Επιστροφη στο Χωριο

[Πάρταλος]

Πάρτε και εμένα στη Χαϊδελβέργη, θέλω να ξανάπαω στο παλάτι.

[Ντρές]

Για καλλιέργεια πέρα απο τα κλασικα περιβόλια για οικογενειακη χρηση σκεφτομουν για εμπορικη χρηση να εβαζα Αλόη , και εύκολη στην καλλιέργεια είναι και καλη απόδοση έχει

[Cecily Anne]

Πάρτε και εμένα στη Χαϊδελβέργη, θέλω να ξανάπαω στο παλάτι.

Χαϊδελβέργη για βάση και τουρ μετά σε Σβαρτςβαλντ και Νυρεμβέργη. Ρίχνουμε και μια Κολωνία για καφέ και ψώνια.

[Δημοκρατικός]

Για τις δομές υγείας δεν εχει αδικο.
Σπάνια να πέσεις σε καλά οργανωμένο Κ.Υ. σε επαρχία.

Και από γιατρούς....μακρυά.

Μάλλον είμαι τυχέρος γιατί πέτυχα μία από τις σπάνιες περιπτώσεις. Ο φίλος όμως έγραψε πως κυριολεκτικά δεν υπάρχουν, αυτό απλά δεν ισχύει.

Παντού έχει κέντρα υγείας πλέον και μάλιστα εξυπηρετήσαι καλύτερα απο πόλη. ΟΚ, αν χρειαστείς ΜΕΘ ή εγχείριση, θα πρέπει να ταξιδέψεις 0.5-2 ώρες.

[Δημοκρατικός]

Για καλλιέργεια πέρα απο τα κλασικα περιβόλια για οικογενειακη χρηση σκεφτομουν για εμπορικη χρηση να εβαζα Αλόη , και εύκολη στην καλλιέργεια είναι και καλη απόδοση έχει

Σε ποιόν θα την πουλάς;

Δεν βάζεις καλύτερα φυστικιές;

[sharp]

Εδώ και καιρο προσπαθώ να ψήσω την γυναίκα μου να εγκατασταθούμε στο χωριο (Μεσσηνία)
Έχουμε σπίτι , 100 στρέμματα για καλλιέργεια και καμιά 50αρια με ελιές που απλά κάθονται ανεκμετάλλευτα.
Επιπλέον είναι ενας βασικος τρόπος να βγει κανεις σε μεγάλο βαθμό απο την εγχρήματη οικονομία, να τρώει αυτα που παράγει και κυρίως να ξέρει τι τρωει και να μην βάζει στον οργανισμό του ότι χημεία υπάρχει και δεν υπάρχει για να έχει κατακόκκινες άνοστες ντομάτες (πχ) στη μέση του χειμώνα ,ούτε παραγεμισμένα με ορμόνες και αντιβιοτικά ζωικά προϊόντα. να είναι κανεις αυτόνομος σε μεγάλο βαθμο και να μην επηρεάζεται απο εξωγενεις παράγοντες (οικονομικές κρίσεις , διατροφικές ελλειψεις κλπ)
Στα πλάνα ηταν μέχρι και εγκατάσταση πανελ και ανεμογενητριων για αυτονομηση απο την ΔΕΗ , (νερο εχουμε μπόλικο γιατι υπάρχει πήγη εκει πέρα που βγάζει πολυ νερο χειμώνα καλοκαιρι ) τεχνογνωσία υπάρχει + γεωργικά εργαλεία και μηχανήματα που έχουν μείνει (μόνο αγροτικό δεν υπάρχει )
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως είναι η επίμονη άρνηση της γυναικάς μου για επιστροφή στην επαρχία , τι οικονομικα πλάνα της έχω πει , τι καταστροφολογικα σενάρια εχω αναφέρει και πως η μετάβαση στην επαρχία αποτελει μονόδρομο , τίποτα το πολύ πολύ δέχεται να μείνουμε στην Καλαμάτα και απλά να μην ασχολείται καθόλου με αγροτικές εργασίες , πράγμα ανέφικτο για τι η περιουσία είναι προς Κυπαρισσία πλευρά (καμια 50αρια χιλιόμετρα μακριιά )
Μόνιμη δικαιολογία τα περι κοινωνικοποίησης, ότι έχουμε κάνει ήδη τους κύκλους μας και ότι δεν θα έχουμε επιλογές στο χωριο (θέατρα κλπ ) Λές και έχουμε σκιστεί στο θέατρο τα τελευταία χρόνια.
Καμιά ιδέα πως να κινηθώ ?

