Υπάρχει Θεός;

[axilmar]

Προφανως δεν γνωριζεις τι σημαινει "λογικο αλμα", γιαυτο το λες αυτο.

Εαν ο θεος ξερει τα παντα, δλδ και το μελλον, σημαινει οτι το μελλον ειναι προδιαγεγγραμμενο.

Και επειδη ο θεος υποτιθεται οτι εφτιαξε το συμπαν, αρα σημαινει οτι ο θεος εφτιαξε και τα κακα που γινονται.

Το 'τα κακα ειναι συνδεδεμενα με οντα και με την κτηση' στερειται νοηματος, σαν μια εντελως αυθαιρετη και αστηρικτη προταση που ειναι.

Εάν ο θεός ξέρει τα πάντα, δλδ και το μέλλον, τότε είναι υπεύθυνος για όλα τα κακά που γίνονται και όχι μόνο για τα καλά.

Υπονοείται εδώ (εσφαλμένα) ότι αφού γνώριζε την "πρόοδο" της κακίας από τα δημιουργήματά του, δεν θα προχωρούσε στο να τα φτιάξει, ή θα 'πρεπε να τα φτιάξει τέλεια. Τέλεια όμως σαν δημιουργήματά που έχουν αρχή και τέλος, δεν μπορούν να γίνουν. Άρα, μόνο λίαν καλά μπορούν να χαρακτηριστούν. Μέχρι εκεί. Αν, από την άλλη, δεν προχωρούσε ο Δημιουργός καθόλου στη δημιουργία όλων αυτών, εξαιτίας της φερομένης κακίας, η κακία θα ήταν η ...νικήτρια. Εξάλλου, όπως μπορούμε εύκολα να συμπεράνουμε, η ανυπαρξία της κτήσης είναι χειρότερη από την είσοδο των κτισμάτων στην ύπαρξη (με όλα τα καλά/κακά συμπαρομααρτούντα).

Δεν είναι αυθαίρετη πρόταση "το κακό είναι συνδεδεμένο με όντα/κτήση"
κατά την επικρατούσα κοινή λογική.
Το κακό ανήκει στην ομάδα των ανυποστάτων, και υποομάδα των ετεροϋποστάτων εν χρόνω. Ετεροϋπόστατο εν χρόνω λέγεται το "εν ετέρω έχον την ύπαρξη, εν χρόνω δε την προβολή του, ήγουν ένα...συμβεβηκός στον χωροχρόνο.

Τέλεια όμως σαν δημιουργήματά που έχουν αρχή και τέλος, δεν μπορούν να γίνουν.

Αυθαιρετο συμπερασμα νο 1.

Αν, από την άλλη, δεν προχωρούσε ο Δημιουργός καθόλου στη δημιουργία όλων αυτών, εξαιτίας της φερομένης κακίας, η κακία θα ήταν η ...νικήτρια.

Αυθαιρετο συμπερασμα νο 2. Η κακια ως εννοια θα ...νικουσε. Ελεος.

Εξάλλου, όπως μπορούμε εύκολα να συμπεράνουμε, η ανυπαρξία της κτήσης είναι χειρότερη από την είσοδο των κτισμάτων στην ύπαρξη.

Αυθαιρετο συμπερασμα νο 3.

................

axilmar έγραψε:
Εάν ο θεός ξέρει τα πάντα, δλδ και το μέλλον, τότε είναι υπεύθυνος για όλα τα κακά που γίνονται και όχι μόνο για τα καλά.

Το ορθό:
Εάν ο Θεός ξέρει τα πάντα, (και το μέλλον), τότε είναι γνώστης όλων των κακών που γίνονται, κι όχι μόνο των καλών.
Ο όρος "υπεύθυνος" θα σχημάτιζε λογική ακολουθία:
"Εάν ο Θ. είναι υπεύθυνος για τα πάντα (και για τα μελλούμενα), τότε είναι υπεύθυνος τόσο των καλών όσο και των κακών που γίνονται."

Οταν ξερει τα μελλουμενα, παει να πει οτι τα ξερει γιατι αυτος τα εφτιαξε, οποτε και ειναι και υπευθυνος.

Δεν μπορει να τα ξερει χωρις να τα εφτιαξε αυτος, γιατι αυτο σημαινει οτι μια αλλη δυναμη υπαρχει που τα εφτιαξε. Αυτο ομως δεν ισχυει (οτι δλδ υπαρχει μια αλλη δυναμη).

Ο ορος 'εφτιαξε' δεν σημαινει μονο οτι επελεξε τα συγκεκριμενα γεγονοτα που θα συμβουν στο μελλον, σημαινει επισης οτι και επελεξε τις συγκεκριμενες αρχικες συνθηκες βαση των οποιων θα γινουν τα κακα γεγονοτα στο μελλον.

Αρα ειναι 100% υπευθυνος και για τα καλα και για τα κακα.

[O I]

ο στελιος απο το υπερπεραν;

πεσ το τραγουδι ολο... τι σταματας στον τιτλο ρε στελιο....

Να το πάμε πιο πέρα; στην ουσία πως "υπάρχω" αλά λαϊκά....





.,

[axilmar]

Μα το θέμα μας είναι πως ό,τι γίνει, θα γίνει εκτός της άχρονης χωρικής διάστασης του όντος αυτού. Όχι σε αυτήν την ίδια.

Στην αχρονη χωρικη διασταση θα αρχισει οτι γινει ομως. Γιατι δεν μπορει να γινει εκτος της αχρονης χωρικης διαστασης εαν αυτη η αλλη διασταση δεν υπαρχει.

Γιατί έχω την εντύπωση πως απαντάς επιλεκτικά και αποφεύγεις να απαντήσεις στο ερώτημα...

Μα το θέμα μας είναι πως ό,τι γίνει, θα γίνει εκτός της άχρονης χωρικής διάστασης του όντος αυτού. Όχι σε αυτήν την ίδια.
Οπότε, διευκρίνισέ μου την προηγούμενη υπόθεση που έκανα...
Δηλαδή εσύ, από όσο καταλαβαίνω, θεωρείς πως το ον αυτό δεν μπορεί να πράξει το οτιδήποτε και είναι αναγκασμένο να ζει σε μία αιώνια απραξία, σε μία ατελείωτη νιρβάνα.
Έτσι είναι;

...που τίθεται για τρίτη φορά;
Τι σε δυσκολεύει;

Μα εχω ηδη απαντησει: δεν μπορει να υπαρξει τετοιο ον. Γιατι εαν υπηρχε και ηταν σε πληρη ακινησια, ειναι σαν να μην υπηρχε.

