Υπάρχει Θεός;

[tanipteros]

τελικά ποιο είναι το συμπέρασμα σας.... ?
υπάρχει μορφή ζωής αθάνατη και άχρονη που την θεωρούμε Θεό ?

[ksk]

"Τίμα πρώτην και δευτέραν και τρίτην δόσιν εμβολίου, ίνα μακροχρόνιος γένη επί της Γης"...

Τίμησα ράπιντ σήμερα ,εμβόλιο ζαμαί

κυρ Στύγιε... ανεμπόλιαστος είσαι ? Ούτε μία δόση βρε άτιμε... ?

Καλύτερα εμβόλιο παρά κοβιντιασμενος...

[klg]

...και κάτι για το νήμα

Το ερώτημα: "Re: Υπάρχει Θεός;", αν κάτι Υπ-άρχει δεν είναι Θεός (εξ ου και οι ασυνεννοησίες περί χρόνου πριν, μετά και παραλληλοκάθετα...)

Απλοποιημένα
Θεός αν Επίσταται, ΜΟΝΟ Άρχει και για να Άρχει, αν Άρχει, είναι Νους, είναι Πηγή λογικής κ.ο.κ.

.,

Ή Ακόμα πιο απλοποιημένα
Θεός δεν υπάρχει.*

*Τα άλλα τα χρειάζεσται εσείς οι χριστιανοί για να κάνετε rationalize   αιτιολογήσεται   ότι πιστεύετε (παρότι δεν είναι απαραίτητο ένα τέτοιο rationalization   απαραίτητη μια τέτοια ορθολογική εξήγηση  ) , για τους υπόλοιπους είναι απλά προτάσεις που δεν έχουν κανένα νόημα.

(Μίλα Ελληνικά άνθρωπέ μου. μου βγήκαν τα μάτια να καταλάβω δυο σειρές κειμένου και να τις διορθώσω... )

τεσπα

Κι όμως, είναι πολλοί εδώ μέσα που δεν είναι χριστιανοί και βρίσκουν νόημα σε παρόμοιες ορθολογικές υποθέσεις - προτάσεις που ξεκινούν με "αν".

Η δική σου άποψη απ' ότι βλέπω δε χωρά αμφισβήτηση "Θεός δεν υπάρχει." λες
Για σένα είναι τετελεσμένο. οκ.
Τεκμηρίωσέ το για να καταλάβουν έστω οι υπόλοιποι που βλέπω ότι εκπροσωπείς; αυτό που έχει νόημα

.,

Ο θεός ακόμα και με την χριστιανική έννοια, δεν χρειάζεται να έχει λογική εξήγηση (πόσο μάλλον όταν για τους χριστιάνους πχ είναι η βάση/πηγή της λογικής), δεν θα μπορούσε να έχει λογική εξήγηση ούτε στο πλαίσιο των χαρακτηριστικών που του αποδίδουν (παντοδύναμος για παράδειγμα) και δεν μπορεί εμπειρικά να αποδειχτεί η υπαρξή του (ή η ανυπαρξία του). Γενικά σε διάφορες φιλοσοφικές προσεγγίσεις, το να έχεις κάτι που δεν υπάγεται στη λογική και που δεν μπορείς να αποφανθείς εμπειρικά για την αληθοτιμή οντολογικών προτάσεων σχετικά με αυτό, δεν έχει νόημα. Οπότε ναι, για να το αναλύσω περαιτέρω, έχω την αρκετά well established θέση, ότι το πρόβλημα δεν είναι καν αν υπάρχει ο θεός, είναι ότι η ίδια η έννοια είναι prima facie ακατανόητη.

Προτιμώ να συζητάω για το θεό ως ένα κοινωνικό construct που έχει utilitarian value και προσφέρει μια επιφανειακή (ψευτό)κατανόηση της λειτουργίας του σύμπαντος.

[axilmar]

Ξαφνικά σου έρχεται η ιδέα

Εδω ειναι το προβλημα: οταν ερθει η ιδεα, μπαινει αυτοματα η εννοια του βελους του χρονου, με κατευθυνση απο το πριν στο μετα, οποτε καταρρεει το ολο κονσεπτ λογω αιωνιοτητας.

