Μη αναγνωσμένη δημοσίευση
από Belisarius » 15 Απρ 2020, 15:22
Το είχα γράψει και στο παλιό πχόρουμ. Το βιβλίο που θεωρώ εντελώς ΓΤΠΚ, μαζί και τον συγγραφέα και τους αναγνώστες που τους άρεσε είναι το "άκου ανθρωπάκο". Πάνε πολλά χρόνια που το διάβασα και δε το θυμάμαι ακριβώς. Αυτό που μου έχει μείνει είναι ότι πρόκειται για ένα παραλήρημα που ουσιαστικά βγάζει σκάρτους όλους εκτός από τον ίδιο τον συγγραφέα και τους ομοίους του. Τώρα μερικοί θα πουν ότι με τσούζει το βιβλίο και πως είμαι ανθρωπάκος κτλ. Οκ. Γενικά, το επίπεδο θυμίζει συγκέντρωση σε ενοικιασμένο ημιυπόγειο γραφείακι γκρουπούσκουλου, όπου τα 8 μέλη, σε απαρτία, αυτοβαυκαλίζονται και θεωρούν άθλιους τους υπόλοιπους, διότι λ.χ. "πάνε στη δουλειά τους εξυπηρετώντας τον ξένο ιμπεριαλισμό αντί να ασχοληθούν με τα δικαιώματα της χελώνας ανγκονόκα".
Αφήνω έξω κάτι Μενεξεδένιες Πολιτείες και Ρόδινα Ακρογιάλια τα οποία σε στιγμές βαρεμάρας έκανα το λάθος να τα διαβάσω αντί να κάνω καλύτερα και πιο δημιουργικά πράγματα όπως το να κοιτάω τον τοίχο.
Το μεγάλο outsider είναι ο Umberto Eco.
Διαβάζω το Όνομα του Ρόδου και λέω γαμάει! Είχε βέβαια 100 περίπου σελίδες εντελώς βαρετές με ιστορικές λεπτομέρειες που αναγκάζουν αρκετούς αναγνώστες να κόψουν φλέβα και να το παρατήσουν. Αν δεν κάνω λάθος ο ίδιος είχε πει ότι το κάνει επίτηδες για να μένουν μόνο οι ποιοτικοί αναγνώστες (πίπες!). Τέλος πάντων, εμένα μου αρέσουν αυτά, θεώρησα ότι έδωσε βάθος στην υπόθεση και πως ταίριαζε. Μέχρι εδώ άριστα.
Συνεχίζω στο Εκκρεμές του Φουκώ. Η ιστορία έχει ένα ενδιαφέρον αλλά ξεχειλώνει το θέμα τόσο όσο δε πάει. Αυτό μάλιστα τεκμηριώνεται από την επιθυμία του Eco να γράψει αριθμό κεφαλαίων που να εξυπηρετεί κάποιους μαγικούς αριθμούς (120 κεφάλαια και άλλες μαγικές υποδιαιρέσεις που δε θυμάμαι). Αυτό σημαίνει ότι είτε κάτι αναγκάστηκε να προσθέσει, είτε να αφαιρέσει, απλά για να συμπληρωθεί ο αριθμός εις βάρος της ποιότητας του περιεχομένου. Επίσης, έχει κάνει καταπληκτική δουλειά στη συγκέντρωση πληροφοριών (δουλειά του ήταν άλλωστε) αλλά θέλει να συνδυάσει κάθε ιστορία, πληροφορία και δοξασία χωρίς να παραλείψει τίποτα. Ε κάποια στιγμή χάνεται η μπάλα και απλά γράφει για να γράψει. Το βιβλίο δεν είναι άθλιο αλλά θα ήταν 1000 φορές καλύτερο αν ήταν το μισό σε μέγεθος.
Πάω στη Μυστηριώδη Φλόγα της Βασίλισσας Αοάνα. Εδώ, πέραν κάποιων μικρών παράπλευρων ιστοριών που εξελίσσονται αργά, το βιβλίο δεν αποτελεί παρά ένα περιγραφικό κατάλογο. Ο τύπος κυριολεκτικά έχει πάρει μία λίστα παλαιών περιοδικών και περιγράφει τα εξώφυλλα. Ατελείωτη περιγραφή εξώφυλλων. Μόλις τελειώσουν τα εξώφυλλα και πεις αμήν, θα προχωρήσει η ιστορία, αρχίζει μια άλλη ατελείωτη περιγραφή νέων εξώφυλλων, δίσκων αυτή τη φορά. Αν είσαι συμπατριώτης, συνομήλικος και με τα ίδια αναγνώσματα και ακούσματα με τον συγγραφέα τότε ναι το βιβλίο σπέρνει και είναι απίστευτα νοσταλγικό. Αν δεν πληροίς όλες τις προϋποθέσεις, καλύτερα να διαβάσεις αντ αυτού τον χρυσό οδηγό. Πάλι το βιβλίο θα ήταν καλό αν πετάξεις όλες τις περιγραφές και κρατήσεις ότι μένει σαν διήγημα μερικών σελίδων.
Διαπίστωσα ότι ο άνθρωπος δε γράφει βιβλίο με σκοπό την τέρψη του αναγνώστη, αλλά ουσιαστικά εκτελεί ένα project που έχει στο μυαλό του, το οποίο κάθε φορά αφορά ένα θέμα που τον ενδιαφέρει και προσπαθεί να συγκεντρώσει όλες τις γνώσεις του πάνω σε αυτό δημιουργώντας ένα άλμπουμ γνώσεων και σκέψεων. Έχει σίγουρα περιγραφικό ταλέντο και κάποιες καλές ιδέες, ωστόσο η μανία της καταλογογράφισης τελικά τον καθιστά ανυπόφορο. Δύσκολα θα διαβάσω άλλο βιβλίο του.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος
Belisarius την 15 Απρ 2020, 15:27, έχει επεξεργασθεί 3 φορές συνολικά.
...έφαγα σουτ 