[axilmar]

Με την ίδια λογική το πριν και το μετά κόβει και τον χρόνο δλδ πάει να είναι χρόνος;

Οχι, γιατι αλλο το 'απειρος χρονος' και αλλο το 'χρονος'.

Γω λέω να ανοίξεις κανα βιβλίο με μαθηματικα, ρίξε μια μάτια και στον cantor.
Κάπου σε βλέπω μπερδεμένο...

Κανενα προβλημα. Τι ακριβως να δω απο τον Καντορ;

[klg]

SpoilerShow

Φάσκεις και αντιφάσκεις σε απόσταση δύο ποστ
Τη μια γνωρίζεις ότι "Θεός δεν υπάρχει" και την άλλη ότι ".....δεν μπορεί εμπειρικά να αποδειχτεί η υπαρξή του (ή η ανυπαρξία του)."
τεσπα


Οπότε συμφωνούμε τουλάχιστον στο ότι "ο Θεός δεν Υπ-άρχει"

.,

Δεν υπάρχει καμία αντίφαση, απλά δεν καταλαβαίνεις τι σου γράφω μάλλον. Εμένα η θέση μου δεν εδράζεται σε καμια γνωσιολογικής φύσεως βεβαιότητα, αφορά καθαρά το λογικο-συναντικό status της λέξης. Το ότι δεν αποδεικνύεται η ύπαρξη ή η ανυπαρξία είναι κατεξοχή θεολογική θέση, απλώς επισημαίνω ότι αν συνδυάσεις αυτό με το ότι ο θεός σου είναι η πήγη της λογικής, ε μιλάμε για κάτι που δεν έχει απόλυτως κανένα νόημα.

Τώρα ένταξει, το έχει πει ο Δέλτα πόλλες φορές εδώ πέρα, αυτές τις παπαριές με τα άρχω, υπάρχω, πραγματικά, περιμενέτε να σας πάρει κανείς σοβάρα;

(Με τον Δέλτα - Λοξίας έχουμε κάνει εκατοντάδες αντιπαραθέσεις στο παλιό γι' αυτά τα θέματα και ξέρει και ξέρω, όπως σωστά για τις έννοιες "ο Θεός Υπάρχει" και ότι όλοι το κατανοούμε ως "Ο Θεός Είναι" (ασχέτως αν η ακριβής έννοια περί Δημιουργού Θεού δεν μπορεί να εκφράζεται με το "Υπάρχει", με την πολυσυζητημένη έννοια). Στο νέο όταν συζητάμε, κυρίως κάνουμε πλάκα μεταξύ μας για κατεψυγμένες μπαρμπουνοψαριές... )

Δεν είναι αυτό το κύριο σημείο που επικεντρώνω klg
Η κύρια επισήμανσή μου στα ποστ σου δεν είναι αυτό αλλά η βεβαιότητα που εκφράζεις περί θεού. για ένα "καθαρά θεολογικό ζήτημα (όπως λες)...που στη συγκεκριμένη δεν αφορά κανέναν μη χριστιανό", κατά την άποψή σου. Και όμως είσαι βέβαιος ότι "θεός δεν υπάρχει".
Και αυτή τη βεβαιότητα την εκφράζεις απέναντι σε ένα φιλοσοφικό ερώτημα που ξεκινά με το υποθετικό "αν" (μιας και υπάρχει ως ερώτημα από τότε που φιλοσοφεί ο Άνθρωπος). και είναι άσχετο με την Πίστη μου ή την "πίστη" σου.

Κι όμως, παίρνεις, απόλυτη θέση
αυτό επεσήμανα

τεσπα
Χάρηκα που τα είπαμε

.,

Θα στο θέσω παντελώς descriptively:

Ας ξεκινήσουμε από την (εύλογη) θέση ότι οι προτάσεις που αφορούν τον θεό δεν είναι εμπειρικά επαληθεύσιμες. Αν μετά ακολουθήσουμε μια γλωσσοαναλυτική προσέγγιση του ζητήματος περί θεού, είναι προφανές ότι οι προτάσεις που τον περιγράφουν ("είναι παντοδύναμος", "είναι παντογνώστης", κ.λ.π) a priori στερούνται λογικοσυντακτικού νοήματος. Φαίνεται ότι ο μοναδικός τρόπος να μιλήσεις για μια τέτοια μη-έννοια, είναι να προσυπογράψεις σε μια μεταφυσική διδασκαλία, που σου παρέχει τα απαραίτητα γλωσσικά παιχνίδια. Φαίνεται πώς όχι μόνο δεν χρειάζεται να υπάρχει ο θεός, αν υπάρχει μάλλον δεν θα ήταν θεός. Εάν βρίσκεσαι εντός των θρησκευτικών γλωσσικών παιχνιδιών μπορείς να έχεις ένα οντολογικό commitment στο θεό, στα πλαίσια του συγκεκριμένου universe of discourse, αλλά δεν βλέπω το λόγο να απαιτείς μια ολική οντολογία, η οποία αν μη τι άλλο φαίνεται να υπονομεύει την ίδια τη λέξη.

Η ανάγκη που έχει ένας θρησκεύομενος να κάνει legitimize την ύπαρξη του θεού, φαίνεται au fond ψυχολογική. Δεν χρειάζεται και δεν μπορείτε να αποδείξετε τίποτα σε κανέναν.

[Λοξίας]

SpoilerShow

Και γιατί δεν γράφεις από την αρχή αυτό που εννοείς, αλλά γράφεις κάτι που δεν εννοείς;

Όπως έχω εξηγήσει και πρωτύτερα, ο Θεός καί υπάρχει καί άρχει, ανάλογα με το πλαίσιο που θα τον ορίσεις. Στα πλαίσια της οντολογικής προσέγγισης υπάρχει. Αποτελεί αντικείμενο της νόησης με εννοιολογικό περιεχόμενο και σημασία.

Υπό άλλη δε σημασία, δεν υπάρχει αλλά άρχει. Υπό τη σημασία της περίκλεισης σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο κανόνων (πχ. σύμπαν) δεν υπάρχει. Είναι εκτός. Δεν υπόκειται στις αρχές του πλαισίου αναφοράς. Αν ως ύπαρξη ορίσεις κάθε τί που περιλαμβάνεται στο ενιαίο αυτό πλαίσιο της αισθητηριακής εμπειρίας, τότε δεν υπάρχει. Απλώς άρχει.

