Το Tu quoque (που στα λατινικά σημαίνει «κι εσύ επίσης» ή «το ίδιο κι εσύ») είναι ο τύπος του επιχειρήματος, που διατείνεται ή υπονοεί ότι κάποια θέση είναι εσφαλμένη και/ή απορριπτέα, μόνον επειδή ο υποστηρικτής της δεν ενεργεί με συνέπεια σύμφωνα με τις αρχές αυτής της θέσης. Το tu quoque τείνει να αποδείξει ότι μία κριτική ή ένσταση ισχύει εξίσου και για το άτομο το οποίο την προβάλλει. Αποτελεί επιχείρημα ad hominem, εφόσον επικεντρώνεται, όχι στην έλλογη απόκρουση της αντίθετης άποψης, αλλά στον φορέα της. Επίσης αποτελεί πλάνη συσχετισμού.ΓΑΛΗ έγραψε: ↑08 Ιαν 2020, 10:44blackpaint έγραψε: ↑07 Ιαν 2020, 22:44οι ταυτοτητες πια επικαλυπτονται
https://en.wikipedia.org/wiki/Intersectionality
Mα ακριβώς γι' αυτό, έκανα το ερώτημα. Γιατί εκτός από την επικάλυψη των ταυτοτήτων -και των αντίστοιχων ζητούμενων- υπάρχει και το ζητούμενο της εναλλαγής των ταυτοτήτων. Το χρονικό διάστημα θεμιτών εναλλαγών (σε εβδομαδιαία, μηνιαία ή ετήσια βάση) δεν έχει ακόμη προσδιορισθεί.
Ένα άλλο θέμα, είναι το σεξιστικό ζητούμενο. Παλιότερα υπήρχε το κίνημα "κάψτε τα σουτιέν", οι διαμαρτυρίες γυναικών έξω από χώρους καλλιστείων κλπ και όλα αυτά στο πλαίσιο της αντίδρασης στην ερωτική εμπορευματοποίηση του γυναικείου σώματος. Όλα αυτά σαφώς και μπορούσαν να εκληφθούν ως αντιπατριαρχικές κινήσεις. Σήμερα ποιος είναι ακριβώς ο ρόλος της πατριαρχικής καταπίεσης σ' αυτό το θέμα; Πόσο πιθανό είναι να δεις διαμαρτυρίες γυναικών έξω από γκόου γκόου μπόις χώρους; Πως ακριβώς θα αντιδράσει η λοατκι κοινότης στο θέμα της ισότης αν μια ομάδα φεμινιστριών κάνει διαδήλωση έξω από πολιτισμικά κέντρα που κάνουν σώου οι ντραγκ κουίνς; Είναι ή δεν είναι πατριαρχικός συμβολισμός το να βγάζουν κάποιοι βόλτα τους σκλάβους τους, που φοράνε κολάρο και περπατάνε στα τέσσερα τις μέρες περφάνιας; Είναι ή δεν είναι ερωτικό φετίχ οι θυρωροί της νύχτας; Ποιοι είναι οι πατριάρχες, ποιες οι καμαριέρες και ποιοι οι μάτσο αντιφά συμβολισμοί;
Μπορώ να συνεχίσω αν θες, αλλά το σίγουρο είναι ότι εγώ βλέπω μόνον ακραίες πατριαρχικές εκφράσεις στη μεγαλύτερη γκάμα των λοατκι συμβολισμών. Και κάπου έχω την εντύπωση ότι αν σταματήσουν θα πάθουν κανονική κρίση ταυτότητας όλοι οι αντιπατριάρχες, αντιφά και αντικάτι γενικώς.
Στην δίκη τού ναζιστή εγκληματία Κλάους Μπάρμπι, ο αμφιλεγόμενος δικηγόρος Jacques Vergès προσπάθησε να παρουσιάσει ένα επιχείρημα tu quoque. Kατά την περίοδο της πολέμου της Αλγερίας, Γάλλοι αξιωματικoί, όπως ο στρατηγός Ζακ Μασύ (Jacques Massu) διέπραξαν εγκλήματα παρόμοια με αυτά, για τα οποία κατηγορείτο ο Μπάρμπι και άρα η Γαλλική Πολιτεία δεν είχε ηθικό δικαίωμα να δικάσει τον Μπάρμπι. Αυτή η υπερασπιστική γραμμή απορρίφθηκε από το δικαστήριο, το οποίο καταδίκασε τον Ναζί εγκληματία