Εδώ πεθαίνουν ανθρΏποι...

[ksk]

Ευτυχώς οι περισσότεροι μου λένε κάτι του στυλ "τι να κάνουμε, έτσι είναι η ροή της ζωής, πεθαίνουν και αυτά όπως πεθαίνουν και οι άνθρωποι". Αυτό το έχω πει κι εγώ, και γενικά είναι μια πολύ σωστή κουβέντα που περιγράφει κάτι αυτονόητο.
Αλλά το "εδώ πεθαίνουν ανθρΏποι κι εσύ ασχολ..." είναι επιτόπου για μπάτσα σαν το μιμίδιο με τον Μπάτμαν και το Ρόμπιν.

Έχω αδειάσει τραπέζι στα πόδια μαλάκα, που μου την είπε επειδή ήμουν συννεφιασμένη γιατί πέθανε ο σκύλος μου...

Έχω χάσει και άλλα σκυλιά και γατιά και ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει να χάνεις κάποιο κομμάτι σου, που δεν μπορεί να αναπληρωθεί από ανθρώπους.

Και κάπου εδώ θυμήθηκα τη νύχτα και το κομμάτι της δικής της ψυχής που έφυγε.

Εμένα οι περισσότεροι ήταν σχετικά προχωρημένης ηλικίας, που μου είπαν αυτά, οπότε δεν έβρισκα και κάποιο νόημα στο να τους γυρίσω τραπέζι ή ξαναστροφη η ο,τι άλλο. Κάπου δίνεις κι ένα ακαταλογιστο.

Είναι απίστευτα δύσκολο πάντως. Θέλω να συνεχίσω την καθημερινότητα μου, γιατί εγώ ούτε σε βαριά πένθη* πιστεύω, ούτε σε ψυχές κτλ, είτε έχει να κάνει με ανθρώπους είτε με ζώα, αλλά δυσκολεύομαι να τη συνεχίσω.
Βλέπω το άδειο καλάθι της, το βγάζω στο μπαλκόνι για να μην το βλέπω, το ξαναφερνω μέσα κτλ, με οριακά ocd κινήσεις που δεν έκανα παλιότερα.
Οι άνθρωποι γύρω μου που ζήσαμε μαζί το σκυλί, έχουν πλανταξει στο κλάμα κι εγώ ακόμα προσπαθώ να το πνίξω μέσα μου πότε κάνοντας μπλάκ χιούμορ, πότε σκεπτόμενος συνεχώς κάτι άλλο.

Θα έρθει κάποια στιγμή και σε εμένα το ξέσπασμα, όπως έχει έρθει και άλλες φορές που έχω χάσει δικά μου άτομα. Απλά αργεί να μου βγει. Ίσως επειδή αρνούμαι να συνειδητοποιήσω ακόμα τι έχει συμβεί.

*αυτά τα εγωκεντρικά και εγωιστικά τα ανθρώπινα εννοώ, με ταρατατζουμ και μαονενια φέρετρα, και δόξες και τιμές και τουφεκιές στον αέρα και ο,τι άλλο.

Είναι πολύ δύσκολο όντως και ποτε δεν θα ξεχάσεις αυτό το συναισθημα της απώλειας.
Να θυμασαι όμως τις στιγμές που περάσατε με ευγνωμοσυνη.

[Citroenakias]

Λυπαμαι για αυτη σου την απώλεια αλλά δυστυχώς δεν θα ξαναβρεθείτε. Τα ζώα δεν πηγαίνουν στον παράδεισο γιατί δεν έχουν ψυχή.

Που το ξερεις ότι υπάρχει παράδεισος και ότι δεν έχουν ψυχή;;;

Έτσι μας διδάσκει η θρησκεία

[ksk]

Λυπαμαι για αυτη σου την απώλεια αλλά δυστυχώς δεν θα ξαναβρεθείτε. Τα ζώα δεν πηγαίνουν στον παράδεισο γιατί δεν έχουν ψυχή.

Που το ξερεις ότι υπάρχει παράδεισος και ότι δεν έχουν ψυχή;;;

Έτσι μας διδάσκει η θρησκεία

Αφού έτσι σας διδάσκει εγώ πάω πάσο...
Ας μιλήσει η επιστήμη.