Θα πρέπει κάθε φορά, μα κάθε φορά, να εξηγούμε πως χρησιμοποιούμε το ρήμα υπάρχω;
Γιατί κάνετε πως δήθεν ΔΕΝ το καταλαβαίνετε και χρειάζεστε κάθε, μα κάθε φορά, εξήγηση;
Γιατί κάνετε πως ΔΕΝ καταλαβαινετε ότι το "υπάρχω" σημαίνει: "εχω υπόσταση, συνιστώ μια οντότητα"
Θα πρέπει να σας κουβαλάμε, κάθε φορά, και την ερμηνεία από ερμηνευτικά λεξικά;

υπάρχω = έχω υπόσταση, συνιστώ μια οντότητα, είμαι (το αγγλικό existence)

Το έχουμε δηλώσει 50 φορές...
Όταν ρωτάμε ή λέμε "ο Θεός υπάρχει ή δεν υπάρχει", φυσικά και εννοούμε αν ευρίσκεται ως οντολογική ύπαρξη, αν είναι.
Δεν συζητήσαμε ποτέ περί των "άλλων" πλαισίων που λες και προσπαθείς να εισάγεις, για να ξεγλιστρήσεις από το "οντολογικό" ερώτημα:
Ο Θεός (σου) υπάρχει";
Απάντησε σε αυτό το ερώτημα, κόψε τις παπαρδέλες και φέρσου, μια φορά, σαν συζητητής και όχι σαν λαδωμένος πόντικας.

Έχεις καταντήσει σάκος του μποξ καημένε...

Όπως έγραψα και παραπάνω, όταν προσπαθείς να προσεγγίσεις ένα φιλοσοφικό/θεολογικό ζήτημα με οπτική λαϊκής αγοράς, καταλήγεις σε καρπούζια.
Δεν προσεγγίσαμε ποτέ κάποιο βαθύ φιλοσοφικό/θεολογικό ζήτημα. ΠΟΤΕ! Αυτό που προσεγγίσαμε σε αυτό το νήμ, ήταν η ερμηνευτική σημασία του ρήματος υπάρχω. Και, για την δουλειά που το θέλουμε, το ερμηνευτικό ξεκαθαρίστηκε:
Υπάρχω = έχω υπόσταση, συνιστώ μία οντότητα, είμαι.
Συνεχιζόμενες, εκ μέρους σου, προσπάθειες αποπροσανατολισμού, δεν θα ληφθούν υπ' όψιν.


Αν ήταν να πάρουμε τις φιλοσοφικές σημασίες των εννοιών από τα λεξικά, θα είχαμε καταργήσει τη φιλοσοφία.
Τα φιλοσιφικά λεξικά αυτό ακριβώς κάνουν: Δίνουν την αποδεκτή σημασία των φιλοσοφικών εννοιών.
Προσπάθησε να μην πετάς ληγμένα πυροτεχνήματα.


Η οντολογία είναι ένας τεράστιος κλάδος που φυσικά δεν εξαρτάται από την σημασιολογική ανάλυση των λεξικών.
Δεν μίλησε κανείς για οντολογία. Ούτε τέθηκε τέτοιο θέμα. Το θέμα, το οποίον λύθηκε, ήταν η έννοια του υπάρχω όταν λέμε:
"υπάρχει ή δεν υπάρχει θεός", δηλαδή: Υπάρχει ο θεός (σου); είναι μία οντότητα; (μονολεκτική απάντηση χρειάζεται).
Προσπάθησε να παραμείνεις εντός του θέματος.


Γράφεις λοιπόν παραπάνω:

"υπάρχω" σημαίνει: "εχω υπόσταση, συνιστώ μια οντότητα"

Τί είναι η υπόσταση και τί η οντότητα; Ποια τα χαρακτηριστικά τους;, Ποιες οι ιδιότητές τους;
Πετάς μία αόριστη, ξερή πρόταση και δεν σκέφτεσαι καν το βάθος των εννοιών που παραθέτεις.

Και όπως έγραψα και εγώ παραπάνω, μην πασαλείβεσαι με τόσο λάδι για να γλυστράς. Σκούπισέ το με καμιά στλεγγίδα να συζητήσουμε...

Υπάρχει ο θεός (σου); Είναι ένα ζωντανό ον, μία οντότητα; (δεν μας ενδιαφέρουν τα όποια χαρακτηριστικά, αυτό είναι σοφιστεία).
Αλληλεπιδρά με εμάς απ΄ευθείας, χωρίς μεσάζοντες, χωρίς τριτοτέταρτα τσαλιμάκια, όπως δακρύσματα εικόνων ή κάτι σαν:
"να! αρρώστησες επειδή δεν πιστεύεις στον Θεό" ή "ο Θεός σε δοκιμάζει", και άλλα συναφή μπαρμπούτσαλα;

.

[jey_pap]

Υπονοείται εδώ (εσφαλμένα) ότι αφού γνώριζε την "πρόοδο" της κακίας από τα δημιουργήματά του, δεν θα προχωρούσε στο να τα φτιάξει, ή θα 'πρεπε να τα φτιάξει τέλεια. Τέλεια όμως σαν δημιουργήματά που έχουν αρχή και τέλος, δεν μπορούν να γίνουν. Άρα, μόνο λίαν καλά μπορούν να χαρακτηριστούν. Μέχρι εκεί. Αν, από την άλλη, δεν προχωρούσε ο Δημιουργός καθόλου στη δημιουργία όλων αυτών, εξαιτίας της φερομένης κακίας, η κακία θα ήταν η ...νικήτρια. Εξάλλου, όπως μπορούμε εύκολα να συμπεράνουμε, η ανυπαρξία της κτήσης είναι χειρότερη από την είσοδο των κτισμάτων στην ύπαρξη (με όλα τα καλά/κακά συμπαρομααρτούντα).

Δεν είναι αυθαίρετη πρόταση "το κακό είναι συνδεδεμένο με όντα/κτήση"
κατά την επικρατούσα κοινή λογική.
Το κακό ανήκει στην ομάδα των ανυποστάτων, και υποομάδα των ετεροϋποστάτων εν χρόνω. Ετεροϋπόστατο εν χρόνω λέγεται το "εν ετέρω έχον την ύπαρξη, εν χρόνω δε την προβολή του, ήγουν ένα...συμβεβηκός στον χωροχρόνο.

Αυθαιρετο συμπερασμα νο 1.



Αυθαιρετο συμπερασμα νο 2. Η κακια ως εννοια θα ...νικουσε. Ελεος.



Αυθαιρετο συμπερασμα νο 3.

................

axilmar έγραψε:
Εάν ο θεός ξέρει τα πάντα, δλδ και το μέλλον, τότε είναι υπεύθυνος για όλα τα κακά που γίνονται και όχι μόνο για τα καλά.

Το ορθό:
Εάν ο Θεός ξέρει τα πάντα, (και το μέλλον), τότε είναι γνώστης όλων των κακών που γίνονται, κι όχι μόνο των καλών.
Ο όρος "υπεύθυνος" θα σχημάτιζε λογική ακολουθία:
"Εάν ο Θ. είναι υπεύθυνος για τα πάντα (και για τα μελλούμενα), τότε είναι υπεύθυνος τόσο των καλών όσο και των κακών που γίνονται."