Εσύ λοιπόν μου λες πως από την στιγμή που το σκέφτηκες μέχρι να απλώσεις το χέρι σου να ανοίξεις το παράθυρο, θα χρειαστεί άπειρος χρόνος επειδή εσύ ζεις μέσα σε μια αχρονική κατάσταση!

Οχι, εισαι λαθος σε αυτο. Ποτε δεν ειπα κατι τετοιο. Προφανως και δεν μπορεις να το πιασεις αυτο που λεω, απο οτι φαινεται.

Τα υπολοιπα που λες δεν θα τα σχολιασω, ειναι σωστα μεν, για την βαση που εθεσες η οποια δεν ειναι αυτο που λεω εγω.

Εγω λεω το πολυ εξης απλο (με αλλα λογια απο αυτα που το ειπα πριν):

εαν υπαρχει σχεση αιτιου-αποτελεσματος, τοτε υπαρχει βελος χρονου, πριν και μετα...δεν εχει καμμια σχεση το ποσος χρονος περνα μεταξυ της σκεψης και της πραξης, ποιος αντιλαμβανεται τον χρονο, πως τον αντιλαμβανεται κλπ.

Το μονο που παιζει ρολο ειναι η αιωνιοτητα και το πριν-μετα.

Αυτα τα δυο ειναι ασυμβατα μεταξυ τους.

[ksk]

Ξαφνικά σου έρχεται η ιδέα

Εδω ειναι το προβλημα: οταν ερθει η ιδεα, μπαινει αυτοματα η εννοια του βελους του χρονου, με κατευθυνση απο το πριν στο μετα, οποτε καταρρεει το ολο κονσεπτ λογω αιωνιοτητας.

Εσύ λοιπόν μου λες πως από την στιγμή που το σκέφτηκες μέχρι να απλώσεις το χέρι σου να ανοίξεις το παράθυρο, θα χρειαστεί άπειρος χρόνος επειδή εσύ ζεις μέσα σε μια αχρονική κατάσταση!

Οχι, εισαι λαθος σε αυτο. Ποτε δεν ειπα κατι τετοιο. Προφανως και δεν μπορεις να το πιασεις αυτο που λεω, απο οτι φαινεται.

Τα υπολοιπα που λες δεν θα τα σχολιασω, ειναι σωστα μεν, για την βαση που εθεσες η οποια δεν ειναι αυτο που λεω εγω.

Εγω λεω το πολυ εξης απλο (με αλλα λογια απο αυτα που το ειπα πριν):

εαν υπαρχει σχεση αιτιου-αποτελεσματος, τοτε υπαρχει βελος χρονου, πριν και μετα...δεν εχει καμμια σχεση το ποσος χρονος περνα μεταξυ της σκεψης και της πραξης, ποιος αντιλαμβανεται τον χρονο, πως τον αντιλαμβανεται κλπ.

Το μονο που παιζει ρολο ειναι η αιωνιοτητα και το πριν-μετα.

Αυτα τα δυο ειναι ασυμβατα μεταξυ τους.

Δεν σε καταλαβαίνω... πρέπει να ελέγξω την αντιληπτική μου ικανότητα;

[Λοξίας]

Ξαφνικά σου έρχεται η ιδέα

Εδω ειναι το προβλημα: οταν ερθει η ιδεα, μπαινει αυτοματα η εννοια του βελους του χρονου, με κατευθυνση απο το πριν στο μετα, οποτε καταρρεει το ολο κονσεπτ λογω αιωνιοτητας.

Εσύ λοιπόν μου λες πως από την στιγμή που το σκέφτηκες μέχρι να απλώσεις το χέρι σου να ανοίξεις το παράθυρο, θα χρειαστεί άπειρος χρόνος επειδή εσύ ζεις μέσα σε μια αχρονική κατάσταση!

