θέμα.

Δεν είναι;

Δεν είναι φιλοσοφικό, είναι κοινωνικό.

Έχει διαφορά;

[ΓΑΛΗ]

Οκ, το κόβω.

[Ορέστης 35]

Ελατε στη δικη μου ομαδα γιατι ειναι σιγουρο οτι θα γινουμε φιλοι.

Στις ομαδες των αλλων θα κουβεντιασετε για πολιτικα μεχρι να βαρεθειτε και θα παρει ο καθενας το δρομο του.

[Ασέβαστος]

Φίλε μου, η απάντηση του τύπου, "τα ίδια έκαναν ή κάνουν και οι άλλοι", δεν είναι απάντηση. Αυτό που αρνείστε να καταλάβετε είναι ότι το οικονομικό σύστημα στο οποίο ζούμε, δεν θα μπορούσε να επιβιώσει, αν δεν ήταν επιθετικό. Αν έπραττε διαφορετικά, δεν θα είχε επιβιώσει, ή δεν θα ήταν καπιταλισμός. Και, για να το πω απλά, το σύστημα είναι φτιαγμένο από καθίκια και λειτουργείται από καθίκια.

κι εσυ δεν μπορεις να καταλαβεις οτι δεν θα μπορουσε να ειναι αλλιως, σε εναν πλανητη γεματο καθικια, οπου ολα τα συστηματα ειναι φτιαγμενα απο καθικια.

και οτι απο οσα εχουν υπαρξει μεχρι σημερα (οσα τουλαχιστον ειχαν την ισχυ για να ειναι βιαια και επιθετικα) ειναι το λιγοτερο βιαιο και επιθετικο, με μεγαλη διαφορα. βεβαιως δεν ειναι τελειο. ειναι ομως οτι καλυτερο εχει υπαρξει, μεχρι ωρας.

[Ασέβαστος]

Δεν είναι ρομαντισμός,είναι μια ρεαλιστική προσέγγιση στην πλευρά που αρνείσαι να δεις. Ρομαντικό είναι να περιμένεις να ευημερήσουν όλες οι κοινωνίες μέσω του υπάρχοντος οικονομικού συστήματος η έστω σε μια καλύτερη βερσιόν του.
Αυτό που θεωρώ ότι δεν αντιλαμβάνεσαι, είναι ότι η ύπαρξη του προϋποθέτει την ανισότητα.

η υπαρξη του παιρνει ως δεδομενο την ανισοτητα, επειδη αυτη ειναι μια πραγματικοτητα.

το δικο σου συστημα παιρνει ως δεδομενο μια ουτοπικη ισοτητα, που δεν υπαρχει στον πραγματικο κοσμο.

[Naida]

Φίλε μου, η απάντηση του τύπου, "τα ίδια έκαναν ή κάνουν και οι άλλοι", δεν είναι απάντηση. Αυτό που αρνείστε να καταλάβετε είναι ότι το οικονομικό σύστημα στο οποίο ζούμε, δεν θα μπορούσε να επιβιώσει, αν δεν ήταν επιθετικό. Αν έπραττε διαφορετικά, δεν θα είχε επιβιώσει, ή δεν θα ήταν καπιταλισμός. Και, για να το πω απλά, το σύστημα είναι φτιαγμένο από καθίκια και λειτουργείται από καθίκια.

κι εσυ δεν μπορεις να καταλαβεις οτι δεν θα μπορουσε να ειναι αλλιως, σε εναν πλανητη γεματο καθικια, οπου ολα τα συστηματα ειναι φτιαγμενα απο καθικια.

και οτι απο οσα εχουν υπαρξει μεχρι σημερα (οσα τουλαχιστον ειχαν την ισχυ για να ειναι βιαια και επιθετικα) ειναι το λιγοτερο βιαιο και επιθετικο, με μεγαλη διαφορα. βεβαιως δεν ειναι τελειο. ειναι ομως οτι καλυτερο εχει υπαρξει, μεχρι ωρας.

