Υπάρχουν σήμερα επαναστάτες;

[Σπίρτο]

Και κάποιοι άλλοι τους διαταραγμένους φονιάδες ότι είναι κουλ να σκοτώσουν όσους μπορούν από αριστερούς και μετανάστες ώστε να ξεβρωμίσει ο τόπος.

Όλες οι πολιτικές και μη ιδεολογίες θεωρούν ως θεμιτή την φυσική εξόντωση των πολιτικών ιδεολογικών τους αντιπάλων

Θαυμάστε καθαρότητα σκέψης από τον γνωστό μας ΑΙΝΕΙΑΝ.


Μια τέτοια γενίκευση, όπως αυτή που κάνει ο ΑΙΝΕΙΑΝ, είναι όχι μόνο επιπόλαιη αλλά και ιστορικά ανακριβής. Να ισχυριζόμαστε ότι "όλες οι πολιτικές ιδεολογίες θεωρούν θεμιτή τη φυσική εξόντωση των πολιτικών ή ιδεολογικών τους αντιπάλων" είναι υπερβολικά απλοϊκό και δείχνει έλλειψη κατανόησης για την πολυπλοκότητα των πολιτικών συστημάτων και κινημάτων.

Ας ξεκινήσουμε από το βασικό: Υπάρχουν πολιτικές ιδεολογίες που ακριβώς στηρίζονται στην ανοχή, τη δημοκρατία και τον σεβασμό για την ύπαρξη διαφορετικών απόψεων. Δημοκρατικές παραδόσεις, όπως ο φιλελευθερισμός ή ο σοσιαλδημοκρατισμός, στηρίζονται στην αρχή της ειρηνικής συνύπαρξης διαφορετικών ιδεών και της αναζήτησης συναίνεσης μέσα από διάλογο. Η ίδια η φύση των πολιτικών συστημάτων σε φιλελεύθερες δημοκρατίες είναι τέτοια ώστε να αποκλείουν τη βία ως μέσο επίλυσης ιδεολογικών συγκρούσεων. Η προστασία της ζωής και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί θεμελιώδες αξίωμα αυτών των ιδεολογιών.

Ακόμα και σε περιπτώσεις που υπήρξαν πολιτικές παρατάξεις ή κινήματα που χρησιμοποίησαν βία για την εξόντωση αντιπάλων, αυτό δεν είναι χαρακτηριστικό όλων των ιδεολογιών. Υπάρχουν πολιτικά συστήματα που κατέρρευσαν ακριβώς επειδή παραδόθηκαν στη βία και την εξουθένωση των αντιπάλων τους, καθώς η επιβολή μέσω της βίας είναι εγγενώς ασταθής και αντιφατική προς τις αρχές της ειρήνης και του σεβασμού για την ανθρώπινη ζωή.

Επιπλέον, η ιστορία μας διδάσκει ότι πολλές από τις μεγαλύτερες πολιτικές νίκες επιτεύχθηκαν μέσα από την αντίσταση σε βίαιες μεθόδους. Κινήματα όπως αυτό του Γκάντι για την ανεξαρτησία της Ινδίας ή το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα στις ΗΠΑ με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ, στηρίχθηκαν στην ειρηνική αντίσταση και αμφισβήτησαν την εξουσία χωρίς να προτρέψουν σε φυσική εξόντωση των αντιπάλων.

Αν όλες οι πολιτικές ιδεολογίες ήταν τόσο απάνθρωπες, όπως ισχυρίζεται ο ΑΙΝΕΙΑΝ, τότε πώς εξηγείται ότι τόσοι άνθρωποι έχουν αγωνιστεί και πέσει για να υπερασπιστούν ιδανικά όπως η δημοκρατία, η ελευθερία της έκφρασης, η ειρηνική συνύπαρξη και η ανεκτικότητα;

Η αλήθεια είναι πολύ πιο πολύπλοκη και η πολιτική ιστορία μας διδάσκει ότι η εξέλιξη των πολιτικών ιδεών αφορά περισσότερο τη μάχη για δικαιοσύνη και ειρήνη παρά τη βία και την εξόντωση.