Οχι, εισαι λαθος σε αυτο. Ποτε δεν ειπα κατι τετοιο. Προφανως και δεν μπορεις να το πιασεις αυτο που λεω, απο οτι φαινεται.

Τα υπολοιπα που λες δεν θα τα σχολιασω, ειναι σωστα μεν, για την βαση που εθεσες η οποια δεν ειναι αυτο που λεω εγω.

Εγω λεω το πολυ εξης απλο (με αλλα λογια απο αυτα που το ειπα πριν):

εαν υπαρχει σχεση αιτιου-αποτελεσματος, τοτε υπαρχει βελος χρονου, πριν και μετα...δεν εχει καμμια σχεση το ποσος χρονος περνα μεταξυ της σκεψης και της πραξης, ποιος αντιλαμβανεται τον χρονο, πως τον αντιλαμβανεται κλπ.

Το μονο που παιζει ρολο ειναι η αιωνιοτητα και το πριν-μετα.

Αυτα τα δυο ειναι ασυμβατα μεταξυ τους.

Έχω καταλάβει πως εννοείς το ότι σε μία αχρονική κατάσταση δεν υπάρχει βέλος χρόνου (ταυτολογία), δηλαδή πριν και μετά.
Ναι, έτσι είναι. Αιωνιότητα και πριν/μετά, δεν ταιριάζουν. Τα πάντα είναι "τώρα", αν ειναι δόκιμος ο όρος.
Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι δυνατόν το ον που είναι σε μια αχρονική κατάσταση να μην μπορεί να δημιουργήσει κάτι έξω από αυτήν την χωροχρονική διάσταση, δεδομένης της απόλυτης παντοδυναμίας του και επικυριαρχίας του επί των πάντων.
Δηλαδή εσύ, από όσο καταλαβαίνω, θεωρείς πως το ον αυτό δεν μπορεί να πράξει το οτιδήποτε και είναι αναγκασμένο να ζει σε μία αιώνια απραξία, σε μία ατελείωτη νιρβάνα.

Το αναγκασμένο το υπογράμμισα, διότι η αιώνια νιρβάνα πιθανόν να είναι εκούσια, κατά κάποιον τρόπο...

[Green Dragon]

FALSE. You can't prove it.

που ήταν ο χωρόχρονος πρίν κάνει bigboum

Έχεις δίκιο ότι δεν μπορείς να αποδείξεις κατι για τον χωροχρόνο πριν. Υπάρχουν κάποιες υποθέσεις, άλλες λιγότερο κ άλλες περισσότερο φιλοσοφικές, κάποιες πιο "ευχάριστες" από φιλοσοφικής αποψης, αλλά σε κάθε περίπτωση μιλάμε για speculation. Η καθιερωμένη άποψη είναι ότι δεν υπήρχε χωροχρόνος πριν. Η ικανότητά μας ως άνθρωποι να μετράμε τον χωροχρόνο, που είναι ο τρόπος που αντιλαμβανομαστε τον κόσμο γύρω μας, ξεκινά μετά το big bang. Δεν έχουμε τρόπο να εξερευνήσουμε οτιδήποτε πριν από αυτό (στην παρούσα). Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα πως δεν υπήρχε τίποτε πριν, ή ότι δεν υπήρχε χωροχρόνος πριν. Μπορεί να αναφέρεται στη δικη μας αδυναμία να το αντιληφθούμε. Μπορεί και οχι. Ποιος ξερει; Η ουσία είναι ότι όταν φτάσεις σε εκείνο το σημείο της συζήτησης σιγά σιγά αφήνεις πίσω σου τη φυσική και περνάς σε άλλα μονοπάτια (φιλοσοφία, μεταφυσική, θρησκεία, you name it)

Ο χρόνος είναι το μοναδικό μη χειροπιαστό (με την ευρύτερη δυνατή έννοια) φυσικό μέγεθος. Την κίνηση μιας βελόνας σε έναν κύκλο την ονομάσαμε χρόνο και φανταζόμαστε κάτι που μπορεί να μην υπάρχει καν.

