Μη αναγνωσμένη δημοσίευση
από Γραφικός » 07 Ιαν 2019, 12:10
1. Αυτό τον καιρό ζούμε σε εποχή που αλλάζουν οι σχέσεις εξουσίας των δύο φύλων. Τ' ότι αρχίζουν και αμφισβητούνται κάποια προνόμια των ανδρών, αν και δίκαιο, προκαλεί από μόνο του κάποια δυσφορία (στους άνδρες). Όμως αμφισβητούνται και δικαιώματα. Το δικαίωμα του τεκμηρίου της αθωότητας για παράδειγμα.
2. Η έμφυλη βία, αν και αφορά κυρίως γυναίκες, δεν αφορά αποκλειστικά αυτές. Όμως οι γυναίκες που πέφτουν θύματά της έχουν υποστήριξη, οι άνδρες είναι τελείως μόνοι. Φανταστείτε κάποιος που έχει ακόμα πονοκέφαλο από την τηγανιά που έχει φάει στο κεφάλι. Δεν υπάρχουν καταφύγια γι' αυτόν, δεν υπάρχουν γραμμές υποστήριξης, αν πάει στους μπάτσους θα τον κοροϊδέψουν αντί να τον βοηθήσουν. Ξαφνικά βλέπει ένα σποτάκι με το τέρας- άνδρα να κακοποιεί την γυναίκα του και στο τέλος ένα μήνυμα του στιλ "εμείς, οι γυναίκες, πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε σιωπηλές απέναντι στην βία που υφιστάμεθα από τους άνδρες. Ρίχνεις μετά την τηλεόραση από το μπαλκόνι ή δεν την ρίχνεις;
3. Οι άνδρες θεωρούμαστε εξ ορισμού αναλώσιμοι. Δεν είναι μόνο ότι εμείς θα πάμε στον πόλεμο. Είναι πως αν πιάσει ένα κτήριο φωτιά θα σωθούν πρώτα οι γυναίκες. Σε καταστάσεις ομηρίας θα φύγουν πρώτα οι γυναίκες. Όταν βυθίζεται ένα πλοίο στις σωσίβιες λέμβους θα μπουν πρώτα οι γυναίκες. Γενικά το να ψοφήσουμε εμείς θεωρείται πολύ μικρότερη απώλεια από το να ψοφήσετε εσείς. Ακόμα και φεμινιστικά σάιτ, που (λένε ότι) υποστηρίζουν την πλήρη ισότητα και κηρύττουν και την κατάργηση των γυναικείων προνομίων μαζί με των ανδρικών, όταν φιλοξενούν μαρτυρίες από θύματα βιασμού θα πουν: πέρασαν και τέσσερις άνδρες και δεν έκαναν τίποτα για να με σώσουν. Δεν θα πουν "τέσσερις άνθρωποι" θα πουν "τέσσερις άνδρες". Οι γυναίκες εννοείται ότι θα προτιμήσουν την δική τους ασφάλεια, οι άνδρες όχι. Η αναλωσιμότητα των ανδρών είναι τόσο βαθειά ριζωμένη στο συλλογικό ασυνείδητο που ακόμα κι όσοι αμφισβητούν όλα τα έμφυλα στερεότυπα, το να προτιμήσει ένας άνδρας την δικιά του ασφάλεια αντί για αυτή μιας άγνωστης γυναίκας το θεωρούν την μέγιστη πράξη δειλίας.
Αν τολμήσεις να ψελλίσεις κάτι από αυτά, ή οποιαδήποτε άλλη ένσταση σε οτιδήποτε μας έρχεται αμάσητο από την αμερικάνικη αστιστερά (δεν είναι παραπληκτολόγηση, αυτό ήθελα να γράψω) σε αντιμετωπίζουν ως φασίστα μισογύνη. Ο Άγις, μέσα στα παραληρήματά του, καταδεικνύει σημαντικά προβλήματα για τους τρόπους που οι γυναίκες ευνοούνται από το νομικό μας σύστημα. Αν μιλάμε για συστημική καταπίεση στην τελική, πρώτα απ' όλα εννοούμε άνιση αντιμετώπιση από τους νόμους, όχι το τι κάνει ένα ανεξέλεγκτο ψυχάκι στα κρυφά. Όλα αυτά δημιουργούν μένος απέναντι σε ένα σύστημα που συνέχεια που μας φιμώνει. Όταν δρας υπό καταπίεση όμως, οι αντιδράσεις σου δεν είναι υγιείς, κουβαλάς τα κόμπλεξ του καταπιεσμένου και καταλήγεις να είσαι άδικος. Ιδίως αν έχεις πολλά μαζεμένα, όταν βρίσκεις μια ανώνυμη πλατφόρμα να εκφραστείς, βγαίνει οχετός.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Γραφικός την 07 Ιαν 2019, 12:12, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.