Νέες κυκλοφορίες, προτάσεις για νέα ακούσματα, κριτικές
Κανόνες Δ. Συζήτησης
Στα νήματα της ενότητας που βάζετε μουσικά βίντεο, παρακαλούμε να περιοριστείτε σε 1 ή το πολύ 2 βίντεο ανά ποστ, για να μην υπερφορτώνονται οι browsers.
Συνέχεια στο προηγούμενο ποστ με αφορμή την ερώτηση του Bazoomba
Ας δούμε ένα χοντροκομμένο παράδειγμα όπου όλοι έχουμε κάποια εμπειρία.
Εγώ έχω οδηγήσει ένα μετριότατο αυτοκίνητο συν 4-5 ακόμα που έτυχε να νοικιάσω κατά καιρούς και ήταν επίσης χαμηλής κατηγορίας.
Αν με βάλεις σε ένα αυτοκίνητο διπλάσιας, τριπλάσιας κοκ τιμής ως συνοδηγό καταλαβαίνω κάποια πράγματα στα οποία είναι καλύτερο (μεγαλύτερη δύναμη στον κινητήρα, καλύτερες αναρτήσεις, πολυτέλεια στο σαλόνι, χώροι, άνεση) και πιθανόν να μου αρέσουν ή και να εντυπωσιαστώ
Αν βάλεις κάποιον ο οποίος έχει εμπειρία από ακριβά αυτοκίνητα μπορεί να μην εντυπωσιαστεί γιατί ξέρει καλύτερα τι να περιμένει από ακριβά αμάξια και να θεωρεί κάποια πράγματα δεδομένα.
Αν βάλεις μέσα κάποιον που έχει εμπειρία από ακριβά αμάξια συν γνώσεις αγωνιστικής οδήγησης τότε αυτός θα κρίνει πιο αυστηρά το ακριβό αμάξι με βάση τα κρατήματα τις επιταχύνσεις και ιδιαίτερες απαιτήσεις που μπορεί να έχει αυτός και δεν έχω ποτέ εγώ.
Αν τώρα μπει μέσα κάποιος που έχει σοβαρές γνώσεις μηχανικής, σχεδίασης και κατασκευής αυτοκινήτων τότε αυτός μπορεί να αναγνωρίσει ευφυείς λύσεις που δόθηκαν στα μηχανικά μέρη ή στο αμάξωμα και που σε μας περνούν τελείως απαρατήρητες. Και να απολαύσει την αναγνώριση αυτών των λύσεων.
Θέλω να καταλήξω στο ότι όσο περισσότερες εμπειρίες ή γνώσεις έχει κάποιος, τόσο διαφορετική μπορεί να είναι η προσέγγιση του αλλά και το είδος της απόλαυσης που αντλεί.
Μμμμ... ναι. Αλλά συγκρίνεις μία μηχανή, που έχει καθαρά τεχνικό πρόσωπο και τίποτα άλλο (άντε και υποκειμενική αισθητική στην σχεδίαση), με ένα έργο τέχνης, που σκοπός είναι να μεταδώσει συναίσθημα, να πει μια ιστορία, να σε προβληματίσει, να σε συνεπάρει.
Στην πρώτη περίπτωση σαφέστατα παίζει απόλυτο ρόλο η εμπειρία και οι γνώσεις. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο που να παίζει ρόλο. Διότι ένα μηχάνημα έχει μόνο τεχνικά χαρακτηριστικά· ένα έργο τέχνης όχι.
Ξημέρωσε.
Α, τι ωραία που είναι!
Ήρθε η ώρα να κοιμηθώ.
Κι αν είμαι τυχερός,
θα με ξυπνήσουν μια Δευτέρα παρουσία κατά την θρησκεία.
Μα δεν ξέρω αν και τότε να σηκωθώ θελήσω.
Πρώτον γιατί πιστεύω ότι η στοχαστική μουσική ήταν το αποκορύφωμα της παγίδας που έστησε ο μοντερνισμός στην σύνθεση του 20ου, οδηγώντας την σε ένα αδιέξοδο.
Και δεύτερον γιατί ο Ιάνης δεν ήταν Έλλην συνθέτης -και δεν αναφέρομαι στην αφαίρεση της ιθαγένειας του, ούτε στην καταδίκη του σε θάνατο από το στρατοδικείο.