[axilmar]

Ξαφνικά σου έρχεται η ιδέα

Εδω ειναι το προβλημα: οταν ερθει η ιδεα, μπαινει αυτοματα η εννοια του βελους του χρονου, με κατευθυνση απο το πριν στο μετα, οποτε καταρρεει το ολο κονσεπτ λογω αιωνιοτητας.

Εσύ λοιπόν μου λες πως από την στιγμή που το σκέφτηκες μέχρι να απλώσεις το χέρι σου να ανοίξεις το παράθυρο, θα χρειαστεί άπειρος χρόνος επειδή εσύ ζεις μέσα σε μια αχρονική κατάσταση!

Οχι, εισαι λαθος σε αυτο. Ποτε δεν ειπα κατι τετοιο. Προφανως και δεν μπορεις να το πιασεις αυτο που λεω, απο οτι φαινεται.

Τα υπολοιπα που λες δεν θα τα σχολιασω, ειναι σωστα μεν, για την βαση που εθεσες η οποια δεν ειναι αυτο που λεω εγω.

Εγω λεω το πολυ εξης απλο (με αλλα λογια απο αυτα που το ειπα πριν):

εαν υπαρχει σχεση αιτιου-αποτελεσματος, τοτε υπαρχει βελος χρονου, πριν και μετα...δεν εχει καμμια σχεση το ποσος χρονος περνα μεταξυ της σκεψης και της πραξης, ποιος αντιλαμβανεται τον χρονο, πως τον αντιλαμβανεται κλπ.

Το μονο που παιζει ρολο ειναι η αιωνιοτητα και το πριν-μετα.

Αυτα τα δυο ειναι ασυμβατα μεταξυ τους.

Δεν σε καταλαβαίνω... πρέπει να ελέγξω την αντιληπτική μου ικανότητα;

Ειναι εξαιρετικα απλο: οταν βαλεις 'πριν' και 'μετα' σε μια αιωνιοτητα, την κοβεις την αιωνιοτητα, παυει δλδ να ειναι αιωνιοτητα.

Δλδ δεν μπορει πριν απο ενα γεγονος Α να υπαρχει αιωνιοτητα, διοτι η αιωνιοτητα ποτε δεν σταματα.

[axilmar]

Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι δυνατόν το ον που είναι σε μια αχρονική κατάσταση να μην μπορεί να δημιουργήσει κάτι έξω από αυτήν την χωροχρονική διάσταση, δεδομένης της απόλυτης παντοδυναμίας του και επικυριαρχίας του επί των πάντων.

Απο την στιγμη που οποιοδηποτε γεγονος συμβαινει μεσα σε αυτην την αχρονη χωροχρονικη διασταση, "σπαει" την αιωνιοτητα, διοτι βαζει στο παιχνιδι την σχεση αιτιας-αποτελεσματος, του πριν και του μετα.

Ακομα και στιγμιαια να ειναι.

Οταν λες οτι κατι ειναι αιωνιο, παει να πει οτι δεν αλλαζει.

Αμα αλλαξει, τοτε δεν ειναι αιωνιο.

[Λοξίας]

Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι δυνατόν το ον που είναι σε μια αχρονική κατάσταση να μην μπορεί να δημιουργήσει κάτι έξω από αυτήν την χωροχρονική διάσταση, δεδομένης της απόλυτης παντοδυναμίας του και επικυριαρχίας του επί των πάντων.

Απο την στιγμη που οποιοδηποτε γεγονος συμβαινει μεσα σε αυτην την αχρονη χωροχρονικη διασταση, "σπαει" την αιωνιοτητα, διοτι βαζει στο παιχνιδι την σχεση αιτιας-αποτελεσματος, του πριν και του μετα.

Ακομα και στιγμιαια να ειναι.

Οταν λες οτι κατι ειναι αιωνιο, παει να πει οτι δεν αλλαζει.

Αμα αλλαξει, τοτε δεν ειναι αιωνιο.

