ST48410 έγραψε: ↑22 Δεκ 2021, 20:37
Δεν μου αρέσουν ούτε τα στραβά του καπιταλισμού, ούτε του κομμουνισμού. Ούτε εγώ έχω λύση αλλά ομοίως με τον Ασέβαστο δεν περιμένω να βρω κάτι καλύτερο στον κομμουνισμό. Θα έλυνε κάποια ζητήματα αλλά θα δημιουργούσε πολλά άλλα.
Επειδή σαν άνθρωποι όλοι μας πάνω κάτω δεν έχουμε μεγάλες διαφορές και μισούμε την αδικία, την εκμετάλλευση, την καταπίεση και την ανέχεια, αναρωτιέμαι συχνά τι κάνει κάποιους από εσάς να υποστηρίζετε τον κομμουνισμό. Θεωρώ ότι είναι αφενός η αποστροφή σας για τις ανισότητες του καπιταλισμού (την οποία συμμερίζομαι) και η ελπίδα σας για ένα καλύτερο κόσμο που είναι εφικτός στα πλαίσια της δικτατορία τους προλεταριάτου. Εδώ αποστασιοποιούμαι γιατί σε διάφορους χώρους (και κυρίως στον χώρο των τεχνών που κάπως έχω μελετήσει) υπήρξε τρομακτικά προβληματική η εφαρμογή αυτού του μοντέλου. Επειδή βέβαια τα γνωρίζετε αυτά πολύ καλύτερα από εμένα, θεωρώ ότι η πίστη σας σε ένα καλύτερο κόσμο έχει κάποια στοιχεία εξιδανίκευσης: Μοιάζει να φαντάζεστε ότι είναι δυνατό να εφαρμοστεί ότι προστάζει η θεωρία χωρίς λάθη, χωρίς προβλήματα και κυρίως χωρίς να προσκρούσει στη φύση του ανθρώπου που συνήθως θέλει περισσότερα από όσα του προσφέρονται. Θέλει και αυτά των άλλων γύρω. Δεν είναι το πρόβλημά μου το πως θα ξεκινήσουμε μια τέτοια κατάσταση. Όλοι μοιράζονται τον διαθέσιμο πλούτο με κάποιο τρόπο που θα αποφασιστεί από κοινού ότι είναι δίκαιος και όλοι προσφέρουν ό,τι και όσο μπορούν στην κοινότητα ανάλογα με τις γνώσεις και δεξιότητές τους. Την επόμενη μέρα όμως τι θα γίνει; Πόση καταπίεση θα πρέπει να ασκηθεί για εκείνους που θα βαριούνται ή θα θεωρούν ότι αδικούνται; Και δεν υπάρχει πραγματικά καμία απολύτως πρόβλεψη αν σε δέκα πχ χρόνια δουν κάποιοι λίγοι ή αρκετοί ότι αυτό το σύστημα δεν τσουλάει. Μόνη διέξοδος το αιματοκύλισμα και οι επαναστάσεις. Για την ώρα προτιμώ την κουτσή δημοκρατία με τις εκλογές παρά το ότι αναγνωρίζω πως γίνεται έρμαιο στις ορέξεις αυτών με τον πολύ μεγάλο πλούτο.
Θα άρχιζα να βλέπω ελκυστικά το δικό σας μοντέλο μόνο μετά από επιτυχή εφαρμογή σε αρκετές χώρες. Για την ώρα δεν μπορώ να σκεφτώ ούτε μία καθαρά κομμουνιστική χώρα (υποθέτω ότι δεν θεωρείς την Κίνα τέτοια) που θα ήθελα να πάω να ζήσω.
Δεν υπάρχει μαγική συνταγή για το πώς φτάνεις στην αταξική κοινωνία. Γενικές κατευθύνσεις ναι. Πείρα από μία πρώτη απόπειρα με τα θετικά και τα αρνητικά της, ναι. Όπως το βλέπω εγώ, αφενός το παρόν σύστημα έχει δώσει ό,τι είχε να δώσει και πλέον αναπαράγεται σαπίζοντας (δεν τελειώνει
επειδή σαπίζει) και ανακυκλώνοντας διαρκώς και σε ολοένα και μεγαλύτερη κλίμακα (π.χ. περιβαλλοντικές καταστροφές) τη σαπίλα του.
Συνεπώς, οφείλουμε να δούμε μπροστά, να εντοπίσουμε τη ρίζα αυτής της παθογένειας και να την ξεριζώσουμε. Εγώ δεν έγινα κομμουνιστής και
μετά αντιλήφθηκα τη ρίζα αυτή. Το αντίστροφο έγινε. Παρατηρώντας τον κόσμο γύρω μου εντόπισα στην ανθρώπινη εκμετάλλευση αυτή τη ρίζα και αναζήτησα λύσεις.
Με αυτή την έννοια, η επιδίωξη μίας αταξικής κοινωνίας ορίζει απλώς
την κατεύθυνση που πρέπει να πάρουν τα πράγματα για να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Αν η κατεύθυνση περιορίζεται διαρκώς στην προσπάθεια να επουλώνονται περιστασιακά οι πληγές που αφήνει η γενεσιουργός αιτία, τότε δεν καταφέρνουμε και πολλά. Πόσο μάλλον όταν σε κάθε ανακύκλωση οι συνέπειες οξύνονται και μάλιστα με ένταση των αντιφάσεων που προκαλεί
ακριβώς η ολοένα και αυξανόμενη δυνατότητα να ανταπεξέλθουμε στα κοινωνικά προβλήματα με τη χρήση της τεχνολογίας και των επιτευγμάτων της. Δες π.χ. πώς κατανέμεται η εμβολιαστική κάλυψη παγκοσμίως και πόσο μεγάλη τρύπα στο νερό κάνουμε εμβολιάζοντας ξανά και ξανά πολίτες του πρώτου κόσμου και παράλληλα αφήνοντας τον ιό να παρτάρει στις χώρες του τρίτου κόσμου.