Η φανερή γοητεία του Βασίλη Ραφαηλίδη

[Κόκκορας]

π. Γεώργιος Μεταλληνός - Τὸ τέλος ἑνὸς ἄθεου
ἡ περίπτωση τοῦ Βασίλη Ραφαηλίδη

Απόσπασμα από ομιλία του π. Γ. Δ. Μεταλληνού στον Άγιο Αντίπα στο Γουδί, στις 13-10-2005. Απομαγνητοφώνηση: Θ. Α. Επιμέλεια: Θωμάς Δρίτσας

Ορισμένες φορές, είμαστε βιαστικοί στην κρίση μας για τους άλλους. Θεωρούμε πως εύκολα μπορούμε να κατηγοριοποιούμε ανθρώπους, και να αποφασίζουμε ποιος σώζεται και ποιος όχι. Όμως η κρίση του Θεού είναι πολύ διαφορετική από την δική μας.
Ερώτηση από το ακροατήριο: «Είναι αλήθεια ότι ο Ραφαηλίδης πέθανε μετανοημένος;»

Η απάντηση του π. Γ. Δ. Μεταλληνού: Μακάρι να πεθάνω κι εγώ έτσι! Εδώ, τώρα, θα απαντηθεί το «Πού βρίσκεται ο Χριστιανισμός;» του πρώτου ερωτήματος.

Το πού φθάνει ο κάθε άνθρωπος ο Θεός το ξέρει. Γι' αυτό, όταν κοιμηθεί ο άνθρωπος, από τα λείψανα αναγνωρίζουμε τη κατάστασή του. Τον Κωλέττη τον ξέθαψαν και βρομούσε τόσο πολύ που έπεφτε λιπόθυμος ο κόσμος. Ήταν τυμπανιαίος δε -κι όχι λείψανο που ευωδιάζει- κι απομακρύνονταν όλοι από τη βρόμα. Και φέρανε τον μητροπολίτη Αθηνών, ο οποίος διάβασε ευχή στο λείψανο -ο μητροπολίτης πήγε να πάθει συγκοπή!- κι αμέσως διαλύεται το λείψανο.

Τώρα θα σας πω και για τον Ραφαηλίδη. Εγώ ξέρω ότι ζήτησε να κηδευτεί. Του έστειλα τον μητροπολίτη Ναυπάκτου και διόμιση-τρεις ώρες μιλούσαν σαν εξομολόγηση και από 'κει και πέρα ο Θεός ξέρει τι έγινε. Διότι εκεί που έζησε αυτός είναι πολύ δύσκολο να κάνεις μετάνοια εντυπωσιακή. Δεν ξέρουμε κατά πόσο οι εντυπωσιακές μετάνοιες είναι πραγματικές μετάνοιες και κατά πόσον είναι φιγούρα και επιφάνεια. Γι' αυτό, μη λέμε ποτέ «Είπε ο Μεταλληνός, πώς πέθανε ο Ραφαηλίδης». Μ' εμάς τι θα γίνει, όταν έλθει η ώρα μας; Πώς θα φύγουμε από το κόσμο; «Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά», σε κάθε ακολουθία λέμε δέκα φορές αυτό το πράγμα -και παραπάνω. Δεν είναι τυχαίο.

Πού βρίσκεται ο Χριστιανισμός; Ο ίδιος ο Ραφαηλίδης πήρε ένα μάθημα γιατί με ήθελε εμένα για να χτυπάει συνεχώς παπάδες και δεσποτάδες. Εμένα όμως μου συμπεριεφέρετο με ευγενικό τρόπο, αλλά ήθελε η παρουσία μου και μόνο να του δίνει αφορμή για να κάνει το κατηγορητήριο. Γιατί;