Οταν ξερει τα μελλουμενα, παει να πει οτι τα ξερει γιατι αυτος τα εφτιαξε, οποτε και ειναι και υπευθυνος.

Ανακολουθία.
Αν τα όντα ή και η κτήση λειτουργούσαv όπως αρχικά φτιάχτηκαν χωρίς να παρεκλίνουν από την αρχική" κατασκευή" τους, τότε θα μπορούσε κανείς να Τον θεωρήσει εκτός από πάνσοφο - Παντογνώστη, plus και "υπεύθυνο", χωρίς η παρέκκλιση της Κτήσης και των όντων να μπορεί να Του στερεί κάποια ιδιότητα της Φύσης Του (Πρόγνωση κλπ).


Δεν μπορει να τα ξερει χωρις να τα εφτιαξε αυτος, γιατι αυτο σημαινει οτι μια αλλη δυναμη υπαρχει που τα εφτιαξε. Αυτο ομως δεν ισχυει (οτι δλδ υπαρχει μια αλλη δυναμη).
Ασφαλώς.
Ο ορος 'εφτιαξε' δεν σημαινει μονο οτι επελεξε τα συγκεκριμενα γεγονοτα που θα συμβουν στο μελλον, σημαινει επισης οτι και επελεξε τις συγκεκριμενες αρχικες συνθηκες βαση των οποιων θα γινουν τα κακα γεγονοτα στο μελλον.
Αρα ειναι 100% υπευθυνος και για τα καλα και για τα κακα.

Όχι, όχι. Τα γεγονότα, ή αλλιώς συμβεβηκότα (κεχωρισμένα - αχώριστα) δεν προκατασκευάζονται γιατί είναι αναπόσπαστα "κομμάτια" του χωροχρόνου και συνοδεύουν ουσίες - φύσεις της Κτήσης και των όντων. Εξαίρεση στη θ. Πρόνοια Του που "φροντίζει" για την συνοχή της Κτήσης και τη συντήρηση των νόμων που την διέπουν, αποτελούν παρεμβάσεις Του ό, που χρειαστεί, για να τερματιστεί κάποια τρέχουσα, ή καποια μελλοντική καταστροφική συνέπεια από παρεκκλίσεις. Οι παρεκκλίσεις τόσο της φύσης όσο και των όντων απ' την επίβλεψη της θ. Πρόνοιας δεν ενοχοποιούν τον Κτίστη, αλλά (ενοχοποιούν) τις προεγνωσμένες προσεγγίσεις, αυτές σε καταστροφικό βαθμό για το "Είναι" των ελλόγων όντων και τις "ειδωλοποιημένες" καταστάσεις που διέπουν τη ζωή τους.

[stavmanr]

Υπάρχει ο θεός (σου);

Ναι και όχι, ανάλογα με τη σημασία που δίνεις στο υπάρχω.
Αν ως "υπάρχει" εννοείς αν υπόκειται στους κανόνες και τις ιδιότητες των πραγμάτων, όχι.
Αν ως "υπάρχει" εννοείς ότι γενικώς αποτελεί μία οντότητα, πέρα από το χρόνο και το χώρο των πραγμάτων, σαφώς και ναι.

Είναι ένα ζωντανό ον, μία οντότητα; (δεν μας ενδιαφέρουν τα όποια χαρακτηριστικά, αυτό είναι σοφιστεία).

Ζωντανό με τη σημερινή βιολογική σημασία, και τους επιστημονικούς ορισμούς, όχι.
Ζων, ναι.

Αλληλεπιδρά με εμάς απ΄ευθείας, χωρίς μεσάζοντες, χωρίς τριτοτέταρτα τσαλιμάκια, όπως δακρύσματα εικόνων ή κάτι σαν:
"να! αρρώστησες επειδή δεν πιστεύεις στον Θεό" ή "ο Θεός σε δοκιμάζει", και άλλα συναφή μπαρμπούτσαλα;

Ναι και όχι.
Η ιδέα ενός Θεού που θέλει να σώσει τον κάθε ανθρωπάκο από τα "βάσανα" της φύσης και το θάνατο είναι μάλλον αντιθεολογική.
Μιλώντας θεολογικά, λοιπόν, είσαι πλασμένος για να πονάς, να χαίρεσαι, να κλαις, να πεθαίνεις. Επομένως, όλα όσα ζεις είναι μέρος της φύσης σου.
Ο Θεός δεν σε σώζει από τα βάσανα. Τα βάσανα είναι ο τρόπος, οι δοκιμασίες για να σώσεις την ψυχή σου.
Θα πεθάνεις σωματικά (θα κοιμηθείς που λεν οι χριστιανοί), είτε προσεύχεσαι είτε όχι. Θα πονέσεις είτε προσεύχεσαι είτε όχι. Η προσευχή σου αφορά τη δική σου μετάνοια για τη συμπεριφορά σου απέναντι στις αντιξοότητες της ζωής. Είναι ο τρόπος για να ...ανέβεις level (που λεν και οι gamers) ως προς την αγάπη σου στον συνάνθρωπο και το Θεό.

[ksk]

Οχι, γιατι αλλο το 'απειρος χρονος' και αλλο το 'χρονος'.

Γω λέω να ανοίξεις κανα βιβλίο με μαθηματικα, ρίξε μια μάτια και στον cantor.
Κάπου σε βλέπω μπερδεμένο...

Κανενα προβλημα. Τι ακριβως να δω απο τον Καντορ;

Εστίασε στο σύνολο καντορ...Μιλώντας αυτό μου ήρθε συνειρμικά...

[Λοξίας]

Υπάρχει ο θεός (σου);

Ναι και όχι, ανάλογα με τη σημασία που δίνεις στο υπάρχω.
Αν ως "υπάρχει" εννοείς αν υπόκειται στους κανόνες και τις ιδιότητες των πραγμάτων, όχι.
Το να επαναφέρεις ξανά και ξανά στο προσκήνιο μία ερμηνεία του ρήματος η οποία έχει ήδη απορριφθεί, είνα όντως αξιοπερίεργο. Να το προσέξεις.


Αν ως "υπάρχει" εννοείς ότι γενικώς αποτελεί μία οντότητα, πέρα από το χρόνο και το χώρο των πραγμάτων, σαφώς και ναι.
Αυτή η απάντηση χρειαζόταν. Η πιο πάνω είναι να 'χαμε να λέγαμε...πρόσεξέ το.

Είναι ένα ζωντανό ον, μία οντότητα; (δεν μας ενδιαφέρουν τα όποια χαρακτηριστικά, αυτό είναι σοφιστεία).

