Καπιταλιστικός μύθος ΙΙ: Η κυκλοφορία του χρήματος παράγει πλούτο

[esu]

με τον όρο κοινωνικα αναγκαιος χρόνος παραπίσω μπορεί να συμπυκνωθεί το συμπερασμα απο αυτό που θες να ρωτήσεις.

ας πει και ο σαρπ στα γερμανικά που τα γνωρίζει.

ο κοινωνικά αναγκαίος χρόνος είναι άλλη λέξη για την ζήτηση;

[Chilloutbuddy]

Αν ο εργάτης μπορούσε να φτιάξει 100 καφέδες την ώρα, αλλά δεν τους πωλούσε, θα είχε παραχθεί επιπλεόν αξία στην οικονομία; Θα έπρεπε το αφεντικό του να τον πληρώσει 100 ευρώ;

Eκεί είναι το θεματάκι που έχω με τις υπηρεσίες.
Αν αντί για καφέδες μου έλεγες πχ κατσαβίδια θα σου έλεγα ναι, παράχθηκε αξία. Το κατσαβίδι αποθηκεύεται και εξάγεται κιόλας, ενώ η υπηρεσία εξαϋλώνεται, δεν αποθηκεύεται, σπάνια εξάγεται. Μπορεί να είναι υπερπολύτιμη μπορει να είναι άχρηστη, εξαρτάται τον τόπο και το χρόνο. Αλλά πάλι αν πας με τις αγοραίες τιμές να αποτιμήσεις υπηρεσίες δε θα βγάλεις άκρη, πχ η μάνα μας που μας μεγαλώνει παρέχει την πιό πολύτιμη υπηρεσία στον κόσμο, και δεν παίρνει δίφραγκο.

[Καραμελίτσα]

Οι Καρντάσιανς κάνουν ότι κάνουν ακριβώς και οι υπόλοιποι αστέρες του θεάματος. Το ότι έχουν απήχηση οφείλεται σε λόγους που είναι λίγο ή πολύ ίδιοι με εκείνους των υπόλοιπων σταρς. Στη τελική, ο Μέσι που λέμε πιό πάνω τι κάνει παραπάνω πέρα από το να κλωτσάει το τόπι? Έχει λογική να πωλείται μία φανέλα με το όνομα Μέσι πάνω σε μία τιμή που είναι πολύ υψηλότερη από όσο κοστίζουν τα υπόλοιπα φανελάκια που παράγονται στο Μπαγλαντές? Πιό ακριβές παράδειγμα αντιστοίχισης βέβαια με τις Καρντάσιανς είναι οι ηθοποιοί του Χόλιγουντ. Οι Καρντάσιανς ένα είδος ηθοποιού που συνδυάζει στοιχεία μόντελινγκ είναι στην ουσία.

Αγαπητέ, οι Καρντάσιανς είναι απλά επίδειξη πόσο έχει ξεφύγει το τρέχον σύστημα από οποιαδήποτε έννοια ορθολογικής διαχείρισης. Σε 1000 χρόνια θα τις αναφέρουν σαν παραδείγματα της κατάντιας του καταναλωτικού καπιταλισμού.

Το ότι κάτι συμβαίνει δε σημαίνει ότι αυτό είναι αναγκαίο, καλό ή ότι έτσι έχει ο κόσμος. Απλά είναι ένα κωλοσύστημα γεμάτο bugs αυτό που έχουμε.

Ανάγετε ένα κοινωνικό πρόβλημα σε πρόβλημα του συστήματος της οικονομίας.

Αν είναι ηλίθιοι 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι προφανώς και θα αναζητήσουν ένα ηλίθιο προϊόν. Και αν αυτός που το παράγει είναι ηλίθιος κι αυτός, θα πλουτίσει αυτός ο ένας ηλίθιος που τους το πρόσφερε.

Δηλαδή θα βάλουμε αστυνομία στο τι μπορεί να θέλει κάποιος και τι είναι ανώτερο από κάτι άλλο;

Καταρχάς το σύστημα οικονομίας είναι κοινωνικό ζήτημα, εξ ορισμού.

Δε χρειάζεται να μπει αστυνομία στο τι θέλει κανείς, αν δεν υπάρχουν μεγάλοι οργανισμοί και ομάδες συμφερόντων να βγάζουν λεφτά από ανοησίες και άρα να προωθούν ανοησίες.

[pylothess]

οκ άσε την κοστολόγηση μπορεί να είναι λάθος όρος, δώσε παράδειγμα με την αξία του προϊόντος βάσει εργατοωρών.

Ο γενικός νόμος πρέπει να είναι σε θέση να παράγει παραδείγματα.

