Ενώ κατά το ήμισυ από πατέρα (όπως λέω πιο πάνω) είμαι Μικρασιάτης, κατά το άλλο είμαι από Ντβίστα (Εμμ. Παπά Σερρών).Ζαποτέκος έγραψε: ↑24 Ιουν 2019, 21:28Χρονικό των Σερρών του Παπασυναδινού ( κείμενο του 17ου αιώνα ) :https://serrelib.gr/serraiko-apothetiri ... i-toy-1821SpoilerShow+,ζρς': Έκαψαν οι Τούρκοι τον Πάτρουλα εις το σανηδόφωρον δι' αιτίαν τοιαύτη: Με το να ήταν με τον Μιχαήλ βοϊβώδα εις την Βλαχίαν και ήχεν εγλητώση κάπιον Τούρκον Σεριώτη συντοπήτην του από τον θάνατον. Και όταν ήλθεν εις τας Σέρρας επήγεν εις το παζάρι και ίδεν τον Τουρκον και του έδωσεν γνώρα, ταχα το πως είναι αυτός o ευεργέτης της ζωής του, ως να τον ευχαρηστίση, πολλά. Και αυτός o σκλύλος και ασεβείς έκαμεν το εναντίον. Και επήγεν εις τους καφενέδες και εφώναξεν μεγάλη τη φωνή και λέγη: Ελάτε να ιδήτε έναν ασεβεί και ιτζελάτην των Τούρκων, του Μιχάλη άνθρωπος όπου εις την Βλαχίαν ήχεν ενού έμήρη γυναίκα. Και έτζη ως το άκουσαν όλοι οι Τούρκοι έγιναν ωσάν λησαροί. Και επάτησαν το σπήτην του και πολλά κακά έκαμαν εις αυτόν και εις τα υπάρχοντα του, διότι ήταν υπέρπλουτος. Τέλος πάντων τον έκαυσαν. Και τις διηγήσετε τα όσα κακά έκαμαν εις αυτόν τον άθλιον. Και ήχαν δεμένα τα χαίρια του, και αυτός: Μήν με δένετε, εγώ μοναχός σεβένω εις την φλώγα. Και έτζη αυτοθελήτως επήδησεν μέσα εις την μέσιν την φλώγα. Και τόσον έβαλαν περισσά ξύλα και κληματζήδες και έστεκαν όλοι οι Τούρκοι τρωγήρου, έως ου εκάϊκεν όλος και δεν απόμηνεν ουδέ κόκαλον άπ' αυτον. Και μετά ταύτα ήλθεν μέγας ανεμοστρόφυλος και εσκώρπησεν όλην την στάκτην και δεν έμηνεν τίποτες. Και έτζη γεναίως υπόμηνεν ως ευσεβείς χριστιανός και έλαβεν τον στέφανον της μαρτυρίας και πάγη η ψυχή του μετά των αγίων. Αιωνία του η μνήμη. Και ήτον άνθρωπος καλός, ξυρός, λυγνός, και μοροσπανός. Και οι χριστιανοί εις μεγάλην στενωχωρίαν ήταν από τους Τούρκους, διότι πάσα έναν κυαφήρην έκραζαν. Έτζη το εμάθαμεν και το επιστώθημεν από ευλαβών χριστιανών, το πως έτζη εσυνεύην το πράμμα
------------------
+ ,ζριθ': Επαλούκουσαν οι Τούρκοι τον Μανόλη τον Μποσταντζόγλη τον σκευοφύλακα, κατάγναδα εις το σπήτην του εις την Κλοποδίτζα δι’ αιτίαν τιαύτην: εις την στράταν του Γιαϊλάν ευρέθηκαν Τούρκοι σκωτομένοι. Εδή άλλος δεν τους ασκώτοσεν, μόνον οι χριστιανοί οπού έχουν τα τηστήρια και έτζη εκείνην την αργατηνήν έκαμαν καυγάν εις το καπιλίον και ευγένη o κύρ Μανόλης να ιδή και διαβόλου πηρασμός έρχετε μίαν πέτρα και τον κτηπά