Ζωντανό με τη σημερινή βιολογική σημασία, και τους επιστημονικούς ορισμούς, όχι.
Ζων, ναι.
ΟΚ, δεκτόν. Ζων λοιπόν.

Αλληλεπιδρά με εμάς απ΄ευθείας, χωρίς μεσάζοντες, χωρίς τριτοτέταρτα τσαλιμάκια, όπως δακρύσματα εικόνων ή κάτι σαν:
"να! αρρώστησες επειδή δεν πιστεύεις στον Θεό" ή "ο Θεός σε δοκιμάζει", και άλλα συναφή μπαρμπούτσαλα;

Ναι και όχι.
Η ιδέα ενός Θεού που θέλει να σώσει τον κάθε ανθρωπάκο από τα "βάσανα" της φύσης και το θάνατο είναι μάλλον αντιθεολογική.
Μιλώντας θεολογικά, λοιπόν, είσαι πλασμένος για να πονάς, να χαίρεσαι, να κλαις, να πεθαίνεις. Επομένως, όλα όσα ζεις είναι μέρος της φύσης σου.
Ο Θεός δεν σε σώζει από τα βάσανα. Τα βάσανα είναι ο τρόπος, οι δοκιμασίες για να σώσεις την ψυχή σου.
Θα πεθάνεις σωματικά (θα κοιμηθείς που λεν οι χριστιανοί), είτε προσεύχεσαι είτε όχι. Θα πονέσεις είτε προσεύχεσαι είτε όχι. Η προσευχή σου αφορά τη δική σου μετάνοια για τη συμπεριφορά σου απέναντι στις αντιξοότητες της ζωής. Είναι ο τρόπος για να ...ανέβεις level (που λεν και οι gamers) ως προς την αγάπη σου στον συνάνθρωπο και το Θεό.

Δεν μ' ενδιαφέρει καθόλου να με σώσει κάποιος θεός από τα βάσανά μου. Σαφώς κι δεν έχω σκεφτεί κάτι τέτοιο. Πως σου κατέβηκε αυτό;
Και ναι, αυτά που ζω, τα βάσανα, οι χαρές, οι πόνοι και τα γέλια, είναι ο "τρόπος της ζωής".
Αυτό είναι το ζειν. Του οποίου η φυσιολογική κατάληξη είναι ο θάνατος ***

Αλλά δεν διανοήθηκα να το δω "θεολογικά", καθώς, ως άθεος, η θεολογία δεν είναι για εμένα τίποτε άλλο από παραμύθια σε πιο φιλοσοφημένη γλώσσα από τα κανονικά παραμύθια. Εσύ, ως ένθεος, καλά κάνεις και αντιλαμβάνεσαι το ζειν μέσα από ένα θεολογικό πρίσμα.
Ούτε, φυσικά, ενδιαφέρομαι για αυτό που οι ένθεοι (χριστιανοί ή ό,τι άλλο), ονομάζετε ψυχή. Άθεος είμαι...

Αυτό που μ' ενδιαφέρει και το προσπαθώ, είναι να ζω με αναγνωρισμένες και αποδεκτές ηθικές αξίες από όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το τι οδηγεί τους ανθρώπους για να αποδεχθούν αυτές τις αξίες.
Αγάπη, συναίσθηση και σεβασμός για τον συνάνθρωπό μου, αγάπη, σεβασμός και προστασία της φύσης, αγάπη, συναίσθηση και σεβασμός απέναντι σε όλες τις μορφές ζωής με τις οποίες μοιράζομαι τον πλανήτη, καθώς δεν με έβαλε κανείς τσιρίμπαση του πλανήτη με δικαίωμα ζωής και θανάτου απένανι στις άλλες μορφές ζωής. Ζω ζωρίς να κάνω κακό σε κανέναν, τουλάχιστον όχι συνειδητά. Σέβομαι και υπακούω τους νόμους που θέτει η πολιτεία και προσπαθώ να βάλω το δικό μου λιθαράκι στην καλυτέρευση της κοινωνίας.
Και φυσικά, δεν είμαι ο μόνος. Ξέρω πάρα πολλούς συμπολίτες μου που ζουν με αυτές τις αξίες. Και άθεους και ένθεους. Η μόνη μας διαφορά είναι τα ελατήρια από τα οποία κινούμεθα.

Δεν μ' ενδιαφέρει να έχω πάνω από το κεφάλι μου έναν θεό δερβέναγα που μου την έχει στημένη στην γωνία για να με τιμωρήσει για κάποια παραβίαση ενός, ή περισσοτέρων, από τους δεκάδες αλλοπρόσαλλους κανόνες, που οι αντιπρόσωποί του λένε ότι έχει θεσπίσει.
Που παίζει κρυφτούλι (ένεκα, λέει, του αυτόβουλου -και αυτό οι αντιπρόσωποί του το λένε...) και μου παρουσιάζει τριτοτέταρτα ταχυδακτυλουργικά κολπάκια, πότε με μορφές στα σύννεφα, πότε με εικονίτσες που δακρύζουν, πότε με "θαυματουργές" ιάσεις, πότε με οράματα του κυρ-Θανάση ή με την φανουρόπιτα που φανέρωσε το χαμένο δαχτυλίδι της κυρά-Μαγδάλως...
Και που απαιτεί να αισθάνομαι δούλος, να νοιώθω βρώμικος και αμαρτωλός και να ζω συνεχώς σε γονυκλυσία εκλιπαρώντας το έλεός του για αμάρτημα που ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΙΑΠΡΑΞΕΙ!

Δεν υπάρχει λοιπόν!
Ούτε κάποιος/οι άλλος/οι υπάρχει/ουν.

*** Ο μόνος υπάρχων είναι ο θάνατος. Ο αναμφισβήτητος ένας και μοναδικός "αφέντης" της ζωής μας. Ο αδιαφιλονίκητα υπήρξας, υπάρχων και αεί υπάρχων (ο ων ο ήν και ο ερχόμενος -αν το θέλεις), του οποίου το δρεπάνι ουδείς έχει αποφύγει.
Κάποιες θεολογικές διηγήσεις για "θανάτω θάνατον πατήσας", ελέγχονται ως αναπόδεικτα παραμύθια...

[stavmanr]

Υπάρχει ο θεός (σου);

Ναι και όχι, ανάλογα με τη σημασία που δίνεις στο υπάρχω.
Αν ως "υπάρχει" εννοείς αν υπόκειται στους κανόνες και τις ιδιότητες των πραγμάτων, όχι.
Το να επαναφέρεις ξανά και ξανά στο προσκήνιο μία ερμηνεία του ρήματος η οποία έχει ήδη απορριφθεί, είνα όντως αξιοπερίεργο. Να το προσέξεις.