Καλύτερο;

[ΓΑΛΗ]

Καλύτερο;

Αυτό είναι σίγουρο.
Πέρα από θεωρίες και ευχολόγια, βλέπεις κάποια τάση απεξάρτησης των διαφωνούντων από το συγκεκριμένο μοντέλο;

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Μπλε ομάδα, ροζ ομάδα, κίτρινη ομάδα. Δεν έχει σημασία. Κάποια στιγμή όλες οι ομάδες θα ανακαλύψουν ότι δεν είναι όλοι το ίδιο καλοί σε όλες τις δουλειές. Αυτοί που είναι καλοί στις απολύτως απαραίτητες, όπως κυνήγι των βουβαλιών ή αρδευτικά έργα όχι μόνο θα παραμείνουν στη θέση τους χωρίς να χρειάζεταινα περνάνε από καιαρισμό τουαλέτας μα θα προβιβαστούν αρχικά κυρίως στη συλλογική συνείδηση. Κι έτσι λοιπόν οδεύουμε στην ιεραρχία. Κι έτσι αναπόφευκτα κάθε ομάδα θα αποκτήσει αρχηγό.

Kάτι δεν έχεις καταλάβει. Τον καθαρισμό της τουαλέτας δεν τον έβαλα με τη λογική της τιμωρίας ή της υποτιμητικής εργασίας. Στην τελική, μπορεί να μην υπάρχει τουαλέτα. Αλλά σίγουρα σε οποιαδήποτε κοινή συμβίωση, ακόμη και σε ένα σκ με φίλους, υπάρχουν κάποια ευχάριστες, αδιάφορες ακόμη και ανεπιθύμητες δουλειές που πρέπει να γίνουν για να "κυλήσει" το πράγμα. Αυτό που θέλω είναι να βάλω στο πλαίσιο, μία κατάσταση όπου δεν υπάρχει το δεδομένο ότι "α, αυτό δεν είναι δική μου δουλειά" αλλά μία κατάσταση όπου πρέπει να βρεθεί μια ισορροπία μεταξύ υποχρεώσεων και δικαιωμάτων σε ένα απολύτως ισότιμο πλαίσιο, όπου δεν θα υπάρχει το οποιοδήποτε σημερινό κεκτημένο για τον καθένα. Το πως θα εξελιχθεί η κατάσταση μετά από ένα χ διάστημα, που θα λειτουργήσει είναι άλλο θέμα. Μπορεί αυτοί που σήμερα θεωρούνται έσχατοι να γίνουν οι πρώτοι με την αξία τους στη συλλογική συνείδηση που αναφέρεις.

Σε κάθε περίπτωση, διάλεξα αυτό το ακραίο παράδειγμα για να πω ότι στις "αναρχικές" φάσεις χρειάζεται περισσότερη δουλειά, περισσότερη κούραση και ενίοτε αρκετή πείνα πριν αρχίσει να ρολάρει στοιχειωδώς το πράγμα. Ούτε είναι σίγουρο ότι θα υπάρχουν από την αρχή, ο χτίστης, ο κυνηγός, ο μάγειρας, ο γιατρός και ο κιθαρίστας στην κάθε ομάδα. Αυτά που ξέρει, αυτά που μπορεί να μάθει και τελικώς αυτά που μπορεί να προσφέρει ο καθένας σ' ένα συλλογικό επίπεδο, θα φανούν στην πορεία. Γιατί αυτό είναι και το ζητούμενο, έτσι; Πρώτα ξεκινάς από το τι μπορείς να προσφέρεις στους άλλους και μετά στις απαιτήσεις από τους άλλους.