[pylothess]

Το πιο ανώδυνο και βολικό κανάλι για το σύστημα είναι το ΚΚΕ.

Και ποιο θα ήταν κατά την γνώμη σου το πιο επώδυνο κανάλι;

Προς το παρόν, κανένα. Το σίγουρο είναι ότι οι πολιτικές ιδεολογίες που συγκλόνιζαν κάποτε τα πλήθη, έχουν πλέον ξεφτίσει.

Άρα δεν σε ενδιαφέρει να αλλάξει η κατάσταση. Το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να βγάλεις το μένος σου ..

[pylothess]

Και κάποιοι άλλοι τους διαταραγμένους φονιάδες ότι είναι κουλ να σκοτώσουν όσους μπορούν από αριστερούς και μετανάστες ώστε να ξεβρωμίσει ο τόπος.

Όλες οι πολιτικές και μη ιδεολογίες θεωρούν ως θεμιτή την φυσική εξόντωση των πολιτικών ιδεολογικών τους αντιπάλων

Θαυμάστε καθαρότητα σκέψης από τον γνωστό μας ΑΙΝΕΙΑΝ.


Μια τέτοια γενίκευση, όπως αυτή που κάνει ο ΑΙΝΕΙΑΝ, είναι όχι μόνο επιπόλαιη αλλά και ιστορικά ανακριβής. Να ισχυριζόμαστε ότι "όλες οι πολιτικές ιδεολογίες θεωρούν θεμιτή τη φυσική εξόντωση των πολιτικών ή ιδεολογικών τους αντιπάλων" είναι υπερβολικά απλοϊκό και δείχνει έλλειψη κατανόησης για την πολυπλοκότητα των πολιτικών συστημάτων και κινημάτων.

Ας ξεκινήσουμε από το βασικό: Υπάρχουν πολιτικές ιδεολογίες που ακριβώς στηρίζονται στην ανοχή, τη δημοκρατία και τον σεβασμό για την ύπαρξη διαφορετικών απόψεων. Δημοκρατικές παραδόσεις, όπως ο φιλελευθερισμός ή ο σοσιαλδημοκρατισμός, στηρίζονται στην αρχή της ειρηνικής συνύπαρξης διαφορετικών ιδεών και της αναζήτησης συναίνεσης μέσα από διάλογο. Η ίδια η φύση των πολιτικών συστημάτων σε φιλελεύθερες δημοκρατίες είναι τέτοια ώστε να αποκλείουν τη βία ως μέσο επίλυσης ιδεολογικών συγκρούσεων. Η προστασία της ζωής και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί θεμελιώδες αξίωμα αυτών των ιδεολογιών.

Ακόμα και σε περιπτώσεις που υπήρξαν πολιτικές παρατάξεις ή κινήματα που χρησιμοποίησαν βία για την εξόντωση αντιπάλων, αυτό δεν είναι χαρακτηριστικό όλων των ιδεολογιών. Υπάρχουν πολιτικά συστήματα που κατέρρευσαν ακριβώς επειδή παραδόθηκαν στη βία και την εξουθένωση των αντιπάλων τους, καθώς η επιβολή μέσω της βίας είναι εγγενώς ασταθής και αντιφατική προς τις αρχές της ειρήνης και του σεβασμού για την ανθρώπινη ζωή.

Επιπλέον, η ιστορία μας διδάσκει ότι πολλές από τις μεγαλύτερες πολιτικές νίκες επιτεύχθηκαν μέσα από την αντίσταση σε βίαιες μεθόδους. Κινήματα όπως αυτό του Γκάντι για την ανεξαρτησία της Ινδίας ή το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα στις ΗΠΑ με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ, στηρίχθηκαν στην ειρηνική αντίσταση και αμφισβήτησαν την εξουσία χωρίς να προτρέψουν σε φυσική εξόντωση των αντιπάλων.