[ksk]

Συνήθως όταν δενομαστε με ζώα υπάρχει κάποια έλξη των στοιχείων.
Των στοιχείων της φύσης...
Δεν συμφωνώ ότι οι κατώτερες ψυχές μπαίνουν σε ζώα...τα θεωρώ πολύ καλύτερα μας

[Citroenakias]

Που το ξερεις ότι υπάρχει παράδεισος και ότι δεν έχουν ψυχή;;;

Έτσι μας διδάσκει η θρησκεία

Αφού έτσι σας διδάσκει εγώ πάω πάσο...
Ας μιλήσει η επιστήμη.

Η επιστήμη ασχολείται με άλλα ζητήματα, μην μπερδεύεσαι

[ksk]

Έτσι μας διδάσκει η θρησκεία

Αφού έτσι σας διδάσκει εγώ πάω πάσο...
Ας μιλήσει η επιστήμη.

Η επιστήμη ασχολείται με άλλα ζητήματα, μην μπερδεύεσαι

Δεν θα το λύσουμε εδώ.
Το σταματώ και συγνωμη βαντονε

[Allah]

Τα "καλή συνέχεια" και "καλό χειμώνα", ήταν μεχρι σήμερα οι top2 εκφράσεις που με εκνεύριζαν.
Σήμερα προστέθηκε άλλη μία στο top3. Το "εδώ πεθαίνουν ανθρΏποι" (με τον κλασικό παραληγούσειο βλαχοτονισμό φυσικά), που μου λένε απο το απόγευμα διάφοροι, όταν εμαθαν πως το 17 χρονών σκυλί μου, πλέον δεν ζει.

Γιατί... όχι, φυσικά και ΔΕΝ αρκεί ένα συλλυπητήρια, παρα είναι ανθρώπινο ανθρωπινΌ ή ανθρωπΊνο, σόρρυ, για ένα κοπρόσκυλο προφανώς, οπότε ας βάλουμε κι ενα "εδώ πεθαίνουν ανθρΏποι κι εσυ ασχολείσαι με ενα κωλοσκυλο", και κλείσαμε.

Ημουν προετοιμασμένος, με ειχε προετοιμάσει και ο κτηνιατρος, το έβλεπα να έρχεται από μέρα σε μέρα, αλλά και πάλι ρε πούστη, ποτέ δεν εισαι πραγματικά προετοιμασμένος για κάτι τετοια. Το είχα για πολύ πιο εύκολο. Νόμιζα οτι θα ημουν πολύ πιο έτοιμος.
To μόνο ευχάριστο, ότι ενώ είχε σοβαρά κινητικά προβλήματα, έφυγε όρθια.
Περπατούσε και έπεφτε συχνά, αλλά ξανα σηκωνόταν και συνέχιζε. Σήμερα, ηταν η μοναδική φορά που τη σήκωσα εγώ. Χωρίς να χρειάζεται πια να πέσει ξανά για να σηκωθεί πάλι. Πλέον, θα είναι όρθια για πάντα.

Θα ξαναβρεθούμε, το μόνο σίγουρο. Σε λίγα χρόνια, σε πολλά... δεν εχει σημασία.
Και θα την κρατώ και πάλι αγκαλιά χαϊδεύοντάς την, κάνοντας από 'κει πάνω, στους ανθρΏποι, προσφορές που δεν θα μπορούν να αρνηθούν.

Συλληπητήρια φίλε.

Και μην ανησυχείς. Τα ζώα, σε αντίθεση με εμάς, έχουν ψυχή, και μας βλέπουν και μας προσέχουν από τον παράδεισό τους.

[Χαοτικός]

Τα "καλή συνέχεια" και "καλό χειμώνα", ήταν μεχρι σήμερα οι top2 εκφράσεις που με εκνεύριζαν.
Σήμερα προστέθηκε άλλη μία στο top3. Το "εδώ πεθαίνουν ανθρΏποι" (με τον κλασικό παραληγούσειο βλαχοτονισμό φυσικά), που μου λένε απο το απόγευμα διάφοροι, όταν εμαθαν πως το 17 χρονών σκυλί μου, πλέον δεν ζει.

Γιατί... όχι, φυσικά και ΔΕΝ αρκεί ένα συλλυπητήρια, παρα είναι ανθρώπινο ανθρωπινΌ ή ανθρωπΊνο, σόρρυ, για ένα κοπρόσκυλο προφανώς, οπότε ας βάλουμε κι ενα "εδώ πεθαίνουν ανθρΏποι κι εσυ ασχολείσαι με ενα κωλοσκυλο", και κλείσαμε.