Εννοώ ότι δεν έρχεται από καμιά ρίζα της ελληνικής μουσικής την οποία ας πούμε οδήγησε στη δική του γλώσσα. 'Ενα μαθηματικό πείραμα έκανε· ενδιαφέρον, αλλά ψυχρό έως θανάτου
Δεν επηρέασε ρε μλκ την δύση, απλά έγραφε μουσικάρες για υπερκάλτ ταινιάρες η ατομάρα αυτή.
Όντως. Προσωπικά το συγκεκριμένο κομμάτι το θεωρώ ό,τι καλύτερο έχει γραφτεί ποτέ για χολιγουντιανή ταινία. Ever.
Ξημέρωσε.
Α, τι ωραία που είναι!
Ήρθε η ώρα να κοιμηθώ.
Κι αν είμαι τυχερός,
θα με ξυπνήσουν μια Δευτέρα παρουσία κατά την θρησκεία.
Μα δεν ξέρω αν και τότε να σηκωθώ θελήσω.
Συνέχεια στο προηγούμενο ποστ με αφορμή την ερώτηση του Bazoomba
Ας δούμε ένα χοντροκομμένο παράδειγμα όπου όλοι έχουμε κάποια εμπειρία.
Εγώ έχω οδηγήσει ένα μετριότατο αυτοκίνητο συν 4-5 ακόμα που έτυχε να νοικιάσω κατά καιρούς και ήταν επίσης χαμηλής κατηγορίας.
Αν με βάλεις σε ένα αυτοκίνητο διπλάσιας, τριπλάσιας κοκ τιμής ως συνοδηγό καταλαβαίνω κάποια πράγματα στα οποία είναι καλύτερο (μεγαλύτερη δύναμη στον κινητήρα, καλύτερες αναρτήσεις, πολυτέλεια στο σαλόνι, χώροι, άνεση) και πιθανόν να μου αρέσουν ή και να εντυπωσιαστώ
Αν βάλεις κάποιον ο οποίος έχει εμπειρία από ακριβά αυτοκίνητα μπορεί να μην εντυπωσιαστεί γιατί ξέρει καλύτερα τι να περιμένει από ακριβά αμάξια και να θεωρεί κάποια πράγματα δεδομένα.
Αν βάλεις μέσα κάποιον που έχει εμπειρία από ακριβά αμάξια συν γνώσεις αγωνιστικής οδήγησης τότε αυτός θα κρίνει πιο αυστηρά το ακριβό αμάξι με βάση τα κρατήματα τις επιταχύνσεις και ιδιαίτερες απαιτήσεις που μπορεί να έχει αυτός και δεν έχω ποτέ εγώ.
Αν τώρα μπει μέσα κάποιος που έχει σοβαρές γνώσεις μηχανικής, σχεδίασης και κατασκευής αυτοκινήτων τότε αυτός μπορεί να αναγνωρίσει ευφυείς λύσεις που δόθηκαν στα μηχανικά μέρη ή στο αμάξωμα και που σε μας περνούν τελείως απαρατήρητες. Και να απολαύσει την αναγνώριση αυτών των λύσεων.
Θέλω να καταλήξω στο ότι όσο περισσότερες εμπειρίες ή γνώσεις έχει κάποιος, τόσο διαφορετική μπορεί να είναι η προσέγγιση του αλλά και το είδος της απόλαυσης που αντλεί.
Μμμμ... ναι. Αλλά συγκρίνεις μία μηχανή, που έχει καθαρά τεχνικό πρόσωπο και τίποτα άλλο (άντε και υποκειμενική αισθητική στην σχεδίαση), με ένα έργο τέχνης, που σκοπός είναι να μεταδώσει συναίσθημα, να πει μια ιστορία, να σε προβληματίσει, να σε συνεπάρει.
Στην πρώτη περίπτωση σαφέστατα παίζει απόλυτο ρόλο η εμπειρία και οι γνώσεις. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο που να παίζει ρόλο. Διότι ένα μηχάνημα έχει μόνο τεχνικά χαρακτηριστικά· ένα έργο τέχνης όχι.
