Δεν πιστεύω στην ψυχή, αυτό το μεταφυσικό πράγμα. Ψυχή λέγοντας στην προκειμένη περίπτωση, εννοώ την ίδια τη ζωή. Άλλες φορές εννοώ το σύνολο των νοητικών λειτουργιών. Να κι εδώ είναι θέμα του τρόπου σκέψεις. δεν είναι ένα κι ένα δύο τα πράγματα. Μόνο στιγμιαία ισχύει αυτό. Αλλιώς γενικά (και γενικά συζητάμε τώρα) όλα είναι χαοτικά και συγκεχυμένα.
Για τον άλλον ναι. Αγαπά την οικογένειά του. Θέλοντας και μη θα συναισθανθεί και την αγάπη του άλλου για την οικογένεια και σε μία εξιδανίκευση που θα πράξει μέσα του θα φτάσει να ζητάει το καλό και όχι το κακό.
Αυτό το πράγμα το να πρέπει ο άλλος να τηρεί προδιαγραφές, αυτό είναι που λέω ιδεαλιστικό. Τι είμαστε ρε προϊόντα για χρήση;
Θυμήθηκα ένα παράδειγμα και το κοτσάρω. Μπορεί να είναι άστοχο, δεν ξέρω.
Ο οδηγός έλεγε να κατέβει ο κύριος με το σκυλί. Δεν ήξερε το νόμο, νόμιζε ότι έτσι είναι ο νόμος. Ή ότι άλλο τέλος πάντων είχε στο μυαλό του.
Έγινε μήνυση, έγινε δημοσιοποίηση, ποιος ξέρει τι έγινε τέλος πάντων, ο οδηγός είχε άδικο. ΟΚ ας ζητήσει ένα συγνώμη. Ας αποζημιώσει και τον άνθρωπο που ταλαιπώρησε.
Αλλά έρχεται ένας και σου λέει "να τον διώξουν από τη δουλειά του". "Στ 'αρχίδια μου! να ήταν σωστός. να ήταν όπως όφειλε να είναι".
Τι λες γι αυτό;