Ναι έχεις δίκιο για την τουαλέτα. Μάλλον θα χέζουμε όλοι πίσω από την καλύβα του Χαοτικού. Από εκεί και πέρα, δεν υπάρχει αναρχική φάση. Σε καμία περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας ακόμα και σε στοιχειωδώς οργανωμένες κοινωνίες δεν υπήρξε. Αν δεν έχουμε τον καλύτερο μάγειρα θα τοποθετήσουμε τον καλύτερο της ομάδας. Το ίδιο ισχύει και για τον κυνηγό. Αυτός που θα κουβαλήσει το πρώτο κρέας θα περιβληθεί άμεσα από σεβασμό και θα κερδίσει την εύνοια των γυναικών. Οι δουλειές θα πάψουν να είναι σε βάση περιστροφής μετά από ένα σημείο γιατί θα είναι στο συμφέρον της ομάδας να πηγαίνει για κυνήγι κάποιος που θα φέρει κρέας. Θα είναι στο συμφέρον της ομάδας να μαγειρεύει και να μεγαλώνει τα παιδιά κάποιος που έχει το έμφυτο χάρισμα για αυτό. Οι γυναίκες. Δεν μπορεί να υπάρξει αταξική κοινωνία. Ο καθένας θα βρει το ρόλο του και κάποιοι θα είναι σημαντικότεροι από άλλους.

[Naida]

Δεν είναι ρομαντισμός,είναι μια ρεαλιστική προσέγγιση στην πλευρά που αρνείσαι να δεις. Ρομαντικό είναι να περιμένεις να ευημερήσουν όλες οι κοινωνίες μέσω του υπάρχοντος οικονομικού συστήματος η έστω σε μια καλύτερη βερσιόν του.
Αυτό που θεωρώ ότι δεν αντιλαμβάνεσαι, είναι ότι η ύπαρξη του προϋποθέτει την ανισότητα.

η υπαρξη του παιρνει ως δεδομενο την ανισοτητα, επειδη αυτη ειναι μια πραγματικοτητα.

το δικο σου συστημα παιρνει ως δεδομενο μια ουτοπικη ισοτητα, που δεν υπαρχει στον πραγματικο κοσμο.

Η ανισότητα δημιουργείται γιατί για την συντήρηση του οικονομικού συστήματος αυτού δημιουργούνται ανάγκες που δεν είναι πρώτης αξίας. Ένα κομμάτι του πληθυσμού της γης υπερκαλύπτει τις τεχνητές ανάγκες,υπερκαταναλώνει και ένα άλλο δεν καλύπτει ούτε τις βασικές. Αν θεωρείς ότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς και έτσι είναι και μπλα μπλα είναι επειδή ξυπνάς στην πλευρα που ο καπιταλισμός είναι ωραίος.

[Bazoomba]

Μπλε ομάδα, ροζ ομάδα, κίτρινη ομάδα. Δεν έχει σημασία. Κάποια στιγμή όλες οι ομάδες θα ανακαλύψουν ότι δεν είναι όλοι το ίδιο καλοί σε όλες τις δουλειές. Αυτοί που είναι καλοί στις απολύτως απαραίτητες, όπως κυνήγι των βουβαλιών ή αρδευτικά έργα όχι μόνο θα παραμείνουν στη θέση τους χωρίς να χρειάζεταινα περνάνε από καιαρισμό τουαλέτας μα θα προβιβαστούν αρχικά κυρίως στη συλλογική συνείδηση. Κι έτσι λοιπόν οδεύουμε στην ιεραρχία. Κι έτσι αναπόφευκτα κάθε ομάδα θα αποκτήσει αρχηγό.

Kάτι δεν έχεις καταλάβει. Τον καθαρισμό της τουαλέτας δεν τον έβαλα με τη λογική της τιμωρίας ή της υποτιμητικής εργασίας. Στην τελική, μπορεί να μην υπάρχει τουαλέτα. Αλλά σίγουρα σε οποιαδήποτε κοινή συμβίωση, ακόμη και σε ένα σκ με φίλους, υπάρχουν κάποια ευχάριστες, αδιάφορες ακόμη και ανεπιθύμητες δουλειές που πρέπει να γίνουν για να "κυλήσει" το πράγμα. Αυτό που θέλω είναι να βάλω στο πλαίσιο, μία κατάσταση όπου δεν υπάρχει το δεδομένο ότι "α, αυτό δεν είναι δική μου δουλειά" αλλά μία κατάσταση όπου πρέπει να βρεθεί μια ισορροπία μεταξύ υποχρεώσεων και δικαιωμάτων σε ένα απολύτως ισότιμο πλαίσιο, όπου δεν θα υπάρχει το οποιοδήποτε σημερινό κεκτημένο για τον καθένα. Το πως θα εξελιχθεί η κατάσταση μετά από ένα χ διάστημα, που θα λειτουργήσει είναι άλλο θέμα. Μπορεί αυτοί που σήμερα θεωρούνται έσχατοι να γίνουν οι πρώτοι με την αξία τους στη συλλογική συνείδηση που αναφέρεις.

