Βλήμα έγραψε: ↑04 Σεπ 2020, 12:38
axilmar έγραψε: ↑04 Σεπ 2020, 12:37
EKPLIKTIKOS έγραψε: ↑04 Σεπ 2020, 12:14
Με τα σωματεία εργαζομένων
αυτο.
Βλήμα έγραψε: ↑04 Σεπ 2020, 12:25
Οι περισσότερες επιχειρήσεις (δεν μιλάμε για την ταβέρνα του μπαρμπαβαγγέλα, αλλά για "σοβαρές" όπως jumbo, public και άλλες) αν αντιληφθούν ότι είσαι μέλος σωματείου σε απολύουν. Κι αυτό τώρα που τα σωματεία είναι όργανα τις εκάστοτε κυβέρνησης, φαντάσου να είχαμε σωματεία ικανά να κάνουν κάτι. H... κομουνίστρια (σύμφωνα με τον
talaipwros) Αχτσιόγλου σχεδόν κατάργησε το δικαίωμα της απεργίας, ο Κούλης το δικαίωμα της πορείας, σαν τι να κάνει πια το σωματείο;
Να ξεκαθαρίσουμε κατι ευθυς αμέσως πριν απαντήσουμε επι της ουσιας. Κανενας σωφρων άνθρωπος δεν πιστεύει οτι ο καπιταλισμός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της τελειότητας. Ειναι ενα ανθρώπινο σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας κ της οικονομίας, κ αφου είναι λοιπόν ανθρώπινο, ειναι και inherently flawed. Δεν ειναι θεοσταλτο, δεν ειναι ουτοπία, ουτε ο λογος του Θεού σε μια πλακα με εντολές, ουτε το ουτοπικο όραμα του Μαρξ.
Ειναι απλα το καλυτερο σύστημα οργάνωσης που εχουμε σημερα, επιτρέπει μια σχετική ελευθερία, επιτρέπει την προοδο σε ενα σύνολο οργανισμών που εξ ορισμού θελουν να αποκομίσουν το μαξιμουμ όφελος της επιβίωσης με τη μεγαλύτερη δυνατή οικονομία δυνάμεων και το λιγότερο δυνατό κοπο. Γιατι ετσι δουλεύουν ολα τα ζωντανα. Απο τη γάτα της κυρα Μαρίκας που έχει γινει 300 κιλα μεχρι τον Κωστα τον ανεργο που προτιμα τα 200 ευρω του ΚΕΑ κ το χαρτζιλίκι της μαμας απο το να παει να δουλέψει για 400 ευρω.
Δεν ειναι ο καπιταλισμός παραδεισος, απλα ειναι καλυτερος απο τα αλλα συστήματα που βλέπουμε να εφαρμοζονται σε αλλες χώρες. Και φυσικά, ο καπιταλισμός οπως εφαρμοζεται στη Δύση σήμερα, δεν ειναι ενα full blown καπιταλιστικο σύστημα. Δεν ειναι μια αναρχοκαπιταλιστικη ουτοπία. Συνήθως μιλαμε για μεικτα συστήματα. Υπάρχει η ιδιωτική πρωτοβουλία, στην Ελλαδα, αλλα παραλληλα η περίθαλψη ειναι δημόσια. Το ιδιο και η παιδεια.
Θεωρητικά λοιπον, εκει που δουλεύουν σωστα τα σωματεία, μπορούν να διεκδικήσουν και να διαπραγματευτουν τους μισθούς και τα δικαιώματα του κλαδου. Δες πχ το μοντελο της Σουηδίας, πώς δουλεύει σε ενα καπιταλιστικο πλαισιο. Προσεξε οτι στην περίπτωση αυτη δε χρειάζεται καν να θεσπιζεται κατώτατος μισθός. Αν εισαι λατζιερης, το σωματείο σου διαπραγματεύεται για σενα το μισθο σου, λαμβανοντας υποψη τις αναγκες σου, το κοστος ζωης, αλλα και τη βιωσιμότητα της επιχείρησης (ουκ αν λαβοις παρα του μη εχοντος που λέμε). Γιατι οσο χρειαζεσαι εσυ τη δουλειά, αλλο τοσο σε χρειαζονται κ τα αφεντικά. Απλα αν εισαι μονος εισαι ανίσχυρος να διαπραγματευτείς, αν ομως ολοι ανηκουν στο σωματειο, που δουλεύει για το συμφέρον σου, γέρνει διαφορετικά η πλάστιγγα. Αυτό που χρειάζεται λοιπον είναι ισχυρά και τιμια σωματεία με καθολικη συμμετοχή των εργαζομένων. Όποιος θελει Πολ Ποτ και Μαο ας πάει να ζησει στους παραδείσους, απο τους οποίους δεν μπορείς ουτε να δραπετεύσεις.