Ημουν προετοιμασμένος, με ειχε προετοιμάσει και ο κτηνιατρος, το έβλεπα να έρχεται από μέρα σε μέρα, αλλά και πάλι ρε πούστη, ποτέ δεν εισαι πραγματικά προετοιμασμένος για κάτι τετοια. Το είχα για πολύ πιο εύκολο. Νόμιζα οτι θα ημουν πολύ πιο έτοιμος.
To μόνο ευχάριστο, ότι ενώ είχε σοβαρά κινητικά προβλήματα, έφυγε όρθια.
Περπατούσε και έπεφτε συχνά, αλλά ξανα σηκωνόταν και συνέχιζε. Σήμερα, ηταν η μοναδική φορά που τη σήκωσα εγώ. Χωρίς να χρειάζεται πια να πέσει ξανά για να σηκωθεί πάλι. Πλέον, θα είναι όρθια για πάντα.

Θα ξαναβρεθούμε, το μόνο σίγουρο. Σε λίγα χρόνια, σε πολλά... δεν εχει σημασία.
Και θα την κρατώ και πάλι αγκαλιά χαϊδεύοντάς την, κάνοντας από 'κει πάνω, στους ανθρΏποι, προσφορές που δεν θα μπορούν να αρνηθούν.

Βαντόνε, σήμερα που είναι η επόμενη μέρα (έχει σημασία, δεν έχει;) να σου πω κι εγώ τη μαλακία μου, όπως και τόσοι άλλοι θα σου έχουν πει την δική τους, εντός κι εκτός πχόρουμ.

Δείτε παρακαλώ και διδαχτείτε όσο είναι δυνατόν, μία πραγματικά ανθρώπινη ή σωστή ή καλή προσέγγιση.
Ταπεινότητα, διακριτικότητα και ενσυναίσθηση.

Δεν λες πολλά σε αυτές τοις περιπτώσεις. και δεν λες ότι φλασιά σου έσκασε, αγνοώντας το συναίσθημα τρόπου άλλου.

Να έχει ο άλλος πένθος (ή οποιονδήποτε πόνο, ακόμα κι έναν χωρισμό, ή κάποια κλοπή) κι εσύ από το γεγονός αυτό να κάνεις ό,τι συνειρμό γουστάρεις και να αραδιάσεις ένα σωρό λόγια άσχετα και άκυρα για τη στιγμή (του τύπου "Α ναι τα Κόλεϊ πεθαίνουν νωρίς", "Α εγώ δεν θα πάρω ποτέ σκύλο, οι γάτες που αρέσουν" κλπ).

Δεν θεωρώ περιττό το ποστ που κάνω τώρα και ούτε κρίνω κανέναν. Θεωρώ ότι λόγω ηλικίας κάποιων χρηστών, υπάρχει ένα είδος αδεξιότητας στα κοινωνικά και στην επικοινωνία οπότε είναι κάτι σαν συμβουλή αυτό που κάνω κι όποιος θέλει ας το σκεφτεί απλά.

Δεν χρειάζεται να φαινόμαστε ότι υπάρχουμε και έχουμε γνώμη για οτιδήποτε σε μία τέτοια στιγμή. Μπορεί να νιώθουμε ότι οφείλουμε ή απλά έχουμε, να πούμε κάτι. όχι. δεν λέμε πολλά. Δεν χρειάζεται σε αυτόν που έχει πόνο καμία γνώμη, καμία γνώση και καμία ενημέρωση.

[Isildur]

Τα "καλή συνέχεια" και "καλό χειμώνα", ήταν μεχρι σήμερα οι top2 εκφράσεις που με εκνεύριζαν.
Σήμερα προστέθηκε άλλη μία στο top3. Το "εδώ πεθαίνουν ανθρΏποι" (με τον κλασικό παραληγούσειο βλαχοτονισμό φυσικά), που μου λένε απο το απόγευμα διάφοροι, όταν εμαθαν πως το 17 χρονών σκυλί μου, πλέον δεν ζει.