Αυτό που καταλαβαίνω από τα όσα λες είναι ότι θέλεις να αλλάξεις επάγγελμα και να γίνεις αγρότης. Το ότι έχεις assets σπίτι συν 150 στρέμματα είναι τόσο σημαντικό όσο το ισοδύναμο τους σε χρήμα. Δεν ξέρω να τα αποτιμήσω, αν όμως πχ κοστίζουν ένα εκατομμύριο, τότε πούλα τα, επένδυσε τα χρήματα αλλού και πήγαινε ζήσε όπου σού αρέσει. Αν η αξία τους είναι χαμηλή, τότε είναι σαν να λες, παιδιά έχω τόσο κεφάλαιο και λέω να πάρω σπίτι και οικόπεδα στην επαρχία. Θέλω να πω μην σε επηρεάζει το συναισθηματικό, το είναι δικά μου, αυτό είναι άσχετο με τον επαγγελματικό προγραμματισμό.

Να ξεφύγεις από την εγχρήματη οικονομία δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση, θα θέλεις να διασκεδάσεις, να πας μια εκδρομή, απρόβλεπτα έξοδα κλπ. Επίσης αυτά τα 150 στρέμματα μόνος σου θα τα καλλιεργείς ή θα πληρώνεις εργάτες; Θα βάλεις και εκτροφή ζώων ή θα τρως μόνο δημητριακά; Συνεπώς θα αναγκαστείς να εμπορευτείς τα προϊόντα σου, άρα να βγάλεις άδειες, εφορία, γεωπόνους, κτηνιάτρους, ανάλογα τι θα έχεις.

Το ότι έχεις μεγαλώσει εκεί είναι θετικό, αλλά θα πρέπει να σε κάνει να καταλάβεις τη γυναίκα σου. Ακόμη και η οικογένεια σου να συμφωνεί, έχε υπ' όψη σου ότι μπορεί να το βλέπουν ρομαντικά, κάτι που στους πρώτους δύο χειμώνες μπορεί να αλλάξει.

Τέλος μην αγνοείς τα προβλήματα του ελεύθερου επαγγελματία. Θα τύχουν περίοδοι με κακή σοδειά, άλλες δυσκολίες που είναι μόνο σε αυτές τις δουλειές, γι' αυτό καλό θα ήταν να έχεις ανθρώπους που ξέρεις ότι μπορείς να βασιστείς επάνω τους, τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια. Η ζωή του αγρότη πρέπει να είναι πολύ σκληρή, ξύπνημα νωρίς, τρέξιμο στα χωράφια ακόμη και αν πρέπει μόνο να επιβλέψεις. Για έναν άνθρωπο του γραφείου, όπως η γυναίκα σου, δεν είναι καθόλου εύκολη η αλλαγή αυτή.

Καλή τύχη σε ότι αποφασίσεις.

[sharp]

Με αυτό το νήμα μου ήρθε μια επιθυμία να μετακομίσω ξανά στην Heidelberg.

'Ερχομαι αύριο πρωί. Είχα πάει φοιτήτρια να κάνω Ferienkurs και την ερωτεύτηκα.

Πολύ καλή ιδέα και των δυο σας.

[Πάρταλος]

Πάρτε και εμένα στη Χαϊδελβέργη, θέλω να ξανάπαω στο παλάτι.