Μα το θέμα μας είναι πως ό,τι γίνει, θα γίνει εκτός της άχρονης χωρικής διάστασης του όντος αυτού. Όχι σε αυτήν την ίδια.
Οπότε, διευκρίνισέ μου την προηγούμενη υπόθεση που έκανα...
Δηλαδή εσύ, από όσο καταλαβαίνω, θεωρείς πως το ον αυτό δεν μπορεί να πράξει το οτιδήποτε και είναι αναγκασμένο να ζει σε μία αιώνια απραξία, σε μία ατελείωτη νιρβάνα.
Έτσι είναι;

[taxalata xalasa]

Ή Ακόμα πιο απλοποιημένα
Θεός δεν υπάρχει.*

*Τα άλλα τα χρειάζεσται εσείς οι χριστιανοί για να κάνετε rationalize   αιτιολογήσεται   ότι πιστεύετε (παρότι δεν είναι απαραίτητο ένα τέτοιο rationalization   απαραίτητη μια τέτοια ορθολογική εξήγηση  ) , για τους υπόλοιπους είναι απλά προτάσεις που δεν έχουν κανένα νόημα.

(Μίλα Ελληνικά άνθρωπέ μου. μου βγήκαν τα μάτια να καταλάβω δυο σειρές κειμένου και να τις διορθώσω... )

τεσπα

Κι όμως, είναι πολλοί εδώ μέσα που δεν είναι χριστιανοί και βρίσκουν νόημα σε παρόμοιες ορθολογικές υποθέσεις - προτάσεις που ξεκινούν με "αν".

Η δική σου άποψη απ' ότι βλέπω δε χωρά αμφισβήτηση "Θεός δεν υπάρχει." λες
Για σένα είναι τετελεσμένο. οκ.
Τεκμηρίωσέ το για να καταλάβουν έστω οι υπόλοιποι που βλέπω ότι εκπροσωπείς; αυτό που έχει νόημα

.,

Ο θεός ακόμα και με την χριστιανική έννοια, δεν χρειάζεται να έχει λογική εξήγηση (πόσο μάλλον όταν για τους χριστιάνους πχ είναι η βάση/πηγή της λογικής), δεν θα μπορούσε να έχει λογική εξήγηση ούτε στο πλαίσιο των χαρακτηριστικών που του αποδίδουν (παντοδύναμος για παράδειγμα) και δεν μπορεί εμπειρικά να αποδειχτεί η υπαρξή του (ή η ανυπαρξία του). Γενικά σε διάφορες φιλοσοφικές προσεγγίσεις, το να έχεις κάτι που δεν υπάγεται στη λογική και που δεν μπορείς να αποφανθείς εμπειρικά για την αληθοτιμή οντολογικών προτάσεων σχετικά με αυτό, δεν έχει νόημα. Οπότε ναι, για να το αναλύσω περαιτέρω, έχω την αρκετά well established θέση, ότι το πρόβλημα δεν είναι καν αν υπάρχει ο θεός, είναι ότι η ίδια η έννοια είναι prima facie ακατανόητη.

Προτιμώ να συζητάω για το θεό ως ένα κοινωνικό construct που έχει utilitarian value και προσφέρει μια επιφανειακή (ψευτό)κατανόηση της λειτουργίας του σύμπαντος.

ρε συ man, whats your reason to write a few words in English and the rest in greek ?

do you have the impression that you "look" intelectual? or you don't speak greek and you don't know all the words.

wtf>?

or write everything in English or in greek.

is ridiculous and stupid that thing you do και prima facie ακατανόητo.

Φιλικά, ανευ αντιπαραθεσης επι του θεματος.

[ksk]

SpoilerShow

Εδω ειναι το προβλημα: οταν ερθει η ιδεα, μπαινει αυτοματα η εννοια του βελους του χρονου, με κατευθυνση απο το πριν στο μετα, οποτε καταρρεει το ολο κονσεπτ λογω αιωνιοτητας.



Οχι, εισαι λαθος σε αυτο. Ποτε δεν ειπα κατι τετοιο. Προφανως και δεν μπορεις να το πιασεις αυτο που λεω, απο οτι φαινεται.