Αν ως "υπάρχει" εννοείς ότι γενικώς αποτελεί μία οντότητα, πέρα από το χρόνο και το χώρο των πραγμάτων, σαφώς και ναι.
Αυτή η απάντηση χρειαζόταν. Η πιο πάνω είναι να 'χαμε να λέγαμε...πρόσεξέ το.

Είναι ένα ζωντανό ον, μία οντότητα; (δεν μας ενδιαφέρουν τα όποια χαρακτηριστικά, αυτό είναι σοφιστεία).

Ζωντανό με τη σημερινή βιολογική σημασία, και τους επιστημονικούς ορισμούς, όχι.
Ζων, ναι.
ΟΚ, δεκτόν. Ζων λοιπόν.

Αλληλεπιδρά με εμάς απ΄ευθείας, χωρίς μεσάζοντες, χωρίς τριτοτέταρτα τσαλιμάκια, όπως δακρύσματα εικόνων ή κάτι σαν:
"να! αρρώστησες επειδή δεν πιστεύεις στον Θεό" ή "ο Θεός σε δοκιμάζει", και άλλα συναφή μπαρμπούτσαλα;

Ναι και όχι.
Η ιδέα ενός Θεού που θέλει να σώσει τον κάθε ανθρωπάκο από τα "βάσανα" της φύσης και το θάνατο είναι μάλλον αντιθεολογική.
Μιλώντας θεολογικά, λοιπόν, είσαι πλασμένος για να πονάς, να χαίρεσαι, να κλαις, να πεθαίνεις. Επομένως, όλα όσα ζεις είναι μέρος της φύσης σου.
Ο Θεός δεν σε σώζει από τα βάσανα. Τα βάσανα είναι ο τρόπος, οι δοκιμασίες για να σώσεις την ψυχή σου.
Θα πεθάνεις σωματικά (θα κοιμηθείς που λεν οι χριστιανοί), είτε προσεύχεσαι είτε όχι. Θα πονέσεις είτε προσεύχεσαι είτε όχι. Η προσευχή σου αφορά τη δική σου μετάνοια για τη συμπεριφορά σου απέναντι στις αντιξοότητες της ζωής. Είναι ο τρόπος για να ...ανέβεις level (που λεν και οι gamers) ως προς την αγάπη σου στον συνάνθρωπο και το Θεό.

Δεν μ' ενδιαφέρει καθόλου να με σώσει κάποιος θεός από τα βάσανά μου.

Ε τότε να μη ρωτάς.

[Λοξίας]

Α ναι ε; Να μην ρωτάω, ε;
Γιατί; να μην ρωτάω; Επειδή δεν μπορείς να απαντήσεις;

Και την πουλεύεις δια της μεθόδου "Στρίβειν δια του αρραβώνος"...



Θεωρία που εφαρμόζεται όχι μόνον όταν σε κυνηγούν οι αδελφοί...

.

[ksk]

SpoilerShow

γιατί το παίρνεις προσωπικά και έχεις θέμα με τον Πλάτωνα...? Σου εξήγησα ότι η ύπαρξη χρειάζεται μια αρχή....από το τίποτα ΤΙΠΟΤΑ δεν γίνεται....γκέγκε?
Όταν λέμε Εν δεν ενοούμε αριθμούς εννούμε το Πρώτο Αίτιο...αν εσύ θέλεις το πρώτο να το λες μηδέν κάνε όσες κωλοτούμπες θες....το ΠΡΩΤΟ αίτιο είνια και θα είναι πάντα Εν....

κοίτα να δεις λίγο φυσική και ξαναδιάβασε Πλάτωνα.... αλλιώς θα σου βάλουμε 0 που σου αρέσει τόσο πολύ.

το αιτιο προϋποθετει desire, επιθυμια, θελω..... διχως θελω δεν υπαρχει αιτιο.

Ναι...προϋποθέτει «επιθυμία»...έλξη...κλπ

[ksk]

SpoilerShow

Υπάρχει ο θεός (σου);

Ναι και όχι, ανάλογα με τη σημασία που δίνεις στο υπάρχω.
Αν ως "υπάρχει" εννοείς αν υπόκειται στους κανόνες και τις ιδιότητες των πραγμάτων, όχι.
Το να επαναφέρεις ξανά και ξανά στο προσκήνιο μία ερμηνεία του ρήματος η οποία έχει ήδη απορριφθεί, είνα όντως αξιοπερίεργο. Να το προσέξεις.


Αν ως "υπάρχει" εννοείς ότι γενικώς αποτελεί μία οντότητα, πέρα από το χρόνο και το χώρο των πραγμάτων, σαφώς και ναι.
Αυτή η απάντηση χρειαζόταν. Η πιο πάνω είναι να 'χαμε να λέγαμε...πρόσεξέ το.

Είναι ένα ζωντανό ον, μία οντότητα; (δεν μας ενδιαφέρουν τα όποια χαρακτηριστικά, αυτό είναι σοφιστεία).

Ζωντανό με τη σημερινή βιολογική σημασία, και τους επιστημονικούς ορισμούς, όχι.
Ζων, ναι.
ΟΚ, δεκτόν. Ζων λοιπόν.

Αλληλεπιδρά με εμάς απ΄ευθείας, χωρίς μεσάζοντες, χωρίς τριτοτέταρτα τσαλιμάκια, όπως δακρύσματα εικόνων ή κάτι σαν:
"να! αρρώστησες επειδή δεν πιστεύεις στον Θεό" ή "ο Θεός σε δοκιμάζει", και άλλα συναφή μπαρμπούτσαλα;

Ναι και όχι.
Η ιδέα ενός Θεού που θέλει να σώσει τον κάθε ανθρωπάκο από τα "βάσανα" της φύσης και το θάνατο είναι μάλλον αντιθεολογική.
Μιλώντας θεολογικά, λοιπόν, είσαι πλασμένος για να πονάς, να χαίρεσαι, να κλαις, να πεθαίνεις. Επομένως, όλα όσα ζεις είναι μέρος της φύσης σου.
Ο Θεός δεν σε σώζει από τα βάσανα. Τα βάσανα είναι ο τρόπος, οι δοκιμασίες για να σώσεις την ψυχή σου.
Θα πεθάνεις σωματικά (θα κοιμηθείς που λεν οι χριστιανοί), είτε προσεύχεσαι είτε όχι. Θα πονέσεις είτε προσεύχεσαι είτε όχι. Η προσευχή σου αφορά τη δική σου μετάνοια για τη συμπεριφορά σου απέναντι στις αντιξοότητες της ζωής. Είναι ο τρόπος για να ...ανέβεις level (που λεν και οι gamers) ως προς την αγάπη σου στον συνάνθρωπο και το Θεό.

