ΓΑΛΗ έγραψε: ↑28 Αύγ 2022, 21:36
taxalata xalasa έγραψε: ↑28 Αύγ 2022, 21:01
ΓΑΛΗ έγραψε: ↑28 Αύγ 2022, 20:56
Eγώ πάντως που φορούσα ποδιά στο δημοτικό και στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου, δεν διέκρινα την παραμικρή διαφορά ούτε στις σχέσεις των παιδιών/εφήβων ούτε στις επιδόσεις. Ούτε είδα παρέλαση τρέντυ ρούχων όταν κόπηκε η ποδιά. Κι έχω προλάβει και την εποχή του έξτρα λευκού γιακά στην ποδιά και της δίχρωμης κορδέλας στα μαλλιά.
Κατά τα άλλα, επειδή έχω διαβάσει και αρκετές παπαρίτσες για τις ποδιές με υπογραφή, επειδή έβλεπα τι έπαιζε στις μεγαλύτερες τάξεις, οι ποδιές ήταν ακριβώς το ίδιο με τα τζην εκείνης της εποχής. Όσο πιο παλιές και στενές ή κοντές (επειδή τα κορίτσια σ' αυτήν την ηλικία αναπτύσσονται ταχύτατα) τόσο πιο "μοδάτες" ήταν. Η καινούργια ποδιά ήταν κάτι σαν το τζην με τσάκιση.

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
τον τσεκλένη στο Μινιόν ;

δεν λεμε για τέτοιες ποδιες... καθε σχολειο την δικη του... σαν τις ομαδες... οχι μονοπωλεια και εθνικο στυλ... οχι τετοιες ανοησιες...
Δεν έχω ιδέα που τις πούλαγε. Κάτι διαφημίσεις θυμάμαι.
Κατά τα άλλα, θα επαναλάβω ότι το ομοιόμορφο ντύσιμο από την κορφή μέχρι τα νύχια στο σχολείο είναι μια απολύτως επιφανειακή προσέγγιση/λύση των όποιων προβλημάτων κοινωνικής ανισότητας, που δεν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό, τόσο εντός σχολείου όσο και στο γενικότερο πλαίσιο.
Ειδικώς σήμερα, που ο κόσμος για τα παιδιά δεν είναι οι παραστάσεις από τον μικρόκοσμο/δρομολόγιο "σπίτι-σχολείο". Ούτε είναι σιγουράκι ότι τα παιδιά που δεν έχουν οικονομικό πρόβλημα, θα τα πάνε καλύτερα στη ζωή τους ή δεν θα υποστούν μπούλινγκ στο σχολείο για τελείως άσχετους από το ντύσιμο λόγους.
θα στο σεντονιασω που χω όρεξη...
κι ομως η διαφορα ομαδας ατομων και ατομικης αλλανταλλωνσύνης είναι υπαρκτή και καθόλου επιφανειακή, αλλά αντιθέτως βρίσκεται σε πολύ μεγάλο βάθος ακόμα και για έμπειρους master scuba divers ειδικών αποστολών...
Ειδικά σήμερα που η τεχνολογία έχει ξεπεράσει τα εκπαιδευτικά συστήματα παγκοσμίως...
Εμεις μαθαινουνε να λολα ενα μηλο στα παιδιά και εκείνα πιάνουν το κινητό και μαθαίνουν στον παππού, του να λολα ενα μηλο, που ειναι άσχετος με την τεχνολογία και τις εφαρμογές της, πως δουλεύει το κινητο δίχως όμως να ξερουν τα ιδια το να λολα ενα μηλο.
Όλο το τωρινό σύστημα παιδείας είναι επιφανειακό και ξεπερασμενό από το αβυσσαλέο βάθος της τεχνολογίας.
Περιγράφω την απτή πραγματικότητα...
Το να μιλάμε για σχολικές στολές είναι μια προσέγγιση ενάντια στην ασταμάτητο βομβαρδισμό στυλιστικών εικόνων διαμέσου της τεχνολογίας στις παιδικές ηλικίες. Ό,τι βλέπουν στις οθόνες έχει εφαρμογή στην πραγματική ζωή εκτός σχολείου, στον ελεύθερο χρόνο μας... να ντυθείς και αρλεκίνος αμά γουστάρεις να πας βόλτα στην πλατεία να παίξεις και να κοινωνικοποιηθείς on the street. Στο σχολείο πληρώνουμε εμείς από τους φόρους το όλο κόλπο για σένα παιδί και στο δικαίωμα σου στην δωρεάν παιδεία συμπεριλαμβάνονται και μερικές υποχρεώσεις... δούναι και λαβείν... βάλε την στολή που αποφάσισε η γειτονιά, χωριό σχολειό, σκάσε και κολύμπα να βγούμε στην όχθη...
Και για πολλοστη φορά τονίζω πως μιλάμε για διαφορετικες σχολικες στολες ανα σχολειο και οχι ενα καλουπι ολοι τα ιδια σε ολα τα σχολεια και το μετρο να ισχυει και για τους εκπαιδευτικους που θα φορανε την στολη με το σημα του σχολειου.
Οπτική αίσθηση ομόνοιας και πνεύμα ομαδικότητας από την σχολική ηλικία με τους γειτόνους σου... γιατί με αυτούς πας σχολείο και μεγαλώνεις... δεν βλέπει το παιδί στα γιάννενα, το παιδί στην λίνδο κάθε μέρα και μάλλον δεν θα βρεθούνε και ποτέ αν δεν ροβολήσουνε σαν ζαγάρια στην χαβούζα ή αν δεν πάνε οικεγενειακές διακοπές, οι μεν στους δε ή τούμπαλιν, στο ίδιο μέρος. Με τους γειτόνους σου όμως βρίσκεσαι κάθε μέρα για χρόνια και ζεις και μεγαλώνεις μ αυτούς και από αυτούς... θες δεν θες θα διαμορφώσεις χαρακτήρα από τους γειτόνους είτε έτσι, είτε ως αντι-έτσι... ο μη οπτικος διαχωρισμός βοηθά στο focus επί των σημαντικών και ουσιωδών θεμάτων άνευ εικονικής παρεμβολής... real life vs virtual reality applied as real life
Ξέρεις, στην ατομικότητα τραβά ο καθείς το δρόμο του και κάποιοι πάνε μπροστά και κάποιοι μένουν πίσω... οι πίσω είναι κοινωνικό βάρος για τους μπροστά που ενώ έχουν την ώθηση να πάνε ακόμα πιο μπροστά δεν μπορούν γιατί τους κρατάνε με λουριά οι πίσω...
η ομαδικότητα θα μπορούσε να βοηθήσει στο να τράβανε οι μπροστά τους πίσω μέσα στην ομάδα για το καλό της ομάδας και πάνε όλοι μαζί ένα βήμα πιο μπροστά.
το να χέρι νίβει τ άλλο και τα δυο το προσωπο.
απορώ που debatαρεις το ομαδα vs ατομο... lost case εκ τοποθετησεως του αγωνα... στημένο το παιχνίδι... το ατομο δεν πρόκειται ποτέ να κερδίσει μια ομάδα...
καλύτερα δοκίμασε να σπάσεις τον τοίχο με το κεφάλι σου... πιο εύκολο είναι...
