Κι όχι μόνο αυτό. Πήγα μετά τη δουλειά με τα ρούχα ξες, σκισμένα και λερωμένα, κάποιες το θεωρούν και σέξυ, όλη αυτή η ανδρίλα. Πέταξα έξω το μαυρισμένο μπράτσο μου αφού είμαι και κολυμβητής, τρίχα και ιδρωτίλα στον αέρα, ρομαντισμός, έκανα και λίγο τον φοβισμένο για μια νότα ευαισθησίας. Ε όταν βγήκε και μου είπε κύριε Εξαρχίδη θα φύγετε όταν πω εγώ με κατέστρεψε. Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Κοιτάω τα λερωμένα μου από μπογιές και κόλλες ρούχα. Εύχομαι να είχα φορέσει το ένα κουστούμι που έχω, το είχα από τον δεύτερο γάμο του μπαμπά μου.Τζιτζιμιτζιχότζιρας έγραψε: ↑24 Μάιος 2021, 18:55Πορφύριος Εξαρχίδης έγραψε: ↑24 Μάιος 2021, 18:53Εμένα ήταν μα ξερακιανή με γυαλιά που μια μου μιλούσε στον ενικό μια στον πληθυντικό. Στην αρχή ας πούμε μου λέει δε θα πονέσεις θησαυρέ μου και με καθησύχασε ενώ μετά έκανα να φύγω λίγο πιο μπροστά από το κανονικό επειδή ένας χοντρός από δίπλα έλεγε ότι πρέπει να περιμένουμε 30 λεπτά και μου λέει που πάτε κύριε εξαρχίδη; Εγώ θα σας πω πότε θα φύγετε. Τι να πεις ρε μαλάκα. Γυναίκες.
Με άλλα λόγια, ήταν όλο γλύκες μέχρι να στο καρφώσει...Γυναίκες...
Ένιωσα πλέμπα. Μάζα σκέτη. Αυτή μια γιατρός κι εγώ ένα σκουλήκι που δεν θα γυρνούσε ποτέ να κοιτάξει. Ένα τίποτα. Η πουτάνα.