Δεν μ' ενδιαφέρει καθόλου να με σώσει κάποιος θεός από τα βάσανά μου. Σαφώς κι δεν έχω σκεφτεί κάτι τέτοιο. Πως σου κατέβηκε αυτό;
Και ναι, αυτά που ζω, τα βάσανα, οι χαρές, οι πόνοι και τα γέλια, είναι ο "τρόπος της ζωής".
Αυτό είναι το ζειν. Του οποίου η φυσιολογική κατάληξη είναι ο θάνατος ***

Αλλά δεν διανοήθηκα να το δω "θεολογικά", καθώς, ως άθεος, η θεολογία δεν είναι για εμένα τίποτε άλλο από παραμύθια σε πιο φιλοσοφημένη γλώσσα από τα κανονικά παραμύθια. Εσύ, ως ένθεος, καλά κάνεις και αντιλαμβάνεσαι το ζειν μέσα από ένα θεολογικό πρίσμα.
Ούτε, φυσικά, ενδιαφέρομαι για αυτό που οι ένθεοι (χριστιανοί ή ό,τι άλλο), ονομάζετε ψυχή. Άθεος είμαι...

Αυτό που μ' ενδιαφέρει και το προσπαθώ, είναι να ζω με αναγνωρισμένες και αποδεκτές ηθικές αξίες από όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το τι οδηγεί τους ανθρώπους για να αποδεχθούν αυτές τις αξίες.
Αγάπη, συναίσθηση και σεβασμός για τον συνάνθρωπό μου, αγάπη, σεβασμός και προστασία της φύσης, αγάπη, συναίσθηση και σεβασμός απέναντι σε όλες τις μορφές ζωής με τις οποίες μοιράζομαι τον πλανήτη, καθώς δεν με έβαλε κανείς τσιρίμπαση του πλανήτη με δικαίωμα ζωής και θανάτου απένανι στις άλλες μορφές ζωής. Ζω ζωρίς να κάνω κακό σε κανέναν, τουλάχιστον όχι συνειδητά. Σέβομαι και υπακούω τους νόμους που θέτει η πολιτεία και προσπαθώ να βάλω το δικό μου λιθαράκι στην καλυτέρευση της κοινωνίας.
Και φυσικά, δεν είμαι ο μόνος. Ξέρω πάρα πολλούς συμπολίτες μου που ζουν με αυτές τις αξίες. Και άθεους και ένθεους. Η μόνη μας διαφορά είναι τα ελατήρια από τα οποία κινούμεθα.

Δεν μ' ενδιαφέρει να έχω πάνω από το κεφάλι μου έναν θεό δερβέναγα που μου την έχει στημένη στην γωνία για να με τιμωρήσει για κάποια παραβίαση ενός, ή περισσοτέρων, από τους δεκάδες αλλοπρόσαλλους κανόνες, που οι αντιπρόσωποί του λένε ότι έχει θεσπίσει.
Που παίζει κρυφτούλι (ένεκα, λέει, του αυτόβουλου -και αυτό οι αντιπρόσωποί του το λένε...) και μου παρουσιάζει τριτοτέταρτα ταχυδακτυλουργικά κολπάκια, πότε με μορφές στα σύννεφα, πότε με εικονίτσες που δακρύζουν, πότε με "θαυματουργές" ιάσεις, πότε με οράματα του κυρ-Θανάση ή με την φανουρόπιτα που φανέρωσε το χαμένο δαχτυλίδι της κυρά-Μαγδάλως...
Και που απαιτεί να αισθάνομαι δούλος, να νοιώθω βρώμικος και αμαρτωλός και να ζω συνεχώς σε γονυκλυσία εκλιπαρώντας το έλεός του για αμάρτημα που ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΙΑΠΡΑΞΕΙ!

Δεν υπάρχει λοιπόν!
Ούτε κάποιος/οι άλλος/οι υπάρχει/ουν.

*** Ο μόνος υπάρχων είναι ο θάνατος. Ο αναμφισβήτητος ένας και μοναδικός "αφέντης" της ζωής μας. Ο αδιαφιλονίκητα υπήρξας, υπάρχων και αεί υπάρχων (ο ων ο ήν και ο ερχόμενος -αν το θέλεις), του οποίου το δρεπάνι ουδείς έχει αποφύγει.
Κάποιες θεολογικές διηγήσεις για "θανάτω θάνατον πατήσας", ελέγχονται ως αναπόδεικτα παραμύθια...

Ο θάνατος...το δρεπάνι...»θερισμένο στάχυ» εν σιωπή...

[O I]

SpoilerShow

Δεν υπάρχει καμία αντίφαση, απλά δεν καταλαβαίνεις τι σου γράφω μάλλον. Εμένα η θέση μου δεν εδράζεται σε καμια γνωσιολογικής φύσεως βεβαιότητα, αφορά καθαρά το λογικο-συναντικό status της λέξης. Το ότι δεν αποδεικνύεται η ύπαρξη ή η ανυπαρξία είναι κατεξοχή θεολογική θέση, απλώς επισημαίνω ότι αν συνδυάσεις αυτό με το ότι ο θεός σου είναι η πήγη της λογικής, ε μιλάμε για κάτι που δεν έχει απόλυτως κανένα νόημα.

Τώρα ένταξει, το έχει πει ο Δέλτα πόλλες φορές εδώ πέρα, αυτές τις παπαριές με τα άρχω, υπάρχω, πραγματικά, περιμενέτε να σας πάρει κανείς σοβάρα;

(Με τον Δέλτα - Λοξίας έχουμε κάνει εκατοντάδες αντιπαραθέσεις στο παλιό γι' αυτά τα θέματα και ξέρει και ξέρω, όπως σωστά για τις έννοιες "ο Θεός Υπάρχει" και ότι όλοι το κατανοούμε ως "Ο Θεός Είναι" (ασχέτως αν η ακριβής έννοια περί Δημιουργού Θεού δεν μπορεί να εκφράζεται με το "Υπάρχει", με την πολυσυζητημένη έννοια). Στο νέο όταν συζητάμε, κυρίως κάνουμε πλάκα μεταξύ μας για κατεψυγμένες μπαρμπουνοψαριές... )

Δεν είναι αυτό το κύριο σημείο που επικεντρώνω klg
Η κύρια επισήμανσή μου στα ποστ σου δεν είναι αυτό αλλά η βεβαιότητα που εκφράζεις περί θεού. για ένα "καθαρά θεολογικό ζήτημα (όπως λες)...που στη συγκεκριμένη δεν αφορά κανέναν μη χριστιανό", κατά την άποψή σου. Και όμως είσαι βέβαιος ότι "θεός δεν υπάρχει".
Και αυτή τη βεβαιότητα την εκφράζεις απέναντι σε ένα φιλοσοφικό ερώτημα που ξεκινά με το υποθετικό "αν" (μιας και υπάρχει ως ερώτημα από τότε που φιλοσοφεί ο Άνθρωπος). και είναι άσχετο με την Πίστη μου ή την "πίστη" σου.