Χαϊδελβέργη για βάση και τουρ μετά σε Σβαρτςβαλντ και Νυρεμβέργη. Ρίχνουμε και μια Κολωνία για καφέ και ψώνια.

και λίγο γιουρόπα παρκ για αδρεναλίνη

[foscilis]

Κοινωνικοποίηση εν μέσω καραντίνας η κυρία;

Μοναδικό ελάττωμα μιας περιοχής πλέον είναι ή έλλειψη γρήγορης σύνδεσης στο διαδίκτυο.

Ετσι ελεγε και ο Μαχαιριτσας.

[Antares]

Άχχχ τί μου θύμισες!!! Πού έμενες; Εμένα μου είχαν βρει εκτός κέντρου στις καινούριες εστίες. Δε θα με χάλαγε να έμενα κέντρο, σε καμία περίπτωση, αλλά πέτυχα τρελα καινούρια εστία (τότε) και ήταν μες στη χλίδα. Νταξ, πιο πολύ από όλα μου έχει λείψει το περπάτημα!!!! Καλά, έπρεπε να ψαχτείς για το Max Planck.

Στο Neunheimer feld έμενα για ένα διάστημα σε εστία. Στην παλιά πόλη δεν τα κατάφερα να βρω κάτι. Πολύ ακριβά.
Δεν είχα σκοπό να φύγω, πραγματικά αυτή η πόλη, αν και γερμανική, κάτι έχει που σε τραβάει. Το έλεγαν και από άλλες εθνικότητες. Είναι πολυεθνική, ακαδημαϊκή πόλη.

[Cecily Anne]

Πάρτε και εμένα στη Χαϊδελβέργη, θέλω να ξανάπαω στο παλάτι.

Χαϊδελβέργη για βάση και τουρ μετά σε Σβαρτςβαλντ και Νυρεμβέργη. Ρίχνουμε και μια Κολωνία για καφέ και ψώνια.

και λίγο γιουρόπα παρκ για αδρεναλίνη

Kαλά εκεί θα έρθω για να χλαπακιάζω Zuckerwatte, διότι έχω θέματα με ιλίγγους και δεν θέλω να μου χαλάσω το ταξίδι !!!!! Δεν είμαι party pooper, ξαμολιέμαι εγώ και βρίσκω να κάνω!

[Απολλόδωρος Βρυξελλιώτης]

https://www.protagon.gr/epikairotita/el ... 0545000000

SpoilerShow

Θα πάω στο χωριό μου Θ’ ανακαλύψεις ότι στις φρικτές μέρες μας, που σιγά-σιγά μετατρεπόμαστε σε άνεργους μετανάστες, το «Δόξα-σοι-ο-Θεός-είμαστε-καλά» είναι το ίδιο δύσκολο και στην παγερή Αθήνα και στο μίζερο χωριό σου.

Δημήτρης Καμπουράκης 28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011, 06:35