Δες το συμπέρασμά μου και θα το κρίνεις ως φυσιολογικό. Ας μιλήσουμε για μία παρεξήγηση η οποία φαίνεται να έχει καθορίσει πολύ τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Ότι η μουσική είναι μία και την καταλαβαίνουμε όλοι. Δεν ισχύει. Παρόμοιες παρεξηγήσεις υπάρχουν και σε άλλες μορφές τέχνης. Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί χοντρικά από τον 17 αιώνα και εδώ κινηθήκαμε στο τονικό μουσικό σύστημα. Με την άνοδο της εμπορικής/ελαφράς μουσικής το σύστημα αυτό καθιερώθηκε, διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο και έγινε ότι περίπου είναι τα αγγλικά σήμερα που θα καταλαβαίνουν σε κάποιο βαθμό πάρα πολλοί άνθρωποι.
Δηλαδή όταν γίνεται μια απατηλή πτώση, μια τέλεια πτώση κοκ αυτή την αισθάνεται τόσο ο έμπειρο ακροατής σοβαρής μουσική όσο και ο ακροατής που την έχει βιώσει μέσο της ποπ κουλτούρας. Δεν φτάνει όμως η εμπειρία από τη ποπ μουσική αν θέλεις να προσεγγίσεις ένα έργα όπως το παρακάτω:
Εκεί επειδή υπάρχει η παρεξήγηση της μουσικής ως μίας κοινής γλώσσας η δυσφορία του ακροατή μετατρέπεται σε κατηγορία προς τον συνθέτη, ότι δεν ξέρει να του μιλήσει. Ενώ απλά πρόκεται είναι ένα άλλο σύστημα οργάνωσης των δομών των ήχων και αν δεν μιλάς την γλώσσα καταλαβαίνει πολύ λίγα πράγματα. Όπως ένας άνθρωπος με στοιχειώδη Αγγλικά δεν θα μπορέσει να απολαύσει αγγλική ποίηση στον βαθμό που μπορείς εσύ.
Πρώτον γιατί πιστεύω ότι η στοχαστική μουσική ήταν το αποκορύφωμα της παγίδας που έστησε ο μοντερνισμός στην σύνθεση του 20ου, οδηγώντας την σε ένα αδιέξοδο.
Και δεύτερον γιατί ο Ιάνης δεν ήταν Έλλην συνθέτης -και δεν αναφέρομαι στην αφαίρεση της ιθαγένειας του, ούτε στην καταδίκη του σε θάνατο από το στρατοδικείο.
Εννοώ ότι δεν έρχεται από καμιά ρίζα της ελληνικής μουσικής την οποία ας πούμε οδήγησε στη δική του γλώσσα. 'Ενα μαθηματικό πείραμα έκανε· ενδιαφέρον, αλλά ψυχρό έως θανάτου
θα προσπαθήσω λίγο ακόμα. Ναι, δεν ήταν Έλληνας. Δεν κάνουμε έτσι εμείς
Ήρθα στην Aθήνα και συνέχισα να μελετώ τους αρχαίους. Άρχισα να διαβάζω Πλάτωνα, αρχαίους ποιητές όπως τη Σαπφώ και τον Aνακρέοντα, μόνος μου φυσικά. Πήγαινα στον Mαραθώνα κι έκλαιγα πάνω στον τύμβο των Mαραθωνομάχων. Πήγαινα στο μουσείο και μάθαινα, αποκτούσα και σωματική επαφή με την αρχαία αισθητική. Eν τω μεταξύ, επειδή αγαπούσα τα μαθηματικά και τη φυσική, με παρότρυναν να φοιτήσω στο Πολυτεχνείο, να γίνω μηχανικός, παρότι δεν μ' ενδιέφερε. Tο πρώτο μου έργο προκάλεσε σκάνδαλο, το κοινό διχάστηκε. Tο σημαντικό για μένα, όμως, ήταν ότι διαπίστωνα πως είχα δίκιο για τον δρόμο που είχα επιλέξει Aπ' την άλλη πλευρά υπήρχε η μουσική. Συνειδητοποιούσα σιγά σιγά ότι αυτό που ήθελα δεν ήταν να μάθω πιάνο ή κάτι τέτοιο, αλλά να κάνω σύνθεση, να δω πώς φτιάχνεται η μουσική, ποιά είναι η διάρθρωση, πώς είναι η δομή της. Tα