εις το κεφάλη και τον ξεραχώνι. Και έτζη το ταχύ ωσάν τον ίδαν οι Τούρκοι ξεραχωμένον, είπαν αύτου και η μαρτυρία το πως αυτός είναι o κανλής. Και έτζη τον άρπαξαν ως άγριοι θύρες και τον έκριναν. Τέλως πάντων τον αποφάσισαν και συντζήλι τον έκαμαν ότι να τον παλουκώσουν. Και πολλοί τινές τον είπαν ότι: Έλα γίνου Τούρκος και ημείς να σε γλητόσωμεν. Και αυτός τους έβριζεν και σκύλους και απίστους τους έλεγεν. Και έτζη τον επαλούκωσαν. Και από πάνω από το παλούκι πολλά τους ονειδούσεν και τους έβριζεν και αυτοί μή δυνάμενοι υποφέρουν ταις βρησές, οπού επήγενεν η γλωσσα του ωσάν το χελιδόνι, εκρέμασαν τον έτζη με το παλούκι. Και ανεπαύθην εν Κυρίω και πάγη η ψυχή του μετά των μαρτύρων, διότι υπόμηνεν δύο μαρτύρια και έλαβεν δύο στέφανα και έγινεν νέος μ’κάρτυρας. Αιωνία του η μνήμη. Και έρειξαν το κορμάκην του χαμηλά και έστεκεν τρείς ημέρες άθαπτω. Και τινές ευλαβοίς χριστιανοί ίδαν και ταις τρείς νύχτες προς το μεσονύχτιο, οπού έφεγγεν μέγα φως εις τον τόπον της καταδίκης του. Και ήτον ένας μέγας πλάτανος και από εκείνον τον εκρέμασαν και πάραυτα εξυράνθη. Όμοιος και όσοι Τούρκοι εψευδομαρτύρησαν, άλλοι μετα ταύτα ετυφλάθηκαν και άλλοι υπό χήσειμ βασιλέως απέθαναν. Και τόσος φόβος και τρόμος εγίνη εις τους χριστιανούς και δεν εύγενεν έξω εις το παζάρι κανείς, δύο και τρεις εβδομάδες. Και εάν εκείταζαν ποθές κανέναν χριστιανόν, τα δόντια τους έτριζαν και άπιστους και σκύλους τους έλεγαν και όλοι διά το σπαθί ήστε. Και τις διηγήσετε τα όσα κακά έκαμαν εις τους ταλέπορους χριστιανούς. Και αυτός o κυρ Μανόλης ήτον καλόφωνος και έψαλεν εις την Μητρόπολην άνθρωπος θεορητικός, έμορφος, μαυρογένης. Αμή ήτον πολλά αψής και ήχεν και μερικώ πίσμα. Αιωνία του η μνήμη
--------------------------------------------
+,ζρκε': Έν μηνί Μαρτίω. της Ακαθήστου, έτούρκεψαν τον Αμοριανόν τον Τεμερούτογλη τον σκευοφύλακα δι’ ετίαν τιαύτη: Αγόραζεν σουπές από Τούρκον η οκά δώδεκα και αυτός τον έδιδεν δέκα και λέγη: Μήν τα πουλής επειδή δεν σε ευγένη και είναι και χριστιανηκώ φαγή. Και οι Τούρκοι το εγύρισαν αλέος, το πως είπεν τον Τούρκον όπου τα πουλή χριστιανόν και εσύκωσαν δόγμα μεγάλω και εγίνη σύγχησις και ταραχή και φόβος μέγας. Και τον έκριναν και o κριτής τον έκαμεν ταζήρι και τον έδηρεν. Έπειτα τον άφησεν. Αμή οι Τούρκοι δεν τον άφησαν, μόνον τον ήφεραν εις το τρανώ το τζιαμή εις το τζιαρσή και τοση Τούρκοι εμαζώχθησαν πάραυτα ότι δεν ήχαν μέτρος. Και έτζη τον