Σε κάθε περίπτωση, διάλεξα αυτό το ακραίο παράδειγμα για να πω ότι στις "αναρχικές" φάσεις χρειάζεται περισσότερη δουλειά, περισσότερη κούραση και ενίοτε αρκετή πείνα πριν αρχίσει να ρολάρει στοιχειωδώς το πράγμα. Ούτε είναι σίγουρο ότι θα υπάρχουν από την αρχή, ο χτίστης, ο κυνηγός, ο μάγειρας, ο γιατρός και ο κιθαρίστας στην κάθε ομάδα. Αυτά που ξέρει, αυτά που μπορεί να μάθει και τελικώς αυτά που μπορεί να προσφέρει ο καθένας σ' ένα συλλογικό επίπεδο, θα φανούν στην πορεία. Γιατί αυτό είναι και το ζητούμενο, έτσι; Πρώτα ξεκινάς από το τι μπορείς να προσφέρεις στους άλλους και μετά στις απαιτήσεις από τους άλλους.

Ναι έχεις δίκιο για την τουαλέτα. Μάλλον θα χέζουμε όλοι πίσω από την καλύβα του Χαοτικού. Από εκεί και πέρα, δεν υπάρχει αναρχική φάση. Σε καμία περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας ακόμα και σε στοιχειωδώς οργανωμένες κοινωνίες δεν υπήρξε. Αν δεν έχουμε τον καλύτερο μάγειρα θα τοποθετήσουμε τον καλύτερο της ομάδας. Το ίδιο ισχύει και για τον κυνηγό. Αυτός που θα κουβαλήσει το πρώτο κρέας θα περιβληθεί άμεσα από σεβασμό και θα κερδίσει την εύνοια των γυναικών. Οι δουλειές θα πάψουν να είναι σε βάση περιστροφής μετά από ένα σημείο γιατί θα είναι στο συμφέρον της ομάδας να πηγαίνει για κυνήγι κάποιος που θα φέρει κρέας. Θα είναι στο συμφέρον της ομάδας να μαγειρεύει και να μεγαλώνει τα παιδιά κάποιος που έχει το έμφυτο χάρισμα για αυτό. Οι γυναίκες. Δεν μπορεί να υπάρξει αταξική κοινωνία. Ο καθένας θα βρει το ρόλο του και κάποιοι θα είναι σημαντικότεροι από άλλους.

Και από αυτή τη βάση πως μεταβαινουμε στον Καπιταλισμό?

Όσο αστείο είναι να επικαλούνται οι αναρχοκομουνιστες την φυσικότητα, άλλο τόσο και ακόμα περισσότερο αστείο είναι η επίκληση του από μεριάς καπιταλιστών.

Η ανισότητα υπάρχει στην φύση, δημιουργούμε συνθήκες τεχνητής ανισότητας, άρα η ανισότητα εντός καπιταλιστικων πλαισιών είναι φυσική?

Κάπου πάσχουμε..

Ξεχνάμε πάντα όταν μιλάμε για ανισότητες την δυνατότητα που έδιναν οι κοινωνίες (αυτοθεσμισης) στην ανέλκυση, πράγμα που στον καπιταλισμό είτε δεν συμβαίνει είτε συμβαίνει τεχνητά.

Επιπλέον ξεχνάμε πάντα ότι για να κριτικάρουμε μια ιδέα, μια ιδεολογία, ένα ιδανικό κλπ.. πρέπει να έχει προηγηθεί μια ελάχιστη επαφή μαζί του/της.
Καλή η κριτική στον αναρχισμού, αλλά να ΜΗΝ γίνεται, συγκρίνοντας τον με τις τεχνητές ανάγκες και τις επιπλαστες βεβαιότητες του Καπιταλισμού.