Αν όλες οι πολιτικές ιδεολογίες ήταν τόσο απάνθρωπες, όπως ισχυρίζεται ο ΑΙΝΕΙΑΝ, τότε πώς εξηγείται ότι τόσοι άνθρωποι έχουν αγωνιστεί και πέσει για να υπερασπιστούν ιδανικά όπως η δημοκρατία, η ελευθερία της έκφρασης, η ειρηνική συνύπαρξη και η ανεκτικότητα;

Η αλήθεια είναι πολύ πιο πολύπλοκη και η πολιτική ιστορία μας διδάσκει ότι η εξέλιξη των πολιτικών ιδεών αφορά περισσότερο τη μάχη για δικαιοσύνη και ειρήνη παρά τη βία και την εξόντωση.

Εκτός από την φυσική υπάρχουν και άλλες μορφές εξόντωσης. Η οικονομική, η ψυχολογική ,η κοινωνική κ.τ.λ.

[Σπίρτο]

Όλες οι πολιτικές και μη ιδεολογίες θεωρούν ως θεμιτή την φυσική εξόντωση των πολιτικών ιδεολογικών τους αντιπάλων

Θαυμάστε καθαρότητα σκέψης από τον γνωστό μας ΑΙΝΕΙΑΝ.


Μια τέτοια γενίκευση, όπως αυτή που κάνει ο ΑΙΝΕΙΑΝ, είναι όχι μόνο επιπόλαιη αλλά και ιστορικά ανακριβής. Να ισχυριζόμαστε ότι "όλες οι πολιτικές ιδεολογίες θεωρούν θεμιτή τη φυσική εξόντωση των πολιτικών ή ιδεολογικών τους αντιπάλων" είναι υπερβολικά απλοϊκό και δείχνει έλλειψη κατανόησης για την πολυπλοκότητα των πολιτικών συστημάτων και κινημάτων.

Ας ξεκινήσουμε από το βασικό: Υπάρχουν πολιτικές ιδεολογίες που ακριβώς στηρίζονται στην ανοχή, τη δημοκρατία και τον σεβασμό για την ύπαρξη διαφορετικών απόψεων. Δημοκρατικές παραδόσεις, όπως ο φιλελευθερισμός ή ο σοσιαλδημοκρατισμός, στηρίζονται στην αρχή της ειρηνικής συνύπαρξης διαφορετικών ιδεών και της αναζήτησης συναίνεσης μέσα από διάλογο. Η ίδια η φύση των πολιτικών συστημάτων σε φιλελεύθερες δημοκρατίες είναι τέτοια ώστε να αποκλείουν τη βία ως μέσο επίλυσης ιδεολογικών συγκρούσεων. Η προστασία της ζωής και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί θεμελιώδες αξίωμα αυτών των ιδεολογιών.

Ακόμα και σε περιπτώσεις που υπήρξαν πολιτικές παρατάξεις ή κινήματα που χρησιμοποίησαν βία για την εξόντωση αντιπάλων, αυτό δεν είναι χαρακτηριστικό όλων των ιδεολογιών. Υπάρχουν πολιτικά συστήματα που κατέρρευσαν ακριβώς επειδή παραδόθηκαν στη βία και την εξουθένωση των αντιπάλων τους, καθώς η επιβολή μέσω της βίας είναι εγγενώς ασταθής και αντιφατική προς τις αρχές της ειρήνης και του σεβασμού για την ανθρώπινη ζωή.

Επιπλέον, η ιστορία μας διδάσκει ότι πολλές από τις μεγαλύτερες πολιτικές νίκες επιτεύχθηκαν μέσα από την αντίσταση σε βίαιες μεθόδους. Κινήματα όπως αυτό του Γκάντι για την ανεξαρτησία της Ινδίας ή το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα στις ΗΠΑ με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ, στηρίχθηκαν στην ειρηνική αντίσταση και αμφισβήτησαν την εξουσία χωρίς να προτρέψουν σε φυσική εξόντωση των αντιπάλων.