Τα υπολοιπα που λες δεν θα τα σχολιασω, ειναι σωστα μεν, για την βαση που εθεσες η οποια δεν ειναι αυτο που λεω εγω.

Εγω λεω το πολυ εξης απλο (με αλλα λογια απο αυτα που το ειπα πριν):

εαν υπαρχει σχεση αιτιου-αποτελεσματος, τοτε υπαρχει βελος χρονου, πριν και μετα...δεν εχει καμμια σχεση το ποσος χρονος περνα μεταξυ της σκεψης και της πραξης, ποιος αντιλαμβανεται τον χρονο, πως τον αντιλαμβανεται κλπ.

Το μονο που παιζει ρολο ειναι η αιωνιοτητα και το πριν-μετα.

Αυτα τα δυο ειναι ασυμβατα μεταξυ τους.

Δεν σε καταλαβαίνω... πρέπει να ελέγξω την αντιληπτική μου ικανότητα;

Ειναι εξαιρετικα απλο: οταν βαλεις 'πριν' και 'μετα' σε μια αιωνιοτητα, την κοβεις την αιωνιοτητα, παυει δλδ να ειναι αιωνιοτητα.

Δλδ δεν μπορει πριν απο ενα γεγονος Α να υπαρχει αιωνιοτητα, διοτι η αιωνιοτητα ποτε δεν σταματα.

Με την ίδια λογική το πριν και το μετά κόβει και τον χρόνο δλδ πάει να είναι χρόνος;

[stavmanr]

Ο χρόνος είναι απλά μία διάσταση. Μία παράμετρος ενός τετραδιάστατου συστήματος. Δεν υφίσταται ως αυτόνομο μέγεθος.

[ksk]

Ο χρόνος είναι απλά μία διάσταση. Μία παράμετρος ενός τετραδιάστατου συστήματος. Δεν υφίσταται ως αυτόνομο μέγεθος.

Της ανθρώπινης νόησης...
Όλα είναι ενέργεια...
Ροές...
Υ.Γ Συζητάμε όμως για την ψευδαίσθηση μέσα στην οποία ζούμε...

[pankratisths]