Μετά από κανναδυό χρόνια από τους διαλόγους αυτούς μαλώνει με τον Ευαγγελάτο στο ΣΚΑΪ, τότε. Και του λέει του Ευαγγελάτου: «Βρε παιδιά, μου χρωστάτε πάνω από ένα εκατομμύριο δρχ.», μιλούμε για τα τέλη του '80 με αρχές του '90. «Δεν με καλείτε εδώ πέρα για να προκαλώ καβγάδες και να έχετε τηλεθέαση; Μου' πατε ότι θα μου δίνετε 20.000 δρχ. για κάθε καβγά». Το' λεγε αστεία, αλλά ήταν πραγματικότητα. Και του λέει ο Ευαγγελάτος, γελώντας, «Θα φροντίσω να τα πάρεις». Αυτός ήταν ο ρόλος του Ραφαηλίδη. Θα μου πείτε: «κακώς»! Εντάξει! Αλλά έτσι έμαθε ο άνθρωπος! Θα τον διορθώσω εγώ σε μία μέρα; Σημασία έχει πώς θα φτάσει να καταλάβει αυτό που κάνει.

Αυτό το έφερε ο Θεός ως εξής: τότε στον ΑΝΤ1 είχε πάει ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος. Με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει: «Παπα-Γιώργη, ο Ραφαηλίδης μου ζήτησε την Πέμπτη να κάνουμε μία εκπομπή οι τρεις μας. Εγώ συντονιστής, ο Ραφαηλίδης από 'δω κι εσύ από 'κει». «Τι εκπομπή θα είναι αυτή;» λέω. «Ο Ραφαηλίδης θέλει να εξομολογηθεί δημόσια». «Αφού θέλει, εντάξει», λέω. Πήγα λοιπόν και μάλιστα κάθε φορά που συναντιόμουν με τον Ραφαηλίδη είχα ένα φόβο. Προσευχόμουν περισσότερο! Έλεγα «Χριστέ μου, δώσε μου δύναμη, όχι να τον κατατροπώσω, αλλά αυτό που θα του πω να πιάσει». Εμένα δεν μ' ένοιαζε να τον «νικήσω»! Άμα τον «νικούσα» μήπως θα' παιρνα αύξηση μισθού...; Συγγνώμη, είμαι ο τελευταίος. Αλλά με τη Χάρη του Θεού αγωνίζομαι να φύγω από τον φαρισαϊκό Χριστιανισμό της επίδειξης. Περνάς μπροστά από ένα ναό λ.χ. και μία κυρία έκαμνε μεγάλο σταυρό. Διάβαζε από σωματείο κάποιο φυλλάδιο και μου λέει: «Πάτερ, δεν κάνετε καλά το σταυρό σας». Λέω «Γιατί; Σταυρός δεν είναι;». «Μεγάλος σταυρός πρέπει να είναι». «Μεγάλους σταυρούς κάνουν οι Φαρισαίοι», της λέω. Επειδή εγώ δεν είμαι Φαρισαίος και δεν θέλω να με δει ο κόσμος. Κάνω το σταυρό κι αν μπορώ και κάτω από το ράσο.

Τι είπε, λοιπόν, ο Ραφαηλίδης; Διηγήθηκε τη ζωή του. Ο Ραφαηλίδης είχε γεννηθεί γύρω στο 1930, άρα ήταν 13 ετών όταν άρχισε ο εμφύλιος, κ.τ.λ.. Ο πατέρας του ήταν καθηγητής φιλόλογος, αλλά κομμουνιστής, εντεταγμένος στο Κ.Κ. Και η μάνα του δασκάλα ή καθηγήτρια -νομίζω δασκάλα. Και είχαν έξι παιδιά. Τον συλλαμβάνουν τον πατέρα Ραφαηλίδη και τον κλείνουν στη φυλακή, ως κομμουνιστή. Την απολύσαν και τη μάνα του κι άρχισε να πλένει σπίτια, να καθαρίζει σπίτια. Αλλά είχε τα παιδιά. Αυτός ήταν ο πρώτος, μαζί με αδελφούς και αδελφές (έχω γνωρίσει 2-3) που κατεβαίνανε στα 2 και 3 ετών παιδιά. Τι να κάνει; Ο παπάς του χωριού -κάπου έξω από τη Κοζάνη- με τη παπαδιά του είχαν έξι παιδάκια. Και της λέει ο παπάς, χωρίς να φοβηθεί (αιωνία του η μνήμη! Αν ζει ο Θεός να τον έχει καλά!) ότι θα γίνει μίασμα, ότι έχει «τα φίδια του κομμουνισμού» στο σπίτι του, μαζεύει τη μάνα του Ραφαηλίδη και τα έξι παιδιά και λέει: «Έξι έχω εγώ και έξι, δώδεκα, μου στέλνει ο Θεός». Για να μπορέσει εκείνη να δουλέψει. Και 3-4 χρόνια, όσο κράτησε ο εμφύλιος πόλεμος, τα παιδιά του καθηγητού Ραφαηλίδη, ήταν στο σπίτι του παπά και μεγαλώσανε με τον παπά.