αποτελέσματα των εξετάσεων ανακοινώθηκαν το πρωί της 28ης Oκτωβρίου 1940. Tο Πολυτεχνείο δεν άνοιξε τις πύλες του, είχαν όμως δημοσιεύσει τα αποτελέσματα κι έτσι ήξερα πως είχα περάσει. Kαθυστέρησε να ανοίξει περίπου έναν χρόνο. Από κει και πέρα αρχίζει και η Aντίσταση. Eκείνη την εποχή διάβαζα Πλάτωνα, είχα πάντοτε στην τσέπη μου κάτι μικρές στερεότυπες εκδόσεις. Mελετούσα την Πολιτεία. H κατάσταση στην Eλλάδα ήταν τόσο ασφυκτική ώστε έπρεπε να βρει κανείς διεξόδους. Δημιουργούσα λοιπόν έναν δικό μου χώρο, εντελώς φανταστικό, ο οποίος βρισκόταν σε σύγκρουση με την πραγματικότητα. Kαι αυτή η σύγκρουση ήταν πράξη ―ο κίνδυνος θανάτου στις διαδηλώσεις. Ήταν και ιδεολογία διότι στα μαρξιστικά κείμενα που κυκλοφορούσαν εκείνη την εποχή ―με την παράξενη, άκαμπτη, δήθεν δημοτική τους γλώσσα― διάβαζα, καταλάβαινα και αποδεχόμουνα τις θέσεις του μαρξισμού, τις έβλεπα ως ένα είδος παραμόρφωσης των πλατωνικών ιδεών.
Έρχεται από ρίζα Ελληνικής σκέψης. Και προφανώς έκανε μουσική και όχι πειράματα. Αλλά η γλώσσα αυτή θέλει μεγάλη εξοικείωση για να σταματήσει να φαίνεται τόνοι του γκρι και να αρχίσει να αποκτά χρώματα.
Πρώτον γιατί πιστεύω ότι η στοχαστική μουσική ήταν το αποκορύφωμα της παγίδας που έστησε ο μοντερνισμός στην σύνθεση του 20ου, οδηγώντας την σε ένα αδιέξοδο.
Και δεύτερον γιατί ο Ιάνης δεν ήταν Έλλην συνθέτης -και δεν αναφέρομαι στην αφαίρεση της ιθαγένειας του, ούτε στην καταδίκη του σε θάνατο από το στρατοδικείο.
Εννοώ ότι δεν έρχεται από καμιά ρίζα της ελληνικής μουσικής την οποία ας πούμε οδήγησε στη δική του γλώσσα. 'Ενα μαθηματικό πείραμα έκανε· ενδιαφέρον, αλλά ψυχρό έως θανάτου
Πρώτα από όλα θα ήθελα να με πεις εφόσον ΔΕΝ ήταν Έλλην συνθέτης, τι συνθέτης ήταν, Πολωνός;
Ανάλογα με την απαντήση θα σε πω ή δεν θα σε πω κι άλλα, είναι στα χέρια σου από δω και πέρα.
Πρώτον γιατί πιστεύω ότι η στοχαστική μουσική ήταν το αποκορύφωμα της παγίδας που έστησε ο μοντερνισμός στην σύνθεση του 20ου, οδηγώντας την σε ένα αδιέξοδο.
Και δεύτερον γιατί ο Ιάνης δεν ήταν Έλλην συνθέτης -και δεν αναφέρομαι στην αφαίρεση της ιθαγένειας του, ούτε στην καταδίκη του σε θάνατο από το στρατοδικείο.
Εννοώ ότι δεν έρχεται από καμιά ρίζα της ελληνικής μουσικής την οποία ας πούμε οδήγησε στη δική του γλώσσα. 'Ενα μαθηματικό πείραμα έκανε· ενδιαφέρον, αλλά ψυχρό έως θανάτου
Πρώτα από όλα θα ήθελα να με πεις εφόσον ΔΕΝ ήταν Έλλην συνθέτης, τι συνθέτης ήταν, Πολωνός;
Ανάλογα με την απαντήση θα σε πω ή δεν θα σε πω κι άλλα, είναι στα χέρια σου από δω και πέρα.
Σύμφωνα με το ελληνικό κράτος ήταν ανιθαγενής, μητραλοίας. Κουμμούνι ρε παιδάκι μου, πώς το λένε
Γάλλος συνθέτης είναι, για να μην το πολυζορίζουμε
Συνέχεια στο προηγούμενο ποστ με αφορμή την ερώτηση του Bazoomba
Ας δούμε ένα χοντροκομμένο παράδειγμα όπου όλοι έχουμε κάποια εμπειρία.