Αν όλες οι πολιτικές ιδεολογίες ήταν τόσο απάνθρωπες, όπως ισχυρίζεται ο ΑΙΝΕΙΑΝ, τότε πώς εξηγείται ότι τόσοι άνθρωποι έχουν αγωνιστεί και πέσει για να υπερασπιστούν ιδανικά όπως η δημοκρατία, η ελευθερία της έκφρασης, η ειρηνική συνύπαρξη και η ανεκτικότητα;

Η αλήθεια είναι πολύ πιο πολύπλοκη και η πολιτική ιστορία μας διδάσκει ότι η εξέλιξη των πολιτικών ιδεών αφορά περισσότερο τη μάχη για δικαιοσύνη και ειρήνη παρά τη βία και την εξόντωση.

Εκτός από την φυσική υπάρχουν και άλλες μορφές εξόντωσης. Η οικονομική, η ψυχολογική ,η κοινωνική κ.τ.λ.

Κατάπτωση ναι. Εξόντωση όχι. Δεν θα το έλεγα ποτέ.

[Allah]

Δεν υπάρχουν πια επαναστάτες, ευτυχώς δηλαδή. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ξυπνήσει αρκετά και δεν τρώνε το επαναστατικό κουτόχορτο, έχουν καταλάβει ότι η επανάσταση ως μέθοδος δεν λειτουργεί, παρά μόνο προς ώφελος του νέου επίδοξου δυνάστη που έρχεται να αντικαταστήσει τον παλιό.

Η μοναδική επανάσταση που λειτουργεί και έχει νόημα είναι αυτή που κάνουμε στην προσωπική μας ζωή και σε καθημερινή βάση.

Ενώ παλιά δεν το έίχαν καταλάβει και ήλπιζαν με την επανάσταση να γίνει καλύτερος ο κόσμος.

Ναι. Άνοιξε οποίο βιβλίο ιστορίας θέλεις.

[Σπίρτο]

Δεν χρειάζομαι βιβλίο ιστορίας. Μου αρκούν οι μνήμες μου. Η πλειοψηφίες πάντα ήταν συντηρητικές, φοβισμένες, έτοιμες να ρουφιανέψουν, έτοιμες να προδώσουν, έτοιμες να ξεπουληθούν για ό,τι πιο ποταπό, ταπεινό και ευτελές. Μετρημένοι στα δάχτυλα ήτανε οι επαναστάτες και συνήθως αναρριχώτουσαν σε ηγετικές θέσεις κινημάτων.
Το σχολιό μου ήταν απλά λίγο σαρκαστικό στην τοποθέτησή σου ότι καλώς δεν υπάρχουν επαναστάτες κι ότι αυτό μάλιστα είναι κάτι θετικό και εξελιγμένο.
Ειδική μου θέση είναι απλά ότι δυστυχώς δεν υπάρχουν επαναστάτες πολλοί παρα μετρημένοι όπως ανέκαθεν συνέβαινε.

[pylothess]

Θαυμάστε καθαρότητα σκέψης από τον γνωστό μας ΑΙΝΕΙΑΝ.


Μια τέτοια γενίκευση, όπως αυτή που κάνει ο ΑΙΝΕΙΑΝ, είναι όχι μόνο επιπόλαιη αλλά και ιστορικά ανακριβής. Να ισχυριζόμαστε ότι "όλες οι πολιτικές ιδεολογίες θεωρούν θεμιτή τη φυσική εξόντωση των πολιτικών ή ιδεολογικών τους αντιπάλων" είναι υπερβολικά απλοϊκό και δείχνει έλλειψη κατανόησης για την πολυπλοκότητα των πολιτικών συστημάτων και κινημάτων.