Και μου λέει: «Αχ παπα-Γιώργη!» κι άρχισε να δακρύζει ο Ραφαηλίδης. Θεός σχωρέσ' τον! «Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνον τον παπά!». Οπότε, λέω μέσα μου, «Ήλθε η ώρα». Του λέω, «Κύριε Ραφαηλίδη, με συγκλονίσατε, πραγματικά, με τη στάση αυτού του παπά να μη φοβάται ότι θα τον πουν -ο δεσπότης πρώτα- κομμουνιστή! Το δεύτερο το οποίο με ενθουσιάζει, είναι ότι ψάχνετε συχνά να βρείτε Ορθοδοξία. Να η Ορθοδοξία! Αυτή είναι η Ορθοδοξία! Ψάχνετε να βρείτε δεσποτάδες και παπάδες...! Αυτός, είναι ο παπάς ο Ορθόδοξος!». «Έχεις δίκιο», μου λέει. Μέσα μου έλεγα, «Δόξα Σοι Κύριε, δόξα Σοι!». Τρία χρόνια κουβεντιάζαμε, μαλώναμε κι εκείνη τη στιγμή, μού λέει «έχεις δίκιο».

Και μετά μου παρουσίασε ένα καθηγητή του, παπά ή αρχιμανδρίτη, ο οποίος έπαιρνε παιδιά για να «κάνει» ό,τι κάνει, και στο Ραφαηλίδη είχε δώσει φωτογραφική μηχανή (δεν είχανε φίλμ τότε) για να φωτογραφίζει τις πόζες αυτές. Και μου λέει «Τον είδα στο δρόμο και τον έβρισα». Λέω «Καλά του' καμες». «Δεν είναι αμαρτία;». «Όχι, γιατί αφού δεν έχει εκείνος συνείδηση να βγάλει το ράσο και να πάει στο μοναστήρι ως μοναχός αρχιμανδρίτης, καλά του έκανες (και στο δρόμο να του το λέμε!)». Αν έχω αποδείξεις, βέβαια! Και μετά πήγαμε σε άλλες συζητήσεις του ιδίου θέματος.

Σας το λέω: εξομολογήθηκε δημόσια ο Ραφαηλίδης! Και του λέω: «Να η Ορθοδοξία».