Εγώ έχω οδηγήσει ένα μετριότατο αυτοκίνητο συν 4-5 ακόμα που έτυχε να νοικιάσω κατά καιρούς και ήταν επίσης χαμηλής κατηγορίας.
Αν με βάλεις σε ένα αυτοκίνητο διπλάσιας, τριπλάσιας κοκ τιμής ως συνοδηγό καταλαβαίνω κάποια πράγματα στα οποία είναι καλύτερο (μεγαλύτερη δύναμη στον κινητήρα, καλύτερες αναρτήσεις, πολυτέλεια στο σαλόνι, χώροι, άνεση) και πιθανόν να μου αρέσουν ή και να εντυπωσιαστώ
Αν βάλεις κάποιον ο οποίος έχει εμπειρία από ακριβά αυτοκίνητα μπορεί να μην εντυπωσιαστεί γιατί ξέρει καλύτερα τι να περιμένει από ακριβά αμάξια και να θεωρεί κάποια πράγματα δεδομένα.
Αν βάλεις μέσα κάποιον που έχει εμπειρία από ακριβά αμάξια συν γνώσεις αγωνιστικής οδήγησης τότε αυτός θα κρίνει πιο αυστηρά το ακριβό αμάξι με βάση τα κρατήματα τις επιταχύνσεις και ιδιαίτερες απαιτήσεις που μπορεί να έχει αυτός και δεν έχω ποτέ εγώ.
Αν τώρα μπει μέσα κάποιος που έχει σοβαρές γνώσεις μηχανικής, σχεδίασης και κατασκευής αυτοκινήτων τότε αυτός μπορεί να αναγνωρίσει ευφυείς λύσεις που δόθηκαν στα μηχανικά μέρη ή στο αμάξωμα και που σε μας περνούν τελείως απαρατήρητες. Και να απολαύσει την αναγνώριση αυτών των λύσεων.
Θέλω να καταλήξω στο ότι όσο περισσότερες εμπειρίες ή γνώσεις έχει κάποιος, τόσο διαφορετική μπορεί να είναι η προσέγγιση του αλλά και το είδος της απόλαυσης που αντλεί.
Μμμμ... ναι. Αλλά συγκρίνεις μία μηχανή, που έχει καθαρά τεχνικό πρόσωπο και τίποτα άλλο (άντε και υποκειμενική αισθητική στην σχεδίαση), με ένα έργο τέχνης, που σκοπός είναι να μεταδώσει συναίσθημα, να πει μια ιστορία, να σε προβληματίσει, να σε συνεπάρει.
Στην πρώτη περίπτωση σαφέστατα παίζει απόλυτο ρόλο η εμπειρία και οι γνώσεις. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο που να παίζει ρόλο. Διότι ένα μηχάνημα έχει μόνο τεχνικά χαρακτηριστικά· ένα έργο τέχνης όχι.
Δες το συμπέρασμά μου και θα το κρίνεις ως φυσιολογικό. Ας μιλήσουμε για μία παρεξήγηση η οποία φαίνεται να έχει καθορίσει πολύ τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Ότι η μουσική είναι μία και την καταλαβαίνουμε όλοι. Δεν ισχύει. Παρόμοιες παρεξηγήσεις υπάρχουν και σε άλλες μορφές τέχνης. Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί χοντρικά από τον 17 αιώνα και εδώ κινηθήκαμε στο τονικό μουσικό σύστημα. Με την άνοδο της εμπορικής/ελαφράς μουσικής το σύστημα αυτό καθιερώθηκε, διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο και έγινε ότι περίπου είναι τα αγγλικά σήμερα που θα καταλαβαίνουν σε κάποιο βαθμό πάρα πολλοί άνθρωποι.