Κι όμως, παίρνεις, απόλυτη θέση
αυτό επεσήμανα

τεσπα
Χάρηκα που τα είπαμε

.,

Θα στο θέσω παντελώς descriptively:

Ας ξεκινήσουμε από την (εύλογη) θέση ότι οι προτάσεις που αφορούν τον θεό δεν είναι εμπειρικά επαληθεύσιμες.
[Κάθε άλλο...δεν είναι επιστημονικά αποδείξιμες. (Εμπειρικώς επαληθεύσιμες σε προσωπικό επίπεδο, που αποδεικνύεται ακούγοντας παρόμοιες προσωπικές εμπειρίες, προφανώς είναι. συζήτηση που δεν είναι τού παρόντος)]
Αν μετά ακολουθήσουμε μια γλωσσοαναλυτική προσέγγιση του ζητήματος περί θεού, είναι προφανές ότι οι προτάσεις που τον περιγράφουν ("είναι παντοδύναμος", "είναι παντογνώστης", κ.λ.π) a priori στερούνται λογικοσυντακτικού νοήματος. Φαίνεται ότι ο μοναδικός τρόπος να μιλήσεις για μια τέτοια μη-έννοια, είναι να προσυπογράψεις σε μια μεταφυσική διδασκαλία, που σου παρέχει τα απαραίτητα γλωσσικά παιχνίδια.
[Ούτε "μεταφυσική διδασκαλία" ούτε "απαραίτητα γλωσσικά παιχνίδια" μπορείς να ονομάσεις τη φιλοσοφική ανάλυση τού μη επιστητού οποιασδήποτε πίστης, Θρησκείας, Φιλοσοφικής αναζήτησης και παρόμοιων μη απτών πραγματικοτήτων και ιδεών.
Οτιδήποτε δεν αποδεικνύεται με την επιστημονική μέθοδο τής απόδειξης, περιγράφεται με όσο το δυνατόν ακριβής λέξεις.
Στα περί Θεού περιγράφονται με ακριβή εννοιολογία προτάσεων βάση δεδομένων. ανάλογα για τι είδους μη επιστητού; ιδεών; "θεού"; αναφέρονται. Στη συγκεκριμένη για το ακατάληπτο τού Θεού ως δημιουργού, συνήθως χρησιμοποιούμε το "Υπέρ...." και το "Παν......" για να αναδειχθεί το ακατάληπτο από τη λογική τού ανθρώπου ο οποίος προσπαθεί να Τον περιγράψει βάση των στοιχείων που έχει, κυρίως από Θεοφανίες που έχουν καταγραφεί σε Ιερά κείμενα, αναλυόμενα, με τη φιλοσοφική μέθοδο η οποία δύναται να περιγράψει και να αναλύσει τέτοια νοήματα και "Μεγέθη".
Φαίνεται πώς όχι μόνο δεν χρειάζεται να υπάρχει ο θεός, αν υπάρχει μάλλον δεν θα ήταν θεός. Εάν βρίσκεσαι εντός των θρησκευτικών γλωσσικών παιχνιδιών   εννοιών   μπορείς να έχεις ένα οντολογικό commitment   μια οντολογική δέσμευση με τον   στο θεό, στα πλαίσια του συγκεκριμένου universe of discourse   παγκόσμιου διαλόγου  , αλλά δεν βλέπω το λόγο να απαιτείς μια ολική οντολογία, η οποία αν μη τι άλλο φαίνεται να υπονομεύει την ίδια τη λέξη.
[Κανείς δεν απαιτεί ετσιθελικά παγκόσμια αναγνώριση για τέτοια θέματα.
Για παράδειγμα, η αντιπαράθεση τού Αγίου Μαξίμου τού ομολογητού με τις θεολογικές θέσεις τού Πλάτωνα ή των Νεο-Πλατωνικών, απέδειξε ότι ο θεός που περιέγραφαν ήταν κατά πάντα μέρος τού επιστητού ενώ τού Μαξίμου όχι.
Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι πάσα ιδέα, θέση, πίστη, άποψη, περνά από την κρισάρα τής λογικής απόδειξης (μιας και ασχολούνται με έννοιες). Η Φιλοσοφία/Θεολογία ασχολείται με την ορθότητα των ανωτέρω. Η επιστημονική έρευνα τού επιστητού Κόσμου ασχολείται με την απόδειξή των θεωριών με απτά αποτελέσματα.
Μη μπερδεύεσαι.]

Η ανάγκη που έχει ένας θρησκεύομενος να κάνει legitimize   νομιμοποιήσει   την ύπαρξη του θεού, φαίνεται au fond   βασικά   ψυχολογική. Δεν χρειάζεται και δεν μπορείτε να αποδείξετε τίποτα σε κανέναν.

(τα τσουβαλιάσματα δεν έχουν θέση σε διαπροσωπικό διάλογο...πρόσεξέ το)

Εδώ ήθελες να καταλήξεις; είδες προσπάθεια κηρύγματος;;

Εγώ βλέπω ότι η ψυχολογική ανάγκη για κήρυγμα βρίσκεται αλλού.
Ειδικά μετά από αυτό που σού είπα χαιρετώντας σε:

Δεν είναι αυτό το κύριο σημείο που επικεντρώνω klg
Η κύρια επισήμανσή μου στα ποστ σου δεν είναι αυτό αλλά η βεβαιότητα που εκφράζεις περί θεού. για ένα "καθαρά θεολογικό ζήτημα (όπως λες)...που στη συγκεκριμένη δεν αφορά κανέναν μη χριστιανό", κατά την άποψή σου. Και όμως είσαι βέβαιος ότι "θεός δεν υπάρχει".
Και αυτή τη βεβαιότητα την εκφράζεις απέναντι σε ένα φιλοσοφικό ερώτημα που ξεκινά με το υποθετικό "αν" (μιας και υπάρχει ως ερώτημα από τότε που φιλοσοφεί ο Άνθρωπος). και είναι άσχετο με την Πίστη μου ή την "πίστη" σου.

Κι όμως, παίρνεις, απόλυτη θέση
αυτό επεσήμανα

τεσπα
Χάρηκα που τα είπαμε

...και επιμένεις


Παρ' όλ' αυτά, οι άλλοι έχουν τέτοια ψυχολογική ανάγκη κατά την άποψή σου.


Ξανα-χάρηκα που τα είπαμε
Αντίο

.,