Ας ξεκινήσουμε από το βασικό: Υπάρχουν πολιτικές ιδεολογίες που ακριβώς στηρίζονται στην ανοχή, τη δημοκρατία και τον σεβασμό για την ύπαρξη διαφορετικών απόψεων. Δημοκρατικές παραδόσεις, όπως ο φιλελευθερισμός ή ο σοσιαλδημοκρατισμός, στηρίζονται στην αρχή της ειρηνικής συνύπαρξης διαφορετικών ιδεών και της αναζήτησης συναίνεσης μέσα από διάλογο. Η ίδια η φύση των πολιτικών συστημάτων σε φιλελεύθερες δημοκρατίες είναι τέτοια ώστε να αποκλείουν τη βία ως μέσο επίλυσης ιδεολογικών συγκρούσεων. Η προστασία της ζωής και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί θεμελιώδες αξίωμα αυτών των ιδεολογιών.

Ακόμα και σε περιπτώσεις που υπήρξαν πολιτικές παρατάξεις ή κινήματα που χρησιμοποίησαν βία για την εξόντωση αντιπάλων, αυτό δεν είναι χαρακτηριστικό όλων των ιδεολογιών. Υπάρχουν πολιτικά συστήματα που κατέρρευσαν ακριβώς επειδή παραδόθηκαν στη βία και την εξουθένωση των αντιπάλων τους, καθώς η επιβολή μέσω της βίας είναι εγγενώς ασταθής και αντιφατική προς τις αρχές της ειρήνης και του σεβασμού για την ανθρώπινη ζωή.

Επιπλέον, η ιστορία μας διδάσκει ότι πολλές από τις μεγαλύτερες πολιτικές νίκες επιτεύχθηκαν μέσα από την αντίσταση σε βίαιες μεθόδους. Κινήματα όπως αυτό του Γκάντι για την ανεξαρτησία της Ινδίας ή το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα στις ΗΠΑ με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ, στηρίχθηκαν στην ειρηνική αντίσταση και αμφισβήτησαν την εξουσία χωρίς να προτρέψουν σε φυσική εξόντωση των αντιπάλων.

Αν όλες οι πολιτικές ιδεολογίες ήταν τόσο απάνθρωπες, όπως ισχυρίζεται ο ΑΙΝΕΙΑΝ, τότε πώς εξηγείται ότι τόσοι άνθρωποι έχουν αγωνιστεί και πέσει για να υπερασπιστούν ιδανικά όπως η δημοκρατία, η ελευθερία της έκφρασης, η ειρηνική συνύπαρξη και η ανεκτικότητα;

Η αλήθεια είναι πολύ πιο πολύπλοκη και η πολιτική ιστορία μας διδάσκει ότι η εξέλιξη των πολιτικών ιδεών αφορά περισσότερο τη μάχη για δικαιοσύνη και ειρήνη παρά τη βία και την εξόντωση.

Εκτός από την φυσική υπάρχουν και άλλες μορφές εξόντωσης. Η οικονομική, η ψυχολογική ,η κοινωνική κ.τ.λ.

Κατάπτωση ναι. Εξόντωση όχι. Δεν θα το έλεγα ποτέ.

Κάποιοι για παράδειγμα που πήγαν κόντρα στον πολιτικό αρχηγό ξεχάστηκαν στην αφάνεια.
Ο Καρατζαφέρης έφυγε από την ΝΔ ,έκανε δικό του κόμμα, πήρε 7% και τώρα δεν ασχολείται κανένας με τον Καρατζαφέρη.

[Σπίρτο]

Δεν εξοντώθηκε όμως. Δεν αναγνωρίζω άλλη εξόντωση εκτός από τη φυσική. Δηλαδή τη βιολογική.

[pylothess]

Δεν χρειάζομαι βιβλίο ιστορίας. Μου αρκούν οι μνήμες μου. Η πλειοψηφίες πάντα ήταν συντηρητικές, φοβισμένες, έτοιμες να ρουφιανέψουν, έτοιμες να προδώσουν, έτοιμες να ξεπουληθούν για ό,τι πιο ποταπό, ταπεινό και ευτελές. Μετρημένοι στα δάχτυλα ήτανε οι επαναστάτες και συνήθως αναρριχώτουσαν σε ηγετικές θέσεις κινημάτων.
Το σχολιό μου ήταν απλά λίγο σαρκαστικό στην τοποθέτησή σου ότι καλώς δεν υπάρχουν επαναστάτες κι ότι αυτό μάλιστα είναι κάτι θετικό και εξελιγμένο.
Ειδική μου θέση είναι απλά ότι δυστυχώς δεν υπάρχουν επαναστάτες πολλοί παρα μετρημένοι όπως ανέκαθεν συνέβαινε.