χμ σχεδον τα πάντα
για να παραχθουν 1000 μπλουζακια χρειαζονται 1000ωρες αν μια ανταγωνιστική εταιρεία εισαγει μια καινοτομια λογω ανταγωνισμου μπορεί να παραγει τα ίδια μπλουζακια σε λιγοτερο χρόνο (εδώ κατεβαίνει και ο κοινωνικά αναγκαίος χρόνος) επομένως μπορεί να θέσει και χαμηλότερη τιμή λόγω χαμηλότερου κόστους (εδω εισαγω εγω, τιμη και κοστος ως όρους). Θεωρούμε πως όλοι οι άλλοι παραγοντες μένουν σταθεροι.

Κι αν εγώ μπορώ να παράγω 1 μύριο μπλουζάκια το δευτερόπλεπτο, αλλά δεν τα θέλει κανείς, παράγω αξία;

Fluffy
Σε μια όμως κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία , δεν υπάρχουν ανταγωνιστές οπότε οι καταναλωτές δεν μπορούν να επιλέξουν ανάμεσα σε υποκατάστατα. Επίσης δεν ξέρω με τι κίνητρο και με τι κριτήρια γίνεται η εισαγωγή και ο σχεδιασμός νέων προϊόντων στην παραγωγή σε μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία.

Fluffy,την ξέρω την απάντησή σου . Ο αστυνόμος είναι όργανο το μπουζούκι είναι όργανο, ο αστυνόμος είναι μπουζούκι . Επίσης αναπαράγω ολόκληρη την αστική προπαγάνδα. Αν και το τελευταίο δεν το δέχομαι πλήρως γιατί δεν έχω κατηγορήσει ποτέ το ΚΚΕ ότι χρηματίζεται από μυστικές εταιρείες.Αυτή την αστική προπαγάνδα δεν την έχω αναπαραγάγει .

[Fluffy]

με τον όρο κοινωνικα αναγκαιος χρόνος παραπίσω μπορεί να συμπυκνωθεί το συμπερασμα απο αυτό που θες να ρωτήσεις.

ας πει και ο σαρπ στα γερμανικά που τα γνωρίζει.

ο κοινωνικά αναγκαίος χρόνος είναι άλλη λέξη για την ζήτηση;

λαμβάνει υπόψιν και την ζήτηση/ζητουμενη ποσότητα, τεχνολογικές δυνατότητς, παραγωγικότητα κ.α.
αυτό που λένε κάποιοι πως οι μαρξιστες δεν υπολογίζουν την προσφορα-ζήτηση, την σπανιότητα ενός υλικού ή διάφορα άλλα δεν είναι αλήθεια απλά δεν έχουν καθίσει να μελετήσουν, απο τεμπελια, αλλες προτεραιότητες, δεν ξερω.

[Fluffy]

pylothess τι είναι ο κεντρικος σχεδιασμος;

[esu]

Αν ο εργάτης μπορούσε να φτιάξει 100 καφέδες την ώρα, αλλά δεν τους πωλούσε, θα είχε παραχθεί επιπλεόν αξία στην οικονομία; Θα έπρεπε το αφεντικό του να τον πληρώσει 100 ευρώ;

Eκεί είναι το θεματάκι που έχω με τις υπηρεσίες.
Αν αντί για καφέδες μου έλεγες πχ κατσαβίδια θα σου έλεγα ναι, παράχθηκε αξία. Το κατσαβίδι αποθηκεύεται και εξάγεται κιόλας, ενώ η υπηρεσία εξαϋλώνεται, δεν αποθηκεύεται, σπάνια εξάγεται. Μπορεί να είναι υπερπολύτιμη μπορει να είναι άχρηστη, εξαρτάται τον τόπο και το χρόνο. Αλλά πάλι αν πας με τις αγοραίες τιμές να αποτιμήσεις υπηρεσίες δε θα βγάλεις άκρη, πχ η μάνα μας που μας μεγαλώνει παρέχει την πιό πολύτιμη υπηρεσία στον κόσμο, και δεν παίρνει δίφραγκο.

Ωραίο παράδειγμα.

Υπάρχουν πολλά στην ζωή που τα κάνουμε έχοντας άλλο κίνητρο, εκτός από οικονομικό. Κάνοντάς τα παρέχουμε, παράγουμε, καταναλώνουμε υπηρεσίες. πχ μια συζήτηση με έναν φίλο που χώρησε, το σεξ με την γυναίκα μας, η φροντίδα των παιδιών μας.

Αλλά για όλα τα πράγματα που δεν υπάρχει τέτοιο κίνητρο έπρεπε να εφεύρουμε κάποιο ώστε να συνεργαστούμε σε μεγαλύτερη κλίμακα και να μπορούμε να απολαμβάνουμε πράγματα που θέλουν περισσότερη εργασία - συνεργασία. Όπως πχ μια κινηματογραφική ταινία.

