λολik_90 έγραψε: ↑10 Απρ 2023, 22:40
Εσύ τώρα, θίγεις ένα βαθιά φιλοσοφικό ερώτημα, το οποίο πάει κάπως έτσι: «αν υπάρχει Θεός, είναι δική του ή δική μου ευθύνη τα όσα περνάω στη ζωή;». Το συγκεκριμένο ερώτημα το θεωρώ καταρχήν λάθος, διότι προϋποθέτει μια ανθρωποκεντρική θεώρηση του Θεού. Όπως το βλέπω εγώ, αυτή η συμπαντική νοημοσύνη/διάνοια/όλον (πες την όπως θες) είναι κάτι υπερβατικό και άπειρο και οι δικές μας ζωές είναι κόκκοι των κόκκων της άμμου μπροστά του. Την ευθύνη της ζωή μας, οπότε, την έχουμε εμείς και αν ευθύνεται κάπου η υποτιθέμενη δημιουργός οντότητα, αυτή η «ευθύνη» είναι γενικότερη και πηγαίνει στον τρόπο που είμαστε κατασκευασμένοι σαν ανθρώπινο είδος.
Από την άλλη, αν δεν υπάρχει τίποτα, τότε... δεν υπάρχει κανένα νόημα. Κάτι τέτοιο μας είναι αρκετά τρομακτικό να το δεχτούμε οι άνθρωποι και, σε περίπτωση που ισχύει, το να βρίσκουμε νόημα στη ζωή μας είναι ένας συλλογικός τρόπος να την παλέψουμε. Όπως και να' χει, σου εύχομαι να περάσουν αυτά που τραβάς.
οποιαδήποτε θεώρηση για την ύπαρξη και τη φύση του θεού είναι αυθαίρετη και προϊόν φαντασίας. γιατί λοιπόν να μην είναι ανθρωποκεντρική; αυτή με βολεύει. ο αγαπημένος μου θεός είναι αυτός του douglas adams, που τελικά ζήτησε συγνώμη για όλα αυτά που έκανε και αποσύρθηκε σε μια καλύβα στην άκρη του σύμπαντος.