Ήταν κι ένα άλλο, μετά από λίγο καιρό. Δεν ξέρω αν θυμάστε ένα γεροντάκι που είναι στο Μοναστηράκι, ο π. Σωφρόνιος, ο οποίος και μόνο με τη μορφή του σου δείχνει ποιος είναι, ο άνθρωπος! Ο Θεός ξέρει, αλλά η μορφή του σε καθηλώνει αμέσως. Και είχαμε κάποια εκπομπή με τα σκάνδαλα των Κυθήρων. Όλη η παρέα εκεί πέρα κι ο Τριανταφυλλόπουλος πρώτος, έλεγε «Να, οι παπάδες, κ.τ.λ.». Για να μη νομίζετε ότι πάω τυχαίως, μου είχε πει βέβαια αυτός πριν «Έλα να μιλήσουμε για τα σκάνδαλα των Κυθήρων». Και του λέω «Σε παρακαλώ, θα έλθω, αλλά θα έχουμε κι ένα παράδειγμα σωστού παπά, σωστού κληρικού». Να μη μείνει το δηλητήριο, μόνο! Οπότε, μου λέει «Θα σε ικανοποιήσω, σ' το υπόσχομαι». Και πήγα επειδή μου το υποσχέθηκε. Κι έστειλε ένα δημοσιογράφο στον π. Σοφρώνιο και του πήρε συνέντευξη. Και μόλις μιλούσε για τη νεολαία ο π. Σοφρώνιος, για τη κατάσταση του κόσμου και της νεολαίας, έτρεχαν κρουνιδόν τα δάκρυα, αβίαστα, δάκρυα χριστιανικά, μετανοίας κι όχι επιδείξεως! Οπότε πετάγεται ο Ραφαηλίδης στο ημίφως -όταν βλέπαμε κι εμείς το φίλμ- και λέει «Α, παπα-Γιώργη, αυτός είναι παπάς!» Και πάλι του λέω: «Αυτή είναι η Ορθοδοξία κ Ραφαηλίδη. Όταν μιλείτε για Ορθοδοξία, μη πάτε σε μένα και σε Αρχιεπισκόπους. Να πάτε σ' αυτόν τον παππούλη». Να, λοιπόν, πώς γίνεται αυτή η συνάντηση.

Μίλησα μεν για το Ραφαηλίδη, για να δείτε ότι σε τέτοιες στιγμές πέθανε αλλά και από την άλλη τη πλευρά, για να σας πω: «μη κρίνετε ινα μη κριθείτε» (Ματθ. ζ΄/7, 1). Και «μη κατ' όψιν κρίνετε, αλλά κρίσιν την δικαίαν κρίνετε» (Ιω. ζ΄/7, 24), λόγια του Χριστού μας. Δηλαδή, μην ασχολούμεθα με τους άλλους τόσο. Ας ασχοληθούμε με τον εαυτό μας.

«Κύριε, ούτος δε τι;» (Ιω. κα΄/21, 21). «Σταμάτα, Πέτρε! Τι σε νοιάζει;». Δεν το λέει έτσι ακριβώς αλλά με τα λόγια Του είναι, σαν να του λέει ο Χριστός, «αστόχησες, έριξες κούφια σφαίρα».

http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/t ... theist.htm

[Βλήμα]

Kαι αυτός νικήθηκε απ' τον Μέγιστο των Ελλήνων, τον Μέγα Πλεύρη.

Ξερεις περα απο τις κοντρες στα τηλεοπτικα πανελ ηταν καλα φιλαρακια.

σοβαρά; δεν το φανταζόμουν αυτό
γουστάρω όταν άνθρωποι παρ'ολες τις ιδεολογικές τους κόντρες είναι φιλαράκια
κι εγώ παρ'όλο που τρώγομαι με κομμουνιστές έχω φίλους κομμουνιστές
αρκεί να μη προκαλούν, βέβαια

Μαλακίες σου λέει, απ' το μυαλό του/της (δεν το κάνω για να προκαλέσω, ειλικρινά δεν είμαι σίγουρος για το φύλο) το έβγαλε.

[Kauldron]

Στα ίσια πιστεύεις ότι όταν ένας ενήλικας λέει στον άλλο "είσαι χοντρός νια νια νια" τον νικά σε επίπεδο διαλόγου;
Αυτό είναι το πρόβλημα μ' εσάς τους υποστηριχτές του Πλεύρη και τους όμοιούς του. Δεν καταλαβαίνετε καν πότε γίνεστε ρεζίλι. Είστε πολύ επιεικείς με εαυτούς.

Ο Πλεύρης, μεγάλε, ήταν τρόλ πριν υπάρξει ο όρος.
Και φυσικά με αρρωστερούς δε χωράει σοβαρή συζήτηση, παρά μόνο γερό τρολλάρισμα.
Τα επιχειρήματα τα'χει πεί εδώ και πολύ καιρό, όταν μίλησε για τον Παπαδόπουλο και την 21 Απριλίου.