Τα χρήματα έχουν την δυνατότητα να μας δίνουν credit για όσα προσφέραμε σε ανώνυμους άλλους της κοινωνίας και να τα χρησιμοποιούμε ώστε να απολάυσουμε τους καρπούς που θα μας δώσει κάποιος άλλος ανώνυμα.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Δεν είναι θεμα κουλτουριάρικου και σοφιστικέ, μια χαρά είναι τα καλλυντικά της λορεάλ και ένα σωρό άλλοα. Το λιπκιτ της Κάιλι το έφερα ως παράδειγμα, γιατί είναι τραγικό παράδειγμα ζήτησης-προσφοράς. Εϊναι ένα κοινό σετάκι, το οποίο επειδή το βγάζει σε μικρή κυκλοφορία (σχετικά) εξαντλείται αμέσως και βρίσκεται να πουλείται στο ebay για 1000-2000 ευρώ, ενώ άντε να κάνει 10 το αντίστοιχο σε ένα οποιοδήποτε κατάστημα. Σε κινέζικο 3 ευρώ. Είναι τρελό φαινόμενο στη μαζικότητά του.

Οι Καρντάσιανς θα γραφούν στην οικονομική ιστορία. Εϊναι το ακρότατο παράδειγμα του πως μπορείς να πουλάς αέρα σε δισεκατομμύρια κόσμο, επειδή τον πείθεις ότι τον θέλει. Και δεν είναι παρά η κορυφή ενός παγόβουνου με τέτοιο αέρα.

Οι Καρντάσιανς κάνουν ότι κάνουν ακριβώς και οι υπόλοιποι αστέρες του θεάματος. Το ότι έχουν απήχηση οφείλεται σε λόγους που είναι λίγο ή πολύ ίδιοι με εκείνους των υπόλοιπων σταρς. Στη τελική, ο Μέσι που λέμε πιό πάνω τι κάνει παραπάνω πέρα από το να κλωτσάει το τόπι? Έχει λογική να πωλείται μία φανέλα με το όνομα Μέσι πάνω σε μία τιμή που είναι πολύ υψηλότερη από όσο κοστίζουν τα υπόλοιπα φανελάκια που παράγονται στο Μπαγλαντές? Πιό ακριβές παράδειγμα αντιστοίχισης βέβαια με τις Καρντάσιανς είναι οι ηθοποιοί του Χόλιγουντ. Οι Καρντάσιανς ένα είδος ηθοποιού που συνδυάζει στοιχεία μόντελινγκ είναι στην ουσία.

Αγαπητέ, οι Καρντάσιανς είναι απλά επίδειξη πόσο έχει ξεφύγει το τρέχον σύστημα από οποιαδήποτε έννοια ορθολογικής διαχείρισης. Σε 1000 χρόνια θα τις αναφέρουν σαν παραδείγματα της κατάντιας του καταναλωτικού καπιταλισμού.

Το ότι κάτι συμβαίνει δε σημαίνει ότι αυτό είναι αναγκαίο, καλό ή ότι έτσι έχει ο κόσμος. Απλά είναι ένα κωλοσύστημα γεμάτο bugs αυτό που έχουμε.

Εντάξει και εγώ δε παρακολουθώ τις Καρντάσιανς αλλά δε θα υψώσω το δάχτυλο σα Γυμνασιάρχης στη Καλαμάτα του 1920 για να καταγγείλω τη «κατάντια» τους. Ξεχάσαμε να αναφέρουμε πως «διαφθείρουν τη νεολαία».

[Καραμελίτσα]

Οι Καρντάσιανς κάνουν ότι κάνουν ακριβώς και οι υπόλοιποι αστέρες του θεάματος. Το ότι έχουν απήχηση οφείλεται σε λόγους που είναι λίγο ή πολύ ίδιοι με εκείνους των υπόλοιπων σταρς. Στη τελική, ο Μέσι που λέμε πιό πάνω τι κάνει παραπάνω πέρα από το να κλωτσάει το τόπι? Έχει λογική να πωλείται μία φανέλα με το όνομα Μέσι πάνω σε μία τιμή που είναι πολύ υψηλότερη από όσο κοστίζουν τα υπόλοιπα φανελάκια που παράγονται στο Μπαγλαντές? Πιό ακριβές παράδειγμα αντιστοίχισης βέβαια με τις Καρντάσιανς είναι οι ηθοποιοί του Χόλιγουντ. Οι Καρντάσιανς ένα είδος ηθοποιού που συνδυάζει στοιχεία μόντελινγκ είναι στην ουσία.

Αγαπητέ, οι Καρντάσιανς είναι απλά επίδειξη πόσο έχει ξεφύγει το τρέχον σύστημα από οποιαδήποτε έννοια ορθολογικής διαχείρισης. Σε 1000 χρόνια θα τις αναφέρουν σαν παραδείγματα της κατάντιας του καταναλωτικού καπιταλισμού.