Το ακούω όλο και συχνότερα: «Θα πάω στο χωριό μου. Θα βάλω πατάτες, ντομάτες, μαρούλια, κοτόπουλα, κουνέλια. Θα μαζεύω το λάδι μου. Θα ‘χω το κρασί, το τσίπουρο μου. Εκεί τα πράγματα είναι φτηνά. Κι έπειτα τι να κάνω στην Αθήνα χωρίς δουλειά; Εκεί θα επιβιώσω.» Αμ, δεν θα πας. Κι αν πας, θα φύγεις γρήγορα. Γιατί θα μπεις στο internet στην «καλλιέργεια πατάτας» κι όλα θα μοιάζουν απλά, όμως στην πράξη τίποτα δε θα μπορείς να εφαρμόσεις. Τότε θα πάς στο καφενείο και θα ρωτάς πώς καλλιεργούνται οι πατάτες κι οι θαμώνες θα σε δουλεύουνε. Θα σού εξηγήσουν βέβαια, αλλά θα χασκογελάνε με νόημα. Θα ψάχνεις πατάτες με μπόλικα μάτια για να τις φυτέψεις και δεν θα βρίσκεις. Κι όταν τα καταφέρεις, θα πρέπει να σκάψεις τις αυλακιές στο χωράφι κι είναι μεγάλος ο κόπος της τσάπας σε λασπωμένο έδαφος κι ακόμα μεγαλύτερη η τέχνη της. Γιατί θ’ αγκομαχάς σκυφτός και θα ιδρώνεις κι όταν θα κοιτάς πίσω σου θα βλέπεις ότι τα πόδια σου πατούσαν εκεί που έσκαβες και το τσιμεντοποίησαν πάλι το έδαφος. Κι έτσι τη χαλασμένη αυλακιά πρέπει να την ξαναπάρεις από την αρχή και θα μπαίνουν σβώλοι από βρεγμένο χώμα μέσα στις γαλότσες σου, θα σού λερώνουν τις κάλτσες και θα βλαστημάς. Κι όταν παραχώσεις τους βολβούς στο χωράφι την άνοιξη, θα περιμένεις υπομονετικά (αλλά όχι ξεκούραστα) ως τον Ιούλιο. Θα πηγαίνεις κάθε πρωί στο μποστάνι, θα κοιτάς τις πατατιές που μεγαλώνουν, θα νιώθεις ικανοποίηση αλλά δεν θα είσαι σίγουρος αν προχωράνε καλά ή χάλια. Δεν θα ξέρεις αν χρειάζονται λίπασμα και πόσο, εσύ θα προτιμούσες κοπριά αλλά πού να τη βρεις και πως να τη μεταχειριστείς που είναι ζωική και βρωμάει; Θα ‘χεις πάρει απόφαση να μην ρίξεις φυτοφάρμακα, αλλά στο καφενείο θα σε αποθαρρύνουν λέγοντας πως αν δεν ραντίσεις δεν θα βγάλεις ούτε μια τηγανιά για το γαμώτο.

Μέχρι το Μάη τα φυτά σου θα σκεπάζονται από κάτι άγνωστα ζιζάνια που οι άλλοι ονομάζουν αβρωνιές και χοιρομουρίδες και τα τρώνε τσιγαριαστά ή χτυπητά με αυγά. Από τον Ιούνη το χωράφι θα θέλει συνέχεια πότισμα, όχι με το εύκολο λάστιχο αλλά με το τρεχούμενο νερό στ’ αυλάκι. Θα μπαίνεις στις λάσπες ως στον αστράγαλο κι όλο θα γεμίζει το μποστάνι με γλιστρίδες, αγριόβλητα και στίφνους που πρέπει να ξεριζώνεις, καθότι τα λιπάσματα δεν πάνε μόνο στις πατατιές. Κι όταν φτάσει ντάλα καλοκαίρι, (τότε που παλιότερα έπαιρνες το φέρυ και πήγαινες διακοπές στα μπαράκια των Κυκλάδων), εσύ θα πάρεις πάλι την τσάπα και θα δουλεύεις δέκα μέρες για να βγάλεις τις πατάτες. Προσεκτικά γιατί κάθε στραβή κίνηση τού εργαλείου κόβει τους βολβούς μέσα στη γη και θα πηγαίνει στράφι ο κόπος σου. Κι όταν με το καλό τελειώσεις, θα τις ρίξεις σε τελάρα που θα τα κουβαλάς με τον ώμο ως το σπίτι. Θα κουραστείς αφάνταστα, διότι εκατόν πενήντα κιλά πατάτες είναι πολλά τελάρα και το φορτωμένο πήγαινε-έλα μοιάζει ατέλειωτο.