Σε έναν εργασιακό χώρο όπου το αφεντικό σε εκβιάζει πως αν δεν δεχθείς να δουλέψεις για ένα πιάτο φασόλια θα αντικατασταθείς και σαν να μην έφθανε αυτό σου ζητάει να δείξεις "ενδιαφέρον " για την επιχείρηση , όταν οι περισσότερο εκεί μέσα είναι συμβιβασμένοι με αυτή την κατάσταση ,τι κάνεις εκεί; συμβιβάζεσαι και παίζεις το παιχνίδι του ή κρατάς χαρακτήρα;

[ΓΑΛΗ]

Και ποιο θα ήταν κατά την γνώμη σου το πιο επώδυνο κανάλι;

Προς το παρόν, κανένα. Το σίγουρο είναι ότι οι πολιτικές ιδεολογίες που συγκλόνιζαν κάποτε τα πλήθη, έχουν πλέον ξεφτίσει.

Άρα δεν σε ενδιαφέρει να αλλάξει η κατάσταση. Το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να βγάλεις το μένος σου ..

Μάλλον συγχέεις την συνειδητή πλέον αδιαφορία με το μένος.

Όποιος γουστάρει και πιστεύει ότι μπορεί να αλλάξει την κατάσταση, ας το κάνει.

Εγώ βαρέθηκα οριστικά τις συλλλογικότητες και τα σχετικά ταρατατζούμ. Δίνω τόπο* στα νιάτα.

*Αρκεί να μην επιχειρήσουν κατάληψη ή απαλλοτρίωση του δικού μου χώρου. Εκεί δεν θα τους δω ως ανήλικα αλλά ως δίποδη πανίδα.

[pylothess]

Δεν εξοντώθηκε όμως. Δεν αναγνωρίζω άλλη εξόντωση εκτός από τη φυσική. Δηλαδή τη βιολογική.

όχι. Είναι γέρος 70 χρονών. Απλώς τέλειωσε πολιτικά.

[Σπίρτο]

Δεν χρειάζομαι βιβλίο ιστορίας. Μου αρκούν οι μνήμες μου. Η πλειοψηφίες πάντα ήταν συντηρητικές, φοβισμένες, έτοιμες να ρουφιανέψουν, έτοιμες να προδώσουν, έτοιμες να ξεπουληθούν για ό,τι πιο ποταπό, ταπεινό και ευτελές. Μετρημένοι στα δάχτυλα ήτανε οι επαναστάτες και συνήθως αναρριχώτουσαν σε ηγετικές θέσεις κινημάτων.
Το σχολιό μου ήταν απλά λίγο σαρκαστικό στην τοποθέτησή σου ότι καλώς δεν υπάρχουν επαναστάτες κι ότι αυτό μάλιστα είναι κάτι θετικό και εξελιγμένο.
Ειδική μου θέση είναι απλά ότι δυστυχώς δεν υπάρχουν επαναστάτες πολλοί παρα μετρημένοι όπως ανέκαθεν συνέβαινε.