Το ότι κάτι συμβαίνει δε σημαίνει ότι αυτό είναι αναγκαίο, καλό ή ότι έτσι έχει ο κόσμος. Απλά είναι ένα κωλοσύστημα γεμάτο bugs αυτό που έχουμε.

Εντάξει και εγώ δε παρακολουθώ τις Καρντάσιανς αλλά δε θα υψώσω το δάχτυλο σα Γυμνασιάρχης στη Καλαμάτα του 1920 για να καταγγείλω τη «κατάντια» τους. Ξεχάσαμε να αναφέρουμε πως «διαφθείρουν τη νεολαία».

Διαφωνούμε επί της αρχής. Γιατί εγώ θεωρώ ότι πρωταρχικά το θέμα της οικονομίας είναι ηθικό.

Εγώ ελπίζω όχι μονο να υψώνω το δάχτυλο, αλλά να στείλω και κόσμο σε στρατόπεδο αναπροσαρμογής.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Αγαπητέ, οι Καρντάσιανς είναι απλά επίδειξη πόσο έχει ξεφύγει το τρέχον σύστημα από οποιαδήποτε έννοια ορθολογικής διαχείρισης. Σε 1000 χρόνια θα τις αναφέρουν σαν παραδείγματα της κατάντιας του καταναλωτικού καπιταλισμού.

Το ότι κάτι συμβαίνει δε σημαίνει ότι αυτό είναι αναγκαίο, καλό ή ότι έτσι έχει ο κόσμος. Απλά είναι ένα κωλοσύστημα γεμάτο bugs αυτό που έχουμε.

Εντάξει και εγώ δε παρακολουθώ τις Καρντάσιανς αλλά δε θα υψώσω το δάχτυλο σα Γυμνασιάρχης στη Καλαμάτα του 1920 για να καταγγείλω τη «κατάντια» τους. Ξεχάσαμε να αναφέρουμε πως «διαφθείρουν τη νεολαία».

Διαφωνούμε επί της αρχής. Γιατί εγώ θεωρώ ότι πρωταρχικά το θέμα της οικονομίας είναι ηθικό.

Εγώ ελπίζω όχι μονο να υψώνω το δάχτυλο, αλλά να στείλω και κόσμο σε στρατόπεδο αναπροσαρμογής.

Τουλάχιστον, είσαι ειλικρινής.Μόνο αυτό αναγνωρίζω ως θετικό.

[pylothess]

pylothess τι είναι ο κεντρικος σχεδιασμος;

Κατ'αρχήν σε παρακαλώ να μου κάνεις επισήμανση , για να μου έρχεται η ειδοποίηση να σε παρακολουθώ.
Πέρα απ'αυτό.
Θα σου πω πως το νομίζω εγώ. Σε μια σοσιαλιστική οικονομία τα εργατικά σωματεία θα στέλνουν αιτήματα με τις ανάγκες που αντιμετωπίζουν π.χ. σε μηχανήματα, ρούχα, τρόφιμα κ.τ.λ. Μια επιτροπή μετά θα κάνει διανομή των πόρων, θα στείλει σήμα πόσα τεμάχια να παραχθούν ,τουλάχιστον κάπως έτσι το κατανοώ εγώ. Αν έχω λάθος διόρθωσέ με.

Αν είναι έτσι όπως το περιέγραψα, είναι πολύ γραφειοκρατικό,να λειτουργεί η παραγωγή κατόπιν εντολών.

[paul25]

@esu, λοιπόν, τα πλάγια γράμματα παραπέμπουν στον Ριζοσπάστη και τα κανονικά είναι τα δικά μου.

Από τη μια μεριά είναι προτσές δημιουργίας αξιών χρήσης (υφάσματα, παπούτσια, ρούχα, ψωμί, μηχανές κλπ., αντικείμενα που μπορούν να χρησιμοποιούν οι άνθρωποι).

Από την άλλη, είναι προτσές δημιουργίας αξίας. Αυτό ενδιαφέρει τον καπιταλιστή, γιατί στην αξία των νέων εμπορευμάτων που δημιουργήθηκε από την εργασία των μισθωτών εργατών, υπάρχει εκτός από την αξία της εργατικής δύναμης και των μέσων παραγωγής και ένα πρόσθετο μέρος της αξίας, το οποίο ιδιοποιείται δωρεάν ο καπιταλιστής.


Εδώ λοιπόν ο αρθρογράφος καθαρά και ξάστερα μας λέει ότι εκτός της αξίας της εργατικής δύναμης (μισθοί) και των μέσων παραγωγής (επομένως αυτή την αξία εμείς την λέμε κόστος παραγωγής, δεν τους αρέσει για κάποιο λόγο αυτή η λέξη), υπάρχει και ένα πρόσθετο μέρος της αξίας, το οποίο ιδιοποιείται δωρεάν ο καπιταλιστής= κέρδος ιδιώτη. Επομένως ξεκαθαρίζουμε τις έννοιες σωστά.