Όταν δεις τον σωρό με τη σοδειά στην αυλή θα ευχαριστηθείς που επιτέλους κατάφερες να βγάλεις τις πατάτες της χρονιάς σου, μα έπειτα θα συνειδητοποιήσεις ότι με 0,60 ευρώ που πουλιούνται στον μανάβη, ο σωρός σου κάνει 90 ευρώ. Και θα βλαστημήσεις πάλι, γιατί δούλεψες πέντε μήνες για 90 ευρώ, ενώ κάποτε στην Αθήνα τα ‘βγαζες για πλάκα σε μισή μέρα αραχτός πίσω από ένα γραφείο. Θα έχει προηγηθεί και η αποτυχία στα λίγα όψιμα μαρούλια που έβαλες για δοκιμή στα τέλη τού χειμώνα και στα φάγανε οι γυμνοσάλιαγκες μέχρι να πεις κύμινο, θα έχουν αρχίσει να σού τη δίνουν και οι κότες. Καθότι πήρες καμιά εικοσαριά κοτοπουλάκια απ’ τον έμπορα μόλις έφτασες στο χωριό για να έχεις το δικό σου αληθινό κρέας χωρίς ορμόνες, όμως σιγά-σιγά ανακάλυψες ότι πρόκειται για κάτι βρωμοπούλια που τρώνε σαν αφορισμένα, χέζουνε σαν γελάδια, αλλά μεγαλώνουν με το πάσο τους. Κι επειδή είναι μεγάλος κόπος να σκύβεις και να μαζεύεις ένα τσουβάλι ξινίδια κάθε μέρα, αναγκάζεσαι να τα ταϊζεις με καλαμπόκι που είναι πανάκριβο αν το υπολογίσεις με το βάρος κάθε κότας. Κι αν δεν θέλεις να βρωμίσει η περιοχή πρέπει κάθε βδομάδα να φτυαρίζεις τις κουτσουλιές τους και μπήκε μια φορά αλεπού και σού ‘πνιξε πέντε, γεγονός που σ’ ανάγκασε να ξαναφτιάξεις το κοτέτσι απ’ την αρχή χωρίς τσαπατσουλιές.

Και για να μην ξαναπλησιάσει το αρπακτικό πήρες σκύλο, τον οποίον έδεσες στον κορμό τού δέντρου εκεί δίπλα να γαυγίζει κι ας ήσουν (ως Αθηναίος) κάθετα αντίθετος σε τέτοιες βάναυσες πρακτικές. Και τώρα ψάχνεις καμιά γειτόνισσα να σου τα σφάξει, να στα ξεπουπουλιάσει και να τα καθαρίσει απ’ τα άντερα, διότι εσύ αδύνατο να το κάνεις. Και κάθε βράδυ θα πηγαίνεις στο μοναδικό καφενείο τού χωριού, μόνο που θ’ ανακαλύψεις ότι οι περισσότεροι απ’ τους θαμώνες δεν είναι κάποιοι φιλοσοφημένοι γέροντες με λευκά μαλλιά και σοφές κουβέντες, αλλά κάτι στενοκέφαλοι μπεκρούλιακες με κιτρινισμένα δάκτυλα που λένε όλο τις ίδιες ιστορίες και τσακώνονται συνέχεια μ’ αυτούς που έχουν χωράφι σύνορο. Και πάλι θα βλαστημήσεις από μέσα σου. Διότι απ’ έξω θα έχει μπόλικο πολυδιαφημισμένο οξυγόνο της εξοχής, αλλά μέσα στο καφενείο θα ‘χει πολλή τσιγαρίλα και κάπνα απ’ τα μπουριά της σόμπας κι έναν αέρα εγκατάλειψης που φτάνει βαθιά μέσα στο πνευμόνι σου. Και εκεί θ’ ανακαλύψεις πάλι ότι στις φρικτές μέρες μας, που σιγά-σιγά μετατρεπόμαστε σε άνεργους μετανάστες, το «Δόξα-σοι-ο-Θεός-είμαστε-καλά» είναι το ίδιο δύσκολο και στη παγερή Αθήνα και στο μίζερο χωριό σου. Κι ακόμα χειρότερα, ότι ενώ οι άλλοι γύρω σου (εν τη αφελεία τους) ακόμα θα ελπίζουν στην εμφάνιση κάποιου προφήτη, εσύ δεν θα μπορείς. Ότι τους δικούς σου προφήτες τους σκότωσες τότε που περιδιάβαινες στη Βουκουρεστίου με έπαρση και μπαινόβγαινες στα μαγαζιά με τις λαμπερές βιτρίνες…