Σε έναν εργασιακό χώρο όπου το αφεντικό σε εκβιάζει πως αν δεν δεχθείς να δουλέψεις για ένα πιάτο φασόλια θα αντικατασταθείς και σαν να μην έφθανε αυτό σου ζητάει να δείξεις "ενδιαφέρον " για την επιχείρηση , όταν οι περισσότερο εκεί μέσα είναι συμβιβασμένοι με αυτή την κατάσταση ,τι κάνεις εκεί; συμβιβάζεσαι και παίζεις το παιχνίδι του ή κρατάς χαρακτήρα;

Θα πρέπει να προστατέψεις στη σκέψη σου από τη μονοδιαστατικότητα. Δεν απαντιέται αυτό ελλείψει πλαισίου. Ελλείψει συνθηκών. Προκειμένου να παραμείνει στη ζωή ανέχεσαι και προσπαθείς. Βλέπε αιχμάλωτος πολέμου φυλακισμένος ή οτιδήποτε παρόμοιο.
Εάν ζει στο σήμερα και θέλεις απλά μία δουλειά για να πας φαγητό στο σπίτι σου φτιάχνεις ένα πιάτο φασόλια τα βάζει σε ένα τάπερ για να τα μεταφέρεις και πας και του τα βάζεις απλά στον κώλο. Τόσο απλά. Και θα βρεις δουλειά. Η ζωή πάτα προχωράει και έχεις καμπανευάσματα. Αν κάνεις το λάθος και μπεις στο moodle ότι μόνο αυτή είναι η επιλογή σου και ότι δεν υπάρχει δυναμική στη ζωή σου απλά την πάτησες. Απλά δεν συμβαδίζεις με τον υλισμό και τη διαλεκτική που επικαλείσαι

[pylothess]

Προς το παρόν, κανένα. Το σίγουρο είναι ότι οι πολιτικές ιδεολογίες που συγκλόνιζαν κάποτε τα πλήθη, έχουν πλέον ξεφτίσει.

Άρα δεν σε ενδιαφέρει να αλλάξει η κατάσταση. Το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να βγάλεις το μένος σου ..

Μάλλον συγχέεις την συνειδητή πλέον αδιαφορία με το μένος.

Όποιος γουστάρει και πιστεύει ότι μπορεί να αλλάξει την κατάσταση, ας το κάνει.

Εγώ βαρέθηκα οριστικά τις συλλλογικότητες και τα σχετικά ταρατατζούμ.

Να σου πω μια αλήθεια; Ειλικρινά και εγώ τα έχω βαρεθεί. Θα ήθελα να ασχολούμαι με Body building,πολεμικές τέχνες, με ακριβά ρούχα, να πίνω belveder ,siroce και mai tai στ'αμπάρια και στα κλαμπ. Και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ,μια πενταετία τα είχα παρατήσει όλα αυτά τα πολιτικά για διάφορους λόγους όπως απογοήτευση ,κούραση κ.τ.λ. Και ξέρεις κάτι ;Δεν θα είχα ξαναπιαστεί ενδεχομένως ποτέ με αυτά τα πράγματα αν δεν είχα γνωρίσει εκείνον τον συγκεκριμένο εργοδότη που συνεργάστηκα μαζί του. Αυτός με έκανε να δραστηριοποιηθώ πολιτικά ξανά. Όταν δεν έχεις άλλες εναλλακτικές δεν μπορείς να σηκωθείς να φύγεις. Και το ξέρουν γι αυτό και σε πατάνε στον λαιμό.

Τι επιλογές είχα; Να πάρω τ' άρματα σαν την σέχτα επαναστατών; Να πάω στην ΝΔ να γλείψω τα@@ κάποιου βουλευτή; Να βάλω κουκούλα , ν'αρπάξω μολότοφ και λοστό; Πως μπορούσα να αντιδράσω;

[ΓΑΛΗ]

Δεν χρειάζομαι βιβλίο ιστορίας. Μου αρκούν οι μνήμες μου. Η πλειοψηφίες πάντα ήταν συντηρητικές, φοβισμένες, έτοιμες να ρουφιανέψουν, έτοιμες να προδώσουν, έτοιμες να ξεπουληθούν για ό,τι πιο ποταπό, ταπεινό και ευτελές. Μετρημένοι στα δάχτυλα ήτανε οι επαναστάτες και συνήθως αναρριχώτουσαν σε ηγετικές θέσεις κινημάτων.
Το σχολιό μου ήταν απλά λίγο σαρκαστικό στην τοποθέτησή σου ότι καλώς δεν υπάρχουν επαναστάτες κι ότι αυτό μάλιστα είναι κάτι θετικό και εξελιγμένο.
Ειδική μου θέση είναι απλά ότι δυστυχώς δεν υπάρχουν επαναστάτες πολλοί παρα μετρημένοι όπως ανέκαθεν συνέβαινε.

