taxalata xalasa έγραψε: ↑04 Ιαν 2023, 22:08
stavmanr έγραψε: ↑04 Ιαν 2023, 22:01
taxalata xalasa έγραψε: ↑04 Ιαν 2023, 21:58
Φασκεις κι αντιφασκεις.
Αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά το 1+1=2Όλοι συμφωνούν σημειολογικά ότι 1+1=2
Προσπαθησε να αποφυγεις την περιττολογια... Βλεπεις ότι το 1+1=2 ή βλεπεις οτι 1+1≠2 ;
Μα αν δεν παρακολουθείς τι γράφω θα με ρωτάς διαρκώς το ίδιο πράγμα.
Σημειολογικά, όλοι
μάθαμε επιφανειακά να συμφωνούμε ότι 1+1=2. Το πραγματικό πρόβλημα όμως είναι ότι καθένας βλέπει διαφορετικό πράγμα στο 1+1=2, γι' αυτό και σκοτωνόμαστε καθημερινά από μία θέση πάρκινγκ, μέχρι την αξία του φυσικού αερίου...
Σημειολογία = συμβολική επικοινωνία.
ρε φιλε, δεν μιλαμε για την παρανοια και την ψυχασθενεια του καθενα...
μιλαμε απλα οτι το 1+1=2 και το βλεπουμε ολοι οτι ετσι ειναι... απο μικρη ηλικια μεχρι τα βαθεια γεραμτα, ολοι συμφωνουν οτι 1+1=2...
1 μανταρινι + 1 μανταρινι = 2 μανταρινια... δεν μιλαμε για το ποιος θα φαει τα μανταρινια και πως θα μοιραστουν τα μανταρινια στον λαο...
1 θεση πάρκινγκ + 1 θεση πάρκινγκ = 2 θεσεις πάρκινγκ... δεν μιλαμε για το αν σκοτωνομαστε για το ποιος θα πιασει την μια η και τις δυο θεσεις πάρκινγκ...
γιατι το κανεις τοσο περιπλοκο... ;
Ξαναγράφω:
αν συμφωνούσαμε έστω και κάποιοι από μας ότι 1+1=2 στην πράξη, θα ζούσαμε στον παράδεισο.
Το γεγονός ότι συμφωνούμε σημειολογικά δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε ουσιαστικά.
Ούτε στα παρκινγκ συμφωνούμε, ούτε στα μανταρίνια, ούτε στο αέριο, ούτε οπουδήποτε.
Αν δεν μπορέσεις να ξεχωρίσεις το επικοινωνιακό εργαλείο από την ουσία, μάλλον θα συνεχίσεις να πιστεύεις ότι πχ. με τα 2 ευρώ που αγοράζεις σήμερα 10 αβγά μάρκας Χ, θα αγοράζεις τα ίδια 10 αβγά μάρκας Χ και στο μέλλον.
Κάθε άνθρωπος έχει μοναδική βιολογία που σημαίνει και μοναδικό τρόπο να βιώνει τα πάντα. Λόγω της βιολογίας του αυτής θα μάθει και να προσποιείται ότι συμφωνεί απόλυτα με τον διπλανό του, χωρίς ποτέ όμως να συμφωνεί απόλυτα με εκείνον. Θα μάθει ταυτόχρονα να αφαιρεί, να σβήνει, να παρακάμπτει μέρη της λογικής του προκειμένου να μην έρθει σε ρήξη με το διπλανό του. Κι αυτό θα το ονομάζει σταδιακά "πραγματικότητα" στην οποία ουδέποτε θα πιστεύει πραγματικά, πέρα από την ανάγκη του να ενταχθεί σε ένα κοινωνικό σύνολο που έχει μάθει να προσποιείται και να αφαιρεί εξίσου.