Εκείνο ακριβώς το μέρος της αξίας που δημιουργείται από την εργασία των μισθωτών εργατών, αλλά δεν πληρώνεται από τον καπιταλιστή, είναι η υπεραξία


Με βάση το παραπάνω, εννοεί την μεγάλη διαφορά στο περιθώριο κέρδους του καπιταλιστή σε σχέση με τα ψίχουλα αμοιβή που δίνει, αυτό καλείται υπεραξία (δηλαδή πάλι κέρδος στην δικιά μας γλώσσα).

Ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής προϋποθέτει ένα σχετικά υψηλό επίπεδο παραγωγικότητας της εργασίας, όπου ο εργάτης χρειάζεται μονάχα ένα μέρος της εργάσιμης μέρας, για να δημιουργήσει μια αξία ίση με την αξία της εργατικής δύναμης.

Αυτή παραγωγή δημιουργεί ένα κόστος εργασίας λοιπόν.

Η υπεραξία δημιουργείται μόνο στην παραγωγή, στο προτσές της εκμετάλλευσης της εργασίας από το κεφάλαιο.

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα με το εμπόρευμα (Α) και υποθέσουμε ότι:

Η εργάσιμη μέρα είναι ένα 8ωρο.

Το 8ωρο διαιρείται σε δύο ίσα μέρη:

α) Σε αναγκαίο χρόνο εργασίας - 4 ώρες, όπου ο εργάτης παράγει αξία ίση με την αξία της εργατικής του δύναμης.

β) και σε πρόσθετο χρόνο εργασίας, - 4 ώρες, όπου ο εργάτης δουλεύει δωρεάν στον καπιταλιστή.

Βεβαίως, η αναλογία ανάμεσα στον αναγκαίο χρόνο εργασίας και στον πρόσθετο αλλάζουν, αλλά αυτός ο διαχωρισμός υπάρχει πάντα στον καπιταλισμό.

Στη διάρκεια της εργάσιμης μέρας των 8 ωρών ο εργάτης παράγει εμπορεύματα. Σ' αυτά εμπεριέχεται μέρος της αξίας του σταθερού κεφαλαίου που μεταβιβάζεται με την εργασία στα νέα εμπορεύματα και η αξία της εργατικής δύναμης. Η αξία των εμπορευμάτων που παράγονται στο 8ωρο είναι μεγαλύτερη από το άθροισμα της αξίας του σταθερού κεφαλαίου που μεταβιβάστηκε σ' αυτά και της αξίας της εργατικής δύναμης. Γιατί αν ήταν ίση, τότε ο καπιταλιστής θα πουλούσε τα εμπορεύματα αλλά δε θα αποκόμιζε κέρδος. Θα έπαιρνε πίσω μόνο το σύνολο του κεφαλαίου που είχε δαπανήσει για την παραγωγή τους.

Ετσι στο παράδειγμά μας, μέσα σε 8 ώρες εργασίας ας υποθέσουμε ότι παράγονται εμπορεύματα αξίας 60 ευρώ. Η αξία του σταθερού κεφαλαίου, (πρώτες ύλες, απόσβεση μηχανών, κτιρίων κλπ.), είναι 44 ευρώ και η αξία της εργατικής δύναμης είναι 8 ευρώ. Ο καπιταλιστής δαπάνησε κεφάλαιο 44+8=52 ευρώ, αλλά η αξία των νέων εμπορευμάτων είναι 60 ευρώ. Επομένως, στη διάρκεια των 8 ωρών έχουμε παραγωγή παραπάνω αξίας 8 ευρώ. Αυτή η νέα αξία είναι η υπεραξία. Ετσι στις πρώτες 4 ώρες, (αναγκαίος χρόνος εργασίας), ο εργάτης παρήγαγε αξία ίση με την αξία της εργατικής του δύναμης, (η αξία του σταθερού κεφαλαίου προϋπάρχει στα χτίρια, τα μηχανήματα, τις πρώτες ύλες και απλά μεταβιβάζεται στα παραγόμενα εμπορεύματα), ενώ τις επόμενες 4 ώρες, (πρόσθετος χρόνος εργασίας) παρήγαγε νέα αξία 8 ευρώ, την υπεραξία, που καρπώνεται ο καπιταλιστής.

Η υπεραξία των 8 ευρώ δημιουργείται από την απλήρωτη πρόσθετη εργασία του εργάτη που παράγει το προϊόν (Α).

Ακριβώς σε αυτήν τη δωρεάν ιδιοποίηση από τους καπιταλιστές του προϊόντος της απλήρωτης εργασίας των εργατών, δηλαδή στην ιδιοποίηση της υπεραξίας, συνίσταται η ουσία της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Η υπεραξία γεννιέται στην παραγωγή και εκδηλώνεται στην κυκλοφορία.