[Ερμής]

Αν τα βγάζεις πέρα στην πόλη(αλήθεια που ζεις τωρα;) κάτσε εκεί που είσαι. Μπορείς να φτιάξεις τα πράγματα κάτω και να τα νοικιάζεις. Αλλά να αφήσεις μια ζωή που τα βγάζεις πέρα για κάτι εντελώς νέο, που απαιτεί και κεφάλαιο για να έρθει σε λογαριασμό... Δεν είναι καθόλου απλό.

[Ντρές]

Εδώ και καιρο προσπαθώ να ψήσω την γυναίκα μου να εγκατασταθούμε στο χωριο (Μεσσηνία)
Έχουμε σπίτι , 100 στρέμματα για καλλιέργεια και καμιά 50αρια με ελιές που απλά κάθονται ανεκμετάλλευτα.
Επιπλέον είναι ενας βασικος τρόπος να βγει κανεις σε μεγάλο βαθμό απο την εγχρήματη οικονομία, να τρώει αυτα που παράγει και κυρίως να ξέρει τι τρωει και να μην βάζει στον οργανισμό του ότι χημεία υπάρχει και δεν υπάρχει για να έχει κατακόκκινες άνοστες ντομάτες (πχ) στη μέση του χειμώνα ,ούτε παραγεμισμένα με ορμόνες και αντιβιοτικά ζωικά προϊόντα. να είναι κανεις αυτόνομος σε μεγάλο βαθμο και να μην επηρεάζεται απο εξωγενεις παράγοντες (οικονομικές κρίσεις , διατροφικές ελλειψεις κλπ)
Στα πλάνα ηταν μέχρι και εγκατάσταση πανελ και ανεμογενητριων για αυτονομηση απο την ΔΕΗ , (νερο εχουμε μπόλικο γιατι υπάρχει πήγη εκει πέρα που βγάζει πολυ νερο χειμώνα καλοκαιρι ) τεχνογνωσία υπάρχει + γεωργικά εργαλεία και μηχανήματα που έχουν μείνει (μόνο αγροτικό δεν υπάρχει )
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως είναι η επίμονη άρνηση της γυναικάς μου για επιστροφή στην επαρχία , τι οικονομικα πλάνα της έχω πει , τι καταστροφολογικα σενάρια εχω αναφέρει και πως η μετάβαση στην επαρχία αποτελει μονόδρομο , τίποτα το πολύ πολύ δέχεται να μείνουμε στην Καλαμάτα και απλά να μην ασχολείται καθόλου με αγροτικές εργασίες , πράγμα ανέφικτο για τι η περιουσία είναι προς Κυπαρισσία πλευρά (καμια 50αρια χιλιόμετρα μακριιά )
Μόνιμη δικαιολογία τα περι κοινωνικοποίησης, ότι έχουμε κάνει ήδη τους κύκλους μας και ότι δεν θα έχουμε επιλογές στο χωριο (θέατρα κλπ ) Λές και έχουμε σκιστεί στο θέατρο τα τελευταία χρόνια.
Καμιά ιδέα πως να κινηθώ ?

Αυτό που καταλαβαίνω από τα όσα λες είναι ότι θέλεις να αλλάξεις επάγγελμα και να γίνεις αγρότης. Το ότι έχεις assets σπίτι συν 150 στρέμματα είναι τόσο σημαντικό όσο το ισοδύναμο τους σε χρήμα. Δεν ξέρω να τα αποτιμήσω, αν όμως πχ κοστίζουν ένα εκατομμύριο, τότε πούλα τα, επένδυσε τα χρήματα αλλού και πήγαινε ζήσε όπου σού αρέσει. Αν η αξία τους είναι χαμηλή, τότε είναι σαν να λες, παιδιά έχω τόσο κεφάλαιο και λέω να πάρω σπίτι και οικόπεδα στην επαρχία. Θέλω να πω μην σε επηρεάζει το συναισθηματικό, το είναι δικά μου, αυτό είναι άσχετο με τον επαγγελματικό προγραμματισμό.