[πατησιωτης]

Edit: Να πω εδώ πως κατά την γνώμη μου δεν την πολυκατάλαβε την ταινία, αλλά είναι ένα δείγμα γραφής. Υπόσχομαι πως οι υπόλοιπες κριτικές είναι πιο εύστοχες.

Εκείνο που σίγουρα κατάλαβε ή φοβήθηκε είναι ότι η κοινωνική δυσαρέσκεια που προέκυπτε από το όλο σκηνικό της ταινίας οδηγούσε πιο πιθανά σε ακροδεξιά εκτροπή παρά σε ακροαριστερή.Αυτό ήταν το βασικό κριτήριό του για να επαινέσει ή να καταδικάσει μια ταινία.
Δεν τον ενδιέφερε τόσο η σωστή ή μη αναπαράσταση δυσμενών κοινωνικών καταστάσεων αλλά στο που οδηγούνται μετά.
Τα Σταρ Γουόρς ή ο Ιντιάνα Τζόουνς ήσαν πολύ πιο αφελή παραμυθάκια αλλά προωθούσαν μια αριστερή ή τουλάχιστον φιλελεύθερη εξέγερση εναντίον κάποιας δικτατορίας.Ο Ταξιτζής κριτικάροντας τις αποτυχίες της σύγχρονης κοινωνίας και τα αδιέξοδά της καλλιεργούσε ακροδεξιά εκτροπή.

[Βλήμα]

Edit: Να πω εδώ πως κατά την γνώμη μου δεν την πολυκατάλαβε την ταινία, αλλά είναι ένα δείγμα γραφής. Υπόσχομαι πως οι υπόλοιπες κριτικές είναι πιο εύστοχες.

Εκείνο που σίγουρα κατάλαβε ή φοβήθηκε είναι ότι η κοινωνική δυσαρέσκεια που προέκυπτε από το όλο σκηνικό της ταινίας οδηγούσε πιο πιθανά σε ακροδεξιά εκτροπή παρά σε ακροαριστερή.Αυτό ήταν το βασικό κριτήριό του για να επαινέσει ή να καταδικάσει μια ταινία.
Δεν τον ενδιέφερε τόσο η σωστή ή μη αναπαράσταση δυσμενών κοινωνικών καταστάσεων αλλά στο που οδηγούνται μετά.
Τα Σταρ Γουόρς ή ο Ιντιάνα Τζόουνς ήσαν πολύ πιο αφελή παραμυθάκια αλλά προωθούσαν μια αριστερή ή τουλάχιστον φιλελεύθερη εξέγερση εναντίον κάποιας δικτατορίας.Ο Ταξιτζής κριτικάροντας τις αποτυχίες της σύγχρονης κοινωνίας και τα αδιέξοδά της καλλιεργούσε ακροδεξιά εκτροπή.

Κατέκρινε την ακροδεξιά εκτροπή ο ταξιτζής. Το τελευταίο πλάνο της ταινίας δείχνει τον Ντε Νίρο να βλέπει κάτι απροσδιόριστο από τον καθρέφτη και να φρικάρει. Το όλο του επιχείρημα ήταν πως τέτοιοι αθρώποι, ακόμα και το καλό να κάνουν -όπως το να σκοτώσουν έναν νταβατζή ανήλικων κοριτσιών, το κάνουν συμπτωματικά. Ότι το μυαλό τους είναι σάπιο.

[Βλήμα]

Και φυσικά με αρρωστερούς δε χωράει σοβαρή συζήτηση, παρά μόνο γερό τρολλάρισμα.
Τα επιχειρήματα τα'χει πεί εδώ και πολύ καιρό, όταν μίλησε για τον Παπαδόπουλο και την 21 Απριλίου.

Η απαξίωση έφερε την άρνηση του διαλόγου ή η ανικανότητα αντιπαράθεσης;
Έχω τις απόψεις μου, έχεις και τις απόψεις σου.

[Kauldron]

Και φυσικά με αρρωστερούς δε χωράει σοβαρή συζήτηση, παρά μόνο γερό τρολλάρισμα.
Τα επιχειρήματα τα'χει πεί εδώ και πολύ καιρό, όταν μίλησε για τον Παπαδόπουλο και την 21 Απριλίου.