Εδώ για να το καταλάβεις θα πρέπει να κάνεις την a priori αποδοχή που κάνουν οι Μαρξιστές, οτι ένα προιόν για να κατασκευαστεί με κάποια συγκεκριμένα μέσα παραγωγής χρειάζεται και ένα συγκεκριμένο χρόνο κατασκευής. Με βάση αυτό στο μυαλό πάμε να δούμε ένα απλοποιημένο παράδειγμα όπου τα μέσα παραγωγής δεν είναι μηχανικά αλλά απλά, ο εργάτης δουλεύει με τα χέρια.

Είσαι σε μια βιοτεχνία που παράγει καλάθια και τα πλέκεις με τα χέρια, έστω ότι σε 8 ώρες παράγεις 1 καλάθι και πληρώνεσαι 2ευρώ/ώρα, άρα 16 ευρώ αμοιβή και 4 ευρώ τα άλλα κόστη (υλικά, νοίκια κλπ) 20Ευρώ τελικό κόστος. Το πουλά όμως 40Ευρώ άρα σημαίνει πως τελικά είχε μεγαλύτερη αξία κατά 20Ευρώ την οποία καρπώθηκε ο καπιταλιστής και δεν την απέδωσε στον εργάτη, Άρα, αν σου απέδιδε αυτά τα επιπλέον 20ευρώ, τότε το ημερομίσθιο σου θα ήταν οχι 2ευρώ/ώρα αλλά 4,5ευρώ /'ωρα {(20ευρώ (υπεραξία=κέρδος)/8 ώρες=2,5 Ευρώ + 2,5Ευρώ (το προηγούμενο ωρομίσθιο)=4,5 ευρώ/ώρα (θα έπρεπε)]. Άρα, ο καπιταλιστής επειδή πάντα στοχεύει στο κέρδος και κάθε μέρα που σε έχει στην δουλειά θεωρεί ότι έχει κέρδος από εσένα (αλλιώς θα σε είχε απολύσει) αυτό σημαίνει ότι σε εκμεταλλεύεται και δεν σου αποδίδει το παραπάνω πραγματικό ημερομίσθιο το οποίο το εκφράζει σε χρόνο, δηλαδή: Αφού 60 min θα έπρεπε να είναι 4,5 ευρώ, τότε χmin τα 2 ευρώ; Αυτό βγαίνει περίπου 27min. Άρα 27min*8 ώρες=216min/60min= 3,5 ώρες, δηλαδή ο αναγκαίος χρόνος παραγωγής του καλαθιού είναι 3,5 ώρες, οι υπόλοιπες εργατικές ώρες που κάθεσαι (4,5 ώρες) αντιστοιχούν στο επιπλέον 20ευρω κέρδος που έβγαλε ο καπιταλιστής.Εδώ θα αναρωτηθείς, μα αφού τόσο μπορεί να παράγει ένας εργάτης ένα καλάθι με τα χέρια και όχι παραπάνω (8ώρες) είναι για τον άλφα ή βήτα λόγω φύση αδύνατο να κάνει 2 καλάθια σε 8 ώρες. Γι'άυτό σου απαντάνε ότι και ο καπιταλιστής ψάχνει την μηχανική καινοτομία να εισάγει ως μέσα παραγωγής, γιατί σε πρωτόγονες οικοτεχνίες που παράγουν καλάθια με τα χέρια (προκαπιταλιστικά), δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτές τις ώρες εύκολα, υπάρχει ένα φυσικό ανθρώπινο όριο εντατικής δουλειάς,γιάυτό και τα χειροποίητα είναι πάντα ακριβότερα, το λύνει λοιπόν η μηχανή το θέμα. Πως;

Με τις ίδιες ώρες δουλειάς και το ίδιο ημερομίσθιο (2ευρώ/ωρα) τώρα παράγεις 50 καλάθια σε 8 ώρες τα οποία πουλά φθηνότερα 25 ευρώ/τεμάχιο, άρα έχει κέρδος (υπεραξία) 5ευρώ*50=250 ευρώ, αν θα έπρεπε να το αποδίδει στον εργάτη, τότε το πραγματικό του ημερομίσθιο θα ήταν 250/8=31ευρώ/ωρα επομένως ο αναγκαίος χρόνος εργασίας που χρειάζεται για την παραγωγή των παραπάνω 50 καλαθιών συμπυκνώνεται ενδεχομένως σε λίγα λεπτά ή δευτερόλεπτα. Ο υπόλοιπος χρόνος που απομένει είναι πρόσθετος και αντιστοιχεί στην παραγωγή κέρδους. Σημείωση: Οι χρόνοι αυτοί δεν είναι φυσικοί, είναι αναλογικές μονάδες σύγκρισης αξιών, ο φυσικός χρόνος είναι οι 8ώρες απλά προβάλουμε αναλογικά σε αυτόν τα ποσοστά των αξιών (εργατικής δύναμης και κέρδους), η παραγωγή 50 καλαθιών φυσικά δεν μπορεί να πάει παρακάτω, εντάξει; Τώρα γιατί κάθονται και τα μπλέκουν έτσι με το χρόνο και δεν λένε αυτό που θέλουν ή συμμετοχή όλων στο κέρδος ή κατάργηση κέρδους μη με ρωτάς, μάλλον γιατί φαίνεται εντυπωσιακότερη η εκμετάλλευση.