Να ξεφύγεις από την εγχρήματη οικονομία δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση, θα θέλεις να διασκεδάσεις, να πας μια εκδρομή, απρόβλεπτα έξοδα κλπ. Επίσης αυτά τα 150 στρέμματα μόνος σου θα τα καλλιεργείς ή θα πληρώνεις εργάτες; Θα βάλεις και εκτροφή ζώων ή θα τρως μόνο δημητριακά; Συνεπώς θα αναγκαστείς να εμπορευτείς τα προϊόντα σου, άρα να βγάλεις άδειες, εφορία, γεωπόνους, κτηνιάτρους, ανάλογα τι θα έχεις.

Το ότι έχεις μεγαλώσει εκεί είναι θετικό, αλλά θα πρέπει να σε κάνει να καταλάβεις τη γυναίκα σου. Ακόμη και η οικογένεια σου να συμφωνεί, έχε υπ' όψη σου ότι μπορεί να το βλέπουν ρομαντικά, κάτι που στους πρώτους δύο χειμώνες μπορεί να αλλάξει.

Τέλος μην αγνοείς τα προβλήματα του ελεύθερου επαγγελματία. Θα τύχουν περίοδοι με κακή σοδειά, άλλες δυσκολίες που είναι μόνο σε αυτές τις δουλειές, γι' αυτό καλό θα ήταν να έχεις ανθρώπους που ξέρεις ότι μπορείς να βασιστείς επάνω τους, τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια. Η ζωή του αγρότη πρέπει να είναι πολύ σκληρή, ξύπνημα νωρίς, τρέξιμο στα χωράφια ακόμη και αν πρέπει μόνο να επιβλέψεις. Για έναν άνθρωπο του γραφείου, όπως η γυναίκα σου, δεν είναι καθόλου εύκολη η αλλαγή αυτή.

Καλή τύχη σε ότι αποφασίσεις.

Σε ευχαριστω για την εμπεριστατωμένη απάντηση σου.
Το σπίτι δεν θα το πουλάγα ουτως η άλλως και για συναισθηματικους λόγους. Εαν αξιζε 1000000 η γη εννοειται πως θα χε φυγει ηδη. Αλλα τετοιες τιμές παιζουν μόνο σε τουριστικές περιοχες . Σε αγροτικές περιοχες η τιμη της γης ειναι πολυ χαμηλή . Εδω δεν υπάρχει αρκετος κόσμος να καλλιεργησει την υπάρχουσα θα αγοράσουν και άλλη ? όποτε και να τα πουλήσεις όλα δεν εχεις αρκετο κεφάλαιο για κάτι σοβαρο , το πολυ πολυ με αυτα τα λεφτα να αγοράσεις ενα καλο σπιτι για να γλιτώσεις το ενοίκιο. Το ξέρω ότι έχει τις δυσκολίες μια τετοια ζωη τόσο για μένα όσο και για τη γυναίκα μου, για αυτο και το συζητάμε τόσο καιρο

[Ντρές]

Αν τα βγάζεις πέρα στην πόλη(αλήθεια που ζεις τωρα;) κάτσε εκεί που είσαι. Μπορείς να φτιάξεις τα πράγματα κάτω και να τα νοικιάζεις. Αλλά να αφήσεις μια ζωή που τα βγάζεις πέρα για κάτι εντελώς νέο, που απαιτεί και κεφάλαιο για να έρθει σε λογαριασμό... Δεν είναι καθόλου απλό.

Γιαννενα