Γιατί... όχι, φυσικά και ΔΕΝ αρκεί ένα συλλυπητήρια, παρα είναι ανθρώπινο ανθρωπινΌ ή ανθρωπΊνο, σόρρυ, για ένα κοπρόσκυλο προφανώς, οπότε ας βάλουμε κι ενα "εδώ πεθαίνουν ανθρΏποι κι εσυ ασχολείσαι με ενα κωλοσκυλο", και κλείσαμε.

Ημουν προετοιμασμένος, με ειχε προετοιμάσει και ο κτηνιατρος, το έβλεπα να έρχεται από μέρα σε μέρα, αλλά και πάλι ρε πούστη, ποτέ δεν εισαι πραγματικά προετοιμασμένος για κάτι τετοια. Το είχα για πολύ πιο εύκολο. Νόμιζα οτι θα ημουν πολύ πιο έτοιμος.
To μόνο ευχάριστο, ότι ενώ είχε σοβαρά κινητικά προβλήματα, έφυγε όρθια.
Περπατούσε και έπεφτε συχνά, αλλά ξανα σηκωνόταν και συνέχιζε. Σήμερα, ηταν η μοναδική φορά που τη σήκωσα εγώ. Χωρίς να χρειάζεται πια να πέσει ξανά για να σηκωθεί πάλι. Πλέον, θα είναι όρθια για πάντα.

Θα ξαναβρεθούμε, το μόνο σίγουρο. Σε λίγα χρόνια, σε πολλά... δεν εχει σημασία.
Και θα την κρατώ και πάλι αγκαλιά χαϊδεύοντάς την, κάνοντας από 'κει πάνω, στους ανθρΏποι, προσφορές που δεν θα μπορούν να αρνηθούν.

Βαντόνε, σήμερα που είναι η επόμενη μέρα (έχει σημασία, δεν έχει;) να σου πω κι εγώ τη μαλακία μου, όπως και τόσοι άλλοι θα σου έχουν πει την δική τους, εντός κι εκτός πχόρουμ.

Δείτε παρακαλώ και διδαχτείτε όσο είναι δυνατόν, μία πραγματικά ανθρώπινη ή σωστή ή καλή προσέγγιση.
Ταπεινότητα, διακριτικότητα και ενσυναίσθηση.

Δεν λες πολλά σε αυτές τοις περιπτώσεις. και δεν λες ότι φλασιά σου έσκασε, αγνοώντας το συναίσθημα τρόπου άλλου.

Να έχει ο άλλος πένθος (ή οποιονδήποτε πόνο, ακόμα κι έναν χωρισμό, ή κάποια κλοπή) κι εσύ από το γεγονός αυτό να κάνεις ό,τι συνειρμό γουστάρεις και να αραδιάσεις ένα σωρό λόγια άσχετα και άκυρα για τη στιγμή (του τύπου "Α ναι τα Κόλεϊ πεθαίνουν νωρίς", "Α εγώ δεν θα πάρω ποτέ σκύλο, οι γάτες που αρέσουν" κλπ).

Δεν θεωρώ περιττό το ποστ που κάνω τώρα και ούτε κρίνω κανέναν. Θεωρώ ότι λόγω ηλικίας κάποιων χρηστών, υπάρχει ένα είδος αδεξιότητας στα κοινωνικά και στην επικοινωνία οπότε είναι κάτι σαν συμβουλή αυτό που κάνω κι όποιος θέλει ας το σκεφτεί απλά.

Δεν χρειάζεται να φαινόμαστε ότι υπάρχουμε και έχουμε γνώμη για οτιδήποτε σε μία τέτοια στιγμή. Μπορεί να νιώθουμε ότι οφείλουμε ή απλά έχουμε, να πούμε κάτι. όχι. δεν λέμε πολλά. Δεν χρειάζεται σε αυτόν που έχει πόνο καμία γνώμη, καμία γνώση και καμία ενημέρωση.

Ρε μαλάκα, με κάνεις και ντρέπομαι τώρα...



(Αλήθεια το λέω ρε)



(Σόρυ για τα "ρε")

[vantono]

Ε ναι μωρέ, δεν ξέρει κοτζάμ Ιησούς Χριστός και ξέρει ο GoBack ναουμε

Δίκιο είχε ο κοτζάμ Ιησους Χριστός (και όσοι τον καπηλεύονται) σε αυτό. Τα ζώα δεν εχουν ψυχή.
Η μαλακία του(ς) ειναι ότι πίστευε/ουν πως οι άνθρωποι έχουν.