εβάρεσαν ένα δύο μαχερές και ήθελαν να τον τεπελετήσουν. Και ένας από την μέσιν τους τούς εφώναξεν και λέγη ότι: Έγίνην Τούρκος εγίνην, μόνον αφήσετε τον. Και έτζη τον άφησαν. Εδά πέ και εσύ, ω άνθρωπε, ότι δεν γίνωμε Τούρκος διά να τελειωθής απάνου εις μίαν στυγμήν. Αμή εμούλοξεν. Ω εις την δυστυχίαν του, κάλιον ήτο να μήν ήχεν γεννηθή. Και έτζη τον ετούρκεψαν και πάραυτα τον εσουνέτησαν. Και η ταλέπωρη γυναίκα του έκρυψεν τα παιδία του ταχα ως…… με πολλή σφύξι ήφεραν... τα [π]αιδία και τα ετούρκεψαν. Αμή τον τρανήτερόν του υίόν δεν τον έτούρκεψαν, τον Κομνηανάκην, μόνον τον άφησαν ως ότι ήτον νόμου ηληκίας ως ιζ' χρονών. Και το Πάσχα έκαμαν ντουνανμάν οι τούρκοι και εσυριάνησαν τα παιδία όλον τον Κουλάν και εις όλον το Κάστρον. Και μεγάλη λύπη έγινεν εις όλους τους χριστιανούς, το πως δεν εστάθειν ανδρίως εις την πίστην του απάνου εις μίαν στυγμή ωσάν τον Πάτρουλα και ωσάν τον κυρ Μανόλην, να γένη ο ταλέπορος άρπαγος, ηβρηστής, άδικος και διά ταύτα και τα τιαύτα τον έγκατέλειπ[εν ο θεός και ένα]μεν Τούρκος κε' χρόνους. Και δεν εσοφρονήστην να φύγη μέσα εις τα Ρωμέκα η άλλου ποθές. Και εγέρασεν και εζάρωσαν τα δάκτηλα της χειρός του και αστένησεν περισσά και εγίνην κουβάρη και με πολλών οδείνον απέθανεν ο άθλιος και ταλέπορος. Κρίμα εις αυτόν τον κακορίζηκον.
Και ήταν ως π' χρονών
--------------------------------------------
+ Τώ αύτώ χρόνω Δικεμβρίω κε' του Χριστουγέννων, εσκώτωσαν τον Παπακρήτον εις τα Αμπέλια. Και ήχεν ενορία τον Άγιον Νικόλαον τους Μποσταντζήδες και τα χωρία το Μερτάκη και το Μετόχη. Και του Χριστού ήρχονταν από την χώραν με κουλήκια και με πλάτες και τον απάντησεν ένας Τούρκος και τον εγύρεψεν πλάτην και αυτός ηνατζής δεν τον έδωσεν και o Τούρκος τον έδειρεν και επήρεν το σπαθήν του και το τζεπκένην του. Άφες τον εδά. Αμή τρέχη κατόπην του μεθησμένος και τον πολεμά με το χιώνι και o Τούρκος γυρίζη και ευγάζη το σπαθήν του και τον κόφτη ωσάν το κριάρη και το ταχή ήφεραν το πτώμα του εις το Κάστρον και τον έθαψαν εις την Βλαχέρνα.
<Και ήτον ως λ' χρονών άνθρωπος, ποληγένης, μακριγένης και μαυρογένης έμορφος. Αμή ήτον κρασοπινάς, ροβιάρης, μαχεροευγάλτης και πολλές βολές ήχεν δείρη τον πατέραν του και o πατέρας του όλον έναν τον εκαταρούνταν. Ητον και αγράμματος και απέδευτος
Οι Νεομάρτυρες φίλε μου είναι τρανή μαρτυρία τής προσπάθειας των Τούρκων κατά την Οθωμανική αυτοκρατορία να εξισλαμίζουν τούς κατακτημένους Λαούς.