Δηλαδή όταν γίνεται μια απατηλή πτώση, μια τέλεια πτώση κοκ αυτή την αισθάνεται τόσο ο έμπειρο ακροατής σοβαρής μουσική όσο και ο ακροατής που την έχει βιώσει μέσο της ποπ κουλτούρας. Δεν φτάνει όμως η εμπειρία από τη ποπ μουσική αν θέλεις να προσεγγίσεις ένα έργα όπως το παρακάτω:
Εκεί επειδή υπάρχει η παρεξήγηση της μουσικής ως μίας κοινής γλώσσας η δυσφορία του ακροατή μετατρέπεται σε κατηγορία προς τον συνθέτη, ότι δεν ξέρει να του μιλήσει. Ενώ απλά πρόκεται είναι ένα άλλο σύστημα οργάνωσης των δομών των ήχων και αν δεν μιλάς την γλώσσα καταλαβαίνει πολύ λίγα πράγματα. Όπως ένας άνθρωπος με στοιχειώδη Αγγλικά δεν θα μπορέσει να απολαύσει αγγλική ποίηση στον βαθμό που μπορείς εσύ.
Στο είχα πει και παλιότερα νομίζω, φαινομενικά διαφωνούμε πλήρως αλλά στην ουσία του πράματος νομίζω καθόλου καθώς μόνο στην διατύπωση διαφωνώ πλήρως και πάλι όχι σε όλα αυτά που γράφεις.
Μου είναι λίγο δύσκολο να εκφραστώ με λόγια γιατί δεν το πολυέχω και επίσης βαριέμαι αφάνταστα να γράφω αλλά θα κάνω κάποια στιγμή μια προσπάθεια να σου δώσω να καταλάβεις γιατί θεωρώ πως η μουσική είναι όντως μία (οι μουσικοί είναι πολλοί) - κατά την μη ταπεινή μου γνώμη πάντα - και πως ακριβώς το έχω αυτό στο μυαλό μου και κυρίως γιατί.
Πρώτον γιατί πιστεύω ότι η στοχαστική μουσική ήταν το αποκορύφωμα της παγίδας που έστησε ο μοντερνισμός στην σύνθεση του 20ου, οδηγώντας την σε ένα αδιέξοδο.
Και δεύτερον γιατί ο Ιάνης δεν ήταν Έλλην συνθέτης -και δεν αναφέρομαι στην αφαίρεση της ιθαγένειας του, ούτε στην καταδίκη του σε θάνατο από το στρατοδικείο.
Εννοώ ότι δεν έρχεται από καμιά ρίζα της ελληνικής μουσικής την οποία ας πούμε οδήγησε στη δική του γλώσσα. 'Ενα μαθηματικό πείραμα έκανε· ενδιαφέρον, αλλά ψυχρό έως θανάτου
Πρώτα από όλα θα ήθελα να με πεις εφόσον ΔΕΝ ήταν Έλλην συνθέτης, τι συνθέτης ήταν, Πολωνός;
Ανάλογα με την απαντήση θα σε πω ή δεν θα σε πω κι άλλα, είναι στα χέρια σου από δω και πέρα.
Σύμφωνα με το ελληνικό κράτος ήταν ανιθαγενής, μητραλοίας. Κουμμούνι ρε παιδάκι μου, πώς το λένε
Γάλλος συνθέτης είναι, για να μην το πολυζορίζουμε
Αχά, όπως ο Βαντζέλης ένα πράμα.
Οκ, νομίζω ότι δεν υπάρχει Neumann για να το συνεχίσουμε.
Στο είχα πει και παλιότερα νομίζω, φαινομενικά διαφωνούμε πλήρως αλλά στην ουσία του πράματος νομίζω καθόλου καθώς μόνο στην διατύπωση διαφωνώ πλήρως και πάλι όχι σε όλα αυτά που γράφεις.
Μου είναι λίγο δύσκολο να εκφραστώ με λόγια γιατί δεν το πολυέχω και επίσης βαριέμαι αφάνταστα να γράφω αλλά θα κάνω κάποια στιγμή μια προσπάθεια να σου δώσω να καταλάβεις γιατί θεωρώ πως η μουσική είναι όντως μία (οι μουσικοί είναι πολλοί) - κατά την μη ταπεινή μου γνώμη πάντα - και πως ακριβώς το έχω αυτό στο μυαλό μου και κυρίως γιατί.
Ναι, το θυμάμαι, από το νήμα με τον Καβάκο, μάλλον. Θα περιμένω. Ανοίχθηκε και νήμα για Μπετόβεν και όπως πάει θα το ξημερώσουμε.
Πρώτα από όλα θα ήθελα να με πεις εφόσον ΔΕΝ ήταν Έλλην συνθέτης, τι συνθέτης ήταν, Πολωνός;
Ανάλογα με την απαντήση θα σε πω ή δεν θα σε πω κι άλλα, είναι στα χέρια σου από δω και πέρα.