Ολοι οι άνθρωποι έχουν με τους καλοψυχους να πηγαίνουν στον παράδεισο και τους κακοψυχους στην κόλαση

Και οι μεσόψυχοι/ουδετερόψυχοι πού πάνε?
Δεν μπορει να μην υπάρχει και κατι αντίστοιχο για τις ψυχές, οπως πχ, "μέση ηλικία", "μεσαία τάξη" κτλ.
Δεν υπάρχουν ανθρωποι μόνο καλοί ή/και μόνο κακοί.

[Χαοτικός]

Δίκιο είχε ο κοτζάμ Ιησους Χριστός (και όσοι τον καπηλεύονται) σε αυτό. Τα ζώα δεν εχουν ψυχή.
Η μαλακία του(ς) ειναι ότι πίστευε/ουν πως οι άνθρωποι έχουν.

Ολοι οι άνθρωποι έχουν με τους καλοψυχους να πηγαίνουν στον παράδεισο και τους κακοψυχους στην κόλαση

Και οι μεσόψυχοι/ουδετερόψυχοι πού πάνε?
Δεν μπορει να μην υπάρχει και κατι αντίστοιχο για τις ψυχές, οπως πχ, "μέση ηλικία", "μεσαία τάξη" κτλ.
Δεν υπάρχουν ανθρωποι μόνο καλοί ή/και μόνο κακοί.

[ΓΑΛΗ]

Όση δύναμη μου στέρησε αυτο το γεγονός, άλλη τόση σαν να μου ξανα γεννήθηκε. Ειναι εντυπωσιακά και τα συναισθήματα που προκύπτουν απο κάτι τέτοια γεγονότα στη ζωή μας.

Aν αυτό δεν είναι η ψυχή της, τί είναι;

[Dwarven Blacksmith]

Δίκιο είχε ο κοτζάμ Ιησους Χριστός (και όσοι τον καπηλεύονται) σε αυτό. Τα ζώα δεν εχουν ψυχή.
Η μαλακία του(ς) ειναι ότι πίστευε/ουν πως οι άνθρωποι έχουν.

Ολοι οι άνθρωποι έχουν με τους καλοψυχους να πηγαίνουν στον παράδεισο και τους κακοψυχους στην κόλαση

Και οι μεσόψυχοι/ουδετερόψυχοι πού πάνε?
Δεν μπορει να μην υπάρχει και κατι αντίστοιχο για τις ψυχές, οπως πχ, "μέση ηλικία", "μεσαία τάξη" κτλ.
Δεν υπάρχουν ανθρωποι μόνο καλοί ή/και μόνο κακοί.

Στη Βαλχάλα, αλλά αντί να πολεμήσουν στο πλευρό του Όντιν εναντιον των jötnar παίρνουν Ι5.

[vantono]

Όση δύναμη μου στέρησε αυτο το γεγονός, άλλη τόση σαν να μου ξανα γεννήθηκε. Ειναι εντυπωσιακά και τα συναισθήματα που προκύπτουν απο κάτι τέτοια γεγονότα στη ζωή μας.

Aν αυτό δεν είναι η ψυχή της, τί είναι;

[Isildur]

Ε ναι μωρέ, δεν ξέρει κοτζάμ Ιησούς Χριστός και ξέρει ο GoBack ναουμε

Δίκιο είχε ο κοτζάμ Ιησους Χριστός (και όσοι τον καπηλεύονται) σε αυτό. Τα ζώα δεν εχουν ψυχή.
Η μαλακία του(ς) ειναι ότι πίστευε/ουν πως οι άνθρωποι έχουν.

Ολοι οι άνθρωποι έχουν με τους καλοψυχους να πηγαίνουν στον παράδεισο και τους κακοψυχους στην κόλαση

Μας έχετε καταμπερδέψει. Εγώ νόμιζα οι καλόψυχοι παίρνουν δώρα τα Χριστούγεννα κι οι κακόψυχοι όχι. Κι αν είναι και Αγγλοσάξονες οι τελευταίοι, παίρνουν κάρβουνο.

Όχι; Άλλο παραμύθι είναι αυτό; Τα μπέρδεψα με τον μύθο του Σούπερμαν;