Σε έναν εργασιακό χώρο όπου το αφεντικό σε εκβιάζει πως αν δεν δεχθείς να δουλέψεις για ένα πιάτο φασόλια θα αντικατασταθείς και σαν να μην έφθανε αυτό σου ζητάει να δείξεις "ενδιαφέρον " για την επιχείρηση , όταν οι περισσότερο εκεί μέσα είναι συμβιβασμένοι με αυτή την κατάσταση ,τι κάνεις εκεί; συμβιβάζεσαι και παίζεις το παιχνίδι του ή κρατάς χαρακτήρα;

Θα πρέπει να προστατέψεις στη σκέψη σου από τη μονοδιαστατικότητα. Δεν απαντιέται αυτό ελλείψει πλαισίου. Ελλείψει συνθηκών. Προκειμένου να παραμείνει στη ζωή ανέχεσαι και προσπαθείς. Βλέπε αιχμάλωτος πολέμου φυλακισμένος ή οτιδήποτε παρόμοιο.
Εάν ζει στο σήμερα και θέλεις απλά μία δουλειά για να πας φαγητό στο σπίτι σου

Και ποια ακριβώς είναι η σημαντική διαφορά μεταξύ ενός συντηρητικού κυρπαντελή και ενός φλογερού στα λόγια επαναστάτη, που ανέχονται τις ίδιες συνθήκες επειδή απλώς θέλουν μια δουλειά για να πάνε φαγητό στο σπίτι τους;

Γιατί από φλογερούς επαναστάτες που έχουν εξασφαλισμένη στέγη και φαί από τους συντηρητικούς κυρπαντελήδες, άλλο τίποτις.

[Golden Age]

Μήπως θέλεις να δικαιολογήσεις την καταστολή από την αστυνομία;
Πάντως μου φαίνεται παράξενο γιατί οι νέοι ,ειδικά οι νεότερες ηλικίες ρέπουν περισσότερο προς το απολιτικ.

Βρε ποια αστυνομία; Κάποιοι είχαν φανατίσει το αριστερό άκρο ότι δήθεν πάνε για επανάσταση και για αυτό έγιναν όλα τα επεισόδια απο το 2006 και μετά. Οι νέοι τότε έβλεπαν τηλεόραση. Έβλεπαν στην ΕΡΤ να βγαίνουν διάφοροι περισπούδαστοι και να κάνουν εθνομηδενιστική προπαγάνδα, όπως και αριστερή προπαγάνδα, έβλεπαν στα κανάλια να παίζονται επι καιρό σκάνδαλα της εκκλησίας, έβλεπαν Λαζόπουλο και είχε γίνει το μυαλό τους πουρές. Έγιναν πολιτική λεία για τον ΣΥΡΙΖΑ και το αναρχοαριστερίστικο δίκτυο που είχε στήσει και παίχτηκε το αριστερο-"επαναστατικό" πολιτικό παιχνίδι που ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ για να αποκτήσει πολιτική άνοδο.

Το θετικό είναι ότι υπήρχε ένα γενικότερο πνεύμα αγωνιστικότητας αλλά οι αναρχοαριστεριστές με μπροστάρη τους τον ΣΥΡΙΖΑ το οδήγησαν σε ανώδυνα για το σύστημα κανάλια λειτουργώντας ως βαλβίδα αποσυμπίεσης. της λαϊκής οργής.

Το "πνεύμα αγωνιστικότητας - επανάστασης" το καλλιέργησε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ για να κάνει πολιτικό παιχνίδι προς την κατεύθυνση που ήθελε αυτός, προκειμένου να αποκτήσει ρεύμα.