Σύμφωνα με το ελληνικό κράτος ήταν ανιθαγενής, μητραλοίας. Κουμμούνι ρε παιδάκι μου, πώς το λένε
Γάλλος συνθέτης είναι, για να μην το πολυζορίζουμε
Αχά, όπως ο Βαντζέλης ένα πράμα.
Οκ, νομίζω ότι δεν υπάρχει Neumann για να το συνεχίσουμε.
Καμία σχέση ρε
Δεν κάνω τον ξύπνιο (λίγο δηλαδή, αλλά λέμε τώρα), αλλά έφαγα πολλά απογεύματα πιτσιρίς στο Εργαστήρι Σύγχρονης Μουσικής να ακούω τον Νανάκο, έχω κρατήσει κλαπατσίμπαλα στα Πιθοπρακτά στο Ηρώδειο, έδωσα μάχες με τους χέιτερς, πάλεψα πολύ να κατανοήσω, αλλά...
'Ενα μαθηματικό πείραμα έκανε· ενδιαφέρον, αλλά ψυχρό έως θανάτου
Για αυτό αξίζει να πούμε δυο λόγια παραπάνω. Κάπου στην αλλαγή του περασμένου αιώνα (χοντρικά από το 1890 έως το 2020) συμβαίνουν συνταρακτικές αλλαγές σε αρκετές τέχνες. Το ίδιο και στην μουσική. Οι μετατροπίες γίνονται όλο και πιο απομακρυσμένες και απότομες, η χρήση των διαφωνιών το ίδιο και κατά κάποιο τρόπο θα μπορούσες να πεις ότι λίγο λίγο καταλύεται το τονικό μουσικό σύστημα.
Η ατονικότητα είναι μια νέα γλώσσα που ξενίζει. Η χειραφέτηση του θορύβου επίσης. Η εισαγωγή των ηλεκτρονικών μέσων στα πρώτα ραδιοφωνικά στούντιος επίσης. Αν βάλεις σε κάποιον να ακούσει Stockhausen χωρίς να έχει εξοικειωθεί με τις προηγούμενες αλλαγές θα του έρθει ο ουρανός στο κεφάλι. Είναι μια διαφορετική "γλώσσα" και εφόσον δεν την καταλαβαίνει αδημονεί και η παρακολούθηση του έργου το πιθανότερο που θα φέρει είναι εκνευρισμό. Δεν σε προετοιμάζει για κάτι τέτοιο ούτε η παραδοσιακή μας μουσική ούτε η ελαφρά.
Αν αυτός ο κάποιος έχει δει τα προηγούμενα βήματα που έφεραν όλα αυτά σαν φυσική εξέλιξη, τότε το πράγμα αλλάζει. Μπορεί να εξακολουθούν να του φαίνονται δυσπρόσιτα, ή και άσχημα αν θέλεις αλλά καταλαβαίνει ότι είναι έργα μέσα στο πνεύμα (της πρωτοπορίας) της εποχής τους.
Δες το συμπέρασμά μου και θα το κρίνεις ως φυσιολογικό. Ας μιλήσουμε για μία παρεξήγηση η οποία φαίνεται να έχει καθορίσει πολύ τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Ότι η μουσική είναι μία και την καταλαβαίνουμε όλοι. Δεν ισχύει. Παρόμοιες παρεξηγήσεις υπάρχουν και σε άλλες μορφές τέχνης. Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί χοντρικά από τον 17 αιώνα και εδώ κινηθήκαμε στο τονικό μουσικό σύστημα. Με την άνοδο της εμπορικής/ελαφράς μουσικής το σύστημα αυτό καθιερώθηκε, διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο και έγινε ότι περίπου είναι τα αγγλικά σήμερα που θα καταλαβαίνουν σε κάποιο βαθμό πάρα πολλοί άνθρωποι.