Υπάρχει λοιπόν ένας τύπος αυτός:

υ’ = (υ/μ) 1 00% όπου υ=επιπλέον χρόνος, μ=αναγκαίος χρόνος *100

Για το πρώτο παράδειγμά μου με το 1 καλάθι το χειροποίητο, βγαίνει

υ’ = (υ/μ) 1 00%=(4,5 ώρες/3,5ώρες)*100=128%

Για το δεύτερο παράδειγμα

υ’ = (υ/μ) 1 00%=[465min/15 min (λέμε τώρα)]*100= 300% (στη σημερινή μηχανική εποχή το υπολογίζουν τόσο περίπου, στο 200-300%)



Το σπάω για να μην γίνει τεράστιο....

[paul25]

Βασικά ξέρω να σου πω γιατί το υπολογίζουν με το χρόνο αλλά θα στο πως σε άλλο ποστ.

[sharp]

Αν ο εργάτης δεν πληρώνεται με την ώρα αλλά με την παραγωγή του, 1 ευρώ/καφέ, θα λυνόταν το πρόβλημα της εκμετάλλευσης της "υπεραξίας" απ το αφεντικό;

Η έννοια της υπεραξίας δεν είναι μόνον αριθμητική, αλλά πηγάζει από την σχέση των δύο. Στην περίπτωση που λες δεν είναι σχέση μισθωτού (εξαρτημένη εργασία που λέμε σήμερα), αλλά ελεύθερου επαγγελματία. Το 1€/καφέ το καθορίζεις εσύ ή συμφωνείς με τον πελάτη ότι τόσο θα πάρεις, αλλά πλέον έχεις την ευθύνη της παραγωγής. Επίσης είσαι ελεύθερος να έχεις και άλλους πελάτες. Στο άλλο αν ο καφές χυθεί θα τον πληρώσει το αφεντικό. Επίσης μαρξιστικά παίζει μεγάλο ρόλο αυτό που λένε τα μέσα παραγωγής. Φυσικά στην εποχή του Μαρξ η παραγωγή σήμαινε μεγάλες ποσότητες, οπότε χρειαζόσουν μηχανήματα αποθήκες, εργατικό δυναμικό, κεφάλαιο, εξ ου και καπιταλισμός (αν και δεν είναι όρος του Μαρξ). Αυτά δεν μπορούσε να τα αποκτήσει ο οποιοσδήποτε και επομένως ήταν αναγκασμένος να πάει υπάλληλος και μάλιστα σε συνθήκες εποχής Ντίκενς. Σήμερα το κεφάλαιο είναι περισσότερο know how. Δεν μπορείς να γίνεις νέο γκουγκλ, όχι επειδή σου λείπουν οι σέρβερς, αλλά επειδή δεν μπορείς να φτιάξεις καλύτερο αλγόριθμο αναζήτησης.

Αν ο εργάτης μπορούσε να φτιάξει 100 καφέδες την ώρα, αλλά δεν τους πωλούσε, θα είχε παραχθεί επιπλεόν αξία στην οικονομία; Θα έπρεπε το αφεντικό του να τον πληρώσει 100 ευρώ;

Πάνε χρόνια που ασχολήθηκα, αλλά νομίζω το ξεκαθαρίζει πολύ γρήγορα γράφοντας για κοινωνικά χρήσιμη εργασία. Εάν εσύ κάθεσαι στο σπίτι σου και μετράς σπίρτα είναι μεν εργασία, κανείς όμως δεν ενδιαφέρεται να μάθει πόσα ήταν. Φυσικά παραμένει το ερώτημα ποιος ορίζει τι είναι κοινωνικά χρήσιμη εργασία. Αυτός ήταν και ο λόγος που στις χώρες που προσπάθησαν να εφαρμόσουν το σύστημα, υπήρχαν ελλείψεις, γιατί κάποια προϊόντα τα θεωρούσαν κοινωνικά άχρηστα κι ας υπήρχαν αρκετοί που τα επιθυμούσαν. Στη Δύση παρουσιαζόταν κάποιος που ήθελε να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία, τα έφτιαχνε, τα αγόραζε ο κόσμος και ήταν όλοι ευχαριστημένοι.