Η απαξίωση έφερε την άρνηση του διαλόγου ή η ανικανότητα αντιπαράθεσης;
Έχω τις απόψεις μου, έχεις και τις απόψεις σου.

H ανικανότητα αντιπαράθεσης της αριστεράς.
Όταν έχεις απέναντί σου άτομα που συνεχώς διαστρεβλώνουν, που φτάνουν σε σημείο να υπερασπίζονται καθάρματα που σκοτώνουν ή βιάζουν η σακατεύουν κοπελες, που πουλάνε πρέζα και που απειλούν να καταστρέψουν την πατρίδα μας (τα γράφουν κανονικά στα πανό που κουβαλάνε, τα ελληνόφωνα "να πεθάνει η Ελλάδα να ζήσουμε εμείς", κι άλλα τέτοια), τί επιχειρήματα θα μπορούσαν να φέρουν?

[Βλήμα]

Και φυσικά με αρρωστερούς δε χωράει σοβαρή συζήτηση, παρά μόνο γερό τρολλάρισμα.
Τα επιχειρήματα τα'χει πεί εδώ και πολύ καιρό, όταν μίλησε για τον Παπαδόπουλο και την 21 Απριλίου.

Η απαξίωση έφερε την άρνηση του διαλόγου ή η ανικανότητα αντιπαράθεσης;
Έχω τις απόψεις μου, έχεις και τις απόψεις σου.

H ανικανότητα αντιπαράθεσης της αριστεράς.
Όταν έχεις απέναντί σου άτομα που συνεχώς διαστρεβλώνουν, που φτάνουν σε σημείο να υπερασπίζονται καθάρματα που σκοτώνουν ή βιάζουν η σακατεύουν κοπελες, που πουλάνε πρέζα και που απειλούν να καταστρέψουν την πατρίδα μας (τα γράφουν κανονικά στα πανό που κουβαλάνε, τα ελληνόφωνα "να πεθάνει η Ελλάδα να ζήσουμε εμείς", κι άλλα τέτοια), τί επιχειρήματα θα μπορούσαν να φέρουν?

Όταν έχω απέναντί μου κανένα έφηβο ανάρχι, ούτε εγώ ασχολούμαι.
Όταν όμως έχω έναν διανοητή του επιπέδου του Ραφαηλίδη, το να τον τρολάρω είναι μπαμπεσιά για να μην αναγκαστώ να αντιπαρατεθώ μαζί του.

[Kauldron]

Η απαξίωση έφερε την άρνηση του διαλόγου ή η ανικανότητα αντιπαράθεσης;
Έχω τις απόψεις μου, έχεις και τις απόψεις σου.

H ανικανότητα αντιπαράθεσης της αριστεράς.
Όταν έχεις απέναντί σου άτομα που συνεχώς διαστρεβλώνουν, που φτάνουν σε σημείο να υπερασπίζονται καθάρματα που σκοτώνουν ή βιάζουν η σακατεύουν κοπελες, που πουλάνε πρέζα και που απειλούν να καταστρέψουν την πατρίδα μας (τα γράφουν κανονικά στα πανό που κουβαλάνε, τα ελληνόφωνα "να πεθάνει η Ελλάδα να ζήσουμε εμείς", κι άλλα τέτοια), τί επιχειρήματα θα μπορούσαν να φέρουν?

Όταν έχω απέναντί μου κανένα έφηβο ανάρχι, ούτε εγώ ασχολούμαι.
Όταν όμως έχω έναν διανοητή του επιπέδου του Ραφαηλίδη, το να τον τρολάρω είναι μπαμπεσιά για να μην αναγκαστώ να αντιπαρατεθώ μαζί του.

Ο Ραφ ήταν πράγματι πολλά επίπεδα ανώτερος από τους άλλους αριστερούς, αλλά δυστυχώς βλέπουμε ποιοί έχουν πλέον επικρατήσει στο χώρο της αριστεράς.