Το ερώτημα αυτό έχει δύσκολη απάντηση. Εγώ θέλω να προσθέσω στη συζήτηση δύο παραμέτρους που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Πως τα ζώα μάλλον δεν πιστεύουν σε Θεό. Η πίστη στο Θεό συνυφαίνεται άρρηκτα με την προσπάθεια εξήγησης της προέλευσης του κόσμου και της ύπαρξής μας. Η ανάπτυξη της νοημοσύνης πιθανότατα να επισυνέβη για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους. Παρόλα τούτα η αναπτυγμένη νοημοσύνη γεννάει και ερωτήματα για την προέλευση του κόσμου και του ανθρώπου και με την πάροδο των ετών και την εξέλιξη ο άνθρωπος έρχεται πιο κοντά στις απαντήσεις αυτές. Γεννάται ευλόγως το ερώτημα αν αντιληφθούμε την ανάπτυξη της νοημοσύνης αυστηρά χρησιμοθηρικά, δηλαδή στο ότι σκοπεί στο να αυξήσει τις πιθανότητες επιβίωσης , αν οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά εξυπηρετούν το σκοπό της αυτοσυντήρησης. Εκ πρώτης όψεως όχι. Συνεπώς εκ πρώτης όψεως για να αναρωτιέται άνθρωπος το πως προήλθε, συνεπάγεται πως έχει συνείδηση και η ανώτερη αυτή υπαρξιακή συνείδηση συνέχεται με κάτι εξωγενές που το προκαλεί. Εκτός δηλαδή του φυσικού κόσμου και των κανόνων του, αν θεωρήσουμε ότι μοναδικός και φυσικός κανών είναι η επιβίωση. Άλλως η εν λόγω περιέργεια θα ήτο απόλυτα άσκοπη. Η απάντηση στο αν υπάρχει Θεός συνέχεται με το ερώτημα αν υπάρχει ψυχή και συνείδηση κατ επέκταση. Υπάρχει μία κλιμάκωση δηλαδή αναλογική. Η κλιμακωτή ανάπτυξη της νοημοσύνης οδηγεί σταδιακά στην αλήθεια της προέλευσης του κόσμου και τούτο φαίνεται να είναι προσχεδιασμένο. Υπάρχει μία μεγάλη επιστημονική συζήτηση που κατ εμέ ως προείπα συνέχεται περί του αν η ανθρώπινη συνείδη ως τη νοούμε ανευρίσκεται στον ενσώματο εγκέφαλο ή σε ασώματο επίπεδο όπως ισχυρίζονταν οι ορφικοί για το δισυπόστατο, σώμα και ψυχή. Οι περισσότεροι νευρολόγοι διατείνονται πως όλα είναι στον εγκέφαλο. Το κέντρο μνήμης, το κέντρο πόνου και ούτω καθεξής. Αν όμως επί παραδείγματι προσδιορίσουμε το τι είναι ο πόνος και η αίσθηση αυτού, αντιστοίχως και η χαρά , γνωρίζουμε ότι είναι σήματα ηλεκτρικών πληροφοριών τα οποία μέσω των νεύρων διαβιβάζονται στον εγκέφαλο προς επεξεργασία. Αναφέρομαι σε πόνο και χαρά ως το βασικό δίπολο της ζωής. Τα σήματα αυτά λοιπόν γίνονται δεκτά υπό του εγκεφάλου. Ο λήπτης του πόνου δηλαδή είναι ο εγκέφαλος..... , αλλά ξενίζει το ερώτημα πως αυτός ο πόνος σωματοποιείται αφού το σώμα δεν αισθάνεται πόνο αλλά τον διαβιβάζει και μεταφράζεται ως τέτοιος από τον εγκέφαλο. Όταν λοιπόν ο άνθρωπος πονάει συγκεκριμένες ηλεκτροχημικές διεργασίες γίνονται επί του εγκεφάλου. Όλο αυτό όμως δεν είναι τίποτε άλλο από παραγωγή συγκεκριμένης ενέργειας. Ένα χέρι ενσώματο κατά τα άλλα από μια πέτρα δε διαφέρει σε τίποτα παρά μόνο στο ότι το χέρι είναι αγωγός των σημάτων αυτών. Η αίσθηση του πόνου όμως γίνεται καθαρά σε ενεργειακό επίπεδο. Αμέσως αμέσως δηλαδή φαίνεται ένας διαχωρισμός της ύλης από την ενέργεια. Κατά τους αρχαίους με το ένστικτό τους του σώματος από τη ψυχή. Τώρα αν αυτή η ενέργεια υφίσταται όταν το κύκλωμα διατηρεί τη συγκεκριμένη δομή και μόνον, απαντάει και στη μεταθανάτια ζωή. Αυτό όμως είναι άλλο αυτοτελές ερώτημα αλλά και συνεχόμενο. Ενδεικτικά αναφέρω πως άτομα που έχουν υποστεί σημαντικές εγκεφαλικές βλάβες και υπολειτουργίες σε μεγάλο μέρος ή σε ολοσχερή καταστροφή του μισού μέρους του εγκεφάλου τους συνεχίζουν να ζουν με ελαττωμένη συνείδηση... αλλά συνεχίζουν να ζουν. Αυτό συνηγορεί, δεδομένου ότι το σύστημα δεν περιέρχεται σε πλήρη αδράνεια, υπερ του ότι υπάρχει ένας αυτόνομος μηχανισμός και ένας καινούριος άγνωστος κόσμος, περί της φύσης της ενέργειας αυτής (ψυχής) που είναι μάλλον και αυτοτελής αφού δεν φαίνεται στο προαναφερόμενο παράδειγμα να εξαρτάται πλήρως από την εύρυθμη λειτουργία του εγκεφάλου. Άνθρωπος με σοβαρή γεροντική άνοια μπορεί να είναι στο μεταίχμιο της παρούσης ζωής και μίας άλλης ενδεχομένως.