Δεν μπορεί να προσδιορίζουμε την προσθήκη αξίας μόνο στην παραγωγή. Υπάρχει και η ζήτηση, και είναι και εκεί που παράγεται πλούτος, στην κυκλοφορία του χρήματος (ή σε μια πρωτόγονη κοινωνία στην αλληλοβοήθεια).

Η ζήτηση από μόνη της πώς παράγει πλούτο; Δεν πα να ζητάς εσύ, αν δεν το φτιάξει κάποιος δεν θα το πάρεις ποτέ. Είναι ένα κίνητρο να στρώσει κάποιος τον πισινό του να το φτιάξει, προσδοκώντας κέρδος από την πώληση, αλλά μόνον τότε έχουμε δημιουργία πλούτου. Στην αλληλοβοήθεια προφανώς έχεις παραγωγή, εκείνου που προσφέρει.

[paul25]

Βαθμός εκμετάλλευσης είναι η σχέση πρόσθετου προς τον αναγκαίο χρόνο εργασίας ή αλλιώς η σχέση υπεραξίας προς την αξία της εργατικής δύναμης.

Είναι ο τύπος που σου έβαλα στο προηγούμενο ποστ.

Κάθε καπιταλιστής προσπαθεί με κάθε τρόπο να αυξήσει το μερίδιο της υπεραξίας που απομυζά από τον εργάτη.

Η υπεραξία που παράγεται με την παράταση της εργάσιμης μέρας, επομένως και με την αύξηση του πρόσθετου χρόνου εργασίας, ονομάζεται απόλυτη υπεραξία.

Ένας τρόπος λοιπόν να αυξήσεις το ποσοστό του προηγούμενου τύπου είναι να αυξήσεις τον φυσικό χρόνο και απο 8 ωρο να το πας 10ωρο ή και πολύ περισσότερο όπως γινόταν στα πρωτο-καπιταλιστικά χρόνια. Αυτός ο τρόπος αύξησης λέγεται απόλυτη υπεραξία.

Ο άλλος είναι αυτός που σου είπα μέσω των μηχανών χωρίς να προβαίνεις απαραίτητα σε υπερωρίες όπως τον περιέγραψα πριν και ονομάζεται σχετική υπεραξία.

Η υπεραξία που προέρχεται από την ελάττωση του αναγκαίου χρόνου εργασίας και την αντίστοιχη αύξηση του πρόσθετου χρόνου εργασίας, με σταθερό τον ημερήσιο εργάσιμο χρόνο, ονομάζεται σχετική υπεραξία.

Επομένως έχουμε δύο υπεραξίες την απόλυτη και την σχετική, στην σημερινή εποχή κυριαρχεί η σχετική.

Οι δύο αυτοί τρόποι αύξησης της υπεραξίας παίζουν διαφορετικό ρόλο στις διάφορες βαθμίδες της ιστορικής ανάπτυξης του καπιταλισμού: Στην περίοδο της μανιφακτούρας, όπου η τεχνική βρισκόταν σε χαμηλό επίπεδο και προχωρούσε σχετικά αργά, την κυριότερη σημασία είχε η αύξηση της απόλυτης υπεραξίας. Με την παραπέρα ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων του καπιταλισμού στη μηχανική και κυρίως στη σύγχρονη περίοδο, όταν η αναπτυγμένη σε πολύ υψηλό επίπεδο τεχνική επιτρέπει ν' αυξάνεται γρήγορα η παραγωγικότητα της εργασίας, οι καπιταλιστές πετυχαίνουν μια τεράστια ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, προπαντός με την αύξηση της σχετικής υπεραξίας. Ταυτόχρονα, οι καπιταλιστές επιδιώκουν, όπως και πριν, με κάθε τρόπο την παράταση της εργάσιμης μέρας (όπως γίνεται και σήμερα με την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων) και ιδιαίτερα την αύξηση της εντατικότητας της εργασίας.

Υπάρχει και η πρόσθετη αλλά δεν είναι και τόσο ουσιαστική για την ανάπτυξη της στο θέμα.

Τελευταίο αφήνω, το γιατί όλη αυτή η μανούρα; Πολύ απλά για να απαντηθεί το ερώτημα 'από που πηγάζουν αυτά τα επιπλέον 20 ευρώ κέρδος που βάζει ο καπιταλιστής"; Η απάντηση των Μαρξιστών είναι ότι προέρχεται από την ζήτηση που ανέμενε ή δημιουργήθηκε από την υλική ύπαρξη του προϊόντος και το προϊόν πως υπάρχει ή θα δημιουργηθεί; Από την εργατική δουλειά, άρα αυτό το επιπλέον 20ευρω του καλαθιού θα πρέπει να εμπεριέχεται στην εργασία του εργάτη μέσα στο 8ωρο του και επειδή η αμοιβή του είναι ωρομίσθια, είναι λογικό να χρησιμοποιηθεί ο χρόνος.