[Βλήμα]

Ο Ραφ ήταν πράγματι πολλά επίπεδα ανώτερος από τους άλλους αριστερούς, αλλά δυστυχώς βλέπουμε ποιοί έχουν πλέον επικρατήσει στο χώρο της αριστεράς.

Ο Πλεύρης όμως τον Ραφαηλίδη "τρόλαρε" με αποτέλεσμα να τον εκνευρίζει.

[Nostalgia]

Πηγή ή αναφορά;
Εσύ διαλέγεις.

Το ειχε πει ο Πλευρης πριν πολλα χρονια στην τηλεοραση.

[Βλήμα]

Πηγή ή αναφορά;
Εσύ διαλέγεις.

Το ειχε πει ο Πλευρης πριν πολλα χρονια στην τηλεοραση.

Κι εγώ αν ήμουν Πλεύρης θα ήθελα να ακούγεται ότι κάνω παρέα με τον Ραφαηλίδη.
Αν ήμουν όμως Ραφαηλίδης θα θεωρούσα συκοφαντία να ακούγεται ότι κάνω παρέα με τον Πλεύρη.
Πάντως, εξακολουθώ να το αμφισβητώ.

[Kauldron]

Ο Ραφ ήταν πράγματι πολλά επίπεδα ανώτερος από τους άλλους αριστερούς, αλλά δυστυχώς βλέπουμε ποιοί έχουν πλέον επικρατήσει στο χώρο της αριστεράς.

Ο Πλεύρης όμως τον Ραφαηλίδη "τρόλαρε" με αποτέλεσμα να τον εκνευρίζει.

Μα τα επιχειρήματά του ο Πλεύρης τα 'χει δώσει, και ακόμα και ο Ραφ δεν είχε απάντηση σ' αυτά. Οπότε δε μένει κάτι άλλο.
Υπόψη, και καλό είναι να το δείς αυτό.
Ο Ραφαϊλίδης διακρινόταν κι από κάποιο πατριωτισμό.
Εσύ βάζεις στην υπογραφή σου κάτι που νομίζεις πως απευθύνεται στο θρησκευτικό συναίσθημα των δεξιών, ή ακροδεξιών, για να μας κατηγορήσεις για το οτι είμαστε κατά των "προσφύγων". Αυτοί οι "πρόσφυγες" όμως, είναι σε μεγάλο βαθμό μέλη του FSA, που ευθέως πλέον απειλούν τη χώρα μας. Επιπλέον πολλοί απ' αυτούς έχουν διαπράξει και διαπράττουν εγκλήματα στη χώρα μας, με κόστος ζωές.
Αν ο Ραφαϊλίδης ζούσε τώρα, εσύ τί θέση νομίζεις θα είχε γι' αυτούς τους "πρόσφυγες"?

[nowhere]

Ο Ραφ ήταν πράγματι πολλά επίπεδα ανώτερος από τους άλλους αριστερούς

μεγάλη τιμή από μια μεγάλη μορφή.κρίμα που δεν ζει να το διαβάσει,θα ένιωθε περήφανος

[a8s]

Είχε πολύ διασκεδαστική και ευχάριστη γραφή, αν και έχω διαβάσει μόνο το H μεγάλη περιπέτεια του μαρξισμού και το Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους και κρίνω μόνο από αυτά τα δύο βιβλία. Έγραφε βιωματικά βέβαια, και με περισσό πάθος Προσωπικά προτιμώ τον Καστοριάδη.

Πάντως, από τα βίντεο που παραθέσατε από την εκπομπή του Παναγιωτόπουλου, με το θέμα που είχε δημιουργήσει ο Δοξιάδης, είναι να νοσταλγείς την ποιότητα της ροής του διαλόγου εκείνης της εποχής. Κανένας δεν διακόπτει κανέναν και περιμένουν όλοι στωικά να πάρουν τον λόγο και να τοποθετηθούν. Ακόμη και ο Ραφαηλίδης που είχε και αρκετά έντονο ταμπεραμέντο. Τώρα μόνο διάλογος δεν γίνεται.