Δηλαδή όταν γίνεται μια απατηλή πτώση, μια τέλεια πτώση κοκ αυτή την αισθάνεται τόσο ο έμπειρο ακροατής σοβαρής μουσική όσο και ο ακροατής που την έχει βιώσει μέσο της ποπ κουλτούρας. Δεν φτάνει όμως η εμπειρία από τη ποπ μουσική αν θέλεις να προσεγγίσεις ένα έργα όπως το παρακάτω:
Εκεί επειδή υπάρχει η παρεξήγηση της μουσικής ως μίας κοινής γλώσσας η δυσφορία του ακροατή μετατρέπεται σε κατηγορία προς τον συνθέτη, ότι δεν ξέρει να του μιλήσει. Ενώ απλά πρόκεται είναι ένα άλλο σύστημα οργάνωσης των δομών των ήχων και αν δεν μιλάς την γλώσσα καταλαβαίνει πολύ λίγα πράγματα. Όπως ένας άνθρωπος με στοιχειώδη Αγγλικά δεν θα μπορέσει να απολαύσει αγγλική ποίηση στον βαθμό που μπορείς εσύ.
Πάλι δεν είναι το ίδιο, διότι το τεχνικό μου επίπεδο αντίληψης στην μουσική δεν με εμποδίζει να αισθανθώ το κομμάτι, έστω κι αν είναι σε διαφορετική φόρμα. Σε ένα άλλο νήμα, ο Ορέστης με ρώτησε: What's "dull as horn" supposed to mean anyway?, αναφερόμενος στον τελευταίο στίχο της υπογραφής μου. Και του απάντησα: "The imagery matters, not the words". Το ίδιο απαντώ κι εδώ.
Ξημέρωσε.
Α, τι ωραία που είναι!
Ήρθε η ώρα να κοιμηθώ.
Κι αν είμαι τυχερός,
θα με ξυπνήσουν μια Δευτέρα παρουσία κατά την θρησκεία.
Μα δεν ξέρω αν και τότε να σηκωθώ θελήσω.
Δεν κάνω τον ξύπνιο (λίγο δηλαδή, αλλά λέμε τώρα), αλλά έφαγα πολλά απογεύματα πιτσιρίς στο Εργαστήρι Σύγχρονης Μουσικής να ακούω τον Νανάκο, έχω κρατήσει κλαπατσίμπαλα στα Πιθοπρακτά στο Ηρώδειο, έδωσα μάχες με τους χέιτερς, πάλεψα πολύ να κατανοήσω, αλλά...
Λύγισα
Ωραία, Παρεξήγησις... Ποια ή γνώμη σου για τους άλλους συνθέτες του δευτέρου μισού του 20ου;
Πάντως τα πράγματα εν τέλει είναι απλά. Ο Ξενάκης οργανώνει ηχητικές επιφάνειες (ομάδες ήχων, όχι μελωδίες). Ε, αυτό το πράγμα δεν παρακολουθείται τόσο εύκολα όσο ας πούμε μια μελωδία που μπορείς να τραγουδήσεις.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος ST48410 την 15 Δεκ 2019, 23:44, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Οι απόψεις και τα σχόλια που δημοσιεύονται σε αυτό το Φόρουμ είναι προσωπικά και δεν αντιπροσωπεύουν αυτές της Διαχείρισης του Phorum.com.gr
Το κάθε μέλος, σύμφωνα με τους όρους χρήσης που αποδέχτηκε κατά την εγγραφή του, φέρει την αποκλειστική ευθύνη των δημοσιεύσεών του, των απόψεων / θέσεων που εκφράζονται
μέσω αυτής, καθώς και την επιλογή συνδέσμων που τυχόν συμπεριλαμβάνονται.
Η Διαχείριση του Phorum.com.gr σε καμία περίπτωση δεν αποδέχεται οποιαδήποτε ευθύνη, για οποιαδήποτε συμβουλή ή συστάσεις που κάνει ή υπονοεί κάποιο μέλος ή επισκέπτης του Phorum.com.gr
η οποία έχει ως αποτέλεσμα οποιαδήποτε απώλεια / ζημία, με οποιονδήποτε τρόπο, για μέλος του Phorum.com.gr, ή για οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο.
Επιπλέον, η Διαχείριση του Phorum.com.gr δεν είναι και δεν μπορεί να είναι υπεύθυνη, για το περιεχόμενο οποιουδήποτε άλλου ιστοτόπου στο Διαδίκτυο,
που έχει συνδεθεί με σύνδεσμο (link) από το Phorum.com.gr
Για άμεση επικοινωνία με τη Διαχείριση του Phorum.com.gr μπορείτε να συμπληρώνετε τη φόρμα της σελίδας Επικοινωνίας του Phorum.com.gr παρακάτω.
