Σύμφωνοι, κάπου στα 20 μας ήμασταν κομάντα και πολεμοχαρείς και γυμνασμένοι και τσίφτηδες, αλλά έχετε κοιταχτεί στον καθρέφτη τώρα τελευταία;
Δεν τους φτάνει η ανθρωπιστική κρίση στην άλλη μεριά των συνόρων, πρέπει να έχουν το νου τους και σε εμάς, με τα εμφράγματα, τους σφάχτες, τα σακατεμένα γόνατα, τα ξεφούσκωτα πλεμόνια, να προσπαθούμε να αποφύγουμε τα δακρυγόνα κλαίγοντας σαν τη Μάρθα Βούρτση στο "Αμάρτησα για το παιδί μου";
Πήγανε ήδη κάτι μπαρμπάδες με τα κυνηγετικά τους, τα σκυλιά τους, τους σκεμπέδες τους και οι λαθρομετανάστες τους είδαν και έπεσαν λιπόθυμοι από τα γέλια.
Η μόνη χρησιμότητα που θα είχαμε, θα ήταν να μας βάλουν σε καταπέλτες και να μας πετάξουν απέναντι κι όποιον πάρει ο Xάρος.