Δες Μαρτύριο στα τέλη μάλιστα τής επιβολής τους στην κυρίως Ελλάδα και γενικά στην Πατρίδα μας:
"Ἐχθρὸν αἰσχύνας τον πάλαι τρώσαντά σε,
Χριστοῦ Γεδεὼν Ὁσιομάρτυς ὤφθης.
Τριακοστῇ Γεδεὼν χεῖρας ἠδέ πόδας χαλκῷ τάμον.
Βιογραφία
Ο Άγιος Γεδεών γεννήθηκε στο χωριό Κάπουρνα της Δημητριάδος (Νομός Μαγνησίας) και κατά κόσμον ονομαζόταν Νικόλαος. Οι ευσεβείς γονείς του, ονομάζονταν Αυγερινός και Κυράτζα ενώ είχε άλλους τρεις αδελφούς και τέσσερις αδελφές.
Δώδεκα χρονών, με την οικογένειά του ήλθε στο χωριό Γιερμή και από 'κει στο Βελεστίνο, όπου εργαζόταν κοντά στο θείο του. Τον άρπαξε όμως κάποιος Τούρκος και τον εξισλάμισε με το όνομα Ιμπραήμ. Μετά από δυο μήνες, ο Νικόλαος, κατόρθωσε και δραπέτευσε και επανήλθε στην οικογένειά του. Ο πατέρας του τον φυγάδευσε στο χωριό Κεραμίδι, όπου κοντά σε κάποιους οικοδόμους πήγε στην Κρήτη. Εκεί εξομολογήθηκε σε κάποιο Ιερέα και βρήκε άσυλο στο εξωκλήσι του.
Μετά τον θάνατο του ιερέα, ο Νικόλαος έφυγε για το Άγιον Όρος. Εκεί πάλι εξομολογήθηκε, έλαβε των αχράντων μυστηρίων και στη Μονή Καρακάλου, εκάρη μοναχός με το όνομα Γεδεών. Οι πατέρες της Μονής του ανέθεσαν το διακόνημα του Εκκλησιάρχου.
Την 6η Ιουνίου 1797 μ.Χ. ο Γεδεών με την ευλογία των Πατέρων διωρίσθηκε μετοχιάρης με τον προηγούμενο Γαβριήλ, στο Μετόχιο της Μεταμορφώσεως, στην περιοχή του Ρεθύμνου Κρήτης. Μετά από έξι έτη παραμονής στο μετόχι, επέστρεψεν στην μονή της μετανοίας του.
Με τον πόθο όμως του μαρτυρίου, ήλθε στο Βελεστίνο, στον τόπο που αρνήθηκε την πίστη του, όπου μέσα στην αγορά με θάρρος ομολόγησε τον Χριστό.
Διωκόμενος από τους Τούρκους, ήλθε στην Αγιά, όπου συνελήφθηκε. Οι Τούρκοι, αφού τον διαπόμπευσαν στους δρόμους του Τιρνάβου, κατόπιν του έκοψαν τα πόδια και τα χέρια και στη συνέχεια τον έριξαν στα αποχωρητήρια. Εκεί, μέσα σε φρικτούς πόνους, παρέδωσε το πνεύμα του στις 30 Δεκεμβρίου 1818 μ.Χ.
Η τίμια κάρα του μάρτυρα, αποθησαυρίστηκε στην αγία Τράπεζα του Μητροπολιτικού Ναού του Τυρνάβου, Παναγίας Φανερωμένης."
http://www.saint.gr/1070/saint.aspx
Και μετά έχουν το θράσος να μιλάνε για ομαλή συνύπαρξη των Ορθοδόξων Χριστιανών με τους Οθωμανούς κατά την Τουρκοκρατία...

Ο.Ι.